พี่บรรจง เมตตา เป็นหนึ่งในอีกหลายท่านของเครือข่าย R2R ห้วยเม็ก ที่มาเข้าร่วมกระบวนการเรียนรู้อย่างสม่ำเสมอ ไม่เคยขาดและทุกครั้งที่ข้าพเจ้าหันไปเจอ จะเห็นพี่บรรจงนั่งยิ้มและตั้งใจร่วมในกิจกรรมการเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา

เมื่อวาน (12 กพ 52) ภายใต้บรรยากาศของการเรียนรู้ ข้าพเจ้าจึงได้ถามพี่บรรจงว่า "อะไรที่ทำให้พี่บรรจงมาร่วมเรียนรู้ด้วยทุกครั้งไม่เคยขาด" ... พี่บรรจงตอบข้าพเจ้าว่า "อยากเรียนรู้ และนี่เป็นโอกาส จึงไม่อยากพลาด"... ขณะพูดแววตามพี่บรรจงเป็นประกายแห่งความสุข พี่บรรงจงทำงานประจำอยู่สถานีอนามัยแห่งหนึ่งในอำเภอห้วยเม๊ก จังหวัดกาฬสินธุ์มานานหลายปี ... ปัญหาหน้างานที่พี่บรรจงพบเจออยู่เสมอ คือ จำนวนผู้ป่วยเบาหวานที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก และไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้

ที่สถานีอนามัยนี้...

มีพี่บรรจงและเก่ง...สองคนประจำสถานีอนามัย วันไหนที่ต้องมาร่วมกระบวนการเรียนรู้ R2R กับ Ka-Poom พร้อมกันสองคน พี่บรรจงจะให้ อสม. เป็นผู้อยู่ดูและสถานีอนามัย หากมีเรื่องเร่งด่วนก็ให้โทรตามได้ตลอดเวลา...

ข้าพเจ้านั้นรู้สึกประทับใจในคำตอบของพี่บรรจงที่ตอบ...ต่อข้าพเจ้าว่า "เป็นโอกาส"...

เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่กระบวนการเรียนรู้ในลักษณะนี้จะเกิดขึ้นในความรู้สึกของคนหน้างาน เพราะชีวิตแต่ละวันๆ นั้นคลุกอยู่แต่ในวงในของงานของตนเอง จนลืมที่จะถอยก้าวออกมาเพื่อย้อนกลับมามองในงานของตน... ดังนั้น การที่เครือข่ายห้วยเม็กภายใต้การจัดการของพี่แหลมและเก๋...นี้จึงเป็นการเอื้ออำนวยให้คนหน้างานได้มีโอกาส...ได้น้อมนำและทบทวนการทำงานของตนเอง และหยิบยกงานนั้นมาพูดคุยเพื่อนำไปสู่กระบวนการแก้ปัญหาและพัฒนางานประจำของตนเอง

พี่บรรจง...เล่าว่า

"ประสบการณ์ในการทำวิจัยของตนเองนั้นไม่มีหรอก รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ยากและไกลตัว แต่พอได้มาเรียนรู้ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สามนั้น ทำให้รู้สึกประทับใจ ที่ว่าวิจัยเป็นเรื่องยาก ไกลตัวนั้น..เราก็พอที่จะทำได้"...

ปัญหาหน้างาน...ที่พี่บรรจงเฝ้าเวียนถามตนเองเสมอของการทำงาน ... ทำไมผู้ป่วยเบาหวานที่ตนเองให้ความรู้ให้สุขศึกษานั้น จึงมีการควบคุมระดับน้ำตาลไม่ได้ คุณภาพชีวิตไม่ดีขึ้น ทั้งๆ ที่งานนี้บางครั้งจัดว่าเป็นงานระดับยโนบายของกระทรวงสาธารณสุข... แต่อะไรเล่าเป็นสาเหตุให้ผู้ป่วยในพื้นที่ในความดูแลของพี่บรรจงจึงไม่ดีขึ้น

การก้าวเดินเข้าสู่คำตอบของพี่บรรจงเลือกที่จะเข้าไปศึกษาถึงปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น...

ใช้เวลาอันเป็นส่วนเดียวกันกับการทำงานเพื่อหาคำตอบ...โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพมาตอบคำถาม... กระบวนการเรียนรู้เมื่อวานได้มีการออกแบบเครื่องมือที่นำไปสู่...การให้ได้ซึ่งคำตอบ 

พี่บรรจงนำกรอบข้อคำถามที่จะใช้เป็นการนำทางเพื่อให้ได้ซึ่งข้อมูลมาให้ข้าพเจ้าได้ร่วมเรียนรู้ด้วยนั้น ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจ...ในความตั้งใจ สำหรับการเริ่มต้นครั้งแรกของการทำ R2R ของพี่บรรจง แต่คนหน้างานอย่างเช่นพี่บรรจงก็สามารถทำได้ภายใต้การเรียนรู้ที่พี่บรรจงบอกว่า "บรรยากาศการเรียนรู้ดี เข้าใจง่าย ไม่เครียด ทำให้เริ่มมีความรู้ ความมั่นใจเพิ่มขึ้น"

---------------------------------

 ขอบพระคุณ

พี่บรรจงและชาวเครือข่าย R2R ห้วยเม็ก

ที่ให้โอกาสข้าพเจ้า

12 กพ 52