เมื่อลูกรักหลุดอาการ...โฮมซิก!


ประสาแม่ลูกผูกพัน

     ในที่สุดแม่หนูก็เริ่มต้นการใช้เวลาในทางเดินแห่งการเรียนรู้โดยลำพัง ไม่มีพ่อแม่ปู่ย่าและยายช่วยพยุง

     เลือกเรียนบ้านเรา ขาดเหลืออะไรก็หาได้ง่าย เพื่อนฝูงพ่อแม่ลุงป้าออกเยอะแยะ"

     แม้จะไม่ถึงระดับว่ามีอิทธิพล

     พ่อของแม่หนูบ่นบ่อยๆ ตั้งแต่ เมื่อจะยื่นสละสิทธิ์การเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ติดโควต้า เพื่อรอประกาศผลแอดมิชชั่น และสมัครออนไลน์เลือกคณะที่อยู่ในเมืองหลวงตามคะแนนที่ได้ และแล้ว...ก็ถึงเวลาเปิดภาคการศึกษา

 

     อะไรก็ใหม่ เพื่อนก็ใหม่ ที่พักก็ใหม่

     และเมื่อสองคืนก่อนที่แม่หนูจะโยกย้ายเข้าที่พักใหม่ที่สามคนพ่อแม่ลูก พ่วงด้วยสองคุณปู่และเพื่อนของคุณปู่ แม่หนูก็หอบผ้าห่มและหมอน หนุมหนิม (คนรอบข้างเรียกหมอนเหม็น) คู่กายมาตั้งแต่เกิดเข้ามาขอนอนด้วยในเตียงเดียวกันกับพ่อแม่ ดีนะที่เตียงใหญ่พอจะนอนเบียดแบบว่า ห้ามดิ้นแรง

 

     แม่หนูบอกว่า มีแมลงสาปบินได้ในห้อง มีจริงหรือเปล่า หรือจะเป็นกลอุบาย รู้ทันว่ากำลังจะเริ่ม หงอยลง ๆ มากกว่ามั้งคะ

 

     และแล้วเมื่อถึงเวลาส่งสาวน้อยเข้าที่พัก ซึ่งเป็นอพาตเม้นท์ใหม่เอี่ยมบนทำเลที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่หาได้แล้ว...และมีเพื่อนมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันที่พักอยู่ที่นี่มากมายจน แทบจะเปลี่ยนสถานภาพให้เป็นหอพักของ CU ได้เลยนะคะ แต่ดูสาวน้อยซึมๆ ไปเห็นชัด

 

     ใครกันบ้างนะที่นั่ง นอน ยืน เดินไม่ติด ใครกันบ้างที่ถึงเวลานอนไม่นอน

     โทรศัพท์ชาร์ตแบตแล้ว ปกติ ปิดเครื่องเป็นเวลา งานนี้เอามาเปิดวางไว้ข้างเตียงดีกว่า และแล้วตีหนึ่งครึ่ง เสียงโทรศัพท์ดังปลุกตื่น...แจ๊กพอตแตกค่ะ!

     แม่...หนูอยากกลับบ้าน เหนื่อย เบื่อ ไม่สนุกเลย

     ย่า ทำไมกลางวันกลางคืนมันไม่เหมือนกันนะ กลางคืนมันเหงาจัง แล้วเมื่อไรหนูจะหายไม่ร้องไห้คิดถึงบ้านล่ะเนี่ย (แม่บอกว่าไม่เกินสามอาทิตย์ อดทนอีกนิด เดี๋ยวหนูก็จะได้ยินย่าบ่นกลับว่าทำไมหนูไม่กลับบ้านมั่ง ไม่เชื่อคอยดู อันนี้แม่ขอท้า...)

     แม่ ตอนแม่มาอยู่ แม่เหนื่อยเหมือนหนูไหม แม่ทำยังไงเนี่ย

     แม่ยิ่งกว่าหนูอีกนะ ต้องโหนรถเมล์ตั้งหลายป้ายกว่าจะถึงที่เรียน สมัยแม่ลำบากจะตายไม่มีรถไฟฟ้าสะดวกแบบนี้ แถมยังต้องเดินเข้าซอยบ้านที่พักตั้งไกลด้วย ของหนูนั่งรถเมล์ป้าย สามป้ายถึงแล้ว ลงรถเมล์ก็กระโดดเข้าที่พักเลย สบายกว่าเยอะ

     ก็ต้องปลอบกันอยู่นาน ทั้งย่าทั้งแม่ สี่สิบนาที ติดต่อกันสองวันสองคืนค่ะ

     เข้าใจแม่หนูค่ะ ว่ามีแต่ เหนื่อย กับเหนื่อย เพราะต้องดูแลตัวเอง

     แม่ ทำยังไงกับคอเสื้อ ใช้สบู่ถูๆ แล้วทำยังไงต่อล่ะเนี่ย

     แม่ เสื้อผ้าซักทำยังไงดี ร้านซักรีดเค้าคิดรายเดือน 50 ชิ้น  หนูจะหาเพื่อนแชร์ค่าซักยังไง เพราะส่งซักไม่ถึง 50 ชิ้น ก็ต้องแนะนำส่งซักจ่ายรายชิ้น  และคำถาม ถามกลับบ้านเป็นระยะๆ ไม่ลงที่แม่ก็ลงที่ย่า ส่วนของย่า เข้าเวรรอรับปรึกษาปัญหาชีวิตตั้งแต่ห้าทุ่มถึงตีสอง แบบนี้น่าชวนคุณปู่มาร่วมวงรับโทรศัพท์ต่อจากคุณย่า ในช่วงระหว่าตีสองถึงหกโมงเช้านะคะ...ส่วนพ่อแม่...^^

 

     ทุกเช้าของสัปดาห์แรกที่บ้านเราเงียบๆ เหงาๆ  พ่อของแม่หนูก็โดนคุณปู่ทั้งเตือนทั้งดุทั้งขู่ ให้หมั่นโทรศัพท์ไปหาลูก เสาร์อาทิตย์นี้ไม่ไปกรุงเทพหรือ อ้าว ก็เพิ่งกลับมาได้สามวันเอง

