- น้องครูมิมคะ พี่ขอโทษร้อยครั้ง ฮยู่ใกล้จะไปให้หายงอนเลยค่ะโทษน้องจ๊ะ ๆๆๆ
ขอคิดถึงความหลังเมื่อครั้งยังเด็ก...เด็กหนูทดลอง
เชื่อไหมว่าฉันเป็นหนูทดลอง
...เดือนสามนกกาเหว่ามันฮ้อง ยูงทองมันมาฮ้องไหว้วอน จากไปสวีวี่วี จากไปสวีวี่วี ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน...
เพลงรำวงสาวบ้านแต้ ลอยลมมาให้ได้ยินยล
เลยค้นเจอภาพ และตามหาไฟล์เพลงมาแปะกระดานบันทึกไว้ ใช้เป็นยาลดความคิดถึงวัยเด็กของตัวเองลง...
วัยเด็กของช้าน (ฉันเอง)...วัยหนูทดลองชัด ๆ
เมื่อสมัยเป็นเด็ก เราเองก็เป็นมนุษย์บ้านจัดสรรค่ะ แต่บ้านเราอยู่ในสวนดอก สวนดอกของด็อกเตอร์ที่แปลว่าหมอ และเพื่อนร่วมงานคุณหมออีกหลายตำแหน่ง หลายครอบครัว อาณาจักร เด็กลูกสวนดอกจะมาเป็นแก๊งค์ เป็นรุ่นๆ ไม่รู้สมัยนี้จะยังมีแก๊งเด็กลูกสวนดอกอยู่อีกไหมนะ
วัยเด็กในสวนดอกยุคแรกๆ ไม่ได้ต่างอะไรกับหนูทดลอง เราได้ลองทั้งยา... (เตรตะไซคลีนน่ะเบอร์หนึ่งเลย แบล็กลิสต์ของพวกเราเอง) อ้อ! และทั้งระบบการศึกษา (เด็กโรงเรียนสาธิต มช. ไงคะ ห้องทดลองของนักศึกษา...โรงเรียนที่ไม่มีรั้ว ก็คงเพื่อทดลองหนูๆ อย่างเราจะหนีเรียนอย่างไร!) ค่ะ...
สงสัยไหมคะว่าบันทึกนี้มาด้วยเรื่องอะไร....
บ้านฉันนะ พี่น้องสี่คน สมัครใจเป็นหนูทดลองกันทั้งตระกูลเลยค่ะ
นี่ใช่ นวัตกรรมไหม?
พี่ปิ๊กเวียง พี่สาวฉันยิ่งร้ายใหญ่ เธอเป็นหุ่นยนต์คอตั้งตรงเดินได้เมื่อสมัยแรกๆ ที่คุณหมอทดลองสร้างเฝือก สร้างแข้งขาเทียม แต่พี่สาวฉันได้ของเล่นใส่ไว้ที่ตัวเอง (ยกเว้นเวลานอน) ไปโรงเรียนให้เพื่อนแซวเละเทะ (ว้าว พี่เราเป็นเหยื่อหวานของพ่อ) ที่บ้านเรามีของเล่นขนาดย่อมๆ แต่ก็วางเกือบเต็มพื้นที่สนามนะคะ เย็นๆ เด็กลูกสวนดอกก็จะแวะเวียนมาเฮฮาปาร์ตี้ หลังจากรถเบนซ์สองประตู ยี่สิบหน้าต่างประจำหมู่บ้านสวนดอกไปขนรับพวกเรากลับจากโรงเรียน เราจะสังสรรค์กันเป็นประจำถึงสองทุ่มโดยประมาณ เพราะบรรดาพ่อหมอแม่หมอแก๊งผู้ใหญ่จะกลับจากรับจ๊อบนอกสวนดอกน่ะค่ะ พวกเราก็จะเป็นแบบนี้ประจำ
แต่สาเหตุที่พี่สาวได้เข้าห้องทดลองของแก๊งผู้ใหญ่ ก็เพราะว่าพวกเราไม่ชอบเล่นของเล่นที่มันตั้งอยู่แล้วดี ดี ขอเล่นแบบแผลง ๆพิเรณ ๆ ค่ะ เครื่องเล่นที่มีให้โหน เอามาหงายเล่นแทนชิงช้า ม้ากระดก ส่วนม้ากระดกที่มีก็สมมุติมันเป็นใบพัดเครื่องบินที่ต้องหมุน ๆ ๆ ให้แรงสุดขีด คิดแล้ว สยอง..พี่สาวตกลงมาแอ๊ก กระดูกสันหลังคด อดสูงเดี๋ยวนั้น พ่อเห็นไม่ได้การ จับใส่เหล็กรอบตัวยกเว้นเวลานอนซะเลย...แต่ยุคนั้นมือใหม่มั้งคะ พี่ก็เลยสูงน้อยกว่าน้องๆ ไปเสียนี่
พี่ปิ๊กเวียงอดสูงของฉัน กับ เจ้าโอเลี้ยง หมาโหลดเตี้ยค่ะ
นี่ค่ะของเล่นที่บ้าน ขนาดเจ้าโอเลี้ยง หมาพันธุ์ดัชชุนที่ว่าเตี้ยแสนเตี้ยแล้ว ยังโดนพวกเราจับเล่นชิงช้าสวรรค์กระดกด้วยค่ะ
ส่วนฉันหรือคะ ฉันน่ะเดือนไหนไม่ต้องฉีดยา เดือนนั้นผิดปกติค่ะ เข้าแถวมากันเลยทั้งยาเข็ม ยาเม็ด(แคปซูน) บำรุงกันแทบเป็นแทบตาย ฉันก็จะนอนฝันร้ายรู้สึกเหมือนตู้จะล้มตกลงมาทับทุกทีที่ป่วย แม่ฉันนะเบิกค่ารักษาพยาบาลฉันเสียคุ้มเลย...อย่างเครื่องที่เค้าใช้รักษาอาการเป็นไซนัส ฉันก็ได้ไปทดสอบลองเสียง กอ กอ กอ มาแล้วเหมือนกัน (สมัยนั้นเครื่องยังใหม่ แหมพี่ๆ นักศึกษามามุงดูกันเชียว มีคุณหมอคนชอบวิ่งด้วยหรือเปล่าเนี่ย!)
พ่อฉันแน่ะค่ะ ชอบทำกิจกรรม เวลามีงานอะไรๆ พวกเราและแก๊งเด็กๆ จะถูกจับมารวมกันให้ทำนั่นทำนี่เป็นที่สนุกสนานของแก๊งผู้ใหญ่เค้าล่ะค่ะ ดูอย่างภาพนี้สิคะ กีฬาๆเป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้ๆ เอ้า! หนูๆ มาทดสอบทดลองกันมา ถ้าเป็นสมัยนี้ สอบผ่านตัวชี้วัดไหมนะคะ
เด็กๆ บางคนอย่างเช่นฉันเป็นต้น อมโรคปานนั้นไม่อยากร่วมมือ แต่ก็ต้องถูกขุดจากที่นอน เพราะสนามรวมพลพวกเราอยู่หน้าบ้านเลยค่ะ...ดูสภาพการแต่งตัวอย่างสวยงามของเด็กๆ สมัยนั้นค่ะ เช้ยเชย
งานปีใหม่ ก็พวกเราอีกเหมือนกันค่ะ ที่จะถูกจับมารวมกันให้ทำอะไรบางอย่างเป็นที่เพลิดเพลินเจริญหูเจริญตาของท่านผู้ใหญ่ เลยเป็นที่มาของภาพแรก (รำกันแต้แต๊ๆ)ไงคะ แต่ก็เป็นเรื่องดีค่ะ ทำให้เด็กลูกสวนดอกยุคนั้น ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใด นอกหรือในเมืองสวนดอก หรือจะต่างโรงเรียนกันก็ตาม ได้รู้จักกันทั่วถึง แม้ว่าวันนี้เจอหน้ากันในสังคมก็อาจมีเหล่ๆ มองๆ เอ๊ะ คุ้นๆ ค่ะ เหมือนสังคม Hi5 สมัยนี้เลยนะคะ
เวลาจัดงานวันเด็ก แก๊งเด็กอย่างเราชอบค่ะ สมัยพ่อเป็นนายกสโมสรสวนดอก พ่อมอบอำนาจให้พวกเราและชาวแก๊ง บริหารจัดการกิจกรรมระดมชวนเด็กตัวเล็กกว่าทั้งหมดทั้งเมืองสวนดอกให้ไปรวมตัวกัน พวกเราตอนนั้นอายุซักเท่าไรเอง เจ็ดถึงสิบเอ็ดสิบสองเห็นจะได้ค่ะ จะตระเวณในชุดแฟนซีไปทั่วเมืองแล้วก็หลอกล่อเด็กจากแต่ละบ้านให้ตามกันไป เหมือนในนิทาน The Pied Piper of Hamelin ที่ชายเป่าปี่แล้วพาหนูๆ ออกจากบ้านจากเมืองไปนั่นเลยค่ะ ไปไหนหรือคะ ก็ไปสนุกสนานร้องรำฮัมเพลงกันที่สโมสรสวนดอก จุดกึ่งกลางหมู่บ้านของเราค่ะ สมัยก่อนกิจกรรมวันเด็กเป็นกิจกรรมของเด็กลูกสวนดอกอย่างแท้จริง เดี่ยวนี้คงไม่มีบรรยากาศแบบนั้นแล้วค่ะ
อันนี้งานวันเกิดค่ะ บ้านไหนมีใครเกิด แก๊งเด็กก็จะยกโขยงไปกัน (นี้เป็นเด็กบางส่วนค่ะ)
พออายุย่างเข้าสิบสาม เข้าสู่วัยเรียนระดับมัธยม เรามีโรงเรียนให้เข้าไปเป็นหนูทดลองค่ะ เริ่มกันมาตั้งแต่เด็กลูกสวนดอกเกิดปี พ.ศ. 2499 คนไหนสมัครใจเข้าไป ได้สิทธิ์เดี๋ยวนั้นแน่นอนค่ะ เรียนไม่เก่งก็เก่ง เรียนเก่งก็เก่งมาก เก่งมากๆ ก็มากๆๆๆ ...แต่ที่เก่งพอใช้ได้ก็อย่างเช่นฉันนี่เลยคนหนึ่งละค่ะ...
บทสรุปหนูทดลอง?
เล่าเรื่องมาตั้งยาวยังจับประเด็นบันทึกที่เขียนนี้ไม่ได้เลยค่ะว่าเขียนเรื่องอะไร เริ่มต้นมาจากฟังเพลงรำวงสาวบ้านแต้ แล้วนึกขึ้นได้ว่าเราเคยเป็นสาวรำวงบ้านแต้ แล้วเกิดคำถามในใจขึ้นมาว่าทำไมไปรำแต้ๆแบบนั้นล่ะ น่าอายออก ก็ได้คำตอบว่า เป็นตัวช่วยของพวกผู้ใหญ่นั่นเอง ตัวช่วย ก็คือตัวช่วย เพราะได้ช่วยไปตั้งหลายเรื่อง ทั้งเรื่องในโรงหมอ แล้วก็โรงเรียน เออแน่ะ ฉันสรุปเรื่องแบบนี้พอไหวไหมคะ...อ้าวไม่เห็นสาระอะไร อ่านเอาเรื่องเพลินๆ ก็พอค่ะ
อีกนิดค่ะ ได้คุยกับแม่ เพราะมีอีกภาพสงสัยจังว่าเด็ก ๆ อย่างหนู ๆ ไปสวีวี่วีกันทำไม และยืนเรียบร้อย...จังเลย
แม่บอกว่าเป็นงานฉลองความสำเร็จของแก๊งผู้ใหญ่ ๆ (เฉลิมฉลองตำแหน่งศาสตราจารย์ของคุณหมอสวนดอก) ด้วยค่ะ หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมสวีวี่วี หรือร้องระบำรำเป็นเพลงตามแต่ใจผู้ใหญ่จะจัดให้แต่ละปี มานี่เลยค่ะ บทสรุปหนู ๆ ทดลองของฉันและเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน.
