สวัดีครับท่านอาจารย์ขจิต เห็นอาจารย์ตามไปดูรูป เมืองนครสวรรค์มาแล้วนะครับ ผมว่าผมโชคดีนะครับที่อยู่ เมืองนครสวรค์ ทั้งๆที่ ยังมีชีวิตอยู่...
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ผอ.ประจักษ์ ที่เคารพ ผู้เป็นมิตรรักอักษรา ขอบคุณครับที่พิจารณามอบปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ ให้กระผม..
สวัสดีค่ะคุณกวิน
สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ... มิใช่หรือ?
ชอบที่ว่า...ความ มอดม้วยมรณา ในที่นี้ก็คือ ความมอดม้วยมรณาจากอัตภาพแห่ง กิเลส ตัณหา และอุปาทาน ถ้าอยากมีความสุข ก็จงประหาร อัตภาพเดิม ให้มอดม้วยเถิด ...
คิดได้อย่างนี้...คงไม่ต้องกล้วว่าจะไม่ได้ขึ้นสวรค์...นะคะ
(^__^)
ขอบคุณคนไม่มีรากครับ วันนี้วันทุกข์ เอ้ยวันสุข เอ้ยวันศุกร์ งานไม่ค่อยมี ว่างงาน (งานที่ควรทำก็ทำแล้ว/งานที่ไม่ควรทำก็ทำแล้ว) ก็เลยมานั่งแกร่วหน้าคอมพ์แบบนี้ล่ะครับ คนหนุ่ม (เริ่มเหลือน้อย) คนตำแหน่งเล็กๆ งานก็เลยมี (เล็ก)น้อย ไปด้วย นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ ก็เลย คิดอะไรได้เพิ่ม ก็เลยคิดว่าจะเขียน บทความเพิ่มเติมลงบันทึกนี้นะครับ อย่างไรก็ช่วยตาม มาอ่านอีกทีนะครับ (ขอร้องแกมบังคับ) แต่ก็ไม่อยากเขียนให้ยาวมาก กลัวคนอ่านจะเบื่อและไม่อยากอ่าน ก็ว่าจะพยามเขียนให้สั้นๆ ไม่ให้น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง แต่จะเขียนแบบ น้ำ (ลด) น้อยๆ (ตอผุด) ผักบุ้งไม่โหรงเหรง โดยหวังว่าจะปลูกผักบุ้งไว้ให้คนยากไร้(ปัญญาหาร/ปัญญา+อาหาร) ได้เก็บเอาไปทำ ผักบุ้งไฟแดง(ลอยฟ้า) คงจะได้บุญได้กุศล ดังนั้นถ้าใครเข้ามาแล้วเห็นกอผักบุ้ง (บทความ) นี้ก็เชิญเก็บเกี่ยว เอาไป ปรุง เป็น ปัญญาหาร แต่ก่อนกินอย่าลืมพิจารณา ออาหาเรปฏิกูลสัญญา นะครับ
คุณกวิน
ถามนิดเดียว...ตอบยาวไปโน่นเลย....สมกับที่ว่า...น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง...ฮา....จะเปลี่ยนใจไปเขียนแบบ ... น้ำลดตอผุดเสียแล้ว...^_^...
วันนี้ต้องทำสิ่งที่ควรทำ แต่กลับมาทำสิ่งที่อยากทำ (แม้ไม่ควรทำ)...
ไม่รู้จะว่าไงดี
สักพักคงต้องไปทานอาหารเที่ยงและพิจารณาอาการปฏิกูลสัญญาไปด้วยค่ะ คุณกวินทานอาหารเที่ยงให้อร่อยนะคะ..^_^..
ขอบคุณครับคนไม่มีรากว่าแต่อยู่บ้านหรือออกไปประท้วงอีกเนี่ย....
สวัสดีค่ะ
* มาเก็บผักบุ้งไปทำผักบุ้งดอง
* กินแกล้มกับน้ำพริกอร่อยดี
* ขอบคุณที่ปลูกผักบุ้งเป็นทาน
* สาธุค่ะ
ขอบคุณครับคุณพี่อาจารย์พรรณา ...
ใช่ค่ะ เมื่อวานหายใจไม่ออก สำลักเกือบตายจริงๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องกวิน
ขอบคุณคุณพี่ เกศ และ ป้าแดง ครับ