เนื้อคู่กันแล้ว

วันนี้แค่มีคำถาม ถึงความสุขความสมหวังและความผิดหวัง ในความรักและชีวิตคู่ กับคำถามคำตอบ และความรู้สึกของเพื่อนฝูงแวดล้อม ที่ต่างบอกกล่าวบางด้านบางมุมของชีวิต ให้ได้คิดตามและคิดต่อ ว่าเหตุใดในความหมายของคำว่าเนื้อคู่ เราแต่ละต่างต้องค้นหากันอีกกี่มากน้อย กว่าจะพบเจอคำตอบนั้นของชีวิต

เนื้อคู่กันแล้ว อ้างอิง - ภาพ http://www.oknation.net/blog/DECHARIN วันนี้อ่านเรื่องราว มองคำกล่าวในชีวิตผู้คน หรือกระทั่งอ่านข่าวสารดารายามนี้ ยิ่งให้ฉุกคิดขึ้นมา ถึงสิ่งซึ่งแวดล้อมตัวตนของมนุษย์ มีสิ่งใดบ้างนอกเหนือจากหน้าที่การงาน สุขภาพอนามัย ความพึงพอใจในชีวิต ความเป็นอยู่ การทำมาหากิน ความรักและความอบอุ่นในชีวิตครอบครัว หรือกระทั่งความรักในคนที่เรารัก หรือเขามารักเรา นอกเหนือจากนั้นมีบ้างไหม สำหรับปัจจัยที่ครอบงำให้ชีวิตของเราได้กล้าย่างไปเบื้องหน้า พักหลังข่าวคราวดารานักแสดงนักร้อง ที่มักถูกประชดประชันถึงคนรัก ว่ามักชอบเลือกแต่คนรวย ยิ่งพาลให้เข้าใจความจริงของชีวิตบางสิ่ง พร้อมกับแนวโน้มในความจริงของสังคมผู้คน ในคำหยอกล้อในกลุ่มวัยรุ่นเรื่องความรัก ที่รักคนเลว ชอบคนดี แต่แต่งงานกับคนรวย ไม่นับรวมกับความจริงเมื่อยามเช้า ฟังเสียงตอบคำถามของดาราสาวคนหนึ่งที่ตอบข่าวลือ ว่าเธอเลือกแต่คนรวย ถ้าเธอจะมีคนรัก คนรักนั้นต้องรวย เธอตอบโดยไม่ปฏิเสธในทำนองน่าสนใจ ว่าอยากให้เขาดูแลตัวเองได้ แต่ก็มีหลายปัจจัยว่าเราต้องรักเขาด้วย หรือกระทั่งว่าเขารวยแล้วดูแลตัวเองได้ เขาจะได้ไม่ให้เราต้องมานั่งดูแล หรือมองว่าเราก็ดูแลตัวเองได้ เขาก็ดูแลตัวเองได้ ต่างคนต่างไม่ต้องมานั่งดูแลกันและกันให้มาก ซึ่งในประโยคเหล่านั้น ล้วนอธิบายชัดเจน ในความจริงของความรักเศร้าเคล้าอมตะ ซึ่งนวนิยายมักเลือกสรรให้ความรัก ต้องทนนั่งกัดก้อนเกลือกิน อาจกลายเป็นเพียงข้อสันนิษฐาน ในความจริงของชีวิตวันนี้ เมื่อยามเรานับความมั่งมีศรีสุขด้วยเงินทอง และสินทรัพย์เป็นที่ตั้ง ความรักอมตะดูดดื่ม หรือรักนั้นฉ่ำหวาน ด้วยความยากแค้นแสนลำเค็ญ กัดก้อนเกลือเค็มให้เป็นความหวาน หรือมองผ่านความยากลำบากร่วมกัน ดูจะไม่ใช่หลักยึด และอุดมคติของผู้คนรุ่นหนึ่ง ที่ไม่ค่อยจะสนอกสนใจในความรู้สึกเหล่านี้ เพราะความรักมีสิทธิ์เลือกสรร และคัดสรรกันได้ ในความจริงทางธรรมชาติ ของสิ่งมีชีวิตที่มักเลือกสิ่งที่ดีกว่า ไม่นับรวมกับความจริงบางประการ หากยืนอยู่นอกกฎเกณฑ์แบบรักอมตะ ความรักแท้จริงเท่านั้นจึงจะดีที่สุด เหมือนเช่นที่พ่อแม่บ่าวสาว ซึ่งปรารถนาให้ลูกได้ดี ใครบ้างไม่เข้าใจหัวอกพ่อแม่ที่รักลูก และอยากให้ลูกไม่ตกยากลำบาก หรือแบกรับปัญหาชีวิตคู่ การเลือกหนทางที่ง่าย และจับต้องได้มากที่สุด เมื่อความรักกับคนที่ร่ำรวยเป็นความจริง ไม่แตกต่างจากความรักกับคนยากจน หากว่ามีความรัก สถานะก็คงไม่แตกต่างมิใช่หรือ หากต้องมานั่งเถียงประเด็นเหล่านี้ ด้วยความคิดรวบยอด