...จากไปสวีวี่วี จากไปสวีวี่วี ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน...
*สวนดอก คือชื่อเรียกโฮงยา หรือโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ปัจจุบัน
เอาเว็บไซต์ทนี้มาฝากด้วยค่ะ
ปิดท้ายภาพนี้ ดิฉันเองค่ะ กะว่าจะเอาลูกหลานเจ้าโอเลี้ยงไปโหนบาร์ให้ตัวมันยืดขึ้นอีกซักหน่อย ของเล่นที่พ่อหาไว้ให้ตั้งแต่เด็ก ยังอยู่มาจนป่านนี้เลยค่ะ
หมายเลขบันทึก: 188079เขียนเมื่อ 14 มิถุนายน 2008 19:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:10 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (71)
สวัสดีค่ะ
แหะๆ แวะมาเยี่ยม ค่ะ ขอทำความรู้จักด้วยคนนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะ
* มาดูความหลังวัยเด็ก
* เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ้าวน้อง กล้วยแขก
- เรารู้จักกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ^^
- พี่ว่าพี่ลดวัยลงไปใกล้ๆ น้องแล้วนะคะ ^^
สวัสดีค่ะคุณ นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
- คุณครูน่ารักของน้องจินี่เอง
- ที่โรงเรียนมีหนูเยอะไหมคะ
555+ พี่ดาวลูกไก่ ขออภัยอย่างมากเลยค่ะ
กำลังสับสนกับชีวิต อิอิ ขอโทษนะค่ะ
น้าอึ่งอ๊อบ
อยู่สวนป่าจ้า
รูปดาวลูกไก่เหมือนเก่า ๆ ก๊ากส์
บ่งบอกถึงอายุนะ
เดี๋ยวค่อยเข้ามาให้ความเห็นอย่างจริงจัง
กำลังทำกิจกรรมเด้ก นักศึกษาแพทย์ อยู่ค่ะ
น้อง กล้วยแขก
- วันนี้นอนดึกจังนะคะ ปฏิบัติการ สู่โลกกว้างแห่งการเรียนรู้ใช่มั้ยคะ ดีแล้วค่ะ...สู้ สู้ นะคะ
น้าอึ่งอ๊อบ เจ้าค่ะ
- อย่าให้น้องๆ นักศึกษาตรากตรำ เล่น ๆ ปนเรียน (แต่เล่นมากกว่า) กันหนักนักนะคะ....เดี๋ยวก็มีแต่นกฮูกเต็มสวนป่าพ่อครูหรอกค่ะ ลุง เอ้ย อ.ขจิต อยู่ด้วยไหมคะ...หนุ่มเชียร์บล็อกหายไปไหน รอคำตอบเรื่องภาษาอยู่ จะรู้มั้ยน้อ...
สวัสดีครับ
- เอ๋. มีความหวัง เอ๊ย ความหลังซะแล้ว อิๆๆ
- เรื่องเก่าๆ ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข ย้อนกลับไปก็สนุกดีเหมือนกัน
- เพลงรำวงผมก็ชอบนะครับ มีอยู่หลายเพลง พักหลังไม่ค่อยได้ฟัง หมู่นี้ฟังเพลงนานาชาติเยอะหน่อยครับ
- ดูรูปเก่าๆ สมัยก่อน แต่งตัวแปลกๆ กันดี เพื่อนคนหนึ่งเคยเอารูปที่บ้านมาให้ดู พ่อแม่ลูกๆ อีกสามคนใส่เสื้อผ้าลายเดียวกันหมดเลย
- * 2 บาท พิเรณ -พิเรนทร์, เอาเว็บไซต์ทนี้
- ป.ล. หมอนี่คอยนานแล้วววว
สวัสดีค่ะ...
มาแอบดูรูปค่ะ......
เห็นแล้วนึกถึงความสนุกในวัยเด็กนะคะ เล่นๆๆๆๆๆๆและเรียน ไม่ต้องคิดอะไรมาก..สุขจัง
เพลงเพราะดีค่ะ คึกคัก จำได้ว่าเคยฟังตอนเด็กๆ ได้ฟังอีกทีตอนนี้ดีจัง..
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
บันทึกนี้น่ารักจังเลยค่ะ คนเขียนเขียนได้น่าอ่านจริงๆสนุกด้วย ทำให้นึกถึงวัยเด็กๆ เหมือนกันเลย เอ..นี่ไม่ได้แปลว่าเราแก่ใช่ไหมค่ะ 55 เค้าว่าคนแก่ชอบรำลึกความหลังนะคะ แต่เราไม่เข้าข่ายหรอกเนอะๆๆ
มาอ่านแล้วหายคิดถึงเจ้าของบันทึกแล้วล่ะ ....ไปก่อนค่ะ
คิดถึงๆๆๆ
อ. ธ.วั ช ชั ย
- มาดึกมากเลยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ แก้ไขแล้ว สองบาท แน่ะมีเหรียญสองบาทพอดีเลยค่ะ
-
โอ๋ ๆ ขอโทษนะคะ หมอนี่คอยนานแล้วววว รอนานมากเลย..ขออภัยอย่างที่สุดค่ะ
- พี่จ๊ะ..
ภาพแห่งความหลังมาเป็นริ้วๆ เป็นฉากๆ เลยนะคะ นี่ล่ะหนาเขาว่า.. อุ๊บ!
มาแอบดูใครบางคน "รำลึกความหลัง" วัยเยาว์ค่ะ น่ารักดี เสียแต่..เดี๋ยวนี้แก๊งค์นี้จะมีใครเป็นเหมือนพี่จ๊ะบ้าง? ก็ความเป็นเด็กในตัวหนังสือและตัวตนไง ทั้งๆ ที่ก็.. อุ๊บ! (อีกแล้ว) เออ..หมายถึง ทั้งๆ ที่ก็สวยน่ะ
น่ารักสุดสุด ไม่ผิดหวังเลย ที่แวะมาอ่าน มาชมภาพ แห่งความหลัง ที่มีความสุข
เอาอีกนะ ชอบค่ะ
น้องจ๊ะ...จ๊ะ
พี่ว่ามีพี่เพี้ยนคนเดียวมั้ง...
ในแก๊งเนี่ย เค้าเป็นใหญ่เป็นโต เป็น ดร. เป็นคุณหมอ เป็นผู้พัน เป็นผู้บริหาร กันไปหมดแล้ว...มีพี่เป็นแค่คนตัวโตเป็นผู้ใหญ่...แต่ววว
สวัสดีค่ะคุณครูพี่สาว ครูอ้อย แซ่เฮ
- นานมาแล้วนะคะ...ถึงจะไม่ได้กลับไปเป็นเด็ก ก็ขอย้อนยุคสักช่วงเวลาหนึ่งค่ะ
- เอาอีกนะ ชอบค่ะ
- อิอิ ยุขึ้นค่ะ...
- พี่จ๊ะ..
เป็นใหญ่ เป็นโตก็ช่างใครต่อใครสิ เป็น "พี่จ๊ะ" ที่แสนจะน่ารักน่ะ ดีออก ^^
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
เปลี่ยนรูปน้องจำไม่ได้ค่ะเลยเพิ่งตามมา
บันทึกนี้อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ ^_^
เอาภาพดอกไม้มาฝากนะคะ ไว้ดูเวลาคิดถึงกันค่ะ
เห็นรูปเก่าๆ นึกถึงวันก่อนๆของตัวเองเหมือนกัน ขอบคุณครับ
น้องจ๊ะ...
ว้า...เมื่อไรเราจะมักใหญ่ใฝ่สูงกับเขาได้มั่ง อิ๊ๆ หุหุ
น้องแจ๋วค่ะ...
เห็นดอกที่เอามาฝาก ทำให้บันทึกของพี่นี้ เย็นขึ้นเห็นๆ เลยค่ะ แค่เม็ดน้ำฝนที่ค้างพราวอยู่บนใบมันเท่านั้นเอง...ขอบคุณค่ะ
คุณจรคะ...
มีเรื่องวัยเด็กมาเปิดโปงมั่งไหมคะ
อืม....เด็กๆหรอ รู้ว่า ไม่อวบอ้วน เหมือนตอนนี้ กินเท่าไรก้ไม่อ้วน
จบมหาวิทยาลัย มาด้วย นน 55 kgs แต่ พออยู่ไปอยู่มา จะ 90 kgs แล้วนี่
แงๆๆ มารออ่านคำตอบจากพี่ดาวลูกไก่ค่ะ ข้ามๆๆๆค่ะ แงๆๆ
- พี่จ๊ะ ..
น้องจ๊ะตัวใหญ่ๆ อยู่แล้ว ก็เหลือแต่ "ใฝ่สูง" เนี่ย เห็นทีพี่จ๊ะต้องส่งกระไดมาให้น้องเขย่งเสียแล้ว อิอิ
เพลงนี้ก็ยังพอจำได้อยู่จ๊ะ...จำได้แต่ประโยคนี้ -- จากไปสวีวี่วี จากไปสวีวี่วี ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน ถ้าบุญเฮามีคงจะได้เจอกัน...
<< ข้ามคนนี้ได้ไงจ๊ะ พี่จ๊ะ ^^
10. มะขามอ่อน/ครูมิม
เมื่อ ส. 14 มิ.ย. 2551 @ 23:25
- น้องครูมิมคะ พี่ขอโทษร้อยครั้ง ฮยู่ใกล้จะไปให้หายงอนเลยค่ะโทษน้องจ๊ะ ๆๆๆ
- เห็นไหมพอน้องจ๊ะเข้ามา...ทั้งคุณครูตุ๊กแก คุณครูมิม โดนเบียดไปเลย...ล้อเล่น... พี่แวะไปบ้านครูตุ๊กแก เลยมุดหายหาทางกลับมาไปได้ อิ๊ๆ
หายงอนแล้วยังคะ อย่าเพิ่งชวนครูตุ๊กแกมางอนด้วยนะคะ
- โอว! ครูมิมก็มาดึกมากเหมือนกัน
-
9. ครูตุ๊กแก
เมื่อ ส. 14 มิ.ย. 2551 @ 23:15
- ครูตุ๊กแกก็มาดึกนะคะ
- หรือว่าคุณครูติดบล็อก จะต้องมากันเมื่อพระอาทิตย์นอนหลับสนิทคะเนี่ย
-
คุณจรคนโรงงาน ค่ะ
กับน้องจ๊ะ คนนี้ เนปาลี
- แข่งกันอวบอ้วนหรือเปล่า...
- 55 มาเป็น 90 ว้าวววว
- น้องจ๊ะ...น้องจ๊ะเท่าไรน้า....จำไม่ได้ อิ๊ๆ
- ของพี่จบมาเท่าไรนะ... 39 แล้วมา 52 โอยแค่นี้ก็อึกอัดมากแล้ว ฮือๆ
- เว็บไซต์นี้ บ้านคนรักสุนทราภรณ์ websuntaraporn.com มีเนื้อร้องให้ทบทวนความหลังค่ะ และมีเกร็ดน่าสนใจเช่นว่า บ้านแต้เป็นหมู่บ้านหนึ่งขึ้นกับตำบลบ้านยาง ชื่อเป็นทางการคือ "บ้านหนองแต้" อยู่ห่างจากบ้านยางซึ่งเป็นที่ตั้งของอำเภอเกษตรสมบูรณ์ ราว 7-8 ก.ม. (คนบ้านยางเขียนเล่าไว้ในเว็บที่ลิงค์ไปค่ะ)
....
....อิ๊ๆ
24. ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
เมื่อ อา. 15 มิ.ย. 2551 @ 13:10
อาจารย์ธวัชชัยคะๆๆๆ วันนี้เก็บกะตังค์หยอกกระปุกได้แล้วๆๆๆ ^^
กลับไปสนทนากับวันวาน
ชีวิตเบิกบานเป็นไหนไหน ..
ซุกซน..จนเหนื่อยใจ
กี่ไม้เรียวฟาดให้ระลึกจำ
....
เราต่างเติบโตมาจากวันนั้น
วันนี้ก็ใช่สำคัญเหนือวันอื่น.
อดีตอันเริงร่า หรือปัจจุบันแห่งวันคืน
ย่อมใสชื่นเกี่ยวร้อยสร้อยเวลา
....
โชคดีกับชีวิต ... นะครับ
น้องจ๊ะ
- หยอดกระปุกด้วยกันนะ แก๊งค์ แก๊ง ^^
-
คุณ แผ่นดิน คะ
- ขอบคุณค่ะ แต่งกลอนเก่งจังค่ะ
- อายมาก เป็นผู้หญิงไม่อ่อนหวานแล้วยังเขียน โคลง ฉัน กาพย์ กลอน ไม่เป็นเรื่องอีก...อิ๊ๆ
- แต่ว่า ไม้เรียวกระทบแข้งเราบ่อยมากเหมือนกันนะคะ สมัยก่อน เจ็บๆ คันๆ
- เด็กยุคนี้ไม่ค่อยเจอไม้เรียว...(ยังไม่เคยตีลูกสาวเลยค่ะ โอ! เป็นไปได้อย่างไร)
- เจ้าโอเลี้ยงอายุยืนจังเลยครับ
- ชอบเรื่องนี้อ่านตอนเป็นเด็กๆๆ
- The Pied Piper of Hamelin
- ตอนนี้จินตนาการหายไปหมดเลย
- นิทานและเรื่องสั้นก็ไม่ได้แต่ง
- แต่พยายามมองหารูปพี่ดาวสมัยเด็กๆๆ
- ฮ่าๆๆๆๆ
- สาวบ้านแต้ สู้สุดสาครสมัยน้องเป็นนักเรียนได้ไหม
- เสียดายไม่มีภาพเก่าๆๆ
- เอาพลายแก้วมาฝาก
- จำได้ไหม
- อิอิๆๆ
อ.ขจิต ฝอยทอง ค่ะ
- ในรูปมีพี่ด้วยนะ พอเห็นชัดๆ ด้วย แต่ไม่บอกหรอก 555
- เจ้าโอเลี้ยงก็มีชีวิตปกตินะคะ ตามอายุไขของมัน ออกลูกออกหลานเต็มบ้านไปหมดค่ะ แต่ที่เห็นตัวล่าง เป็นรุ่นลูกแล้วค่ะ
- ไม่รู้เป็นอย่างไร ที่บ้านชอบเลี้ยงหมาโหลดเตี้ย (ดัดชุน) ตั้งแต่พี่ยังไม่เกิดก็มีตัวหนึ่ง ชื่อแมว (หมาชื่อแมวนะคะ)
- แน่ะดูภาพค่ะ
-
พลายแก้วเมืองกาญ เคยไปช่วยวิดน้าท่วมบ้านพี่นารีใช่ไหมคะ..จำได้ค่ะ ^^
พี่ดาวลูกไก่คือคนที่ใส่เสื้อนกบินใช่ไหมคะ?
น้องแจ๋ว
- เดา...หรือเปล่าคะ
- มีสองคนแน่ะ ที่จริงมีสาม 555
- ไม่รู้เป็นยังไง ไม่ได้เป็แฝดกันซักหน่อย ต้องให้ใส่เสื้อเหมือนกันด้วย...
- มีความสุขจังค่ะได้อยู่กับเรื่องในวันเก่าบ้างแบบนี้
- นี่ค่ะสามใบเถา ชุดเหมือนกันอีกแล้ว สงสัยพี่เลี้ยงแข่งกันแต่งตัวให้
ทีแรกเห็นเสื้อนกบินคนเดียวค่ะ
แต่เพิ่งสังเกตุเห็นว่ามีสองคน ^_^
น้องแจ๋วคะ
รับกระปุกอีกใบมั้ยคะเดี๋ยวนกอินทรีจะเอาไปให้นะคะ
สังเกตุ = สังเกต
อิ๊ๆ
( น้องจ๊ะ ๆ วันนี้พี่แว้บมาเช้า อัพเดทภาพส่งท้าย สัปดาห์นี้คงไม่ได้เข้ามาบ่อยค่ะ
แต่ 18 มิย. ฉลองหกเดือนเต็ม ที่นี่ค่ะ รอมั้ย...ไม่เครียดๆ รับรอง)
- สวัสดีครับท่านดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
- เด็กสวนดอกหรือครับ
- ผมเองครั้งหนึ่งเคยเข้าไปเป็นเด็กสวนดอกอยู่ด้วยครับ อยู่แถว ๆ หน้าคอกสัตว์(ทดลอง) นะครับ
- นานพอดูครับชีวิตเด็กสวนดอก ตั้งแต่ปี 2520 - 2536 ร่วม 16 ปีแนะครับ
- อยู่จนได้ส่งทายาทไปขึ้นรถเบนซ์สองประตู ยี่สิบหน้าต่าง ไปโรงเรียนั่นแหละครับ
- ขอร่วมย้อนความหลังด้วยคนนะครับ
- โชคดีมีความสุขครับ
- คนหน้าแน่เลย
- ใช่ไหมครับ
สวัสดีครับคุณดาวลูกไก่ฯ
อ่านแล้วนึกถึงอดีต
ถ้าเราย้อนอดีตได้คงจะดีนะครับ
เพราะอดีตมีแต่สิ่งดีงาม ทั้งผู้คนรอบข้าง มีความจริงใจต่อกัน แต่ในปัจจุบันนี้ค่อนข้างจะหายาก
ธรรมชาติสิ่งแวดล้อมล้วนแล้วแต่ไม่เป็นพิษเป็นภัย...ฝันไปแล้ว
+ สวัสดีค่ะท่านพี่ครูพี่เลี้ยง..
+ แอมแปร์มารายงานตัวค่ะ..
+ ไม่อยากบอกว่าตามหาตั้งนานกว่าจะเจอว่าท่านพี่มาอยู่ตรงนี้เอง...
+ รักและคิดถึงจังเล้ยยยยยค่ะ...
+ เค้าว่าใครคิดถึงความหลัง...ชักจะ..ฮา ๆ เอิ้ก ๆ ไม่อยากพูด...
+ ดูแล้วสุขใจ...ทำให้ตัวเองนึกถึงเรื่องวัยเยาว์ของตัวเองไปด้วย
+ ตอนเด็ก ๆ บ้ามังกรหยก...ถือดาบฟันต้นกล้วยแม่ไปหลายต้น
+ โดนด่าเปิดเลย...
+ รักและคิดถึงจังหู้...
+ ขออีกรอบ..ยังไม่หายคิดถึง
+ ท่านพี่ดูแจ่มมากค่ะกับภาพประจำตัวใหม่
+ คม ชัด ลึก
+ ฮา ๆ เอิ้ก ๆ
สวัสดีครับ
มีคนหยอดกระปุกเพิ่ม อิๆ
ภาพประจำตัวใหม่ แจ่มจริงด้วยครับ
สวัสดีค่ะคุณดาวลูกไก่ขา
เห็นแล้วอิจฉาคนที่มีภาพในวันวานนะคะ ภาพทำให้นึกย้อนความทรงจำในครั้งก่อน คุณหมีไม่มีภาพแบบนี้เลยคงจะเป็นเพราะช่วงนั้นที่บ้านไม่มีเงินซื้อกล้องด้วยล่ะค่ะ แพงนี่นา
แต่คนนี้ 
เค้าขยันนำภาพนี้มาอวดนะคะ ถ้าจำไม่ผิดเค้าเคยบอกว่าสาวติดตรึมค่ะเห็นภาพนี้แล้ว..อิอิ
ท่าน ผอ. ทนัน ภิวงศ์งาม คะ
ดีจังค่ะได้พบคนหมู่บ้านเดียวกัน
ท่านผอ. เห็นต้นไม้ใหญ่ในวงเวียนแถวโรงจอดรถเบ๊นซ์สองประตูยี่สิบหน้าต่างไหมคะ ที่นั่นก็เป็นบ้านอีกหลังของแก๊งเด็ก (แต่ต้องแปลงกายเป็นลิงเป็นชะนี) ค่ะ เวลาเล่นเพลินลืมกลับบ้าน แม่จะให้พี่เลี้ยงขี่รถซักกะยาน (จักรยาน) มาตามที่นี่เลยค่ะ
อ. ขจิต ฝอยทอง คะ
- เดาถูกค่ะ ...วันเกิด ๆ ได้เป่าเทียนด้วยค่ะ อิ๊ๆ
คุณ วัชรา ทองหยอด คะ
- หากย้อนเวลากลับไปได้ก็ขอไปเป็นคนแรกเลยค่ะ
- แล้วเราจะได้พบกันไหม...นะคะ 555
คุณแม่อ๋อยน้อง แอมแปร์ คะ
- อยากเห็นภาพจังค่ะ
- ตอนเด็ก ๆ บ้ามังกรหยก...ถือดาบฟันต้นกล้วยแม่ไปหลายต้น
อ. ธ.วั ช ชั ย คะ
- ไปไหนไปด้วยช่วยเอากระปุกติดไปนะคะ
- จุ๊ๆ ไปตามทวงเหรียญเอาเองนะคะ
- อิอิ ไม่กล้าค่ะ
คุณ ทะเลดาว คะ
ตอนนั้นยังเด็ก ถ้าเป็นคนตัวโตตอนนั้น ก็คงไม่มีตังค์ซื้อกล้องเหมือนกันค่ะ สมัยนี้ซื้อแบบผ่อนชำระด้วยค่ะ นี่ยัง
- ตอนเด็กๆ ไม่รู้คิดทำไม เวลาพ่อสั่งเก็บ
- เก็บภาพค่ะ พ่อชอบนักหนาจะต้องบันทึกภาพเป็นหลักฐานของครอบครัว ทั้งภาพสไลด์ ภาพถ่ายขาวดำ และต่อมาก็มีภาพสี ถ่ายภาพครั้งไหนต้องครบหกคนด้วยนะคะ
- ขาตั้งกล้องจะพร้อม แล้วพ่อก็จะวิ่งมาเข้าฉากด้วย และเราจะมีเวลาร่วมกันในตอนกลางคืน พ่อก็จะฉายสไลด์ให้พวกเราดู ไม่พอค่ะ หนังนิ่งแต่ต้องไม่เงียบ เพราะฉะนั้น หนูๆ (ทดลอง) เวียนกันพากษ์เรื่องราว บรรยายความ พรรณนาตามแต่ใจจะจำเรื่องราวได้...
- เอ๊ะ เหมือนเป็นกุศโลบายอันแยบยลที่...คิดไม่ถึงค่ะ
- คิดไม่ถึงจริงๆ ด้วย
- คุณหมีทำให้คิดถึงพ่อแน่ะค่ะ...
รูปพลายแก้วแต่ตัว...นะคะ ก็แน่ะ...ยังเกาะบนโน้นอยู่นี่นาแหงนดูค่ะ..
