บทที่ 5 เป็ดอย่างฉันก็มี Role Model

เป็ดมีต้นแบบ

หลังจากลืมตาดูโลกแล้วรู้ภาษา จำเรื่องราวเก่าก่อนได้ ดูเหมือนฉันจะได้รับคำพร่ำสอนให้ทำอย่างนั้น ทำอย่างโน้น คิดอย่างนี้ กินอย่างนี้ เริ่มต้นบุคคลต้นแบบของฉันก็เหมือนหลายๆ คน แน่นอนก็ต้องเป็น แม่ และ พ่อ

ฉันได้อะไรมาจากท่านบ้างล่ะเนี่ย

แม่น่ะ ผู้หญิงสวย อ่อนหวาน พูดจาไพเราะ ทำงานรวดเร็ว ฉันคงได้เรื่องการพูดไพเราะ ถึงไม่ช่างพูดเท่าใดนัก (กลัวดอกพิกุลจะร่วง) เพราะใครๆ ชอบบอกว่า บ้านนี้ทำไมพูดเพราะกันทั้งบ้าน พูดจามีคะ ขา โกรธเลยไม่รู้ว่าโกรธ ก็เลยไม่รู้อารมณ์ว่าจะมาไม้ไหน... ไม่รู้เป็นข้อดีหรือข้อไม่ดีนะคะ ส่วนการทำงานรวดเร็ว(อันนี้พ่อเป็นคนตัดสิน/ฟันธง) ฉันคงได้มาสักครึ่งหนึ่ง แต่ก็ยังดีนะ

พ่อล่ะ พ่อเป็นอย่างไร พ่อหล่อเหมือนกันนะ พ่อเรียนหนังสือเก่ง ตรงนี้ฉันว่าฉันคงได้ไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ น้องฉันคนถัดไปสิที่ได้ไปเต็มๆ พ่อยังชอบงานด้านการสื่อสารมวลชน และงานเขียนๆ ขีดๆ พี่สาวฉันก็รับไปก่อนคนแรกเลย พี่ฉายแววตั้งแต่เรียนจนเป็นนักสื่อสารมวลชนด้านสื่อวิทยุโทรทัศน์ เมื่อพี่ก็ได้จากพ่อไปแล้ว ส่วนฉัน ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิต ก็ยังไม่รู้หรอกว่าได้อะไรตามรอยพ่อไปบ้าง เรื่องงานได้แต่ขูดมากกว่าขีด(บทความ งานเขียน) ผลิตรายการวิทยุ ทำได้แต่ไม่ดีนักหรอก ถ้าดี ป่านนี้ต้องไปโลดแล้วสินะ อือม์ นึกออกว่าเมื่อเด็กๆ พ่อเคยอยากให้ฉันเป็นคนอ่านข่าววิทยุแบบว่า VOA ภาคภาษาไทย นั่นแปลว่าเสียงเราใช้ได้ พ่อชอบจับให้เป็นคนพากษ์บทเวลาฉายสไลด์ครอบครัว โชคดีฉันอาจมีเสียงเพราะพอฟังได้ แต่โชคร้ายฉันไม่ใช่คนช่างพูดเจรจา ก็เลยอยู่เป็นคนปกติเรียบๆ และเงียบๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ หลังพ่อตายไม่นานนัก ฉันก็ออกจะงง ๆ ตัวเองว่า ทำไมฉันเพิ่งมาเริ่มริคิดจะเป็นนักเขียนเหมือนพ่อขึ้นมาได้ มีพระรูปหนึ่งที่แม่ไปพบ หลังพ่อตายใหม่ๆ ท่านบอกว่า พ่อติดตามแม่ไปไหนมาไหนด้วยตลอด วันที่ไปหาท่าน พ่อก็นั่งอยู่ห่างๆ ตรงโน้น พระท่านชี้ให้ดู

อ้าว! อย่าเพิ่งลุกหนีกันสิคะ ตอนนั้นแม่เล่าให้ฟังเหมือนกันว่า ไปพบพระท่าน ไปกันสี่คน แต่ระหว่างนั่งรอในศาลา มีผู้หญิงเดินนำน้ำมาเสริฟ 5 แก้วแน่ะค่ะ...

คนทางเหนือเชื่อเรื่องขวัญของคนเสียชีวิตไปแล้ว หากทำดีเป็นคนดีมีบุญกุศลสูง ขวัญจะเยอะ แล้วจะนำไปฝากไว้กับลูกๆ หลานๆ ท่านบอกว่าพ่อมี 12 ขวัญ ฉันเลยสงสัยว่า หรือพ่อเอาขวัญของพ่อมาฝากไว้ ในตัวฉัน เพราะเห็นว่าฉันยังไม่ได้มรดกอะไรจากพ่อ ฉันก็เลยเกิดอาการอยากจะเขียนขึ้นมาแบบที่เห็นนี้ ว้าแล้วขวัญที่เหลือไปอยู่ที่ไหนกันบ้างล่ะเนี่ย!

ไม่รู้สินะคะว่าจะเชื่อได้แค่ไหน...

จากบทบาทนักเรียนเข้าสู่ชีวิตคนทำงาน

ฉันพบบุคคลต้นแบบการทำงานจากที่ทำงาน ได้มาตั้งหลายแบบ แต่มีแบบหนึ่งที่ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า ฉันภาคภูมิใจจริงๆนะ ที่เดินเข้ามาในสถานที่แห่งนี้และได้ยืนอยู่ใต้เส้นทางสายการบังคับบัญชา(ไม่ใช่เล่นเส้นอะไรๆ นะคะ ไม่เคยรู้จักท่านผู้นี้มาก่อนค่ะ ยืนยัน) ได้รับการดูแลจากบุคคลท่านนี้ ขอเรียกเต็มปากเต็มคำว่าอาจารย์ค่ะ แม้เวลาล่วงเลยมานาน ฉันก็ยังโชคดีที่ได้ทำงานร่วมกับอาจารย์

</embed>

เป็ดนี้คุณ tiya (ความเห็นที่ 20)ให้มาค่ะ

คนเราไม่มีใครเป็นมนุษย์เพอร์เฟ็คเต็มร้อย

ไม่ว่าบุคคลต้นแบบของฉันจะเป็นเช่นใด แต่หลายสิ่งหลายอย่างที่เห็นว่าดี วิเศษ ยอดเยี่ยม ท่านก็ให้ ให้ทุก ๆ คน สุดแท้แต่ว่าใครจะรู้และรับ สำหรับฉันได้รับการถ่าย-เทถ่ายทอดมาได้มากมาย จนเป็นผู้เป็นคนชนิดพอเรียกได้ว่า ยืนได้บนลำแข้งของตัวเองด้วยรากฐานแข็ง...แน่น...มั่นคง...ในความรู้สึกของตัวฉันเอง(คิดแบบพอเพียงค่ะ)

สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นได้เสมอกับฉันและบุคคลต้นแบบการทำงาน ตามทฤษฎีทำไมเราจึงเจอคนที่เกิด วัน&เดือน เดียวกันบ่อยๆ? ฉันเจอบุคคลที่เกิดวัน เดือนเดียวกับฉัน และยังเป็นบุคคลที่ฉันน้อมรับบางส่วนมาเป็นต้นแบบด้วย ต้นแบบด้านการทำงาน การจัดระบบงาน จัดระเบียบชีวิต ทั้งวิธีการคิด วิธีการลงมือทำในงานต่างๆ

แม้หลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้จะเปลี่ยนแปลงไป โลกความรู้วิทยาการก้าวหน้าขึ้น ความเชื่อที่เมื่อก่อนอาจถูกหรือผิด แต่ในยุคปัจจุบัน ต้องบอกว่าไม่แน่ใจว่าใช่ หรือไม่ใช่ เพราะมีสิ่งใหม่ๆ อย่างเช่น ทฤษฎีการจัดการความรู้ ปรากฏขึ้น สอนไม่ให้คนเราปักใจ ฟันธงเรื่องใดๆ ทันที บุคคลต้นแบบของฉันก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน แต่ทุกวันนี้ฉันยังคงปรึกษาและรับเอาแนวความคิดที่ท่านชี้แนะ รับมาโดยยังไม่เชื่อทั้งหมดจนกว่าจะได้พิสูจน์ด้วยการลงมือทำ เมื่อสิ่งที่เห็นเกิดเป็นรูปร่าง และราบรื่น ฉันก็ขอยกความรื่นรมย์ยินดีไปยังอาจารย์ผู้เป็นบุคคลต้นแบบท่านนี้

อยากรู้ไหมว่า Role Model เรื่องการทำงานของฉันเป็นใคร?

อ๋อ...ไม่บอกหรอกค่ะ

เพราะหลายคนบอกว่าอาจารย์ดุ อาจารย์น่ากลัว ความจริงอาจารย์ของฉันท่านนี้เป็นคนจริงใจที่สุดที่ฉันรู้จัก เป็นบุคคลในราศีตาชั่งที่ยุติธรรมที่สุด ผิดคือผิด ที่ต้องเอากลับไปแก้ไข เคี่ยวแล้วเคี่ยวอีก เอาจนข้น เอาจากขมเป็นหวานกันไป ความรู้สึกของคนส่วนมากจึงเกรงกลัวท่าน โดยเฉพาะเมื่อต้องเผชิญหน้าในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ แต่หากว่าถูกก็คือถูกและชมเชย และหากว่าไปไม่รอดแล้วแน่ๆ ก็คือหยุดเถอะ จะเสียเวลาไปทำไม...แต่จบแล้วจบจริงๆ... ความคิดในยุคใหม่นี้ ขอให้เราเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมและสังคมมากกว่าที่จะลากกันไปลงเหวข้างหน้า เนื้อนิ้วไหนเป็นเนื้อร้าย ก็คงต้องตัดใจค่ะ แต่จบแล้วจบเลย ท่านถือว่าได้ให้โอกาสแล้ว... :(...=... :)

เหมือนเดียวกันกับการมองป่าทั้งป่า ไม่ใช่แค่ต้นไม้ทีละต้น ท่านสอนฉันมาแบบนี้ ถ้าเห็นต้นไม้ต้นไหนยืนต้นตาย เป็น Dead Wood จะบำรุงรักษามันก็ไม่ฟื้นคืนได้ สู้ไปเลี้ยงบำรุงเพาะพันธุ์ต้นกล้าใหม่ๆ ดีกว่า ทำรากฝอยให้แข็งแรงพอจะเป็นรากแก้วหนักแน่น หยั่งรากให้ลึกเท่าที่จะทำได้ ก็เพือ่ป่าทั้งป่า ทำให้ฉันกลับมาพิจารณา และปรับเปลี่ยนมุมมองใหม่ ซึ่งได้ผล โดยเป็นผลจากการพินิจพิเคราะห์ของแต่ละคนตามบริบทของเรื่องและเหตุการณ์ที่เกิด

หรือการมองในเชิงบวก ก็หัดมองในเชิงลบด้วยเช่นกัน เพราะอะไร เพราะในมุมของการมอง เรามองพร้อมกับการคิดหาทางแก้ไข ป้องกันไว้ล่วงหน้า หากต้องเผชิญสถานการณ์ที่ใครก็ไม่อยากให้เกิด การมองในมุมที่เป็นลบ เพื่อการคิดเผื่อไว้ ซึ่งอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน เมื่อยอมคิดเผชิญล่วงหน้าในเชิงลบ ไม่ใช่มองโลกในแง่ร้าย กลับจะพบว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรน่ากลัวจนคอขาดบาดตาย แต่ทำให้เราตั้งตัวเป็นบุคคลไม่ประมาท

ในสถานะแม่แบบ ต่อชิ้นงาน ใช่ว่าจะมีเพียงแค่ชิ้นเดียว ทำให้ฉันมองย้อนกลับคืน สิ่งที่ได้ จากสิ่งที่แม่แบบมีให้ คนหลายคนถอดบทเรียนออกมาทำไมจึงได้ไม่เหมือนกัน

ฉันเคยคิดที่จะทำให้ได้อย่างน้อยก็เกินครึ่งหนี่งที่ได้รับ ที่จะเป็นบุคคลต้นแบบให้รุ่นน้องๆ บ้าง อยากจะเผื่อแผ่แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ที่ได้มา นับจากที่รู้สึกด้วยใจว่าตนเองประสบความสำเร็จ มองเห็นทางข้างหน้า เดินต่อไปได้สบายๆ แม้ยังไม่รู้หรอกว่าจะไปสิ้นสุดจุดไหน แต่คิดว่าควรเตรียมพร้อม เตรียมเวลา เตรียมคนที่จะเป็นเหมือนทายาท (ไม่ใช่ทายาทอสูรนะคะ)

หลังจากที่ทำงานภายใต้การผลักและดัน และฉุดดึงบ้างบางครั้ง ฉันก็เข้าใจการทำงานของตัวเองมากขึ้นว่า เมื่อคิดจะทำงานกับ คน คน คน และคน ให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข จะทำได้อย่างไร

จากเวลายี่สิบกว่าปี ฉันได้ทั้งความรู้ ประสบการณ์การคิด การตัดสินใจหลายเรื่องหลายอารมณ์ หลายสถานการณ์ วันนี้อาจยังน้อยไป แต่ฉันไม่ได้มีบุคคลต้นแบบเพียงหนึ่งคน สองคน สามคน หรอกนะคะ ฉันคิดว่า “คนเราสามารถเลือกส่วนที่ดีที่สุดของผู้คนรายรอบมาผสมผสานเป็นหนึ่งเดียวในตัวของเราได้”

ไหนคุณลองนึกดูซิคะ

คุณมีใครมากกว่าหนึ่งคนเป็นบุคคลต้นแบบของคุณไหม?

บุคคลต้นแบบของฉันจะเป็นใคร ชื่อเสียงเรียงนามใดไม่สำคัญ

หากใครอ่าน เดาจนทราบแล้ว ก็ขออย่าเอ็ดไปนะคะ

.................

เขียนใน GotoKnow โดย ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ใน นี่เรื่องเป็ด เป็ด

คำสำคัญ (Tags): #ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี#เรื่องเป็ด เป็ด

หมายเลขบันทึก: 215610เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2008 20:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กรกฎาคม 2021 10:12 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (54)

ครูโย่ง

เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2008 20:58 น. ()

แวะมาอ่าน ตอนนี้กำลังเดาอยู่ว่า บุคคลต้นแบบ พี่ดาวคือใคร
แต่ที่แน่ๆ
เป็ดน่ารักมาก
อิอิ

ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี