๕ ช.ช้าง = ชี้ เชียร์ ช่วย เชื่อม ใช้ เป็นประเด็นที่ข้าพเจ้าได้จาก อ.หมอสมศักดิ์ ชุณรัศมิ์ ประธานมูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ ที่มาร่วมในการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ กันต่อในวันที่ ๑๖ กค. ๕๒ หลังเสร็จภารกิจงานมหกรรมในภาคกลางวันและถอดบทเรียนร่วมกับทีมงาน สวรส. และเครือข่ายในตอนเย็น...

จากนั้นได้เข้าร่วมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อ...ข้าพเจ้าได้รับคำชวนจาก อ.หมอเชิดชัย นพมณีจำรัสเลิศและ อ.หมออัครินทร์ นิมมานนิตย์...มาช่วยกันคิดช่วยกันทำในเรื่องการขับเคลื่อนเครือข่ายและผลักดัน R2R ให้แพร่หลายและแทรกไปทุกย่อมหญ้าของคนหน้างาน ให้เกิดเป็นเครือข่ายที่เข้มแข็ง...

หลายๆ ท่านร่วมแลกเปลี่ยนกัน ดั่งเช่นท่านนายแพทย์ สสจ.จังหวัดอุบลราชธานี ท่านมองว่าผู้บริหารมีส่วนสำคัญที่จะช่วยขับเคลื่อน หากว่าทางคณะทำงานและผลักดันการขับเคลื่อนนี้ไปเชื่อมโยงกับทางเครือข่ายผู้บริหารได้จะทำให้กระบวนการแพร่กระจาย R2R แพร่หลายมากขึ้น

ในส่วนของทีม สวรส.อีสานนำโดย อ.หมอสมพนธ์ นั้น...มองว่ามีฐานที่เข้มแข็งจากการสร้างรากฐานการทำวิจัย ดังนั้นอาจไปเชื่อมต่อได้ไม่ว่าจะเป็น node ขอนแก่น node อุบลราชธานี node นครราชสีมา...

ในส่วนของชมรมพยาบาลที่ อาจารย์จรรยาวัฒน์ได้เข้ามาร่วมด้วยในตอนต้นนั้น อาจารย์มองถึงในประเด็นตัวช่วยในเรื่องขององค์ความรู้ของการทำวิจัย ที่ปรึกษา และพี่เลี้ยง...ที่อยากได้รับการสนับสนุนจากเครือข่าย...

คำถาม...

จะขยับขับเคลื่อน R2R ไปตามภาคอื่นๆ ได้อย่างไร ? ณ ตอนนี้เครือข่ายทางอีสานค่อนข้างเข้มแข็งและมีภาพเครือข่ายชัด...

ทุกท่านเห็นพ้องกันว่า จริงๆ แล้วแต่ละพื้นที่มีเกิดขึ้น แต่เรายังหาไม่เจอและเชื่อมต่อไม่ได้

ซึ่งประเด็นนี้ข้าพเจ้าเห็นด้วย เพราะจากการเดินทางทำกระบวนการ บรรยาย และเป็นวิทยากรนั้น...ทำให้ได้เรียนรู้และทราบข้อมูลการทำ R2R จากพื้นที่ต่างๆ...เพียงแต่ว่า แต่ละภาคนั้นยังขาดตัวกลาง (Node) เป็นตัวเชื่อม หากว่าทางเครือข่ายหลักของ R2R ดั่งเช่น สวรส. และ ศิริราช สามารถค้นหา Node ที่จะเป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนได้นี้จะทำให้เกิดความเข้มแข็ง...

จริงๆ มีคนที่มีใจอยากจะทำมากมาย...

เพียงแต่ตอนนี้จะร้อยเรียงเชื่อมโยง "ใจ" เหล่านั้นอย่างไร

ดั่งเช่นที่ ภาคใต้ ... เช้าวันที่สอง (๑๗ กค ๕๒) ข้าพเจ้าได้เจอกับพี่เจี๊ยบเครือข่าย R2R ที่จังหวัดปัตตานี ได้เล่าเรื่องการทำ R2R และขยายเครือข่ายให้ฟัง อีกทั้งได้มีเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในภาพของจังหวัด เสียดายว่าไม่มีคนจับภาพ (Capture) การกระทำกระบวนการนั้นมาเผยแพร่และบอกกล่าวต่อกัน...

หรือในเครือข่ายภาคตะวันออกที่เกิดขึ้นที่จังหวัดชลบุรีก็เป็นตัวแบบที่ดีในการขับเคลื่อน

หรือในเครือข่ายภาคเหนือ...อีกหลายๆ จังหวัด...

คำถามที่เกิดขึ้นเองสำหรับข้าพเจ้าก็คือ ... จะถักทอเชื่อมโยงเครือข่ายนี้อย่างไร...

นี่เป็นความคิดและคำถามที่เกิดขึ้นขณะที่ข้าพเจ้าร่วมฟังการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในครั้งนี้ ...อ.หมอสมศักดิ์ เน้น ๕ ช.ช้าง ว่ากำลังสำคัญ คือ จะต้องมีคนชี้ให้เห็นว่า R2R มาสัมพันธ์กับงานประจำอย่างไร และต้องมีการเชียร์ให้เกิดการทำ พร้อมทั้งช่วยเหลือในส่วนต่างๆ ตลอดรวมถึงเรื่ององค์ความรู้วิจัย ในการเกิดกระบวนการทำพัฒนางานนี้ได้ มีการเชื่อมโยงอย่างไรต่อส่วนต่างๆ และที่สุดแล้วมีการนำมาใช้ต่อยอดพัฒนางานประจำนั้นได้อย่างไร...

จากประเด็นในวันนั้น...ข้อดีของการนั่งฟัง (Deep Lisening) นั้นทำให้เกิดเป็นภาพความคิดว่า ตัวแปรสำคัญของการขับเคลื่อน บทบาทที่ออกแรงมากนั้นน่ะคือ "คุณอำนวย = Knowledge Facilitator" ไม่ใช่คำสั่งผู้บริหารเป็นตัวตั้ง แต่ผู้บริหารจะมีบทบาททำให้การขับเคลื่อนของ Far ให้สามารถทำงานไปได้อย่างราบรื่นต่อเนื่อง ขยายผลไปได้ก็ด้วยแรงสนับสนุนจากผู้บริหาร

หากจะขับเคลื่อน R2R ให้มีการต่อเนื่อง และขยายผล...บุคคลสำคัญก็คือ KF R2R (Knowledge Farcilitator R2R)และนำไปสู่การสร้าง CoP ของ KF R2R เป็นการเสริมสร้างแรงใจและแบ่งปันประสบการณ์การเรียนแก่กันและกัน (ประเด็นนี้ข้าพเจ้าได้จากการต่อยอดความคิดจากบทเรียนลานเสวนาของกลุ่ม KF R2R)...

ภาพความคิด note ไว้ก่อนกันลืม

อาจไม่ใช่คำตอบของทั้งหมด เป็นภาพความคิดเท่านั้น