อาจารย์หมอสมศักดิ์ บอกว่า

ที่ผ่านมา เราไม่ได้เน้น ลปรร. เพราะมันทำให้ได้ความรู้มาก้อนหนึ่ง ซึ่งปกติไม่รู้ว่าจะหามาได้ยังไง ลปรร. เป็นเครื่องมือที่ดีมาก ในการดึง tacit knowledge มา แล้วก็ทำให้คนอื่นได้เรียน tacit knowledge ความรู้สำคัญสำหรับคนทำงาน คือ how to ไม่ใช่แค่ what

กระบวนการ ลปรร. ที่เกิดขึ้นหลังๆ จะพบว่า ได้ผลกระตุ้น/สร้างแรงบันดาลใจ ทำให้เห็นศักยภาพตัวเองของคนทำงาน ว่าไม่มีใครไม่มีความรู้ เพราะว่า หลายครั้ง คนงานก็มาเล่า คนขับรถก็จะมาเล่า ผมก็รู้สึกว่า เก่งจังเลยที่เขากล้ามาเล่า เขาต้องมีวิธีบอกอะไรสักอย่างที่ทำให้เขากล้าเล่าอย่างนี้

มีผู้บอกที่ การประชุมตลาดนัดที่โคราชว่า “มี KM ดีจังเลย ที่ทำให้คนที่มีความคิดที่แตกต่าง ได้มีโอกาสแสดงความคิดที่แตกต่าง”

คุณหมอณัฐ ก็พูดถึงพื้นที่ปลอดภัย “ถ้าเราทำวง ลปรร. เป็นพื้นที่ปลอดภัยได้ ถ้าใครมีประสบการณ์อย่างไรก็มาเล่าได้ ใครมีอะไรอยู่ก็มาบอก”

เป็นตัวอย่างที่ดีมาก เราจึงเน้นเรื่อง success story เยอะ เราไม่ค่อยเน้น เรื่อง failure story ไม่อยากบอกให้มีคนมาพูดเรื่องคนนั้นไม่ดี เพราะ ลปรร. ก็ได้ แต่จะทำให้วง ลปรร. ไม่มีพลัง

เรียนจาก failure ก็ได้ แต่ถ้าคุณทำ group dynamic และเอา failure story มาเล่าสู่กันฟัง พลังของคุณจะลดลง แต่ถ้าเป็น success story พลังของกลุ่มจะเพิ่มขึ้น

การเรียนรู้จะเกิดขึ้นทันทีที่มีการ ลปรร ซักถามเพิ่มเติมก็ได้ … เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ทำ ลปรร. ถ้าทำได้ดี ไม่รอให้ต้อง capture ความรู้ คนในวงคนอื่นๆ เขาก็ได้ความรู้ที่ไม่เหมือนกับที่เรา capture แน่ๆ ไม่เป็นไร ไม่ต้องให้ทุกคนมาช่วยกันเขียน เขาก็ได้ของเขาไปแล้ว ถ้าเขา capture ได้ก็ดี

กระบวนการ ลปรร. ทำให้เกิดการปรึกษาหารือ เรียนรู้ แนวราบ (เท่าเทียมกัน)

การ ลปรร. ทำให้เกิดพลังในองค์กร (เรียนรู้อย่างมีส่วนร่วม ภายใต้เป้าหมายร่วม)

รวมเรื่อง ยุทธการล่าขุมทรัพย์ความรู้กรมอนามัย