ดร.จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ หนึ่งในทีมงานที่ดูและและพัฒนาชุมชนออนไลน์ GotoKnow ได้ตั้งคำถามว่า “เสน่ห์ GotoKnow คืออะไร ?” เพื่อตอบโจทย์ของแหล่งทุนที่ให้การสนับสนุน GotoKnow ซี่งมีสมาชิกจำนวนหนึ่งเข้าไปแสดงความคิดเห็นต่อคำถามดังกล่าวบ้างแล้ว
ผมเข้ามาเป็นสมาชิก GotoKnow ตั้งแต่ปลายเดือนสิงหาคม ๒๕๕๒ เป็นต้นมา ซึ่งนับเนื่องแต่นั้นก็ได้ใช้ประโยชน์จากชุมชนออนไลน์แห่งนี้ไม่น้อย จึงขอเป็นส่วนหนึ่งในการตอบโจทย์ดังกล่าวด้วย
จากการทบทวน ผมพบว่าได้ใช้ GotoKnow ไปเพื่อการใดบ้าง และก็ได้พบดังนี้ครับ
แม้ว่าผมจะมิใช่นักขีดนักเขียน มิใช่นักวิชาการ แต่ก็มีงานเขียนจำนวนหนึ่ง ที่เขียนขึ้นในวาระโอกาสต่าง ๆ เกือบทั้งหมดถูกเก็บบรรจุในลักษณะไฟล์ดิจิตอลในแหล่งเก็บต่าง ๆ ผลพวงจากความไม่เป็นระบบระเบียบทำให้งานหลายชิ้นสูญหายไป และอีกจำนวนไม่น้อยเกิดจากความเสียหายของเครื่องมือที่ใช้เก็บ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ แผ่นดิสก์เก็ท แผ่นซีดี ฯลฯ
อาจกล่าวได้เต็มปากเต็มคำว่า หลังจากการเข้าไปเป็นสมาชิก GotoKnow ไม่มีงานเขียนใดของผมที่สูญหายไป แม้ว่าบางชิ้นจะหายไปหรือหาไม่พบจากในเครื่องคอมพิวเตอร์ แต่ก็สามารถค้นพบได้ในบล็อคของผมใน GotoKnow
ในระยะปีเศษที่ผ่านมานั้น ผมได้ส่งบันทึก/งานเขียน จำนวน ๒๘๐ บันทึก เข้าไปเก็บและแบ่งปันไว้ใน GotoKnow ทั้งนี้บันทึกจำนวนมากสามารถเรียกกลับออกมาใช้งานได้ในหลายครั้งคราว เช่น การทำหนังสือทำมือเนื่องในวาระครบ ๒ ขวบและ ๓ ขวบของลูกสาว (หนังสือเรื่องเล่าของเฌวา), การคัดเลือกนำไปเป็นตัวอย่างการเขียนบันทึกให้แก่เจ้าหน้าที่ พอช., การรวบรวมจัดพิมพ์เป็นเอกสารประกอบการประชุมของสถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (สรพ.) เป็นต้น
ในระยะปีเศษที่ผ่านมาหลังจากการเข้าเป็นสมาชิก GotoKnow ทำให้ผมใช้เวลากับการขีดเขียนมากขึ้น ทั้งในลักษณะบันทึกเล่าเรื่อง บทความ รวมไปถึงการแสดงความคิดเห็นต่อบันทึก/งานเขียนของเพื่อนสมาชิกคนอื่น ๆ ที่ผมเข้าไปอ่าน
ระยะเวลาราว ๑๔ เดือนที่ผ่านมา ผมได้เขียนบันทึกเกือบ ๓๐๐ บันทึก และน่าจะกล่าวได้ว่าเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดจากแต่ก่อนหลายเท่าตัว และกล่าวได้เต็มปากเต็มคำว่าแรงจูงใจในการเขียนบันทึกเหล่านั้นมีอิทธิพลมาจาก GotoKnow ไม่น้อย
การเขียนเรื่องราวที่นำมาแบ่งปันใน GotoKnow ของผมนั้น มีทั้งเรื่องราวใกล้วตัว อาทิ เรื่องราวของลูก เหตุการณ์ที่ประสบในชีวิตประจำวัน ข้อสังเกตุและความรู้สึกนึกคิดต่อสถานการณ์ของสังคมในขณะนั้น การปฏิบัติหน้าที่ภารกิจต่าง ๆ เป็นต้น
ซึ่งการเขียนถึงเรื่องราวเหล่านั้นถือเป็นการ Reflection ตัวเอง เป็นความพยายามที่เกิดจากการทบทวน ขบคิด ไตร่ตรอง และถือเป็นคุณสมบัติที่ดีต่อการเจริญเติบโตทางปัญญาต่อไป และการกระทำเช่นนี้เป็นที่มาของบันทึกที่มีคุณค่าสำหรับตัวเองหลายบันทึก
มีต่ออีกครับ...
กำลังจะไปกินขนมจีนน้ำเงี้ยว หน้าวัดอรัญญิก ฝากความตคิดถึงคนแถวนั้นไหมจ๊ะ
GotoKnow เป็นเวทีการแบ่งปัน ไม่มีขีดจำกัด นะคะ
ขอบคุณค่ะ...เห็นด้วยทุกประการ..เข้ามาบ้าน G2K ได้ทั้งแสงแห่งความรู้..และความงามแห่งมิตรภาพมากมาย..
..มีภาพแสงอาทิตย์ยามบ่ายๆกับกอบัวที่หน้าบ้านมาฝากค่ะ..
รอติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ....^v^
ลงท้ายต่อชื่อเพื่อตอบคำถามได้มั้ยค่ะ
โดยเฉพาะตอนที่ว่า ส่งเสริม กระตุ้นการเขียน
เพราะตัวเองเป็นคนที่ไม่ชอบเขียน ขี้เกียจคิด (บ่งบอก)
จะรออ่านตอนต่อไปเหมือนกัน
พี่คะ
ได้เห็นประโยชน์ของบล็อกที่ทำให้หลายๆ ท่านได้รับความสะดวกและได้แบ่งปันกันง่ายขึ้นแล้วก็มีความสุขค่ะ :)
รออ่านต่อด้วยคนค่ะพี่