     หนูจะกลับมาเมื่อไร มาเบิกค่าเดินทางกับย่านะ กลับมาบ่อยๆ

แล้วนี่ ใครออกอาการหนักกว่าใครกันแน่คะ

     คุยกับเพื่อนตามประสาแม่ ๆ โดนลูกทิ้ง...ไปเรียนหนังสือ สองสาวของเราเลือกไปเรียนที่เดียวกันแต่ต่างคณะ และแชร์ห้องพักร่วมกัน...เป็นสองสาวที่จะว่าไปแล้วน่าจะเรียกว่ารู้จักกันมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้วมั้งคะ เพราะฉันกับแม่และพ่อของสองสาวน้อยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมมาด้วยกัน สนิทหลายต่อค่ะ^^

     ลูกฉันบอกว่าลูกเธออาการหนัก ร้องทั้งกลางวันกลางคืน คนอื่นเค้าร้องตอนกลางคืนเท่านั้น

     ลูกฉันลูกคนเดียวนี่นา ของเธอมีตั้งสาม ส่วนเพื่อนๆ แต่ละคน เด็กชิงทุนไป AFS กันมาทั้งนั้น รู้งี้ยอมให้ลูกสอบสัมภาษณ์เอาทุนไปหาประสบการณ์เมืองนอกมั่งก็ดีหรอก

     แม่หนูสอบได้แล้วไม่ไปสัมภาษณ์ เพราะพ่อบอกว่าเอาไว้ค่อยไปหลังเรียนจบมหาวิทยาลัยก่อนดีกว่า  สงสัยที่แท้...กลัวจะคิดถึงลูกมากถึงมากๆ ละมั้ง ขนาดแม่หนูไปเรียนที่กรุงเทพแค่นี้ ดูซิ แอบเหม่อ...

     แล้วฉันเองล่ะ เคยผ่านประสบการณ์แบบเดียวกันมาแล้ว แต่ความลำบากไปหนักที่การเดินทาง เพราะฉันเลือกอาศัยบ้านญาติผู้ใหญ่ และมีพี่สาวใจดีที่สุดคอยดูแล...เห็นทีจะต้องหาเวลาทบทวนเรื่องราวในครั้งก่อนเก่ากันบ้างแล้วค่ะ ก็ลูกเล่นตั้งคำถาม แล้วทีตอนแม่ล่ะ...ตลอดเลย

หมายเลขบันทึก: 265918เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2009 22:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (81)

สวัสดีครับ

อุ๊ยๆๆ ย้อนอดีต..

ทรงผมแต่ก่อนน่ารักดีนะครับ...

สวัสดีค่ะคุณ บก. ธ.วั ช ชั ย

  • เป็นผมทรงเชย เช้ย เชย ค่ะ ไม่ได้เจอกตั้งนาน สบายดีนะคะ
  • โฮ้ย...เหนื่อย สภาพชีวิต(จิตใจ)ของพี่ยังไม่เข้าที่เลยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ดาว

มารายงานตัวค่ะพี่ดาว...ขอให้มีความสุขนะค่ะ

พี่ดาวขา...

    บันทึกนี้อ่านไปแอบยิ้มน้อยๆไปด้วย ดูละมุนละไมไปด้วยรัก

    แต่ภาพข้างล่าง น่ารักค่ะ ..^_^..

   

สวัสดีค่ะ หนูรี

  • ต่างคนต่างหายไปเนื่องเพราะภารกิจ ของหนูรีไปเข้าถ้ำ (555) ส่วนพี่ไปค้นหา "กล่องในมหานคร" มาค่ะ

สวัสดีค่ะน้อง ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…

ภาพนี้ ถ่ายในจุดเดียวกันด้วยนะคะ ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ วันที่แม่ลูกผูกพัน...เปลี่ยนใหม่เป็น "พี่น้องร่วมสถาบัน" ค่ะ ว้าวววว

เป็นภาพที่น่ารักมากมากค่ะ..

มหา สงสัย คนที่อยู้ด้านซ้าย หรือขวา คุณดาวลูกไก่ มหา บวชนานแล้วดูไม่ออก

มอนมามอบตำแหน่งคนมีคุณค่า ให้คุณยายดาว

 

มาให้กำลังใจ คุณหลาน ครับ

อ่านแล้วทั้งสงสารและขำเลยนะคะ เป็นบันทึกที่น่ารักจริงๆ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกลึกๆในใจดีจัง ต้องบอกว่าเป็นความโชคดีที่ได้รับรู้ความรู้สึกแบบนี้นะคะสำหรับสาวน้อย ฝากกำลังใจมาให้ด้วยคนค่ะ

ปัญหาเรื่องซักเสื้อผ้านี่เป็นสากลจังนะคะ เพิ่งได้รับโทรศัพท์ปรึกษาจากพี่วั้นเหมือนกันค่ะ ซักเสร็จแล้วโทรมาบอกว่า แม่...เพิ่งนึกได้ว่าไม่มีที่ตากผ้าเลย...ทำไงดี...ตลกจริงๆ

โห...อ่านแล้วสงสารทั้งคุณแม่ทั้งคุณหลานเลยค่ะ

อีกหน่อยน้องมี่จะเป็นแบบนี้มั้ยคะเนี่ย

เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนเลยจ้า....

น้องดาวคนโสตขา..

สงสาร ..พ่อแม่ลูกผูกพัน..จัง

สักพัก..ปีกของนกน้อยที่น่ารัก..คงแข็งแรงขึ้น

แล้วเธอก็จะโผสู่ฟ้ากว้างได้อย่างมั่นใจขึ้น

โดยมีพ่อนกแม่นก..บินขึ้น..บินล่อง..คอยสอดส่องใจ(ทั้งของตัวเองและนกน้อย)

อิอิ..

 

สวัสดีค่ะ

ก่อนอื่นขอชื่นชมนะคะมีลูกสาวเก่ง....

