เพราะเรามีเพื่อน


เพื่อนดีมีน้ำใจ ชีวิตสดใสเพราะเรามีเพื่อน

                           

                          

                            "รวมพลังน้ำเงินแดงให้แข็งขัน" 

                            ผูกสมัครความสัมพันธ์ฉันน้องพี่ 

                            สถาบันแพะยันต์ดอยแช่แห่งนี้ 

                             ยึดถือความดีเป็นประเพณีมานาน.....

                            น้ำเงินแดงแดงน้ำเงินย้ำเตือนใจ  

                              ใต้ต้นไทรคู่ต้นยางฝังชีวี 

                              แหล่งอารยธรรมนำมาซึ่งคุณความดี 

                                พ.ด.แห่งนี้เป็นศักดิ์ศรีแห่งภูมิปัญญา...

 

 เสียงเพลงมาร์ชของโรงเรียนดังไปทั่วบริเวณงานทำให้หวนรำลึกถึงบรรยากาศแห่งความหลังในโรงเรียนสมัยเด็กที่เคยร่วมเล่น  ร่วมเรียนด้วยกันมา  ต่างดีใจที่ได้หวนย้อนกลับคืนมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง......

 

    เด็กชายเบนซ์บัดนี้ได้โตเป็นหนุ่มใหญ่ไม่น้อย ในงานศิษย์เก่าคืนถิ่นเขากลับมาในฐานะนักร้องเพลงคำเมืองปกติช่วงสงกรานต์คงไม่ว่างมีคิวติดต่อกันตลอด แต่เขาก็ปลีกตัวกลับมาในงานนี้  เขามากราบคารวะข้าพเจ้าในฐานะครูผู้เคยสั่งสอนอบรมมาซึ่งไม่น่าเชื่อว่าอนาคตชีวิตของเขาจะก้าวมาถึงจุดนี้ได้  เขาเล่าว่าประสบการณ์ในโรงเรียน ครู เพื่อนที่ดีเป็นแรงบันดาลใจให้เขาก้าวไป 

 

         เด็กชายเบนซ์ในอดีตเมื่อข้าพเจ้าย้ายมาดำรงตำแหน่งใหม่ที่โรงเรียนนี้  ตามประวัติเดิมเป็นเด็กที่ฐานะทางบ้านยากจน ไม่ค่อยเอาใจใส่ต่อการเรียนเท่าไหร่ จากการศึกษาคัดกรองเด็กรายกรณีแยกตามกลุ่มเขา เป็นเก่ง  ปานกลาง  และอ่อน  เขาก็จัดอยู่ในกลุ่มอ่อน

 

      ครูประจำชั้นคนเดิมซึ่งได้เลือกเส้นทางชีวิตใหม่เกษียณอายุราชการก่อนหน้านั้น ท่านคุ้นเคยกับข้าพเจ้าดีมีโอกาสได้มาพบปะกันก็ได้ฝากฝังเด็กกลุ่มนี้ไว้เป็นพิเศษเพราะข้าพเจ้ามารับช่วงทำหน้าที่แทนในชั้นเรียนของท่าน ท่านก็เป็นห่วงเด็กชายเบนซ์เป็นพิเศษเรื่องการอ่านการเขียนซึ่งยังไม่คล่องเหมือนคนอื่นๆ ทั้งที่อยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ แล้ว ข้าพเจ้าก็รับปากอย่างมั่นเหมาะเพราะซาบซึ้งใจในความเมตตาของคุณครูท่านนี้ซึ่งข้าพเจ้าเคารพรักเหมือนพี่สาวคนหนึ่งท่านใจดีมาก รักเด็กนักเรียน แต่เหตุที่จำต้องลาออกเพราะมีภาระกิจหลายอย่างทางบ้านที่จำเป็น 

 

          จากการสังเกตเด็กชายเบนซ์ไม่ชอบการอ่านการเขียนเพราะเขาชอบซุกซนตามประสาเด็กชนบททั่วไป  มีสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่าการบ้านรอเขาอยู่  การหาปูหาปลาในลำน้ำแม่ทา  การหารังผึ้งมิ้นที่มีน้ำหวานพอบีบใส่ขวดไว้ทานหรือขายเป็นสิ่งที่ท้าทายกว่า 

 

          ข้าพเจ้าเริ่มศึกษาว่าจะทำอย่างไรเขาจะเรียนไปด้วยโดยไม่ได้ละเสียจากกิจกรรมที่แสนสนุกที่เขาเคยทำ  จึงค่อยๆพูดคุยและทำความคุ้นเคยเป็นเสมือนเพื่อนกับเขาก่อนถามถึงวิธีการหาปู หาปลา  การผจญภัยในการตีผึ้งมิ้น ให้เขามาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆฟัง ให้วาดภาพให้เพื่อนๆดู เพื่อนจึงสนใจและตื่นเต้นไปด้วย

 

          หลังจากนั้นจึงให้เขาเขียนประสบการณ์สุดพิเศษของเขาออกมาเป็นเรื่องราวสั้นๆ  พร้อมภาพประกอบทุกขั้นตอน ช่างน่าตื่นเต้นเร้าใจจริงๆ เพื่อนต่างพากันรอคอยฟัง  และอ่านเรื่องสั้นๆ ประกอบภาพของเขา ข้าพเจ้าคอยอำนวยความสะดวกในการหาอุปกรณ์เช่นกระดาษวาด  สี หรือข้อมูลเพิ่มเติมจากหนังสือต่างๆให้ในหนังสือของเขาเริ่มมีเนื้อหาสาระมากขึ้น 

 

        และแล้ว.....เขาก็อ่านคล่องขึ้นๆ และชอบการเขียนไปพร้อมกันโดยไม่รู้สึกตัว  และยังมีความภูมิใจในผลงานของตนที่ได้อวดโชว์ต่อเพื่อนๆ เป็นภาพความสำเร็จที่งดงามเบิกบานในใจของเขา 

 

            จากนั้นข้าพเจ้าก็เริ่มสังเกตว่าเขาอ่านทำนองเสนาะได้ไพเราะดี และร้องเพลงได้ จึงบอกเขาว่านอกจากทักษะชีวิตในการทำมาหากินเอาตัวรอดแล้ว  เบนซ์ยังมีความสามารถพิเศษในตัวอีกอย่างหนึ่งที่จะทำให้ผมมีชื่อเสียงและหารายได้อีกทางหนึ่งคือการร้องเพลง หากผมกล้าแสดงออกและไม่อาย การแสดงออกในทางที่ถูกต้องเป็นสิ่งที่ไม่ควรอายเพราะเราทำแล้วเกิดประโยชน์แก่ตัวเราและผู้อื่น  เขาคงเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อยข้าพเจ้าก็พยายามปลูกฝังความคิดที่ดีและงอกงามให้เขาต่อไป

 

 "เขาถามว่าจริงหรือครับ ผมจะทำได้หรือครับ"

                " ได้สิครูมั่นใจ  เธอต้องฝึกอ่านให้คล่องๆ เพราะเสียงเธอดีอยู่แล้ว"

 

     เขาเริ่มมีความมั่นใจ  สนใจในการฝึกหัดร้องเพลงและข้าพเจ้าก็ไม่ละโอกาสให้เบนซ์ออกมาโชว์ความสามารถ กับเพื่อนๆ ทุกคนต่างสนุกและชอบใจในลีลาการแสดงออกของเขาดูแล้วสนุกมีชีวิตชีวา  และจนกระทั่งบัดนี้เขาก็เป็นนักร้องหนุ่มที่มีรายได้ และมีความสุขกับชีวิตตามอัตภาพ

 

           ครู  พ่อแม่ต้องเป็นเพื่อนที่ดีให้โอกาสสนับสนุนส่งเสริม ประคับประคองลูกหลานหรือนักเรียน  ช่วยเหลือเขาให้รู้จักตนเองและก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นใจความปลาบปลื้มใจและภาคภูมิใจ คือรางวัลของครูที่แท้จริง หาใช่ลาภ ยศ ตำแหน่งใดใด

 

                    กล้วยไม้ออกดอกช้า                ฉันใด

                 การศึกษาเป็นไป                        ฉันนั้น

                 แต่ออกดอกคราใด                      งามเด่น

                 งานสั่งสอนปลุกปั้น                    เสร็จแล้วแสนงาม

                                                                    มล.ปิ่น  มาลากุล  ประพันธ์

 

 

บันทึกจากประสบการณ์จริงในชั้นเรียน  โดย.. เก็จถะหวา

    โรงเรียนบ้านแพะยันต์ดอยแช่   สำนักเขตพื้นที่การศึกษาลำพูนเขต 1

                           อำเภอแม่ทา        จังหวัดลำพูน

คำสำคัญ (Tags): #เพื่อน
หมายเลขบันทึก: 370652เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2010 06:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012 16:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

สวัสดีค่ะพี่เก็จถะหวา สบายดีนะคะ

มาอ่านเรื่องนี้แล้ว ชื่นชมคุณครู และดีใจกับเด็กน้อยค่ะ

เพราะเรามีเพื่อน คอยย้ำเตือนสิ่งดีๆ

มีความสุขกับทุกวี่วันนะคะ ด้วยระลึกถึง

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยบรรยากาศดี ๆ ยามเช้าค่ะ
  • มิตรภาพคำว่าเพื่อนยิ่งใหญ่เสมอค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ

พี่คิมว่าเป็นการเข้าถึงจริตของเบนซ์ค่ะ  เหมือนเกาถูกที่คันนั่นเองนะคะ  อยากอ่านแบบนี้มาก ๆ ค่ะ พี่คิมจะเสนอคุณครูเป็นครูเพื่อศิษย์นะคะ

ไปติดตามที่บล็อกครูเพื่อศิษย์ได้เลยค่ะ  ขอชื่นชมปรบมือให้กำลังทั้งคุณครุและนักเรียนค่ะ  ด้วยใจจริง

เทคนิคนี้น่าสนใจครับ เด็กเขาคงสนุกและมีแรงพลังใจ และที่แน่ๆคือได้ครูดีที่รู้ใจ ยินดีที่ได้อีกหนึ่งทักษะแห่งการเรียนรู้ครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท