หนานเกียรติ
เกียรติศักดิ์ หนานเกียรติ ม่วงมิตร

หนานเกียรติเล่าเรื่อง GotoKnow สัญจร ครั้งที่ ๑ (ตอนที่ ๓)


ผมชื่นชมกับบทบาทที่ท่านเหล่านั้นได้แสดงออก เต็มที่ เรียบง่าย เป็นกันเอง แต่แน่นด้วยสาระและมิตรภาพ จึงเกิดแรงบันดาลให้ให้เกิดบันทึกนี้เพื่อบอกเล่าความรู้สึกของผมต่อบุคคลข้างต้น จะเรียกว่าเป็นการนินทาก็ได้ครับ

     G2K สัญจร คราวนี้ มีสมาชิกที่เป็นเทีมดำเนินการและวิทยากรหลายคน ตั้งแต่ ท่าน JJ อ.ขจิต ดร.แสวง ดร.บัญชา ดร.ธวัชชัย รวมทั้งน้อง ๆ ทีมงาน

     ผมชื่นชมกับบทบาทที่ท่านเหล่านั้นได้แสดงออก เต็มที่ เรียบง่าย เป็นกันเอง แต่แน่นด้วยสาระและมิตรภาพ จึงเกิดแรงบันดาลให้ให้เกิดบันทึกนี้เพื่อบอกเล่าความรู้สึกของผมต่อบุคคลข้างต้น จะเรียกว่าเป็นการนินทาก็ได้ครับ

     ท่านแรกคือ ท่านอาจารย์ JJ

     ก่อนหน้านี้ นี้ผมรู้จักท่านผิวเผินมาก เคยเข้าไปอ่านบันทึกของท่านบ้าง แต่ความรู้และประสบการณ์ของผมห่างไกลเกินกว่าจะรู้ เข้าใจและอินจึงมีไม่มาก ครั้นจะแลกเปลี่ยนด้วยก็เกร็ง ๆ ไม่กล้าเพราะความต่ำต้อยทางความรู้ของตัวเอง

     เจอท่านเป็นวิทยากร พอเดาออกว่าท่านคือ JJ ทีแรกคิดว่าท่านน่าจะเป็นนักวิชาการที่คร่ำเคร่ง ทรงภูมิ และคงจะมีอะไรบาง ๆ กั้นขวางรักษาระยะห่างระหว่างตัวท่านกับคนอื่น ๆ

     ความทรงภูมิในความรู้น่า เป็นความเข้าใจที่ถูกต้อง แต่อื่น ๆ เข้าใจผิด

     ท่านสนุกสานและเป็นกันเองมาก ออกจะโป๊นิด ๆ ด้วยซ้ำไป ท่านเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งที่ทำให้บรรยาการการประชุมที่สนุกสนานเป็นกันเองแต่แฝงด้วยสาระ

     และเพิ่งรู้มาว่าท่านเป็น “ป๋าดัน” ท่านนึง ในการผลักดันให้ผู้ใต้บังคับบัญา เพื่อนร่วมงาน และมิตรสหายเข้ามาเป็นสมาชิก G2K ท่านจึงเป็นผู้แนะนำเพิ่มเติมมวลสมาชิกหลายท่านให้ละเอียดและน่าสนใจยิ่งขึ้น

 

     ท่านต่อมาครับ ดร.แสวง รวยสูงเนิน

     เพราะกำพืดผมเป็นเกษตรกร มาจากคนระดับล่าง และลึก ๆ ในหัวจิตหัวใจอยากกลับไปเป็นชาวบ้านที่ทำการผลิตเลี้ยงตัวและลูกเมีย แต่ด้วยข้อจำกัดมากมายหลายหลากทำให้ไม่สามารถกระทำตามสิ่งที่หัวใจเรียกร้องได้ เพราะเป็นเช่นนี้ผมจึงชื่นชมกับ ดร.แสวง ค่อนข้างมาก

     ผมตามอ่านบันทึกของท่านจำนวนมาก และมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนในบันทึกอย่างตั้งอกตั้งใจ

     เท่าที่ติดตามความเคลื่อนไหวในบล็อค พบมีจินตนาการเกี่ยวกับท่านว่า ท่านน่าจะเป็นคนที่ค่อนข้างซีเรียส เป็นเรื่องเป็นราว จริงจังกับชีวิต และแรง...