เป็นธรรมดาของการปรับตัวค่ะเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองนะคะ

สวัสดีค่ะ ศน. add

ภาพเก่าเก็บช่วยให้เห็นอดีตและความทรงจำเก่าๆ

รื้อฟื้นส่วนที่เป็นประสบการณ์ดีมาให้ต่อยอดได้ค่ะ

ทำอย่างไร ทำอย่างนี้สิ อย่างนั้นสิ 

แบบไหนแม่เคยทำแล้วไม่ดี แม่หนูก็ไม่ต้องทำ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกันนะคะ บางอย่างทำในยุคนี้อาจจะดีกว่าก็ได้ค่ะ

สวัสดีค่ะ  มาเป็นกำลังใจให้ 2 แม่ลุก  กับความผูกพัน

กำลังใจ อวยพร

สวัสดี ครับ คุณ ดาวลูกไก่

บันทึก นี้  มีหลาย ๆ อารมณ์ อยู่ในบันทึก เลย นะครับ

ในทุกลึก ๆ ของอารมณ์ ก็อบอุ่น ไปด้วย.....

......

ผมชอบ คำพูดที่ว่า...แล้วตอนแม่ หละ....

ลูกสาวคุณดาว คิดก่อน และก็ โต้ตอบด้วย ความรู้สึกร่วมที่ดี นะครับ

เหมือนจะบอกให้แม่ รู้ว่า...แม่คือ ต้นแบบของหนูเสมอ หนูจึงคิดถึงแม่..และเอาแม่มาเปรียบเปรย....

มีความสุขกับหัวใจที่อบอุ่น ของคุณ ดาวลูกไก่ นะครับ

  • มาดูสาวน้อย
  • คุณพ่อคุณแม่คงใจหายน่าดู
  • แต่ไม่นานสาวน้อยคงปรับตัวได้
  • สำคัญตอนช่วงต้นๆๆนะครับ
  • เสียดายจัง
  • ตอนพี่มาดันอบรมครู
  • แงๆๆๆๆ
  • อดพบกันเลย
  • แต่ได้ใจมานะเนี่ย
  • เลยเอามาฝากพี่ด้วย
  • ฮ่าๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่

โอ..เป็นคุณน้าที่ตกข่าวอย่างแรง...

เพิ่งรู้ว่าหลานสาวมาเป็น รุ่นน้อง แล้ว...

ว่าง ๆ จะแวะเวียนไปคณะบัญชี ... ตามหาสาวน้อยค่ะ

ผ่านไปหนึ่งเดือน จะหายโฮมซิกค่ะ เพราะเริ่มมีเพื่อน ๆ มีกิจกรรมมากมาย และเริ่มปรับตัวได้กับ กทม. ค่ะ

สู้ ๆ นะคะ...

(^___^)

สวัสดีค่ะ

  • บันทึกน่ารักค่ะ
  • ทั้งเห็นใจและทั้งขำบ้างนิด ๆ
  • ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
  • พี่จ๊ะ..จ๊ะ..

มาอ่านแล้วก็อมยิ้มกว้างๆๆ  กับเรื่องราวของสาวน้อย  เอ๊ย! ไม่ใช่สิ  เรื่องของคุณแม่ที่ติดลูกสาวมากๆ ต่างหากล่ะ

เห็นทีจะต้องหาเวลาทบทวนเรื่องราวในครั้งก่อนเก่ากันบ้างแล้วค่ะ ก็ลูกเล่นตั้งคำถาม แล้วทีตอนแม่ล่ะ...ตลอดเลย

กับคำถามของสาวน้อยนั้นไม่เห็นยาก..ก็ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้วนี่นา    อะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปบ้าง    ลูกก็จงไปเรียนรู้ด้วยตัวเอง..แล้วเก็บมาเล่าให้แม่ฟังในช่วงเวลาตีหนึ่งครึ่งไงล๊าว..ว..ว  อิอิ   อุ๊บ!

พี่จ๊ะพิมพ์ผิดหลายคำเลย   แต่ไม่ปรับล่ะ..เพราะสงสารคนคอยคิดถึงลูก 

จ้ะเอ๋พี่ดาวสกาวใจค่ะ

มาติดตามคนเห่อลูกสาว อิ อิ ให้ได้แซวแล้วมีความสุข :)

เห็นภาพพี่ดาวตอนกระโน้น ว้าว เปรี้ยวซะ ... เท่ห์ด้วยค่ะ

อีกไม่นานน้องสาวพี่ก็จะคุ้นชิน นึกถึงสมัยปูไปเรียนเชิงดอย แค่เทอมแรกก็ไม่มีเวลาว่าง เหงา คิดถึงใครแล้วค่ะ เพราะกิจกรรม ๆ รับน้อง จ. คณะ รร. งานเลี้ยงอะไรอีก ไหนจะเรียน พบปะ สารพัด ไม่เหงาแน่นอนค่ะ :)

ปูว่า พี่ดาวแหละ จะเหงา เฮอๆ อย่างนี้พี่ดาวก็ได้ไปจับภาพแถวบางกอกบ่อยๆ ซะแล้ว

 

สวัสดีค่ะท่านมหา เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์

งงคนไหนซ้ายหรือขวา

ใช่คนเดียวกันค่ะ...สองมิติมาเหลื่อมซ้อนกันค่ะ

คราวนี้ มหาลองดูยิ้มสองเวลา สองคนโดยไม่ได้นัดหมายสิคะ...พอจะยืนยันความเป็นแม่ลูกคู่กัด เอ้ย คู่แท้ได้ไหมคะเนี่ย !

เรียนท่านอาจารย์ นายประจักษ์~natadee ค่ะ

ภาพผู้ใหญ่จับมือเด็ก สอนให้เขียนหนังสือ เป็นภาพที่ให้ได้คิดมากเลยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่ดาวจ๋า  ลูกสาวสวยมากค่ะ (สวยเหมือนแม่ ) อิอิ

เรียนท่านอาจารย์ JJ ค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ หลานสาวโฮมซิกอย่างแรงค่ะ เป็นหนักสองคืนแรก พอคืนต่อมา พอบอกว่าให้ไปสมัครใช้ Wireless ของที่พักได้ 700 บาทต่อ 1 user

คงค่อยคลายเหงาไปได้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพี่โอ๋-อโณ

เรื่องซักผ้า เรื่องใหญ่จริงๆ ค่ะ วันนี้ฝากตำราซักผ้า ตากผ้า รีดผ้า แถมด้วยการขัดห้องน้ำ ไปให้สองสาวได้ศึกษาไปด้วย ทำไปด้วยแล้วค่ะ

เรื่องของพี่วั้น ตลกจริงๆ ด้วยค่ะเล่าให้สามีฟังยังขำไปด้วย เอ๊ะ (คุณแม่) ลืมได้นะคะ เหมือนกันค่ะ สาวน้อยโทรมา แม่ ผ้าเช็ดตัวของหนูทำไมมีผืนเดียว อ้าวตายจริง แม่เอาติดกระเป๋ากลับบ้านเชียงใหม่ไปด้วย (จะเอาไปซัก) เดือดร้อนให้เอาไปซักเครื่องหยอดเหรียญ  ปั่น ตาก ตั้งแต่เช้าๆ กันค่ะ

โอ๊ะ ชีวิต (เด็กหอ) ทุลักทุเล

สวัสดีค่ะน้องอิง ชาดา ~natadee

รับรองน้องมี่เจอแบบพี่ฝนแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ เตรียมตัวเตรียมใจนะจ๊ะ ลูกคนเดียวเหมือนกัน อีกเจ็ดปีนะจ๊ะ นับถอยหลังได้...อิอิ

พี่ดาวค่ะ ก้อยก็เคยเป็น ตอนที่ย้ายเข้ามาเรียนที่ กรุงเทพ ตอนนั้นอายุ 15 เองมาอยู่หอหญิง ใกล้ๆวิทยาลัย...

นอนร้องไห้เกือบทุกคืน  คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกะแม่...

แต่โชคดีได้กลับบ้านทุกวันศุกร์......พอเย็นวันอาทิตย์ก็เศร้า....

ที่ต้องกลับมากรุงเทพ....

นานเลยค่ะกว่าจะปรับตัวได้....ขอเป็นกำลังใจให้น้องนะค่ะ.....

สวัสดีครับพี่ดาว^^

โถๆๆน้องๆๆๆ ^^ บันทึกได้น่ารักจังครับ แล้วภาพตัดแปะก็เจ๋ง เหมาะกับเรื่องราวมากๆๆๆๆ 555 เดย์ชอบนะครับพี่ ;)

ว่าแต่ภาพพี่ดาวคนขวาทำไมดูเด็กกว่าพี่ดาวคนซ้ายล่ะครับ...ทั้งๆที่ห่างกันตั้ง 15 ปี!!!

พูดจริ๊งงงง ;)

  • มาอ่านครอบครัวจอมป่วน
  • อ่านไปยิ้มไป
  • คิดถึงตอนตัวเองมาเรียนที่ กทม.ใหม่ๆ
  • ไปไหนก็ไม่เป็น ขี้น๊อก  ขี้นอก
  • บอกลูกสาวว่า  ป้าเขี้ยวว่าถ้า 3 สับดาห์ไม่หาย
  • ต่อให้ 3 เดือน
  • รับรอง  คราวนี้จะโทรมาบอกใหม่
  • ว่า  แม่จ๋า  ดีนะที่หนูไม่เปลี่ยนใจกลับไปเรียนที่บ้าน
  • เฮ้อ..ดูๆแล้ว
  • คนที่อาการจะหนักน่าจะเป็นคนที่แอบมองนั่นแหละ

  • ลืมเลย
  • จะบอกว่า  น้องก้อยจะมาเชียงใหม่
  • วันจันทร์นี้
  • เรานัดไปกินปลาแก้เหงาคิดถึงลูกไหม
  • และถือโอกาส
  • เอาลูกคนอื่น (น้องหมี่ )
  • มาเลี้ยง happy birthday  ด้วยเลย
  • แต่พี่เขี้ยวจะว่างเย็นวันจันทร์หรืออังคารนะจ๊ะ
  • นอกนั้นไม่อยู่จ้า

สวัสดีค่ะ น้องดาว พี่อักษรหายไปนาน กลับมาเจอบันทึกนี้น่ารักจังเลย....ถูกใจค่ะ.... เพราะวันก่อนคุยกับลูกสาวอยู่เหมือนกัน( ตอนนี้เก้าขวบ) ว่าวันหนึ่งหนูไปเรียนมหาลัยก็คงไม่ต้องการแม่แล้ว ( ตอนนี้เขาติดแม่มาก เพราะเป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน) เขาบอกว่าถ้าเขาไปเรียนมหาลัยจะเอาแม่ไปอยู่ด้วย จะให้เราไปเช่าบ้านอยู่ข้างมหาลัยน่ะค่ะ

พี่อักษรหายไปนานไม่ทราบว่าน้องน้ำฝนไปเรียนที่ไหนเหรอคะ  (ขอโทษค่ะ ตกข่าว) เคยทราบแต่ว่าเขาอยากเรียนเภสัช จะได้ไปทำยาเพิ่มความสวย

สวัสดีค่ะพี่ดาว

ถ้าคิดถึงลูกสาว...ก้อ กินขนมไปก่อนนะค่ะจะได้มีแรง...คิๆๆ

มีมาฝากค่ะไม่อ้วนรับรอง เพราะได้แต่มอง.555

สวัสดีค่ะ  แวะมาเติมพลังให้ค่ะ

ทักทายวันหยุด

สวัสดีค่ะน้องดาว

  • เดี๋ยวเวลาจะช่วยให้สาวน้อยดีขึ้นเองค่ะ
  • คนที่ห่วง กังวลน่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่มากกว่ากระมัง  น้องดาวมีประสบการณ์มาแล้วก็ตาม แต่นี่คนละสมัยและยุคนะคะ
  • เด็ก ๆปรับตัวเก่ง และเข้มแข็งกว่าเด็กยุคก่อนเยอะเลยค่ะ ไหนจะมีปู่ย่าให้กำลังใจ ความห่วงใยที่แสนจะอบอุ่นเช่นนี้
  • รับรองได้ว่าหลานสาวคนนี้ หายห่วงได้ค่ะ
  • อย่างน้อยเขาได้รับวัคซีนความรัก ไปจากครอบครัวอย่างดีแล้ว
  • น้องดาวบันทึกได้น่ารักจังเลยค่ะ  ดูภาพแล้วอบอุ่นค่ะ

คิดถึงน้องดาวเสมอ...พี่เหมียว

สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่

อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงตอนนี้มาอยู่กรุงเทพใหม่ๆเลยค่ะ

อาการนอนร้องให้เหมือนกันเลย อิอิ แต่ไม่ได้โทรหา

ใครเลยค่ะ เพราะว่ากลัวโดนล้อ และแล้วก็ผ่านจุดนั้นไปได้

เดี๋ยวน้องก็คงผ่านช่วงนั้นไปได้นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ ศน.อ้วน

พ่อนกแม่นก..บินขึ้น..บินล่อง..คอยสอดส่องใจ(ทั้งของตัวเองและนกน้อย)

บรรยายเห็นภาพชัดเลยค่ะพี่อ้วน คราวนี้ระหว่างทางก็จะแวะเที่ยวไปเรื่อยๆ ด้วยนะคะ พี่ผมคนโสตฯครับ เขียนเล่าเรื่อง ขับรถใช้ก๊าซLPG ไปกรุงเทพฯ เอาไว้ ประหยัดค่าเดินทางได้มากค่ะ

เสียอย่างเดียว...ภาพนี้ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ แดง

  • ขอบคุณนะคะ  และขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่เก่งๆ ที่มีลูกชายลูกสาวเก่งๆ ด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ เบดูอิน

ขออภัยด้วยนะคะที่ไม่ได้ทักทายยามเช้า เปลี่ยนมาเป็นยามดึกแทนนะคะ สบายดีนะคะ ชอบที่จะได้ยินเสียงหัวเราะอิ๊กๆๆอ๊ากๆๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ KRUPOM

ขอบคุณนะคะ ส่งต่อกำลังใจให้ครูป้อมด้วยค่ะ เทอมนี้รับมือกับเด็กเรียนเป็นอย่างไรบ้างคะ ไม่เห้นเล่าให้ฟังอีกเลยค่ะ

กำลังใจ อวยพร

สวัสดีค่ะมาร่วมภูมิใจที่มีลูกเรียนจุฬา...

มหาลัยในฝัน...ค่ะ

ขอให้น้องเจอเพื่อนที่ดี...และคลายเหงา....

ขอบคุณที่ไปร่วมแลกเปลี่ยนนะคะ

สวัสดีค่ะคุณ แสงแห่งความดี

มีความสุขมีกำลังใจขึ้นมาอีกเป็นกองๆ ค่ะ เมื่อได้ฟังคุณแสงแห่งความดีเขียนในกล่องความเห็น ทั้งในบล็อกนี้ บล็อกที่บ้านคุณแสงฯ และบล็อกของบล็อกเกอร์อีกมากมาย มีความสุขกับหัวใจที่อบอุ่นด้วยกันนะคะ

สวัสดีครับน้อง อ. ขจิต ฝอยทอง

เอามายืนยันว่า ถ้าอยู่ที่พนมทวนก็จะเลี้ยวไปหา ถ้าอยู่ที่ ม.เกษตรฯ ก็จะเลี้ยวเข้าไปหา แต่พอว่าไปอยู่สุพรรณฯ เลยจ๋อยเลยค่ะ...ตอนนั้นขับรถเลยไปทางบึงฉวากแล้ว...โอกาสหน้ายังมีค่ะ จะขับรถขึ้น ๆ ล่องๆ บ่อยๆ...

สวัสดีค่ะน้อง คนไม่มีราก

ได้การแล้วค่ะ ฝากน้องจุฬาคนนี้ด้วยนะคะ...เมื่อคืนก่อนโทรไปหาสาวน้อย ถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เธอบอกว่า "ดัดผม" ที่สยาม ไม่รู้ว่าหน้าตาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วสิคะ ดูซิไม่ทันไร...จากเด็กบ้านอก(เมือง) จะแปลงกายเป้นสาวชาวกรงกรุงแล้วค่ะ

เชื่อว่าหลานสาวเข้มแข็งและก้าวเดินอย่างสง่างาม

พร้อมภูมิต้านทานคือความรักที่พ่อแม่และทุกคนมอบให้

ช่วงนี้อาจรู้สึกแปลกกับบรรยากาศใหม่

นึกเสียว่ามาอยู่ค่ายบัญชีที่จุฬา

ระวังใจตัวเอง ระวังมันอ่อนแอ

และระวังหัวใจคนข้างเคียงจะโฮมซิกแทนเด็กน้อย

นี่แหละหนาหัวอกพ่อแม่

พี่เจอมาแล้ว

ขับรถไปหาลูกทุก 3 วัน

แล้วมันก็ผ่านไปด้วยรักและผูกพันค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพี่ ครูคิม

บันทึกน่ารัก น่ากวนหัวใจจริงๆ หรือคะ น้าอึ่งมาอ่านจะหัวเราะ "กร๊าก" หรือไม่ก็ "คริคริ" แน่ๆ เลยค่ะ (ส่วนคุณเบดูอินจะหัวเราะอีกแบบนะคะ)

มี โจ๊กสำเร็จรูปสูตรเด็กเพิ่งเข้าเมืองหลวงมาฝากพี่ครูคิมค่ะ

เมื่อคืนก่อนถามแม่หนูว่า "กลับบ้านยังไง ขึ้นรถเมล์นะ ห้ามไปแท๊กซี่คนเดียว มันอันตรายรู้ไหม แม่ฝากหนังสือเกี่ยวกับภัยใกล้ตัวไปให้ อ่านด้วยนะ คั่นหน้าเรื่องรถแท๊กซี่ไว้ให้แล้ว..."

"เดี๋ยวหนูจะนั่งรถไฟฟ้าไปลงที่อนุสาวรีย์ และจะขึ้นรถเมล์สาย 59กลับมาที่ราชเทวี พอลงรถเมล์ปุ๊บก็จะกระโดดเข้าที่พักเลยจ๊ะแม่..."

"หนูอยู่สยามไม่ใช่หรือ รถเมล์สองป้ายก็ถึงแล้ว" พูดไปอย่างนั้นเองค่ะ ไม่รู้หรอกว่ารถเมล์สายไหน แต่เดาว่าเจ้าหล่อนคงรู้จักถามผู้คนแถวนั้น

"ก็หนูรู้จักรถเมล์สองสาย 16 ไปพญาไท กับ 59 มาจากอนุสาวรีย์ ก็นั่งไปส่งเพื่อนขึ้นรถตู้ไปธรรมศาสตร์ก่อนไงจ๊ะ..." ตอบเสียงอ่อย

อ้าว...เป็นงั้นไป และเมื่อตะกี้ลืมถามไปค่ะว่ากลับจากไปทัศนศึกษากับคณะแล้ว 3 สาวจากคณะเดียวกัน พักที่เดียวกัน (ตกหอยูเซ็นเตอร์เหมือนๆ กัน) ไปเตร่อยู่เซ็นทรัลเวิลด์ จะนั่งรถเมล์สายไหนกลับที่พัก...คิดว่าคงได้รู้จักเพิ่มอีกซักสายสองสายแล้วค่ะ

น้องจ๊ะ จ๊ะ

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พี่ก็ทำใจอยู่ทุกวันนี้แล้วนะเนี่ย ตาลาย พิมพ์ผิดเยอะแยะ ตรงไหนหาไม่เจอ...

พี่วางแผนไว้แล้วนะ เดี๋ยววันพฤหัสนี้ สาวน้อยกลับบ้าน ไปงานไหว้ครูที่โรงเรียน พออีกสักสองอาทิตย์พี่ก็ว่าจะแว้บไปหาที่ กทม. อยู่นะ แล้วอีกสองอาทิตย์ ช่วงวันหยุดเยอะๆ ไม่รู้รัฐบาลตกลงให้ราชการหยุดไหมเนี่ย ก็คงเป็นคิวของสาวน้อยที่จะกลับมาบ้านนะจ๊ะ

ว่าแต่ตกลงว่างไปทานข้าวกันเมื่อไรล่ะจ๊ะ...

สวัสดีค่ะน้อง poo

มาแซวพี่แซวหลานได้อย่างไรกันคะ เด็กหอ มช.ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะคะ พี่สาวพี่เล่าเรื่องสาวน้อยให้ฟัง เรื่องนอนหอ...และเรื่องเล่าน่ากลัวๆ จนไม่มีใครยอมนอนเตียงชั้นบนเลยค่ะ...บรื๋อ...

สวัสดีค่ะน้องก้อย

น้องก้อยเข้ากรุง ตั้งแต่อายุ 15 เอง แล้วช่วงนี้จะย้ายไปเชียงใหม่เมื่อไรดีคะ หรือต้องไปไปมามาเหมือนสมัย 15 หยกๆ 16 หย่อนๆ คะ (แซวค่ะ)

สวัสดีครับหลาน adayday

ยิ่งโตยิ่ง(หน้า) เด็ก จะได้ทำเนียนตามสาวน้อยค่ะ เคล็ดลับ...จุ๊ๆ ไม่บอกค่ะ

สวัสดีค่ะพี่เจ๊ มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)

สามเดือนนั้นมันร้องโคลิคแล้วพี่เจ๊...เพี้ยง! อย่าให้เหมือนเมื่อ 18 ปีที่แล้วเลยค่ะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เดือดร้อนต้องหา คาถากันเด็กร้องไห้ (ความเชื่อ) มาท่อง...

ตอนนั้นน้องดาวก็ขี้-น๊อก ขี้-นอกเหมือนกันค่ะ สมยนั้น ดีวีดีไม่มี พ่ออนุมัติงบดูหนังสัปดาห์ละ 1 เรื่อง เข้าห้าง(เซ็นทรัลชิดลม) ก่อนกลับบ้านได้สัปดาห์ละครั้ง ไปไปมามาเลยกลายเป็นคนติดดูหนังและเดินห้างนี้ประจำ ไม่รู้นี่จะเป็นกรรม...พันธุ์ไหมนี่ สาวน้อยก็ขยันดูหนัง ขยันเข้าห้างเสียจริงเลยค่ะ

ตกลงนัดวันจันทร์หรืออังคารคะ อย่าลืมบอกกันล่วงหน้าสองชั่วโมงนะคะ...

สวัสดีค่ะพี่ พี่อักษร ทับแก้ว

ความคิดแบบลูกสาวของพี่อักษร ยังมีอยู่ในใจน้องดาวลูกไก่ตลอดเวลาค่ะ คิดว่าในวันหนึ่ง...อันนี้เรียกว่า แม่ติดลูก(คนเดียว) นะคะ

น้องฝนเปลี่ยนใจเลือกสอบสายศิลป์คณิต เลือกบัญชี จุฬา ค่ะ เปลี่ยนไม่เอาคณะเภสัชเมื่ออีกหนึ่งเดือนจะต้องกรอกใบสมัครสอบโควต้า ที่เตรียมตัวมาสองปีครึ่งก็สลายในพริบตาค่ะ พอรู้ตัวว่าเปลี่ยนแนว ก็เร่งติววิชาที่เกี่ยวข้องใหม่ในสามเดือนที่เหลือ โชคดีมีกำลังใจจากผลสอบติดโควต้า (ซึ่งตั้งใจสละสิทธิ์อยู่แล้ว) แต่พอไปอยู่เดียวดาย บ่น รู้งี้ไม่สละสิทธิ์ก็ดีหรอก ผเหตุผลคือ ตัวเองลำบากในการใช้ชีวิต ทำอะไรเองตัดสินใจอะไรเอง) แต่หวังไว้อีกไม่นาน จะเลิกสับสนในชีวิตค่ะ.

พี่อักษรสบายดีนะคะ หายเงียบเลย เหมือนคุณอุ๊ ที่ฮาวาย ด้วย อย่าเพิ่งทิ้ง g2k ไปนะคะ

สวัสดีค่ะ หนูรี

ขนมน่าอร่อยน่ารับประทานจริงๆ ค่ะ พี่ตามไปอ่านตำราแล้วนะคะ อ่านจบ ซื้อทานง่ายดี ยกเว้นหนูรีจะมาอยู่ใกล้ๆ จะสมัครเป็นศิษย์ให้สอนค่ะ

สวัสดีค่ะคุณดาว น่ารักมากครอบครัวที่อบอุ่น สวยมากค่ะ

  • แงๆๆๆๆๆ
  • บุกมาหน้ามหาวิทยาลัยเลย
  • อดเจอๆๆ
  • น้องดันอยู่สุพรรณบุรี
  • แถมอยู่หน้าเวทีด้วย
  • เวรกรรมๆๆๆ
  • อดพบกันเลย
  • ฮือๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะคุณ KRUPOM

ขอบคุณค่ะ มีความสุขนะคะ

สวัสดีค่ะพี่เหมียว เมียวดี

ขอบคุณค่ะ คนละยุคสมับางเรื่องก็พยายามไม่เปรียบเทียบค่ะ

วันอังคารที่ 9 นัดเจอกันที่ร้านอาหารอิ่มปลาเผา ที่เก่า เวลาเดิมนะคะ

สวัสดีค่ะน้องนา กล้วยแขก~natadee~natachoei♥.•°♥

ถามจริงๆ นะคะ พอวัยรุ่นมีอินเทอร์เน็ตใช้แล้ว เลิกคิดถึงพ่อแม่กันเลยหรือเปล่าคะ...

สวัสดีค่ะคุณ แดง

เห็นด้วยค่ะ หลายๆ คนอยากไปเรียน "ณ อุทยาน นี้งามด้วยจามจุรี...เขียวขจีแผ่ปกพสกจุฬา" ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพี่ krutoi

"นึกเสียว่ามาอยู่ค่ายบัญชีที่จุฬา

ระวังใจตัวเอง ระวังมันอ่อนแอ

และระวังหัวใจคนข้างเคียงจะโฮมซิกแทนเด็กน้อย

นี่แหละหนาหัวอกพ่อแม่

พี่เจอมาแล้ว

ขับรถไปหาลูกทุก 3 วัน"

อยากจะขึ้นล่อง เชียงใหม่ กรุงเทพ บ่อยๆ เหมือนกันค่ะ เพิ่งคุยกับเพื่อน แม่ของเพื่อนร่วมห้องลูก ว่าเราไปด้วยกัน แล้วพักที่เดียวกัน แล้วก็แบ่งลูกมานอนกกกอดกันค่ะ เพื่อนเพิ่งกลับมาจากไปเยี่ยมลูก รายนั้นไม่เจอลูกครบหนึ่งเดือนพอดี ตั้งแต่ไปส่งรายงานตัวค่ะ เลือกพักที่เดียวกับเด็กๆ  ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครู rinda

ขอบคุณค่ะ มีกำลังใจเล่าเรื่องผ่านบันทึกเยอะเลยค่ะ ไม่ได้เจอคุณครูตั้งนาน สบายดีนะคะ โรงเรียนเปิดแล้วกลับมาเหนื่อยกับลุกศิษย์นะคะ

น้อง อ. ขจิต ฝอยทอง

น่าสงสารจังเลย เอาไว้พี่ค่อยแก้ตัวใหม่นะคะ..มีเวลาตั้งสี่ปีแน่ะ ฮ่าๆ

  • พี่จ๊ะ..จ๊ะ..

วันเสาร์ที่ผ่านมา น้องจ๊ะก็ไปค้างในเมืองจ๊ะ  เพิ่งกลับเมื่อวานนั่งรถเที่ยวหกโมงเย็น  ^^  ฝนตกจั้กๆ ทั้งวัน    ก็วันเสาร์มีนัดกับเพื่อนสาวไปหาหม่ำกบทอดกระเทียม   ก็เพื่อนบอกว่าอร่อย..ไปทานกับคนงานบ่อยงี้    อยากเห็นเธอหม่ำให้ดูก็เลยมีท้า อิอิ   ปรากฏว่าร้านที่น้องจ๊ะพาไปน่ะ..ไม่มี    เลยนั่งดื่มแอลกอฮอล์กัน   ก่อนตบท้ายด้วยการแวะซื้อเกี๊ยวซ่า  ไก่ย่างเทอริยากิ  เบคอนพันเห็ดเข็มทองมาชิม

วันอาทิตย์เพื่อนซื้อซาลาเปาเจ้าอร่อยมาให้แต่เช้าก่อนพาออกไปหาทานข้าวแกง(นัยว่าเจ้าอร่อย)  สะอาด  อร่อย  คนเยอะ   แต่แอบแพงนิ้ด..ด..ด      จากนั้นไปทานเค้กที่ร้านชีสเค้กจ๊ะ   ก่อนเข้าโรบินสัน..เดินจนเมื่อยก็หิว    เดินดูเป้าหมาย..ไม่รู้จะทานอะไร ก็เข้ายำแซบ   สั่งปลาทอดอะไรเนี่ยไปแล้วก็รีบบอกให้ห่อกลับบ้านเพราะนึกขึ้นได้ว่าน่าจะไปทานไก่อบฟางลุงรัตน์กันนะ     ไปทานเสียอิ่มแปล้จ๊ะ  สาขามหิดล     เพื่อนสาวส่งขึ้นรถกลับบ้านเที่ยวรถออก 6 โมงเย็นจ๊ะ  นอนหลับเป็นตายเลย....

เออ....นั่นสินะ เมื่อไหร่น้องจ๊ะจะไปถล่มพี่จ๊ะดี    อิอิ  ยังไม่ได้เจอกันแต่คิดถึงมากๆๆ นะจ๊ะ   ยังไงไปเลี้ยงข้าวอา(จารย์)จ๊ะก่อนก็ได้นะ   มาสัมมนา KM แถวๆ ที่พี่จ๊ะอยู่จนถึงกลางสัปดาห์จ๊ะ   

น้องจ๊ะ จ๊ะ

มีแต่เรื่องอร่อยๆ นะ อ่านแล้วก็อยาก...ชีสเค้ก แต่ว่า พี่เพิ่งจะเปลี่ยนไซส์เสื้อผ้าใหม่เมื่อวานนี้เอง โฮๆ โทษฐานของการหม่ำไม่มียั้ง มันเลยสะสมๆ แถมโมโหหิวมื้อเที่ยง....เลยไปช้อปกระหน่ำคนเดียวที่กาดเซ็นฯ ไม่มีสาวน้อยคอยขัดคอ...เลยกระเป๋าเบาเลย.ฮือๆ

อา(จารย์) จ๊ะ อยู่ที่เชียงใหม่ ใช่ไหม งั้นวันพรุ่งนี้จะขอนัดทานข้าวเย็นด้วยกัน อยากชวนน้องจ๊ะไปด้วย มาได้ไหมจ๊ะแต่ว่า...ตอนนี้เบอร์โทรที่เมมไว้ อยู่กับมือถือส่งไปนอนดูอาการน่ะ ติดต่อใครอีกหลายคนไม่ได้เลย...

