ตอนที่ อ.ประพนธ์ ให้ข้อคิดเห็นว่า ... ผมคิดว่า สิ่งที่ ผอ.ทำ มันไปเกินการจัดการความรู้แล้ว เพราะว่าท่านพูดถึงคุณค่า ความหมายของมนุษย์ เป็นการจัดการความรู้สึก ซึ่งเป็นตัวอย่างอย่างดีว่า ของท่านไปถึงการจัดการความรู้สึกแล้ว

ผอ.ทิชาก็เลยขอเสริมขึ้นมาถึงเทคนิคหนึ่งละค่ะ ที่ได้ใช้ในบ้านกาญจนาฯ (ดิฉันว่า ท่านมีเทคนิคอีกเยอะแยะมากมายเลยนะคะ เวลาจะคิดจัดการกับอะไร เมื่อต้องเผชิญปัญหาใดๆ ก็ตาม)

เวลาเราคุยกับเด็กๆ ในบ้านกาญจนา หรือตกผลึกกับเจ้าหน้าที่ในช่วง 8 โมง และถ้าต้องประชุมกับพ่อแม่เด็กในวันถัดไป เพื่อที่จะให้ทุกคนเป็นเอกภาพ เราจะพูดสองคำนี้เสมอๆ ว่า

... เวลาเราสื่อสาร เรามีหัวใจอยู่ 1 ดวง แต่เวลาเราสื่อสารเราจะทำ 2 ปีกเสมอ

• ปีกหนึ่งคือ เนื้อหาสาระ ทุกคนต้องสอดคล้องกันว่า เราจะสื่อสารด้วยเนื้อหาสาระต้องมี และ
• อีกปีกหนึ่งคือ ความรู้สึก ต้องใส่ไปด้วย รักก็คือรัก

ดิฉันจะบอกเด็กๆ ไปตรงๆ เลยว่า ป้าไม่ใช่ผู้อำนวยการบ้านกาญจนานะลูก ผู้อำนวยการเป็นตำแหน่งที่ถูกสมมติ ... แต่เป็นคนที่มีหัวใจดวงเดียวกับพ่อแม่หนู เราเป็นผู้ใหญ่ที่มีหัวใจดวงเดียวกัน ไม่ว่าพ่อแม่หนูจะเจ็บอะไร ผู้ใหญ่อย่างพวกเราก็เจ็บอย่างนั้น เพราะฉะนั้น อะไรเป็นความสุขของเด็กๆ ที่เปลี่ยนแปลงได้ ที่พ่อแม่ฝัน และปรารถนา พวกเราในบ้านกาญจนาก็ฝันและปรารถนา เพราะเราเป็นคนหัวใจดวงเดียวกัน

ดิฉันคิดว่า สิ่งที่เรานำเสนอกับเด็กๆ เนื้อหาสาระ 2 ปีกนี้ ถ้าสมดุลกันเมื่อไน มันจะเกิดการเคลื่อนตัวของมันเอง และดิฉันทำอย่างนี้ทุกวัน จริงๆ ไม่ได้อ่านมาจากหนังสือ หรือโค้ทมาจากตำรา

จับใจค่ะ

รวมเรื่อง Learn 4 Change ที่เมืองทองธานี