ความจริงเช่นนี้คงยากหาข้อสรุปอย่างแน่นอน สำหรับความจริงในการใช้ชีวิต เราคงต้องทำความเข้าใจในพื้นที่ความคิด มองชีวิตผู้คนความใฝ่ฝันด้วยความหลากหลาย รับฟังในแต่ละแง่มุม ในแต่ละเป้าหมาย และจินตนาการของความรัก รุ่นน้องผู้หญิงยังเคยเปรยให้ฟัง หลังภาวะอกหักติดพันจากคนรักเป็นปี ว่าลึกลึกโดยส่วนตัวเธอแล้ว เธอรู้สึกว่า ตัวเองมีปมในเรื่องความรัก และมีปมเรื่องครอบครัว เหมือนเธอหวาดกลัวชีวิตรัก เธออธิบายว่าเธอเติบโตในครอบครัวที่แตกแยก เธอเห็นการทะเลาะเบาะแว้งและการเลิกร้าง จนวันหนึ่งเธอรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้ฝังลึก และกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่เธอหลงลืม วันที่เธอเห็นพ่อหิ้วกระเป๋าออกจากบ้าน หลังทนทะเลาะกับแม่เป็นปีปี คือวันที่เธอรู้สึกดี ว่าไม่ต้องทนเห็นเสียงด่าทอและทะเลาะเบาะแว้ง เธอไม่รู้ว่า เวลาหลังจากนั้นนานนับสิบปี จะทำให้เธอหวาดกลัวสิ่งที่เรียกว่าความรักและคู่รัก เพราะเหมือนเธอเชื่อเสมอ ว่าเมื่อวันหนึ่งคนที่รักเธอก็จะเดินจากไป และเธอก็จะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตอันแตกร้าวของรัก เธอเปรยให้ฟัง หลังระยะเวลานานนับปี ที่นั่งร้องไห้กับคนรักที่เดินจากไป และมองเห็นชีวิตตัวเองที่มีความหวาดระแวงแอบอยู่ในใจ ไม่ว่าจะใครก็ตามในห้วงยามที่ร้องไห้ คงนึกได้ถึงอดีตชีวิตตัวเอง เมื่อเรามีชีวิตร้องให้กับทุกสิ่งในชีวิต ทุกเรื่องราวเหมือนฉายวนกลับมา เหมือนเพื่อนผู้ชายของผม ที่มักหัวเราะไปกับปมประหลาด เมื่อยามได้รักชอบพอกับหญิงคนใด ผู้หญิงคนนั้นมักมีอันต้องเดินทางไกลไปจากชีวิต หญิงคนที่เขารักผ่านเข้ามาในชีวิตสามสี่คน ก็ล้วนต้องมีวันพลัดพราก ส่วนใหญ่ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นบินไปเรียนอเมริกา หรือไปเรียนรัสเซีย จนกระทั่งทุกครั้งในยามคุยเล่นยามข้ามคืน เรามักหยอกล้อเสมอถึงชีวิต หญิงคนใดได้คบหาดูใจมักได้ดิบได้ดี ได้ไปเรียนในสิ่งที่ตัวเองรักชอบ ได้โอกาสที่ดีกว่าของชีวิต ล่าสุดหลังจากห่างหายไปกว่าสัปดาห์ เขาโทรศัพท์มาตามทวงถามเวลา ว่าเมื่อไรวันใด จะได้เริ่มต้นสนทนายามข้ามคืน ก่อนจะปิดท้ายการสนทนาที่ยาวนาน ว่าเมื่อหลายวันก่อน มีโทรศัพท์ของหญิงสาว ที่โทรมาชวนไปนั่งคุย หลังจากไม่ได้พบปะกันมานานหลายสัปดาห์ มึงจำได้ไหม คนที่กูเคยเล่าให้ฟัง เออ จำได้ คนที่มึงไม่ได้พามาให้รู้จัก ที่รู้แต่ว่า ทำงานอยู่ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม เออ นั่นแหละ วันก่อนเขามาบอกกูวะ ว่าเขาจะไปเรียนต่อออสเตรเลีย ผมได้แต่นั่งฟังเงียบเงียบ ก่อนจะหัวเราะแล้วพูดเสียงเบาเบา แล้วตอบน้ำคำในใจเพื่อนว่า ดีแล้ว ที่เรายังคงรักษาตัวตนของตัวเราเองไว้ได้ คบใครแต่ละคน รักผู้หญิงคนไหน เขาคนนั้นก็ได้ดิบได้ดีไปถ้วนหน้า รักใครแล้วเขาก็เจริญรุ่งเรือง ผมได้แต่ชมเขาเงียบเงียบ ในท่ามกลางเสียงหัวเราะขื่นขื่น

เนื้อคู่กันแล้ว

อ้างอิง - ภาพ http://www.oknation.net/blog/DECHARIN

วันนี้อ่านเรื่องราว

มองคำกล่าวในชีวิตผู้คน

หรือกระทั่งอ่านข่าวสารดารายามนี้

ยิ่งให้ฉุกคิดขึ้นมา ถึงสิ่งซึ่งแวดล้อมตัวตนของมนุษย์ มีสิ่งใดบ้างนอกเหนือจากหน้าที่การงาน สุขภาพอนามัย ความพึงพอใจในชีวิต ความเป็นอยู่ การทำมาหากิน ความรักและความอบอุ่นในชีวิตครอบครัว หรือกระทั่งความรักในคนที่เรารัก หรือเขามารักเรา นอกเหนือจากนั้นมีบ้างไหม สำหรับปัจจัยที่ครอบงำให้ชีวิตของเราได้กล้าย่างไปเบื้องหน้า

พักหลังข่าวคราวดารานักแสดงนักร้อง

ที่มักถูกประชดประชันถึงคนรัก

ว่ามักชอบเลือกแต่คนรวย

ยิ่งพาลให้เข้าใจความจริงของชีวิตบางสิ่ง พร้อมกับแนวโน้มในความจริงของสังคมผู้คน ในคำหยอกล้อในกลุ่มวัยรุ่นเรื่องความรัก ที่รักคนเลว ชอบคนดี แต่แต่งงานกับคนรวย ไม่นับรวมกับความจริงเมื่อยามเช้า ฟังเสียงตอบคำถามของดาราสาวคนหนึ่งที่ตอบข่าวลือ

ว่าเธอเลือกแต่คนรวย

ถ้าเธอจะมีคนรัก คนรักนั้นต้องรวย

เธอตอบโดยไม่ปฏิเสธในทำนองน่าสนใจ

ว่าอยากให้เขาดูแลตัวเองได้ แต่ก็มีหลายปัจจัยว่าเราต้องรักเขาด้วย หรือกระทั่งว่าเขารวยแล้วดูแลตัวเองได้ เขาจะได้ไม่ให้เราต้องมานั่งดูแล หรือมองว่าเราก็ดูแลตัวเองได้ เขาก็ดูแลตัวเองได้ ต่างคนต่างไม่ต้องมานั่งดูแลกันและกันให้มาก ซึ่งในประโยคเหล่านั้น ล้วนอธิบายชัดเจน

ในความจริงของความรักเศร้าเคล้าอมตะ

ซึ่งนวนิยายมักเลือกสรรให้ความรัก

ต้องทนนั่งกัดก้อนเกลือกิน

อาจกลายเป็นเพียงข้อสันนิษฐาน ในความจริงของชีวิตวันนี้ เมื่อยามเรานับความมั่งมีศรีสุขด้วยเงินทอง และสินทรัพย์เป็นที่ตั้ง ความรักอมตะดูดดื่ม หรือรักนั้นฉ่ำหวาน ด้วยความยากแค้นแสนลำเค็ญ กัดก้อนเกลือเค็มให้เป็นความหวาน หรือมองผ่านความยากลำบากร่วมกัน

ดูจะไม่ใช่หลักยึด

และอุดมคติของผู้คนรุ่นหนึ่ง

ที่ไม่ค่อยจะสนอกสนใจในความรู้สึกเหล่านี้

เพราะความรักมีสิทธิ์เลือกสรร และคัดสรรกันได้ ในความจริงทางธรรมชาติ ของสิ่งมีชีวิตที่มักเลือกสิ่งที่ดีกว่า ไม่นับรวมกับความจริงบางประการ หากยืนอยู่นอกกฎเกณฑ์แบบรักอมตะ ความรักแท้จริงเท่านั้นจึงจะดีที่สุด เหมือนเช่นที่พ่อแม่บ่าวสาว ซึ่งปรารถนาให้ลูกได้ดี

ใครบ้างไม่เข้าใจหัวอกพ่อแม่ที่รักลูก

และอยากให้ลูกไม่ตกยากลำบาก

หรือแบกรับปัญหาชีวิตคู่

การเลือกหนทางที่ง่าย และจับต้องได้มากที่สุด เมื่อความรักกับคนที่ร่ำรวยเป็นความจริง ไม่แตกต่างจากความรักกับคนยากจน หากว่ามีความรัก สถานะก็คงไม่แตกต่างมิใช่หรือ หากต้องมานั่งเถียงประเด็นเหล่านี้ ด้วยความคิดรวบยอด ความจริงเช่นนี้คงยากหาข้อสรุปอย่างแน่นอน

สำหรับความจริงในการใช้ชีวิต

เราคงต้องทำความเข้าใจในพื้นที่ความคิด

มองชีวิตผู้คนความใฝ่ฝันด้วยความหลากหลาย

รับฟังในแต่ละแง่มุม ในแต่ละเป้าหมาย และจินตนาการของความรัก รุ่นน้องผู้หญิงยังเคยเปรยให้ฟัง หลังภาวะอกหักติดพันจากคนรักเป็นปี ว่าลึกลึกโดยส่วนตัวเธอแล้ว เธอรู้สึกว่า ตัวเองมีปมในเรื่องความรัก และมีปมเรื่องครอบครัว เหมือนเธอหวาดกลัวชีวิตรัก

เธออธิบายว่าเธอเติบโตในครอบครัวที่แตกแยก

เธอเห็นการทะเลาะเบาะแว้งและการเลิกร้าง

จนวันหนึ่งเธอรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้ฝังลึก

และกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่เธอหลงลืม วันที่เธอเห็นพ่อหิ้วกระเป๋าออกจากบ้าน หลังทนทะเลาะกับแม่เป็นปีปี คือวันที่เธอรู้สึกดี ว่าไม่ต้องทนเห็นเสียงด่าทอและทะเลาะเบาะแว้ง เธอไม่รู้ว่า เวลาหลังจากนั้นนานนับสิบปี จะทำให้เธอหวาดกลัวสิ่งที่เรียกว่าความรักและคู่รัก

เพราะเหมือนเธอเชื่อเสมอ

ว่าเมื่อวันหนึ่งคนที่รักเธอก็จะเดินจากไป

และเธอก็จะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตอันแตกร้าวของรัก

เธอเปรยให้ฟัง หลังระยะเวลานานนับปี ที่นั่งร้องไห้กับคนรักที่เดินจากไป และมองเห็นชีวิตตัวเองที่มีความหวาดระแวงแอบอยู่ในใจ ไม่ว่าจะใครก็ตามในห้วงยามที่ร้องไห้ คงนึกได้ถึงอดีตชีวิตตัวเอง เมื่อเรามีชีวิตร้องให้กับทุกสิ่งในชีวิต ทุกเรื่องราวเหมือนฉายวนกลับมา

เหมือนเพื่อนผู้ชายของผม

ที่มักหัวเราะไปกับปมประหลาด

เมื่อยามได้รักชอบพอกับหญิงคนใด

ผู้หญิงคนนั้นมักมีอันต้องเดินทางไกลไปจากชีวิต หญิงคนที่เขารักผ่านเข้ามาในชีวิตสามสี่คน ก็ล้วนต้องมีวันพลัดพราก ส่วนใหญ่ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นบินไปเรียนอเมริกา หรือไปเรียนรัสเซีย จนกระทั่งทุกครั้งในยามคุยเล่นยามข้ามคืน เรามักหยอกล้อเสมอถึงชีวิต

หญิงคนใดได้คบหาดูใจมักได้ดิบได้ดี

ได้ไปเรียนในสิ่งที่ตัวเองรักชอบ

ได้โอกาสที่ดีกว่าของชีวิต

ล่าสุดหลังจากห่างหายไปกว่าสัปดาห์ เขาโทรศัพท์มาตามทวงถามเวลา ว่าเมื่อไรวันใด จะได้เริ่มต้นสนทนายามข้ามคืน ก่อนจะปิดท้ายการสนทนาที่ยาวนาน ว่าเมื่อหลายวันก่อน มีโทรศัพท์ของหญิงสาว ที่โทรมาชวนไปนั่งคุย หลังจากไม่ได้พบปะกันมานานหลายสัปดาห์

มึงจำได้ไหม คนที่กูเคยเล่าให้ฟัง

เออ จำได้ คนที่มึงไม่ได้พามาให้รู้จัก

ที่รู้แต่ว่า ทำงานอยู่ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม

เออ นั่นแหละ วันก่อนเขามาบอกกูวะ

ว่าเขาจะไปเรียนต่อออสเตรเลีย

ผมได้แต่นั่งฟังเงียบเงียบ ก่อนจะหัวเราะแล้วพูดเสียงเบาเบา แล้วตอบน้ำคำในใจเพื่อนว่า ดีแล้ว ที่เรายังคงรักษาตัวตนของตัวเราเองไว้ได้ คบใครแต่ละคน รักผู้หญิงคนไหน เขาคนนั้นก็ได้ดิบได้ดีไปถ้วนหน้า รักใครแล้วเขาก็เจริญรุ่งเรือง ผมได้แต่ชมเขาเงียบเงียบ

ในท่ามกลางเสียงหัวเราะขื่นขื่น

เขียนใน GotoKnow โดย Kati
ใน สู่ฝันอันยิ่งใหญ่

คำสำคัญ (Tags): #ความผูกพัน#ความรัก#ความเรียง#คำถามชีวิต#คำถามแห่งยุคสมัย#ชีวิตครอบครัว#เนื้อคู่กันแล้ว

หมายเลขบันทึก: 183447เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 15:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012 16:05 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (22)

ครูข้างถนน / ขุนเขา ฯ

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 15:53 น. ()

....................อาหารเช้า...............

Kati

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 16:47 น. ()

สวัสดีครับ คุณครูข้างถนน

ขอบคุณมากครับ

สำหรับภาพปาท่องโก๋งามงามภาพนี้ น่ากินน่าทานมากครับ

Boo

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 17:28 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณ kati

ก่อนอื่น ขออภัยบันทึกเรื่องการศึกษา แบบอินไปหน่อย

ไม่พูดพล่าม ทักทายขึ้นต้น เอ่ยลา .. กดส่งเลย มาดูอีกครา

อ้ะ วันนี้คุณตอบแล้ว เร็วจัง งั้นเกริ่นทักทายบันทึกนี้แล้วกันนะคะ

....