- อุ๊ย ไม่ได้หมายถึงสาวๆ นะคะ
- สมัยนี้สาวๆ เป็นโสดสบายใจดีค่ะ อิจฉาคนโสดที่สุดเลยค่ะตอนนี้...(แอบคิดนะคะ ถ้า..อย่างมากก็นามสกุลเดิม ข้างหน้ามีอยู่อย่างไรก็อยู่อย่างนั้น อิ๊ๆ)
อดีต เป็นพื้นฐานของปัจจุบัน และปัจจุบันก็เป็นพื้นฐานของอนาคต เป็นปัจจุบันที่น่าชม
สวัสดีค่ะคุณ นาย เอกราช แก้วเขียว
- ไม่ได้ทักทายกันตั้งนานนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- ทำวันนี้ให้ดีเพื่อวันข้างหน้าจะได้ไม่เสียใจค่ะ
- สวัสดีครับท่านดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
- ต้นไม่ใหญ่กลางวงเวียน "หางนกยูง" เดี๋ยวนี้ไม่รู้ยังมีหรือเปล่า นาน ๆ ได้ไปที
- หากมาทางประตูศูนย์มาลาเรีย ถึงวงเวียนอ้อมไปทางขวา ดิ่งตรงก่อนถึงคอกสัตว์ นั่นหละที่เคยอยู่เคยกิน
- ที่สระน้ำสโมสร ก็ยังเคยไปเป็นผู้ช่วยครูฝึกสอนว่ายน้ำอยู่พักใหญ่
- เชื่อไหม ผมยังคงใช้ช่างตัดผมคนเดิม ที่เมื่อครั้งอยู่สวนดอกเคยใช้บริการ ในอาคารข้างสระว่ายน้ำสโมสร
- ปัจจุบันช่างคนนี้ย้ายออกไปแล้ว ไปอยู่ที่ร้านใต้ถุนหอพักข้างวัดสวนดอก "ลุงศรี" ชื่อช่างครับ
- ยิ่งเขียนก็ยิ่งคืดถึง"สวนดอก"ครับ
- ขอให้ท่านดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดีจงอยู่ดีมีสุขตลอดไปครับ
+ สวัสดีค่ะท่านพี่จ๊ะ
+ วันนี้อ๋อยรู้สึกว่า ครั่นเนื้อครั่นตัว จามบ่อย เพลีย ๆ
+ อยากจะหลับ..ไม่อยากบอกตอนอยู่ที่ ร.ร.ขณะตรวจการบ้านเด็ก ๆ แอบเงียบหลับ
+ เงียบหลับในห้องพักครูไปซัก 10 นาที...
+ ท่านพี่เป็นอย่างไรบ้างค่ะ...สำหรับภารกิจในวันนี้
+ ช่วงนี้ไม่ว่างมาก ๆ เลย..แอมแปร์ไม่สบายเท่าที่ควร..อ้อนมาก ๆ
+ ตอนเด็ก ๆ ไม่มีภาพวานเป้นหลักฐานแต่มีเพียงภาพในความทรงจำเท่านั้นที่ตราตรึงติดในความรู้สึกค่ะท่านพี่
+ แบบว่าเป็นเด็กลูกทุ่งนะค่ะ...
+ รักาสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ
+ รักและคิดถึงเสมอ
ท่านผอ.ทนัน ภิวงศ์งาม
สวนดอกเป็นอาณาจักรใหญ่โตค่ะ
- ขอ ผอ. เรียก ดาวลูกไก่เฉยๆ เถิดนะคะ (อิอิกลัวเป็นลมพิษค่ะ)
- สโมสรเป็นจุดที่เด็กๆ จะใช้บริการเงินเชื่อขนม อาหารประจำ พอสิ้นเดือนที ร้านอาหารส่งค่าใช้จ่ายให้แม่ เด็กๆ จะโดนเรียกไปอบรมค่ะ แต่พวกผู้ใหญ่ชอบเล่นไพ่นกกระจอก เด็กๆ ก็มีโต๊ะเล่นกับเขาด้วยค่ะ
- ถิ่นที่ท่านผอ. เคยอยู่ แก๊งเด็กรุ่นนี้ทัวร์จักรยานบ่อยค่ะ เพราะรุ่นเดียวกันอยู่ทางนี้เยอะ สนามหญ้าหน้าบ้าน หลังบ้าน เราสามารถเดินจนทะลุค่ะ
- รั้วบ้านหัวมุม สมัยปอเจ็ดก็ยังเคยเจอพวกเราหัดขับรถ แต่เลี้ยวโค้งแรงจัดไปนิด เสียบรั้วบ้านอาหมอมาแล้วค่ะ
ถ้าผอ. อยู่ก่อนหน้านั้นสัก 7-8 ปี สงสัยจะได้เป็นครูฝึกหัดว่ายน้ำให้แก๊งนี้ด้วย เด็กแก๊งนี้ตัวจะดำปี๋ช่วงปิดเทอมค่ะ
ขอบคุณนะคะ มาชวนกันคิดถึงเรื่องเก่าๆ แม้จะคนละมิติเวลา
พาเด็ก ๆ มาไหว้ครับ
พี่ดาวลูกไก่ขา..
มาหวนคิดถึงวันเก่าๆ สมัยเรียนค่ะ อิอิ มาชวนพี่ดาวลูกไปไปโรงเรียนกันคะ ...
+ แอมแปร์มาเยี่ยมค่ะ...
+ มาพร้อมดอกไม้และความรักค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะท่านป้า
สวัสดีค่ะ ครูโย่ง
- เด็กๆ น่ารักค่ะ ฤดูกาลไหว้ครู และฤดูเยี่ยมบ้านนักเรียน ที่ได้อ่านในบันทึกคุณครูหลายท่านช่วงนี้ อ่านแล้วรู้สึกปิติมากค่ะ (เป็นเรื่องเล่าเร้าพลังได้ใจจนเหลือเฟือค่ะ)
- ขอบคุณค่ะ
- อยากชวนไปอ่านบันทึกนี้ด้วยค่ะ ชวนคุณครูทุกท่านเลยนะคะ ที่นี่ค่ะ ดช.ปัญญากับแพะตายแล้วที่ใช้เป็นรางวัลการจับฉลาก ไปดูเรื่องการคำนวณตัวเลขค่ะ ขอบคุณท่านพลเดช วรฉัตร ที่นำมาฝากไว้ให้พวกเราค่ะ
น้องมะขามอ่อน/ครูมิม คะ
ครูอ๋อยน้องแอมแปร์ ค่ะ
- ไปโรงเรียนกันค่ะ ไปพร้อม ด.ช.ปัญญา นะคะ ที่นี่ อีกครั้งค่ะ
+ สวัสดีค่ะท่านพี่จ๊ะ...
+ เป็นอย่างไรบ้างกับอะไร ๆ ในชีวิตของวันนี้
+ คิดถึงจึงมาหา....
+ ตอนนี้นอกจากเครื่องโดนไวรัสแล้ว...ก็ติดเชื้อมาถึงคนด้วยค่ะ
+ เป็นกันทั้งบ้าน สามคนพ่อแม่ลูกเลยค่ะ
+ รักและคิดถึงเสมอค่ะ
คุณแม่น้องแอมแปร์ ค่ะ
บ้านพี่ก็มีเชื้อหวัดค่ะ มาได้อย่างไรกันเนี่ย กินยาแก้ปวดลดไข้จนหมดกระปุกแล้ว (ล้อเล่น มันเหลือไม่กี่เม็ดค่ะ ;)
แต่เมื่อวานในห้องประชุมที่ทำงานพี่โดนยุงกัดตั้งสี่ตุ่มเบ้อเร่อแน่ะค่ะ แล้วจะเป็นไข้เลือดออกด้วยไหมเนี่ย ที่ทำงานยุงเยอะมากๆ เศร้าจัง...
รักษาสุขภาพกันนะคะ ส่งสัย อ.ขจิตน่ะเองที่เอาเชื้อมาปล่อย...
+ สวัสดีค่ะท่านพี่จ๊ะ..คุณครูพี่เลี้ยง
+ โปรดทราบคิดถึงมากค่ะท่านพี่
+ ส่งข่าวแอมแปร์นิดหนึ่ง...
+ คุณป้าขา...แอมแปร์เป็นหวัดลงหู
+ แอมแปร์ต้องไปหาหมอกลางดึก...
+ สำหรับ 3 จังหวัดชายแดนใต้...ดูจะไม่น่าพิสมัยในยามวิกาล
+ ว่าแล้วก็เกิดเหตุหวาดเสียวในชีวิตนิดหน่อย
+ ป้ามาเยี่ยมตามแอมแปร์หน่อยซิค่ะ..มาดูว่าเสียวอย่างไร
+ การสู้รบกับเชื้อหวัดของทุกคนในครอบครัวเป้นอย่างไรบ้าง...สู้ ๆ สู้ ๆ ค่ะ
+ ดูแลสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ
+ รักและคิดถึงเสมอค่ะ
คุณแม่อ๋อยนอนดึกมากเลยค่ะ
พี่แวะไปที่บ้าน ส่งกำลังใจให้น้องแอมแปร์มาค่ะ
แต่เพิ่งมาเจอบันทึกนี้
เป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัว และทุกคนที่อยู่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วยค่ะ
+ สวัสดีค่ะท่านพี่...
+ ท่านพี่สังเกตอะไรหรือเปล่า..
+ .....ทะแล้ม ...ทะแล้ม....
+ ก็อ๋อยใส่เพลงใน Blog แล้งไงท่านพี่..
+ ขอบคุณจากขั้วหัวใจเลยค่ะ..ครูพี่เลี้ยงคนสวย
+ ไม่นอนดึกหรอกค่ะ...นอนเช้าเลย..
+ อิ อิ
+ ทำโน่น..นั่น..นี่..ดูเวลาอีกที่เอ้า...04.30น
+ ขอบคุณมากค่ะสำหรับความห่วงใย ขอบคุณแทนทุกคนใน 3 จังหวัดแดนใต้ด้วยค่ะ
คุณแม่น้อง แอมแปร์ คะ
เสียดายพี่ฟังเพลงที่บ้านไม่ได้ค่ะ ไว้ไปฟังที่ทำงานนะคะ
เพราะ ADSL TOT ไมเปิดช่องทางให้ฟังเพลงค่ะ
ไม่นอนดึก ไม่นอนเช้าด้วยหรือเปล่าคะ...งั้นนอนตอนบ่ายก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้นจะปรับสมดุลเวลาของร่างกายไม่ได้นะคะ...อย่างน้อยนอนให้ได้ 6-8 ชั่วโมงในรอบเวลา 24 ชั่วโมง นะคะ (ทฤษฎีไหนเนี่ย 555)
- พี่จ๊ะ..
แนะนำให้เปลี่ยนยี่ห้อ ^^
น้องจ๊ะ
- เปลี่ยนยังไงล่ะจ๊ะ ก็จ่ายไปแล้วตั้งเยอะ มันก็มีส่วนดีของมันเหมือนกันนี่นา
- ไปอ่านเรื่องใหม่กว่าเรื่องนี้ (หกเดือนนี้ฉันว่าฉันได้...)กันนะจ๊ะ ...
ให้มาอ่านก็ต้องมา อิอิ
ถ้าบอกว่านึกถึงบรรยากาศเก่าๆก็หาว่าเราแก่แล้ว 5555
อาหมอ คนชอบวิ่ง
- ไม่แก่สักหน่อยเลยค่ะ
- ลูกสาวสวยยิ่งต้องเป็นหนุ่มอมตะนิรันดร์กาลค่ะ
มาดูรูปคุณแม่ยังสวยมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Sasinanda
- มีหลายคนบอกว่า ปัจจุบันนี้ ดาวลูกไก่ หน้าตาดุเอาเรื่องค่ะ
แวะมาอ่าน และมาทักทายค่ะพี่ดาว
มีแต่สิ่งดีๆ นะคะ สุขภาพแข็งแรง
เก็บ ดอกแก้วที่บ้านมาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง @..สายธาร..@
- ดอกแก้วในมุมเงย สวยเอาเรื่องเลยนะคะ
-แวะมาสวีวี่วีค่ะ
- ถ้าบุญเฮามีคงจะไกด้เจอกัน ถ้าบุญเฮ้ามีคงจะได้เจอกัน
สวัสดีสวีวี่วีครูต้อยค่ะ อิอิ มาอ่านเรื่องเก่าๆ แล้วอย่าลืมไปแกะรอย รักด้วยกันนะคะ...