สวัสดี เจ้า ป้าดาวชอบรูปนี้  มาก กกก  นะคะ  น่ารักจังคะ

ตกลง  เป็นโรคเดียวกัน ทั้งพ่อ แม่ ลูก  เลย ใช่  ก่อ เจ้า

 

 

สบายดี เน้อ เจ้า

สวัสดีค่ะน้องครูใหม่ บ้านน้ำจุน

โรคคิดถึงกันและกันเป็นโรคสามัญประจำครอบครัวของทุกครอบครัวจะเกิดก็ต่อเมื่ออยู่ห่างกันไป นะคะ ฮ่าๆ น้องครูใหม่มีสี่คน เป็นหนักกว่าพี่ค่ะ

ครบ 21 วัน สาวน้อยคงอาการดีขึ้น

รวมทั้งคุณปู่คุณย่าคุณยายคุณพ่อและคุณแม่

อิอิอิ

สวัสดีค่ะ

*** เอ็นดูหลานจัง

*** ขอให้ปรับตัวได้เร็วๆนะคะ....เดี๋ยวก้ดีเอง

สวัสดีค่ะ น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ

  • พรุ่งนี้สาวน้อยกลับมาเยี่ยมบ้านแล้ว... เทศกาลกิจกรรมงานวันไหว้ครู กลัวจะเอาแต่ตะรอนๆ ไปกับเพื่อนๆนะคะ
  • เธอเก่งขึ้นเยอะ โทรศัพท์ถาม อยู่ไหน อยู่โน่น นี่ นั่น รู้จักขึ้นรถเมล์หลายสายแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพี่ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

  • ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้คงจะมีรายการสัมภาษณ์ใหญ่ค่ะ

20090625144136_166 
เห็นใจ..เข้าใจ...เอาใจช่วย..ให้ผ่านพ้นไปด้วยดีทุกฝ่ายนะคะ...

รูปคู่แม่ลูกสวยน่าประทับใจจัง
พ่อแม่ลูกที่รักกันมากก็เป็นแบบนี้ค่ะ ต้อรอให้หลานปรับตัวอีกนิด แต่หลานน่ารักจังค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ  Sasinand

ขอบพระคุณค่ะ

ดาวลูกไก่เตรียมจะเล่าเรื่องสาวน้อยต่อนะคะ ทำนองเรื่อง ซัก อบ รีด ค่ะ ติดตามนะคะ

สวัสดีค่ะคุณ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ

ขอบพระคุณค่ะ เป็นข้อคิดที่ประทับใจมากเลยค่ะ

ขออนุญาตต่อกับข้อคิดที่เพิ่งอ่านเจอนี้ด้วยค่ะ

Fail Faster, succeed sooner.( David Kelley)

  • ตอนพี่แจ๋วเป็นครูใหม่ ๆ
  • เป็นคุณครูสอนนักเรียนนี่แหละค่ะ
  • พอนักเรียนกลับบ้านหมดแล้ว เหลือเราอยู่บ้านพักที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีน้ำประปาใช้
  • บรรยากาศยามเย็นใกล้ค่ำ
  • เหงาสุด ๆ เลย  คิดถึงบ้านมากกกกก....
  • ร้องไห้ทุกคืน
  • ยิ่งวันไหนฝนตก
  • ร้องมากเป็นพิเศษ
  • เอ...นี่จะปลอบใจให้สาวน้อยหายคิดถึงบ้าน หรือจะยิ่งทำให้คิดถึงหนักเข้าไปอีกหนอ....

 

คุณครูพี่แจ๋วก็หลุดอาการโฮมซิกด้วยเหรอคะ ว้าว...ความลับๆ แตกค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะ จะบอกสาวน้อยว่าเป้นเรื่องธรรมดาๆ นะคะ

ดาวลูกไก่แอบคิดถึงตัวเองเหมือนกันว่าเคยมีอาการโฮมซิกบ้างไหม...แต่ทำไมนึกไม่ออกเลยก็ไม่ทราบค่ะ ^O^ เห็นทีจะต้องใช้เวลานึกนานหน่อยแล้ว

  • ส่งต่อหลานสาวให้ไปผจญภัยเมืองทันตฯ จุฬาฯ แล้วนะคะ ติดต่อกับคุณหมอสุชาดา เพื่อนร่วมก๊วน ได้เลย
  • confirm ไปทำบัตรคนไข้ก่อนที่ ตึกสมเด็จย่า นะคะ (น่าจะเป็นสวัสดิการนิสิตจุฬาฯ นะ)
  • และไปหาป้าหมอสุ ได้ที่ชั้น 6 ค่ะ น่าจะอาคารเดียวกัน เพราะว่า มีอาคารสูงอยู่ตึกเดียว ... อิอิ อัลไซเมอร์ ไม่ได้ไปนาน
  • ว่าแต่ว่า หาคณะทันตฯ ให้เจอนะคะ

สวัสดีค่ะคุณพี่หมอนน

ขอบพระคุณค่ะ ที่เหลือจากนี้คือลุ้นว่าสาวน้อยจะจัดการกับชีวิตตัวเองอย่างไร

เริ่มวางใจแล้วค่ะ หลังจากที่กลับมาเยี่ยมบ้านสัปดาห์ก่อน เธอเปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง ไม่เป็นคุณหนูซักเท่าไร พ่อแม่ ป้า ย่า ยายมองตากันแบบ งง ค่ะ สาวน้อยมีเพื่อนเรียนทันตะด้วยค่ะ โชคดีไปค่ะคงไม่หลง นั่งรถ POP 2 บาท ตัดไหมเสร็จคงแวะสยามฯ อีกเป็นแน่ค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท