อีกแล้ว ที่ขอข้าม scene มาช่วงรายการก่อนปิดท้ายเสียก่อน ที่ช่วงนี้ เราได้รับเกียรติจาก น้องหมวย และคณะจาก สพช. ที่มาช่วยเป็นแม่แบบ ดำเนินการในเชิงสุนทรียสนทนา นำผู้เข้าประชุมให้ได้ร่วมแบ่งปันความรู้ ความรู้สึกที่ได้รับจากการประชุม และการนำผลจากการเรียนรู้ไปต่อยอดกัน
ด้วยการนำบรรยากาศสบายๆ แสง สี เสียงแห่งความสงบ อบอุ่น ด้วยเสียงเพลงไพเราะ บรรเลงเบาๆ โดยเฉพาะเสียงกล่อมของน้องหมวย ในห้องประชุมชนกนันทน์ มีน้องโบว์ และน้องแอปเปิ้ล มาร่วมด้วยช่วยกันนำเข้าสู่ช่วงเวลาของการแบ่งปันเรื่องเล่ากันละค่ะ
"น้องหมวยเริ่มนำเข้ากระบวนการชักชวนผู้เข้าประชุม ด้วย ... รักใครชอบใคร อยากจะคุยกับใคร อยากจะเล่าให้ใครฟัง ก็สามารถนั่งข้างๆ คนนั้นได้
.... เราจะมีระฆังใบน้อยๆ ที่จะเป็นสัญญาณทำให้ทุกคนได้เริ่มกิจกรรม ครั้งที่ 1 และเริ่มกิจกรรมครั้งที่ 2 ขอให้ตั้งใจฟังกันให้ดีๆ ... พร้อมกันแล้วนะคะ
.... ในโอกาสนี้ ขอให้ทุกท่าน อยู่ในท่าที่สบายที่สุด จะยืดแข้ง ยืดขา เอามือพาดตัวเอง หรือใครข้างๆ ก็ได้ ให้รู้สึกว่า เราสบาย เราผ่อนคลายที่สุด
ตอนนี้ ทุกคนอยู่ในท่าที่สบายแล้ว
... ขอให้ทุกท่าน นิ่ง นิ่ง ที่สุด และค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ... ค่อยๆ หลับตาลง จนสายตาเราปิดสนิท
ให้ทุกคน ค่อยๆ สูดลมหายใจลึกๆ ช้าๆ
... หายใจเข้า 1 ครั้ง ให้รู้สึกว่า ลมหายใจของเรา ผ่านจมูกของเรา
... หายใจออก 1 ครั้ง เอาพลังงาน ที่เรารู้สึกว่า ไม่มี ... ออกมา
หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้ ให้รู้สึกว่า เราหายใจเอาแสงสวยงาม ... ที่มาทั่วสารทิศของเรา ในร่างกายของเรา
... ขณะที่เราหายใจเข้า เรารับรู้ ได้ถึงความผ่อนคลาย ความสบาย ของร่างกาย
ให้เซลล์ทุกเซลล์ อวัยวะ ซึมซับ ในแสงที่เราหายใจเข้าไป
หายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ เรารู้สึกผ่อนคลาย จากทุกลมหายใจเข้าออก
ขณะหายใจออก
เรารู้สึก หัวไหล่ ค่อยๆ คลายกล้ามเนื้อ เพื่อรับแรงโน้มถ่วงของโลก ซึบซับพลังงานในตัว
ค่อยๆ ถ่ายเทลมหายใจ ผ่านกระดูกสันหลังของเรา
เรา ... ได้รับรู้ ในการตอบสนองของกล้ามเนื้อ และเส้นประสาท ที่อยู่รอบกระดูกสันหลัง
ขณะที่เราหายใจ มีลมอุ่นๆ เป็นพลังงาน ไหลตามไปทั่วร่างกายของเรา
เรารู้สึกได้ว่า อวัยวะทุกส่วน หัวใจ ตับ ปอด ท้องของเรา ผ่อนคลาย
ขอให้ความอิสระ
ที่จะช่วยเข้าสู่ ... จากอวัยวะทุกส่วนในร่างกายของเรา
แบ่งปันลมหายใจ ให้กับแขน และมือทั้งสองข้างของเรา
... ให้รู้สึกว่า ลมหายใจ ไหลผ่านเข้าไปในเซลล์ กำลังสร้างเซลล์ใหม่
เป็นพลังให้ชีวิต มีชีวิตชีวาอีกครั้ง
เรารับรู้ได้ถึงความอบอุ่น ผ่อนคลาย ที่มือของเรา ทั้งซ้ายและขวา
และรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อเราแบ่งปันลมหายใจ
ให้ไหลไปทั่ว ทางขา หัวเข่า ไปจนถึงเท้า
และรู้สึกว่า ปลายเท้าอบอุ่น ผ่อนคลาย
และรู้สึกได้ว่า ลมหายใจนั้น กำลังสร้างเซลล์ใหม่ ให้กับร่างกายของเรา
ให้เรามีสุขภาพดี และมีพลังมากขึ้น
... และเรามีพลังแล้ว
ในโอกาสนี้ จึงอยากให้เราทุกคน เดินทางย้อนกลับไป
ในช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด
ในช่วงเวลาไหน คงไม่มีความสุข เท่ากับช่วงวัยเด็กของเรา
เป็นวัยเริ่มต้นของชีวิต มีความน่ารัก ความสดใส
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราพบ ที่เราเห็น และได้สัมผัส เป็นสิ่งที่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเรา
ให้ความสนุกสนาน การที่เราได้กระโดโลดเต้นไปพร้อมๆกัน กับเพื่อนๆ ทั้งชาย และหญิง
ยิ่งสดใสมากขึ้น
เมื่อเราและเพื่อนๆ ได้ไปท่องเที่ยว ในดินแดนแห่งความสุข
ดินแดนแห่งความท้าทาย ให้เราต้องเดินทางไปถึง
เราและเพื่อนๆ ต่างมุ่งหน้า ไป ณ ดินแดนนั้น
บ้างก็วิ่ง บ้างก็เดิน ร้องรำทำเพลงไปตลอดทาง
สองข้างทางที่เราเดินผ่านนั้น เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด
หลากสีสัน สวยงาม กำลังเบ่งบาน ต้อนรับพวกเราไปตลอดเส้นทาง
ส่งกลิ่นหอมอบอวล เชื้อเชิญ ให้เราเข้าไปแวะทักทาย
เหมือนกับที่กำลังเชื้อเชิญผีเสื้อ แผ่คลุมอยู่ในตอนนั้น
ยามที่ผีเสื้อ กำลังหยอกเย้ามวลดอกไม้ ในท่าที่สวยงาม
เรารับรู้ได้ถึงความสดใส สดชื่น
จากนั้น เราก็ได้เดินทางต่อไป
เดินทางไปเรื่อยๆ จนถึงป่าใหญ่ ที่ดูน่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก
เรารู้สึกความปลอดภัย ความเป็นธรรมชาติ
เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย สูง ต่ำ แผ่กิ่งก้านสาขา ปกคลุมไปทั่วผืนป่า
ใบไม้ไหวพริ้วระยับ ท่ามกลางแสงอาทิตย์
เราได้รู้ถึง เสียงขับขานเพลง อันไพเราะแสนหวาน
เราได้รับรู้ ถึงความไพเราะตรงนั้น
... และเราก็เดินเล่นในป่าใหญ่
ในขณะนั้น เราก็ได้ยินเสียงน้ำไหล
เราและเพื่อนๆ จึงมุ่งหน้าไปยังแหล่งน้ำ
และแล้ว เราก็ได้พบกับลำธารสายเล็กๆ
มีน้ำใสไหลผ่านโขดหิน ... มีก้อนกรวดน้อยใหญ่
สายน้ำ ไหลกระทบก้อนหิด้วยความอ่อนโยน
เรารับรู้ได้ถึงความสวยงาม ความสดชื่น ความสบาย ที่เราไม่เคยได้พบเจอมาก่อน
จากลำธารสายเล็กๆ
... เราไม่รอช้า ที่จะเดินหน้าไปยังดินแดนต่อไป
ระหว่างนั้น เราก็ได้กลิ่นอะไรบางอย่าง และได้ยินเสียงน้ำกระทบกับอะไรบางอย่างเช่นกัน
เราไม่รอช้า เรากับเพื่อนๆ มุ่งไปหาคำตอบที่รออยู่ข้างหน้า
และแล้ว ...
ก็ได้พบกับท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ที่โอบล้อมไปด้วยหาดทรายสีขาว
เรามุ่งตรงไปยังหาดทรายนั้น
รู้สึกได้ถึงความละเอียด ดิน ทราย ลงไปยังท้องทะเล
ซึ่งบัดนี้ ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า
กำลังลอยตัวสูงขึ้นๆ ส่องแสงสีชมพู ยามเช้า มากระทบกับผิวน้ำ
สร้างภาพที่สวยงามให้กับเรา ... ได้ชื่นชม
เรารับรู้ได้ถึงภาพแห่งความงามนั้น
ขณะเดียวกัน
... เราก็ซึมซับเอาแสงอาทิตย์เข้าไปในตัวเรา
ค่อยๆ ให้แสงนั้นซึมซับ อาบไปทั่วทุกรูขุมขนในร่างกายของเรา
รับรู้ได้ ถึงความอบอุ่น ความสดใส ความมีพลัง ทำให้เราเดินทางต่อไป
ในชีวิตของเรา ... ก็เดินทางต่อไปเรื่อยๆ ผ่านอุปสรรคมากมาย
เรายังคง จำภาพคืนวันของเราได้ทุกอย่าง
ทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความสุข ความประทับใจ ความภูมิใจ
... เรายังรู้ถึงความทรงจำของเรา
ถึงแม้ว่า เวลาจะผ่านไปวันแล้ววันเล่า
จนมาถึงวันนี้ ...
วันที่เราทุกคน ได้มาอยู่ร่วมกัน
หลายคนเดินทางมาจากดินแดนห่างไกล
หลายคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ...
และหลายคนก็อาจจะรู้จักกัน และเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้ว
ต่างก็มีความแตกต่าง
มีความหลากหลาย
แต่เราก็มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
... พูดคุย อยู่ร่วมกันได้ เพราะมีใจดวงเดียวกัน
นั่นก็คือ การพยายามค้นหาสิ่งดีดี ... เพื่อที่จะทำสิ่งดีดี ให้กับใครสักคน หรือใครหลายๆ คน
ทำให้วันนี้ เราทุกคนจึงได้มาอยู่ร่วมกัน
ในโอกาสนี้ จึงอยากจะขอให้ทุกคนได้ลองทบทวน 2 วันที่ผ่านมา
เราได้ฟัง ได้พูด ได้คุย ได้พบเจอ ได้สัมผัสอะไรหลายอย่าง ที่เกิดขึ้น
และอยากให้ทุกคน ย้อนกลับไปว่า
"สิ่งที่เราได้รับ ได้เรียนรู้ใน 2 วันนี้ มีอะไรบ้าง
และเราอยากจะนำความรู้ที่เราได้รับ ไปพัฒนาในเรื่องใด"
ขอให้เราลองทบทวนกัน ...
หลายคนอาจจะเกิดความคิดปิ๊งแว่บขึ้นมา
หลังจากที่ได้ยิน ได้ฟังอะไร
มีอะไรบ้างที่เราสามารถนำไปต่อยอด กับงานของเราได้ ......
ติ๊ง ..........
ขอให้ทุกท่าน ได้ลืมตาขึ้นมา
อาจจะบิดตัว บิดเอวนิดหนึ่งนะคะ
ทุกท่านจะมีกระดาษอยู่ในมือแล้ว
... บันทึก ... สิ่งที่เราได้คิดเมื่อสักครู่นี้
สิ่งที่เราได้เรียนรู้ 2 วันที่ผ่านมา คืออะไรบ้าง และเราจะนำสิ่งเหล่านั้น ไปใช้กับชีวิตเราได้อย่างไร
บางคนอาจจะคิดโครงการไว้แล้วก็ได้
2 วันนี้ อาจจะเกิดปิ๊งไอเดีย อะไรบางอย่างขึ้นมาแล้ว จะไปต่อยอดกับงานของเราได้อย่างไร
มีกติกาว่า เขียนไปเรื่อยๆ ไม่ต้องยกปากกา ผิดก็ไม่ต้องกลับมาแก้ เพราะจะทำให้หยุดชะงัก
เขียนไปเรื่อยๆ เราจะให้เวลาประมาณ 5 นาที
ติ๊ง ..........
เป็นเวลาของการเตรียมความคิด ที่จะแบ่งปันกันละค่ะ
ทีมวิทยากรค่ะ น้องแอปเปิ้ล น้องโบว์ และน้องหมวย ค่ะ (จากซ้ายมาขวา นะคะ)
กระโดดข้ามซีนตามมาแล้วค่ะ...แว้บเข้าแว้บออก (กำลังกรอกภาระงานออนไลน์ในระบบของ มช. พรุ่งนี้วันสุดท้ายเค้าจะปิดระบบ) คิดถึงพี่หมอนน พี่เจ๊เขี้ยวด้วย ไม่ได้คุยกันเลยค่ะ
เคยคิดอยากจะบันทึกเสียงตัวเอง อ่านข้อความแบบนี้ เอาไว้เปิดให้ตัวเอง แต่ว่า...กลัวฟังเสียงตัวเองไม่ได้ค่ะ จั๊กกะจี้ ^^ เดี๋ยวไม่มีอะไรปิ๊งแว้บ อ้าวเผลอแป๊บเดียว ดึกแล้ว...
มีฝีปากนี้เป็นยังไงอ่ะคะ มีแต่ไฝที่ปากนะค่ะ อ้าว จริงๆ นะคะ แต่พูดไม่เก่ง ผิดตำราค่ะ 555 ไปนอนแล้วนะคะ พรุ่งนี้ เจอเส้นไม่หายใจ TQA สิบโมง (โดนเชือด) ราตรีสวัสดิ์นะคะ