คุณหมอณัฐ เล่าถึงการทำวง ลปรร. ครั้งที่สอง จากการที่ได้ไปเรียนรู้เพิ่มขึ้น ... วงที่สอง มีพี่แข พี่มาศ และทีมเขาเริ่มสร้าง Fa กันเอง จากสมาชิกในกลุ่มแรกไปทำ และตอนนี้เราเริ่มมี Note เพิ่มขึ้นจากในวง

วงที่สอง เอาอีกกลุ่มหนึ่งมาทำ ไม่ได้ทำต่อจากกลุ่มแรก เพราะรู้สึกว่า กลุ่มอื่นๆ เขาอยากรู้ว่าทำอะไรกันอยู่ ทำไมคนกลุ่มแรกกลับมาแล้วเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากไปนั่งวงแรกมา วันเดียวนี่ กลับมาแล้วดูแปลกไป ... พฤติกรรมที่แปลกไปนั้นก็คือ มองหน้ากัน และจับมือ

มีพี่พยาบาลคู่หนึ่ง ไม่ค่อยถูกกัน แต่พอในวง แกได้ฟังวิธีคิดว่า ทำไมต้องให้เขามาขอโทษเรา เราไปขอโทษเขาก่อนก็ได้นี่ เขาก็ไปจับมือคู่กรณี ไปนั่งมองหน้ากัน และบอกว่า เออ เราไม่เข้าใจเธอ เพราะว่าไม่รู้ว่าเธอคิดะไร แต่ในวง เราเข้าใจเธอแล้วละ เราขอโทษเธอนะ ... บรรยากาศก็เลยเริ่มเปลี่ยน มันก็เปลี่ยนภายในข้ามคืนจริงๆ และงานก็เริ่มเดิน

เทคนิคของผมก็เหมือนกับที่ได้เรียนรู้ในวง คือ ผมได้เข้าวง ลปรร. จากปกติที่เราประชุมกัน ก็จะมีได้แค่ How to และ What ... ทำอะไร ทำอย่างไร ประชุมงาน แก้ไขตรงนี้ งานก็จบ ... และบางทีก็ไม่จบเพราะว่าเถียงกัน What กับ How to ก็เถียงกันต่อ ไม่เอาต้องเอาแบบนี้

... แต่พอเราไปนั่งวง ก็แปลก เพราะว่ามีคนถามถึง Why ทำไมเธอคิดแบบนั้น คิดอย่างนั้นเพราะอะไร มีเหตุอะไรให้คิดแบบนี้ มีปัจจัย สนับสนุนอะไรไหม มีสิ่งอะไรมาผลักดันให้คิดแบบนี้ คือ ทำให้เราเข้าใจชีวิตคนหนึ่งคน ครบ 1 ชีวิต แต่ก่อนเรารู้จักเขาแค่ยอดน้ำแข็ง เราไม่เคยรู้จักเขาใต้ธารน้ำเข็งเลย

อยู่กันมา 30 ปี เขายังพูดเลยว่า คนแบบนี้ ไม่ค่อยชอบ จู้จี้จุกจิก พอในวงมาเล่าว่า ทำไมถึงเป็นคนจู้จี้จุกจิก ทำไมพี่พยาบาลคนนี้ เวลาคนไป discharge จะต้องพาเขาเดินตอน 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม ตีสอง พาเดินทุกเตียง ตีสามก็เดิน ลูกน้องไม่ชอบเลย

วันนั้นพอดีตัวแทนจาก ward มา 2 คน ลูกน้องได้นั่งฟัง subhead ที่เป็น incharge เล่าว่า เหตุผลที่เขาเดินดูคนไข้ ทั้งที่น่าจะดูหนัง ดูละคร ไปดูคนไข้แทน เพราะว่า เคยมีคุณแม่ที่ป่วย และพยาบาลดู TV และเขาไปเฝ้าคุณแม่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เขาก็ไปตามพยาบาล แต่พยาบาลมา ก็ดูนิดหนึ่ง และก็กลับไปดูโทรทัศน์ต่อ ละครกำลังดี ... แกก็เลยบอกว่า ชาตินี้ แกจะไม่เป็นอย่างนี้เด็ดขาด พอลูกน้องได้ฟัง ก็บอกว่า หนูเข้าใจพี่แล้ว ตอนนี้ สองคนนี้ก็เลยพากันเดิน คนที่เหลือก็แปลกใจว่า แต่ก่อนคนนี้ชอบว่าพี่จู้จี้ ทำไมตอนนี้พากันเดินทั้งคู่ แล้วชวนคนอื่นดัวย

... นี่เป็นความเปลี่ยน เพราะว่าได้เห็น Why ว่า ทำไม มันลึกซึ้งมาก

พอทุกอย่างดำเนินไป ผมก็รู้สึกว่า บรรยากาศมันดีขึ้น งานก็งอกเงย ผมพยายามชักชวนคนอื่นทำอยู่แล้ว ... และตอนนี้ เรียนรู้จากวงหลายๆ ครั้ง และติดตามเอง ได้ฟังลูกน้องเล่าเอง ก็รู้สึกว่า สิ่งที่ลูกน้องทำมันดีอยู่แล้ว ...

พอมาวงที่สอง ผมก็เริ่มถอดตัวเองออกมา เป็นผู้สนับสนุน ตอนนี้เขาเริ่ม run กันเอง เขียน project เอง เตรียมการกันเอง และมาให้ ผอ. ดูว่า OK ไหม แบบนี้

พอวงที่สองเริ่ม run ไป กรรมการบริหารเริ่มสนใจ อยากรู้ว่า ทำอะไรกัน พี่ๆ เขาก็บอกว่า ให้พี่ๆ ทำแบบน้องๆ บ้าง

ก็ไปทำกลุ่ม ลปรร. กลุ่มผู้บริหารกัน ทำให้ผมได้เข้าใจพี่ๆ หลายๆ ท่าน พี่คณะกรรมการบริหารหลายคน มีเทคนิคดีมาก คือ ผมเรียนโท เอกมา พี่เขากังวลเกรงใจ จะทำอะไรก็กลัวผิดหลักการ วิชาการ กับคุณหมอณัฐ ... ได้ฟัง ก็รู้สึกว่า เขาบริหารจัดการได้ดีมาก

รวมเรื่อง ยุทธการล่าขุมทรัพย์ความรู้กรมอนามัย