คุณหายไปนาน นาน มากๆ เลยนะคะ .. แต่กลับมาคราใด

ก็มีบันทึก แบบ โดนๆ จั๋งหนับ กลางใจ ยังไงยังงั้น ..

ล่าสุด ก่อนนี้ เรื่องมิตรภาพ ปูนะ เทคะแนนให้เต็มร้อยเลยค่ะ

ทุกครั้งที่อ่านบันทึกคุณ ... แบบ แปลก ไม่เหมือนบันทึกคนทั่วไป

... นี่กระมัง เรียกว่า ตัวอักษรพูดได้ พลิ้วไหล ใส่จินตนาการ ...

…

พูดเรื่องรัก ยากนักเกินบรรยาย ... หยั่งยาก คาดไม่ได้ ...

ปูยังเคยคิด อยากจะเขียนเรื่องความรักเลยค่ะ แต่มิกล้า ..

มาอ่านของคุณแล้ว เขียนได้กลางๆ ดีจังค่ะ ...

... ลึกลับ น่าเรียนรู้ น่าค้นหา .. ไม่มีทฤษฏีตายตัว ไม่มีเหตุผล

... ชีวิตคู่ ชีวิตรัก ... ของใครก็ของใคร แตกต่างไป เลียนแบบไม่ได้

… คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ... เสมอไป คงจะจริงหรือเปล่าคะ?

... เพราะเห็นดาราตบท้าย เข้าๆ ออก ๆ กันเป็นแฟชั่นเลย เฮอๆ

... จากอ่านเรื่องที่เล่า ... ความรักเป็นเรื่องของกรรมพันธุ์ ด้วยหรือคะ?

… ให้น่าคิด เพราะมีหลายราย ที่ต้องเจอประสบการณ์รักแบบพ่อ แม่ ของตน

... กรณีที่ 2 ระยะทางฤาใช่อุปสรรคแท้จริงของรัก ? หากคือรักแท้ ?

… หรือจะจริงตาม รักแท้แพ้ใกล้ชิด .... รักแท้ยอมจำนนต่อฟ้าดิน

... รักแท้ยังไม่แน่เท่าระยะทาง และกาลเวลา ... Out of sight, out of Love?

... ไหนใครกล่าว รักจะชนะอุปสรรคทั้งปวง ... แค่รักเท่านั้น เท่านั้นก็พอ ...

... เอ แล้วคุณ kati ว่า เราสามารถออกแบบความรักได้ไหมคะ ?

หรือ ... ต้องแล้วแต่ พรหมลิขิต ... Destiny, it’s on Destiny! ...

.... พอแค่นี้ก่อนนะคะ .. ปูบ่นไปก็มีแต่ทฤษฏี รอให้ผู้ผ่านปฏิบัติมาลงความเห็นดีกว่า

... ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะ ... รักข้าว รักน้ำ รักความพยายามของผู้ปรุง .. ขอบคุณค่ะ

Boo

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 17:31 น. ()

ขอยืนยันคำกล่าวที่ปูบอกว่า บันทึกคุณ แปลกๆ แบบพิเศษ

* อมยิ้ม กับภาพคู่ ที่ใช้ ปลาทูคู่ในเข่ง ... ฮา แบบน่ารักค่ะ

* เอ คิดได้ไงนะคะ ... เจ๋งดีคะ

มะปรางเปรี้ยว

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 17:44 น. ()

อีกมุมของความรัก

อีกมุมแห่งความสุข

อีกมุมแห่งความทุกข์

ก็คือมุมของชีวิต

ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆ ให้ได้ติดตามอ่านคะ

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 19:02 น. ()

มาเป็นสักขีพยานให้ปลาทู...555

Boo

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 19:42 น. ()

* ขออนุญาติ คุณ kati นะคะ

* มา ขำ มา ฮา กับ มุข ครูประจักษ์

* ฮา ก๊ากๆ ก๊ากๆ ...

* อย่างนี้ ก็ต้องเลี้ยงฉลอง งานสมรส น้องปลาทู

* แล้ว รอ เลี้ยงส่งไปฮันนีมูน ที่ไหนดีหนอ (รอถามเจ้าภาพ คุณ kati)

* แล้วก็ ปีหน้า ครบรอบคู่รัก 1 ปี

* แล้วก็ ... ฉลองวันที่น้องปลามีทายาท

* แล้วก็ ... เป็นวัฏจักร ไป

... ขอบคุณครูประจักษ์ ที่ช่วยให้ปูจินตนาการ

ฮาๆ เอิ๊กๆ

beach

เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2008 21:46 น. ()

หวัดดีค่ะ...

อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ...

เหมือนจะเข้าใจอะไร ๆ มากขึ้น

พร้อมกันนั้นก็ต้องปรับระบบคุณค่าใหม่

และใช้หัวใจมากขึ้นอีกด้วย ^_^

(หิวข้าวค่ะ !)

Boo

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 10:38 น. ()

The Hero

It's reminded me to this song again

Thanks & Enjoy Yr Time

Boo

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 10:40 น. ()

คุณ kati

* ขออภัยค่ะ ไม่ยอมขึ้นเพลง

* ช่วยลบ คห. 10 ให้หน่อย

* ขอบคุณค่ะ

โก๊ะจิจัง แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 10:45 น. ()

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:03 น. ()

สวัสดีครับ คุณ Poo

ขอบคุณมากครับ

สำหรับคำกล่าวที่สร้างกำลังใจ ในการเขียนและเรียบเรียงเรื่องราว ผ่านความเรียงในแต่ละบันทึก ขอบคุณมากครับสำหรับมิตรภาพที่มอบให้ในแต่ละข้อเขียน และสำหรับคำชมในภาพปลาทูคู่นี้ ที่เมื่อคิดถึงความรักครั้งใด ผมมักรู้สึกว่า ความรักเป็นเรื่องราวง่ายดาย เป็นกุ้งหอยปูปลา เป็นสายลม ใบตำลึง ที่เรียบง่ายแต่มากมายกว่าสัญลักษณ์ของความรัก บางทีผมอาจเบื่อสัญลักษณ์รูปหัวใจ แต่กลับไปหลงใหลสิ่งที่เห็นในธรรมชาติ ของสิ่งที่เคียงคู่กัน อย่างเรียบง่ายไม่เรียกร้อง

สำหรับคำถามเรื่องความรัก

ผมเชื่อว่า เราออกแบบความรักได้ แต่จะได้ดั่งใจหรือไม่นั้น ไม่มีสูตรสำเร็จในความคาดหวัง และมุ่งหมายเหล่านั้นอย่างแน่นอนครับ ชีวิตคนที่แตกต่างหลากหลาย ย่อมทำให้ความสำเร็จต่างแตกแขนงไปมากมายครับ

ผมเชื่อว่า เราออกแบบความรักได้

แต่ความรักจะสมดั่งใจ และเป็นไปตามที่คาดหวังนั้น ล้วนไม่มีใครให้คำตอบได้ครับ รักได้ แต่จะคาดหวังให้สมปองหรือไม่นั้น พูดยากจริงจริงครับ สำหรับความจริงข้อนี้ของโลก รักได้ แต่สำหรับความคาดหวัง และความสมหวังนั้น รับรองกันไม่ได้จริงจริงครับ

สุดท้ายเราต้องเรียนรู้ และ เข้าใจครับ

เข้าใจในความจริง เข้าใจความเป็นไปของชีวิต และโลก

คงเท่านี้ จริงจริง ครับ สำหรับมุมมองความรัก ที่ผมเชื่อ

ขอบคุณมากครับ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:04 น. ()

สวัสดีครับ คุณมะปรางเปรี้ยว

ขอบคุณมากครับ

สำหรับการแวะเวียน เยี่ยมเยือน ทักทาย และถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ขอบคุณมากครับ สำหรับกำลังใจที่มอบให้ สำหรับการเขียนเรื่องราว ในแต่ละบทบันทึกของชุมชนแห่งนี้

ขอบคุณอย่างมากครับ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:05 น. ()

สวัสดีครับ คุณครูประจักษ์

ขอบคุณมากครับ

สำหรับการร่วมเป็นสักขีพยาน ของปลาทู คู่นี้

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:06 น. ()

สวัสดีครับ คุณวินดี้

ขอบคุณมากครับ

สำหรับคำกล่าวในแต่ละมุมมอง ที่เกิดขึ้นจากการอ่าน การร่วมแบ่งปันมุมมองความคิด ร่วมกันมองเห็นสิ่งที่ชีวิต หลากหลายและละลานตา ละลานใจไปกับคำถามของชีวิตอันมากมาย ชอบท่อนจบประโยคอย่างยิ่งครับ สำหรับความรู้สึกหิวข้าว

ขอบคุณมากครับ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:07 น. ()

สวัสดีครับ คุณ โก๊ะจิจัง แซ่เฮ

ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยือนครับ

ขอบคุณมากครับ

Boo

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:18 น. ()

... เชื่อฮีโร่ค่ะ

งั้น ขออนุญาติไปออกแบบความรัก ก่อนนะคะ หุ หุ ....

มะปรางเปรี้ยว

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:34 น. ()

สวัสดีคะ

แวะมาตามมาอ่าน ความคิดเห็นของคุณ Kati คะ

ไม่ค่อยได้เห็นคุณ Kati ตอบความคิดเห็น คิดว่าคงจะยุ่งๆ คะ

ดีใจคะ คุณ Kati ตอบความคิดเห็นของเพื่อนๆ :)

ครูเอ

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 12:40 น. ()

เชื่อว่าในชีวิตหนึ่ง คนเราต้องมีคู่ค่ะ

ไม่เร็วก็ช้า นะค่ะ

จะมีแล้วผ่านไป

หรือจะเดินทางมาไม่ทันเครื่องก็มี อิอิ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 13:38 น. ()

สวัสดีครับ คุณ Poo

ยินดีอย่างยิ่งครับ

สำหรับการออกแบบความรักของชีวิต ได้ข่าวสารความคืบหน้า และผลสรุปของการออกแบบอย่างไรแล้ว วานฝากมาบอกกล่าวเล่าความ ให้ได้ร่วมชื่นชมยินดีนะครับ ขอให้การออกแบบครั้งนี้ นำมาซึ่งความสมหวังสมปอง ในแต่ละแง่งามของความรักครับ

ขอแสดงความยินดีล่วงหน้า นะครับ

ขอบคุณครับ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 13:41 น. ()

สวัสดีครับ คุณมะปรางเปรี้ยว

ขอบคุณมากครับ

สำหรับคำทักทาย นี้แหละครับ เป็นทุกข์ประการหนึ่ง ในท่ามกลางมิตรภาพมิตรไมตรี และอาการกริ่งเกรงใจ ยิ่งในยามมีผู้อ่านมาก มีมิตรสหายฝากข้อความ ความคิดเห็น ความคิดถึงมาให้เยอะๆ ยิ่งเกรงใจมากขึ้นครับ จะด้วยไม่มีเวลาตอบ กับการตอบ ก็ต้องคิดไตร่ตรองในแต่ละคำ เพื่อตอบน้ำคำน้ำใจที่มอบให้กัน

ต้องขออภัย มาไว้ด้วยครับ

ในความไม่สะดวกของงาน และการตอบความคิดเห็น แต่รู้สึกยินดีในทุกครั้งครับ สำหรับการเยี่ยมเยือน ผ่านข้อความ คำทักทาย และมิตรภาพที่มอบไว้ให้ ขอบคุณอย่างมากครับ

Kati

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2008 13:42 น. ()

สวัสดีครับ ครูเอ

ชอบอย่างยิ่งครับ

สำหรับประโยคแห่งความหวัง โดยเฉพาะท่อนสำคัญ ที่แม้จะมาไม่ทันเครื่อง แม้ความรักจะมาไม่ทันการณ์ก็ตาม เราก็ยังคงต้องหวัง ในแง่งามแห่งความรัก ครับ

ขอบคุณมากครับ สำหรับพลังแห่งความหวังในรัก