     ผมใช้เวลาคิดไม่มากก็นึกออกว่าท่านคือ ดร.แสวง หลังจากที่เดินเข้าห้องประชุมพักนึง รูปลักษณ์ภายนอกมิได้ผิดเพี้ยนไปจากจินตนาการเท่าไร

     ท่านเป็นผู้ดำเนินรายการในช่วงพบปราชญ์ชาวบ้าน การดำเนินการของท่านทำให้บรรยากาศในที่ประชุมค่อนข้างครึกครื้นและเป็นกันเอง ทำหน้าที่สรุปประเด็นเชื่อมโยงคำถามของสมาชิกกับวิทยากรได้ดี

     ความรู้เรื่องการทำเกษตรของท่านถือว่าอยู่ในระดับเอกอุทีเดียวครับ หลายเรื่องมาจากประสบการณ์ตรงของตัวเองแล้วยกระดับเป้นหลักการทางนามธรรม เมืองไทยเรามีนักวิชาการเกษตรเช่นนี้น้อยเกินไปครับ การเกษตรบ้านเราจึงไม่สามารถพัฒนาไปไกลกว่านี้ได้

     ดร.แสวง ได้ (ใช้ภรรยา...) หุงข้าวกล้องมาแบ่งปันเพื่อนสมาชิกในที่ประชุม ผมเองได้รับประทานข้าวนั้นด้วย อร่อยมากครับ และในระหว่างรับประทานอาหารกลางวันท่านเองดพูดคุยให้ความรู้เรื่องราวต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะเรื่องข้าวกล้องที่ท่านหุงและนำมากำนัลที่ประชุม

     ผมเพิ่งรู้ว่าถ้าเราลอกเอาเฉพาะเปลือกข้าว ข้าวนั้นก็ยังสามารถงอกได้ ผมขอความรู้จากท่านด้วยว่าหากจะปลูกจะทำอย่างไร ตั้งใจจะนำไปปลูกกับเฌวา-ลูกสาวครับ

     ท่านอยู่ร่วมประชุมตั้งแต่ต้นจนจบ ในช่วงท้าย ๆ มีส่วนร่วมกับมวลสมาชิกในกิจกรรมต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน

อยากคุยกับท่านมากกว่านี้ แต่ความเป็นคนไม่ค่อยพูดจาของผมจึงทำได้ดีที่สุดแค่ขอความรู้และพูดคุยได้เล็กน้อย

 

     ต่อไปเป็นป๋าดันตัวจริงเสียงจริงครับ ดร.ขจิต ฝอยทอง

     ผมทักทายกับท่านใน G2K บ่อยมาก จำได้ว่าเมื่อเป็นสมาชิกใหม่ ๆ เข้ามาเขียนบันทึก ก็มีท่านนี่แหละที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็น กระทั่งท่านไปสืบทราบว่าผมรู้จักคุ้นเคยกับอาจารย์ท่านหนึ่งใน มก.กำแพงแสน ก็เป็นเรื่องราวให้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันมาต่อเนื่อง

     ผมเพิ่งจะมารู้ความจริงว่าแกคือ “ป๋าดัน” ตัวจริงแห่งวงการ เมื่อสมาชิกหลายต่อหลายคนพูดถึงท่านในฐานะ “ป๋าดัน”

     ผมพบท่านคนแรกหลังจากที่กำลังจะเดินไปห้องประชุม ผมออกจากลิฟท์เดินสวนออกไป ท่านกำลังจะเดินเข้าลิฟท์ ผมจำได้ว่านี่ ดร.ขจิต แน่นอน แม้ว่าจินตนาการทางกายภาพจะผิดพลาดไปนิดหน่อย...

     ผมไม่ได้ทักเพราะอาย หลังจากที่ท่านเดินเข้ามาหาผมจึงบอกว่าผมคือใคร... เท่านั้นแหละ

     ผมตามอ่านบันทึกของ ดร.ขจิต ในระยะหลังทุกบันทึก และร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วย และเข้าใจว่าในฐานะ “ป๋าดัน” ท่านก็คงแอบเข้ามาอ่านบันทึกผมเช่นกัน

     อาจกล่าวได้ว่าบรรดาบันทึกของผมที่มีอยู่นั้น ดรงขจิต น่าจะเป็นคนเข้ามาอ่านมากที่สุด รวมทั้งการให้ความเห็นแลกเปลี่ยน

     จินตนาการเกี่ยวกับตัวท่านของผมไม่ผิดเพี้ยนนัก ผมคิดมาตั้งแต่ต้นว่า ดร.ขจิต น่าจะเป็นคนร่าเริง สนุกสนาน เป็นกันเอง แหะแหะ มีโป๊นิด ๆ ซึ่งก็เป็นเช่นนั้น

     ท่านทำให้ที่ประชุมมีสีสันมาก อำนวยความสะดวกให้เกิดการแลกเปลี่ยนพูดคุยกันอย่างออกรส ที่สำคัญเป็นคนต้อนบรรดาสมาชิกหลังห้องที่ไม่ค่อยจะเข้าห้องประชุมมาร่วมกิจกรรม

 

     ดร.บัญชา ครับ คนถัดมา

     ผมรู้จัก “พี่ชิว” จากน้องเอ๋-เสี่ยวอวิ๋น เมื่อคราวที่แวะเข้าไปเยี่ยมบันทึกนึงของน้องเอ๋ เป็นบันทึกเพื่อร่วมแสดงความยินดีเนื่องในวันเกิดของ “พี่ชิว” ผมถามน้องเอ๋ว่า “พี่ชิว” นี่ใครกันเหรอ น้องเอ๋จึงอธิบายขยายความ และชักลากผมเข้าไปสู่การหลงไหลในมวลเมฆ

     จากนั้นก็มีโอกาสเข้าไปดูบันทึกของ ดร.บัญชา แน่นอนครับ บันทึกเกี่ยวกับเมฆ

     ผมเห็นแล้วก็ประหลาดใจ ดูไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มสนใจ เริ่มหาภาพเมฆของตนเองออกมาแสดงให้เพื่อนสมาชิกได้ชมบ้าง

     กระทั่ง ดร.บัญชา แวะเข้ามาเยี่ยมเยียน และมีโอกาสได้พูดคุยแลกเปลี่ยนใน G2K

     ผมลงลึกเรื่องเมฆมากขึ้นจากคำแนะนำของ ดร.บัญชา

     กระทั่งรับปากกับท่านว่าผมจะเอาเรื่องราวที่เกี่ยวกับเมฆในภูมิปัญญาของชนเผ่าต่าง ๆนำมาแลกเปลี่ยนแบ่งปัน

มีมีจินตนาการเกี่ยวกับ ดร.บัญชา ก่อนได้พบว่า น่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้คงแก่เรียน และอาจจะมีมาดนิด ๆ

     และเพราะท่านใช้รูปเป็ดกระดาษเป็นรูปแทนตัวในบล็อค จึงไม่มีจินตนาการเกี่ยวกับกายภาพของท่าน

     ผมแอบเห็นป้ายชื่อท่าน จึงร้องอ๋อ.. คนนี้เอง ดร.บัญชา อัธยาศัยดีมาก เป็นกันเอง ไม่ถือตัว น่ารักมาก ๆ

     ผมแอบสังเกตุ ท่านมีความสุขมากเมื่อได้ให้ความรู้กับใคร ไม่ว่าจะเป็นการสอนพับกระดาษ และพูดคุยเกี่ยวกับเทคโนโลยีที่มีพื้นฐานมาจากศาสตร์การพับกระดาษ

     ความรู้ที่ท่านนำมาแลกเปลี่ยนน่าสนใจมาก เล่นเอาผมตระลึงไปเลย

     เพราะความที่ ดร.บัญชา เป็นคนคิดเร็ว จนบางทีคำพูดตามไปไม่ทัน บางทีผมฟัง ๆ แล้วเหนื่อยแทน เหนื่อยแต่สนุก

 

     คนสุดท้ายที่จะพูดถึงคือ ดร.ธวัชชัย

     หากความทรงจำผมทำงานไม่พลาด ผมน่าจะผ่านตากับชื่อ ดร.ธวัชชัย มาบ้าง

     แต่สาบานได้ว่าไม่เคยได้โฉบเฉี่ยวเข้าไปในบันทึกของท่านเลย

     การรับรู้เกี่ยวกับตัวท่าน เริ่มขึ้นเมื่อมีการแนะนำตัวและการทำหน้าที่ทีมงานและวิทยากรของท่าน

     ยิ่งผมฟังท่านพูดคุย ถ่ายทอดเรื่องราว ไม่เพียงได้ขยายโลกทัศน์ผมเพิ่มเติมเท่านั้น แต่ยังทำให้ผมศรัทธาในความคิดและการกระทำของท่านไม่น้อย

     ท่าทีอ่อนโยน ให้เกียรติ รับฟัง ความพยายามในการทำความรู้ที่นำเสนอให้กระจ่าง ก็ยิ่งศรัทธามากขึ้น

     โลกทัศน์ผมขยายขึ้น จากการบอกเล่าเรื่องราวการทำงานของท่าน

     ผมไม่คิดมาก่อนว่าโลกไซเบอร์หรือไอซีที จะสามารถสร้างคุณค่า ทำประโยชน์ จนกระทั่งการขับเคลื่อนไปสู่สังคมดีงาม ได้ ดร.ธวัชชัยทำให้ผมเข้าใจว่าสิ่งนั้นมันเป็นไปได้ และท่านกำลังทำอยู่

     ผมนั่งฟังสิ่งที่ท่านนำมาแบ่งปันอย่างเพลิดเพลินและมีความสุขครับ

     บ้านเราหากมีนักวิชาการเช่นนี้ รับรองว่าไม่เพียงสังคมจะตกเป็นทาสเทคโนโลยีเท่านั้น แต่เราจะใช้มันในฐานะเครื่องมือได้อย่างชาญฉลาด

     เสียดายครับที่ไม่มีโอกาสได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับท่าน

...

     ผมพยายามมานั่งคิดต่อว่า เอทั้ง ๔ ท่านที่ผมเขียนถึงนี่น่าจะมีอะไรร่วมกัน จึงทำให้ผมประทับใจได้เพียงนี้

     หรือว่าจะเป็นเพราะความเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่ เอ... ดร.ขจิต ก็มิใช่นี่นา

     หรือจะเป็นเพราะความโป๊นิด ๆ แต่ ดร.ธวัชชัย ก็มิน่าจะใช่... (เอ๊ะ!!! หรือว่าใช่)

     คิดไปคิดมา อ๋อ ทั้งหมดเป็น ดร. ครับ (แหะ แหะ..) และเป็นผู้ชาย

     แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมกลับไม่มั่นใจว่า ผมประทับใจกับความเป็น ดร. กับ ผู้ชาย จริงหรือ

     สรุปว่ายังไม่ได้คำตอบครับ

   ใครรู้ตอบผมทีครับ....

 

  

หมายเลขบันทึก: 299162เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 10:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (47)

บุคลากรที่กล่าวถึงนั้นคุณภาพคับแก้วอยู่แล้วครับ การที่มีเวทีกลางของสังคมมี่ใครๆก้เข้ามาได้ แล้วเปิดเวทีให้ท่านเหล่านั้นแสดงศักยภาพออกมานั้น  นี่คือโอกาสของสังคมที่มีเวทีให้ความรู้ได้ไหลหลั่งออกมา แล้วคนรอบข้างก็เก็บเอาไปคิดต่อ สานต่อ อย่างน้อยที่สุดไปเพิ่มมิติของการเรียนรู้ที่ฟรี สบายๆแต่มีประโยชน์ คิดว่าพวกเราทุกคนเห็นสิ่งเหล่านี้ครับ หนานเกียรติครับ

สวัสดีครับท่านหนานเกียรติ 

ผมอ่านบันทึกนี้ของท่านจนจบ ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นกับข้อคำถามของคุณนะครับว่า  ท่านประทับใจทุก ๆ ท่านที่เอ่ยนามมานั้นที่  " ภูมิความรู้  ความสามารถ และความมีคุณค่าในตัวตนของทุก ๆ ท่านครับ "  ไม่ทราบว่าผมจะตอบผิดพลาดไปรึไม่ ถ้าไงก็ขออภัยนะครับ ถ้าหากจะไม่ตรงกับความรู้สึกของท่าน   ขอบคุณครับ

 

 

สวัสดีค่ะ

  • บันทึกนี้ส่งที่ไหน  หรือแวะส่งที่ปั้มน้ำมัน
  • อย่าบอกนะคะ...ว่าถึงกอทอมอแล้ว
  • เป็นห่วง..ว่าเดินทางปลอดภัยไหม
  • วันนี้โทรคุยกันกับน้องเอก...น้องเขาชื่นชมน้องหนานเกียรติมาก ๆ
  • และพี่คิม..ก็ใส่สี  ใส่ไข่ห่าน ไข่นกกระจอดเทศไปอีกเยอะ..ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.
  • แอบเอาความรู้จากน้องเอกมาฝาก อาสาสมัครเป็นกองเชียร์
  • http://gotoknow.org/blog/mhsresearch/299082

พี่รู้ว่าพ่อเฌวา ไม่เคยคาดคิดว่าทุกคนจะเป็น"กัลยาณมิตร"ถึงเพียงนี้

เมื่อมาเจอจึงประทับใจ เราเป็นเหมือน พี่ น้อง เพื่อน กันมาแสนนานทั้งที่ไม่เคยเจอกัน ดังนั้นจึงกลายเป็นความประทับใจ

 

สวัสดีค่ะ

เคยได้ร่วมงานกับอ.ขจิตหลายครั้งค่ะ เป็นคนอารมณ์ดีตลอดเวลาค่ะ และที่สำคัญเก่งด้วยค่ะ

  • ติดตามอ่านมาตลอด เป็นบันทึกถึงการสัญจรครั้งนี้ ที่น่าสนใจมากครับ
  • อ่านบันทึกหนานเกียรติมากๆเข้า ชักรู้สึกว่า ผมมีอะไรคล้ายอยู่หลายอย่าง..
  • ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ

สวัสดีครับ พี่บางทราย

เห็นด้วยกับความคิดเห็นของพี่ครับ

เสียดายมีโอกาสคุยด้วยในช่วงที่พบกันน้อยเกินไป

ขอบคุณที่แวะมาอ่านและแลกเปลี่ยนครับ

   

 

สวัสดีครับ  นายก้ามกุ้ง

ขอบคุณครับสำหรับความคิดเห็น เห็นด้วยครับ เห็นด้วย

 

พี่ ครูคิม

ไข่หนะ คอเรสเตอรรอล เยอะนะ เขาให้กินได้สัปดาห์ละ ๖ ฟอง นี่มือเดียวพี่ใส่ไปเยอะขนาดนี้ ผมมิแย่หรือครับ ฮิฮิ

พี่จริง ๆ นะ ผมอยากเป็นคนธรรมดา การมีคนชื่นชมก็ดีและชอบครับ แต่จริง ๆ แล้วผมอยากอยู่แบบไม่มีตัวตน แบบคนธรรมดาสามัญหนะครับ จะได้ไม่ถูกคาดหวังอะไรต่อมีอะไรเยอะแยะ

ผมเคยมีความทุกข์กับความคาดหวังของผู้คนมาบ่อยครับ (แหะ แหะ เผลอซีเรียสเข้าให้)

 

 

คุณพี่ ครู ป.1 

ขอบคุณหลายเด้อคุณพี่

คุณพี่น่าจะไปด้วยนิงานนี้ สงสัย ฮาตรึม... 

เมื่อวานแอบนินทาคุณพี่นิดนึงกับพี่คิมด้วย

สวัสดีครับ คุณ สุนันทา

ใช่ ๆ ครับ อารมณ์ดีตลอดเวลา เก่ง เป็นกันเอง ร่าเริง ฯลฯ

 

 

อ.ธนิตย์ สุวรรณเจริญ ครับ

ขอบคุณที่ตามมาอ่าน ดีใจมาก ๆ ครับที่ชอบ

เหมือนกันอย่างไรครับ (อยากรู้ครับ อยากรู้) 

ผมคิดว่าผม..ขี้อาย พูดน้อย เปิดเผย และตรงไปตรงมาครับ

อ. ธนิตย์ สุวรรณเจริญ ครับ

ท่าทางจะเหมือนกันจริง

นั่นลักษณะของผมเลยครับ ขี้อาย พูดน้อย

ส่วนเปิดเผย และตรงไปตรงมา ผมจะเป็นกับบางคนครับ

ความพูดน้อยและขี้อาย นี่เป็นอุปสรรคการเรียนรู้มาก ๆ สำหรับผม แต่ก็ก้าวข้ามมันไปไม่ได้ ก็เลยปล่อยให้มันเป็นไป อยู่กับมันอย่างมีความสุขครับ

ดีใจจังที่ได้รู้จักกับอาจารย์

ต้องหาโอาสไปเยี่ยมเยียนซะแล้ว

สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ

ติดตาม ตามติด มาอ่านเรื่องราวชาวบล็อกและแง่คิด ความคิดเห็นค่ะ ... เป็นอะไรที่ตอบยากนะค่ะว่าทำไมเราถึงได้ถูกชะตา หรือชอบสไตล์ของท่านทั้งหลายที่เราพบปะ

อย่างดิฉันเองก็เหมือนกันค่ะ แค่สัมผัสให้โลกอินเตอร์เน็ต แต่บางครั้งก็จะพาลติดอกติดใจบล็อกก็บางท่านกลับไปอ่านได้เสียทุกวันค่ะ อิอิ  ไม่อยากบอกค่ะว่าเช่นบล็อกของพี่ชิว ยังไม่เคยเจอพี่ชิวตัวเป็นๆ ค่ะ แค่คุยทางโทรศัพท์นิดหน่อย ก็ทำให้รับทราบได้ว่า ท่านน่ารักและใจดี บางครั้ง ความใจดีมันก็สามารถสื่อผ่านตัวหนังสือได้เหมือนกันน่าาาา คิดไปเองค่ะ อิอิ  และอีกหลายๆท่านค่ะที่ไม่ได้เอ๋ยนาม  บางท่านดิฉันก็แอบเข้าไปสิงบล็อกเข้าเสียเฉยๆ ทำตัวนิสัยไม่ได้ ไม่ทิ้งคอมเมนท์ด้วยเอา .... ไม่น่าจะดีเน่อ

ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้สึกสำหรับคนไม่ได้ไปร่วมงานค่ะ คุณหนานเกียรติ

รักษาสุขภาพค่ะ

  • มายืนยันพี่เกียรติว่าไม่ได้โป๊
  • ภาพนี้ได้มาจากวัดที่ขอนแก่น
  • เขียนแบบนี้จริงๆๆ
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
  • ฮาเลยครับ  เจอป้ายนี้ที่วัด อธิบายเรื่องการทำนา...

สวัสดีค่ะ

  • เปิดเมล์ด้วย
  • ขอขอบคุณค่ะ
  • ดีจัง
  • แจงได้กว้างครอบคลุมดีครับ

มาชม

อ่านเพลินเจริญใจดีจัง...ได้คำตอบรึยังว่าทำไม...ประทับใจครับ...

สวัสดีค่ะพี่หนานเกียรติ

อาจารย์ขจิตใจดี ^__^

สวัสดีครับ NuiErnik

ขอบคุณที่ติดตามมาอ่าน

ดีใจที่ชอบและทำให้เกิดความรู้สึกดี ๆ ครับ

ดร.ชิว น่ารักมากครับ ใจดี เป็นกันเอง ที่สำคัญเก่งและมีความรู้เยอะมาก รักที่จะถ่ายทอดความรู้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

  

  

อ. ขจิต ฝอยทอง ครับ

แหะ ๆ จริง ๆ ด้วย

สวัสดีค่ะ

  • หลายประเด็นที่มีความประทับใจทั้งสี่ท่านนี้เหมือนคุณหนานเกียรติค่ะ
  • แต่เอ..ท่านอาจารย์ JJ ท่านเป็น doctor แต่ไม่ได้มี ดีกรี dr.
  • ฉะนั้น ก็เหลือที่เหมือนกันคือ ผู้ชายน่ะค่ะ
  • อ้าวงี้..คุณหนานเกียรติก็นิยมความเป็นชายหรือคะ อิอิ (ล้อเล่นน่ะค่ะ) *^__^*

พี่  ครูคิม

กว่าจะถึงบ้านปาเข้าไปตีสี่

แวะนอนตลอดทาง กำแพง นครสวรรค์ อยุธยา...

เปิดเมล์แล้วครับ

 

  
สวัสดีครับ คุณสามสัก

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน

ดีใจที่ชอบครับ

อาจารย์ umi ครับ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ

ยังตอบไม่ได้เลยครับ กำลังรออยู่

อาจารย์ว่าไงละครับ พอจะบอกผมหน่อยได้ไหม

 

 

น้องกอ สุดสายป่าน ครับ

ครับใจดีมาก ๆ สนุกสนาน ร่าเริง เป็นกันเอง...

 

 สวัสดีครับ คุณ พิชชา

อ้าวเหรอครับ คิดว่าท่าน jj เป็น phd เสียอีก

แหะ แหะ ผมทิ้งไว้ตอนท้ายว่าไม่ใช่ เลยให้เพื่อน ๆ ช่วยหาคำตอบให้ ยังไม่มีใครตอบมาสักคน

คุณพิชชา ช่วยตอบได้ไหมครับ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ 

อ้อ..อ่านไงตกคำว่าไม่ใช่ได้นะคะ *^__^*

อ่าน ๓ ตอนรวดเดียวจบ เหมือนได้ไปร่วมงานเอง เห็นทั้งภาพและข้อคิดที่ตรงใจหลายอย่าง..ขอบคุณค่ะ..

สวัสดีค่ะพี่หนานเกียรติ

หายเหนื่อยรึยังคะกับการเดินทาง

เอ๋พาพี่ชิว กับพี่ขจิตไปเที่ยววัดหนองแวงค่ะ ได้รูปนี้มาฝากค่ะ

เรือนตูบต่อเล้า ที่ผู้ใหญ่กล่าวถึงค่ะ นี่ค่ะคำอธิบาย

เอ๋กะว่าจะเปิดบันทึกบอกเล่าวัฒนธรรมอีสาน ไว้เขียนเสร็จจะมาชวนพี่ไปอ่านนะคะ

ยินดีที่ได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • อ่านหนังสือน้อย...อยากไปเที่ยวบ้านป่าคาจังเค่อะ
  • เก่อ ต่อ เหม่ แปก ถ่อ เชอะ ชี....มีอะไรบ้าง  ๓๐ อย่าง

สวัสดีครับ พี่นงนาท สนธิสุวรรณ

 

ขอบคุณที่มาอ่านครับ

ดีใจมาก ๆ ที่ชอบ มีต่ออีกตอนแล้วนะครับ

 

 

สวัสดีครับ น้องเอ๋ - เสี่ยวอวิ๋น

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน และส่งข่าวครับ

เรื่องจะเปิดบันทึกเกี่ยวกับวัฒนธรรม ผมเห็นด้วย สนับสนุน และจะเข้าไปแจมด้วยเต็มที่เลยครับ

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

   

 

สวัสดีครับ พี่ครูคิม

วางหูจากพี่โทรหาเอก แต่ไม่ติด สักพักแกโทรมา คุยกันพักใหญ่ครับ

งานเข้า...

อยากไปจริง ๆ หรือเปล่าบ้านป่าคา พาไปได้นะครับ เดินข้ามเขาสองชั่วโมงเอง

สวัสดีค่ะ

  • แล้ว..เขานับถือศาสนาอะไร
  • มีวัด...ให้สร้างพระประธานไหม
  • ข้ามเขา ๒ กม....บ่อยั่นดอก
  • เก่อ ต่อ เหม่ แปก ถ่อ เชอะ ชี....มีอะไรบ้าง  ๓๐ อย่าง
  • นับดูแล้ว...ยังไม่ครบเลยนะคะ

นับถือพุทธครับ

มีพระป่าธุดงค์มาอยู่ที่นี่รูปนึง

ผมไม่แน่ใจว่ามีพระประะานหรือยัง แต่จะรีบสอบถามให้ครับ

๓๐ อย่าง เอาไว้เข้าหมู่บ้านไปถามด้วยกันนะพี่นะ ผมก็มึนตึ๊บ

สวัสดีค่ะ

คิดว่า...ทั้ง 4 ท่าน เป็นคนเรียบง่าย เป็นกันเอง เป็นผู้ให้และพร้อมจะให้ความรู้ เป็นอาจารย์ ไม่ถือตัว ไม่วางมาด เข้าถึงง่าย จริงใจ เหล่านี้ ทำให้เกิดความสบายใจและประทับใจเมื่อพบปะ พูดคุย แลกเปลี่ยน และเรียนรู้ด้วย...อาจมีลักษณะอื่นๆเพิ่มอีกนะคะ... ^_____^

สวัสดีค่ะ

  • ชวนน้องเอก...ก่อนนะคะ
  • ถ้าไปหน้าหนาว...คงสนุกนะคะ
  • ไปชมรีสอร์ท...ของพ่อเฌวาด้วย
  • รถบรรทุกขึ้นไปได้ไหม..เพราะต้องบรรทุกพระพุทธรูปประธานด้วย

เอาภาพมาฝาก ฝีมือไม่ค่อยดีนะ

 

 

สวัสดีครับ อ. paew

ใช่ครับ ท่านท้ัง ๕ เรียบง่าย เป็นกันเอง เป็นผู้ให้และพร้อมจะให้ความรู้ เป็นอาจารย์ ไม่ถือตัว ไม่วางมาด เข้าถึงง่าย จริงใจ เหล่านี้ ทำให้เกิดความสบายใจและประทับใจเมื่อพบปะ พูดคุย แลกเปลี่ยน และเรียนรู้ด้วย...

แหะ แหะ จริง ๆ ผมก็เขียนแหย่ไปอย่างนั้นหละครับ อยากมีคนเข้ามาแจม

ขอไปด้วยได้ไหมค่ะ..พี่ครูคิม..รีสอร์ทพี่หนานจะมีพระประธานเพื่อปฏิบัติธรรม..กรรมฐานหรือค่ะพี่...อ่านบันทึกของอาจารย์ธนิตย์กับของพี่หนานมีอะไรที่เหมือนในความแตกต่าง..คือต่างเรื่องที่เขียนค่ะแต่อรรถรสเหมือนกันจริงๆ..เค้าเรียกว่าคนมีมาด..จริงป๊ะ

พี่ ครูคิม

ดีครับ ชวนไปด้วยกันจะได้ช่วยไปแบกพระพุทธรูปข้ามดอย

ไปหน้าหนาวดีสุดครับ เพราะทางแห้ง

รถปิคอัพไปถึงแค่หมู่บ้านหลัก จากนั้นต้องเดินเท้าเข้าไป

สำหรับพระไม่น่ามีปัญหา ชาวบ้านสามารถเดินออกมาช่วยแบกเข้าไปได้

ผมจะเริ่มสร้างที่พักเร็ว ๆ นี้ ครับ

สวัสดีครับ พี่ใบบุญ

ขอบคุณสำหรับภาพที่นำมาฝากครับ

ตื่นเต้นจังมีภาพกะเขาด้วย

คุณครู rinda

ไปจริงหรือเปล่า พระประธานที่ว่าจะนำไปในหมู่บ้านป่าคาครับ

(บ้านป่าคา : เรื่องเล่าของคนกับป่า)

ส่วนผมกับ อ.ธนิตย์ คุยกันถูกคอครับ มีอะไรที่เหมือนกัน

ตั้งใจจะให้แกเลี้ยงข้าวที่พิษณุโลกครับ

ว่าแต่ว่าถ้าขึ้นเชียงใหม่ คุณครู rinda จะเลี้ยงข้าวผมก่อ

ยังไงพี่หนานเกียรติ..ตึงได้มาปะกั๋นแน่..เพราะถิ่นเก่า..แม่นก่อ..วันหลังจะเมล์หาเน้อ..เลี้ยงข้าวได้อยู่แล้วเพราะปะกั๋นจะถามว่า..กิ๋นข้าวแล้วก่าอ้าย..วันนี้จะปาไปนั่งเติ๋นตี้....ไปก่อล่ะ...

ป้าแดงว่าเพราะความทุกคนมีความจริงใจและเป็นผู้ให้ทีแท้จริงอ่ะค่ะ

อ่านบันทึกนี้แล้วได้รู้จักท่านสมาชิกใน g2k มากขึ้นครับ

แต่ละคนเก่งๆทั้งนั้นเลย ฮ่าๆขำครับทั้งหมดเป็น ดร. ครับ (แหะ แหะ..) และเป็นผู้ชาย

ขอบคุณพี่หนานครับ

มาเยี่ยมน้องหนานเกียรติคะ ทุกสิ่งที่น้องเขียน คนที่ไม่ได้ไปร่วมงาน เข้ามาอ่านเหมือนได้ไปร่วมด้วยเลย เก็บรายละเอียดได้ทุกตอนดีมาก  คงจะตั้งใจฟัง จดทุกคำพูดเลยซินะ ที่พูดแบบนี้ก็เพราะ  เวลาอาจารย์ให้ทำรายงาน ไปฟังคำบรรยายใครมา ต้องเขียนเรียงความให้ได้ใจความ ไม่สับสน พี่สุก็บอกแล้ว พี่สุเซ็ง มาแล้ว

แต่พี่สุก็ไม่ได้จดหรือจำเลยในกิจกรรม คิดแต่ว่าตนเอง สว.(สูงวัย)อย่ามาทำอะไรให้เป็นภาระตนเองเลย  อะไรมันตลก ก็จำได้ ดีกว่า เรื่องธรรมดา เป็นเสียอย่างนั้น

ดูซิแม้แต่ชื่อ พี่สุยังจะไม่พยายามจำเลย เขียนชื่อเพื่อน จำไม่ได้ถูกต้องซักคน ยังไปว่าเขา ไม่ใส่หน้าจริง มันก็เลยจำยาก ไปว่าเขานั่น ไปหละคะ โชคดีนะคะ

สวัสดีค่ะเห็นคุณหนานเกียรติตั้งใจจดมาก...เลยเขียนออกมาดี...

 

คุณครู rinda ครับ

อยากไปซะวันนี้วันพรุ่งนี้เลย

บ้านอยู่ในเมืองหรือเปล่าครับ

อยากกิ๋นของเมืองลำล้ำคับ

pa_daeng ครับ

ใช่ครับ

"เพราะความทุกคนมีความจริงใจและเป็นผู้ให้ที่แท้จริง..."

 

did  ครับ
ขอบคุณครับ
ดีใจมากเลยที่ทำให้รู้จักท่านสมาชิกใน g2k มากขึ้น
ทำไมคนเก่ง ๆ ต้องเป็น ดร. ไม่รู้นิ เรามิใช่ ดร. เลยอดเก่ง
ฮิฮิ

พี่ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ ครับ

ขอบคุณที่มาแวะอ่านครับ

ตอบบันทึกเสร็จ จะเข้าไปเยี่ยมนะครับ

 

สวัสดีครับ พี่แดง

บันทึกนี้ ส่วนใหญ่เขียนมาจากความประทับใจครับ

แท้ที่จริงแล้วเรื่องราวดีน่ะครับ จึงทำให้การเล่าเรื่องดีตามไปด้วย

ขอบคุณที่ตามมาอ่าน

ดีใจมาก ๆ ที่ชอบครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท