บันทึกสุดท้ายในเล่ม "มหัศจรรย์ ... ความรู้แบบนุ่งผ้า" ค่ะ ว่า

"... ถ้าลองไล่เรียงแก่น หรือหลักสำคัญ ของการจัดการความรู้ เพื่อให้สามารถนำไปพลิกแพลง หาวิธีทำงานที่หลากหลาย เหมาะสมกับสถานการณ์แต่ละแห่ง ในแต่ละขณะ ก็น่าจะเป็นประโยชน์ เท่าที่ลองรวบรวมดู จากประสบการณ์ทำงานของกรมอนามัย น่าจะเป็นทำนองนี้

1. ต้องตั้งเป้าหมายของการทำงานให้ชัดซะก่อน เท่าที่ทำกันมา ดูเหมือนว่า การทำงานจัดการความรู้มีเป้าหมายสำคัญอยู่ 3 ประการ คือ ทำให้การทำงานดีขึ้น ทำให้คนทำงานเก่งขึ้น (เรียนรู้เป็น) ทำให้องค์กรเกิดวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ ที่ยั่งยืน เป้าหมายการทำงาน จัดการความรู้ไม่ใช่เพื่อเพียงให้ได้คะแนนจาก ก.พ.ร. หรือเพียงแค่ให้เห็นว่า มีการชี้ หรือระบุความรู้ที่ขาด หรือเพื่อการสะสมความรู้ในฐานข้อมูล ไม่ว่าจะทำให้มันใช้ง่าย แค่ไหน เพียงไร
2. การจัดการความรู้ เป็นเรื่องเดียวกับการเรียนรู้ เพียงแต่เน้นในบางแง่มุมให้ชัดเจนขึ้น แต่ถ้าจะให้ง่าย ก็ให้เทียบการจัดการความรู้ กับการเรียนรู้ อะไรที่ทำให้เราเรียนรู้ได้ ก็ถือเป็นการจัดการความรู้ได้หมด อาจจะยกเว้นบ้าง ก็บรรดากิจกรรมการเรียนรู้ ที่ค่อนข้างจะเป็นที่รู้จักกันดี เช่น การฟังการบรรยาย การอ่านตำรา การรับการอบรม ถ้าจะพูดให้ฟังดูขลังอาจจะบอกว่า ถ้าเรามีการเรียนรู้ โดยสามารถผสมผสาน ทั้ง สุตตมยปัญญา จินตมยปัญญา และภาวนามยปัญญา น่าจะเป็นการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับแนวคิดจัดการความรู้ที่ดีที่สุด
3. ที่พูดมาในข้อ 2 เป็นการทำให้เข้าใจง่ายขึ้น เมื่อมองเรื่องการจัดการความรู้ในระดับปัจเจก แต่สิ่งที่กำลังพูด กำลังทำในกรมอนามัย หรือในองค์กรอื่นๆ ว่าด้วยการจัดการความรู้ เป็นการพูดถึง การจัดการความรู้ในบริบทขององค์กร ซึ่งในกรณีเช่นนี้ เคยมีผู้ให้หลักสำคัญไว้ว่า ทำอะไรก็ได้ ที่เป็นการสร้างสิ่งแวดล้อมที่กระตุ้น หรือเอื้อให้คนในองค์กรเกิดการเรียนรู้ ก็ถือเป็นการจัดการความรู้ทั้งสิ้น
   ... ทั้งนี้ และทั้งนั้น ก็ต้องไม่ลืมว่า เมื่อสร้างสภาพแวดล้อมอย่างที่ว่าแล้ว ก็สามารถนำไปสู่เป้าหมายที่กำหนดไว้ ในข้อ 1 ด้วย ไม่ใช่แค่สร้างสิ่งแวดล้อม ให้เกิดการเรียนรุ้ เรื่องอะไรก็ได้ เพื่ออะไรก็ได้ เพราะแม้ว่า ในทางทฤษฎี ยังไงมันก็เชื่อมโยงกัน ..."

รวมเรื่อง มหัศจรรย์ ... ความรู้แบบนุ่งผ้า