KM ~โคราชสู่อุบลราชธานี 2 จะให้ใครทำดีหล่ะงานนี้


เหนือสิ่งอื่นใดเราภูมิใจในสิ่งนี้กิจกรรมเล็กๆ ที่เรามีส่วนร่วม

บรรยากาศแรกที่เราเดินทางถึง โรงแรมอุบลบุรี ภายในห้องเตรียมจัดประชุม เราตั้งใจมาช่วย อาตี๋ใหญ่ ทีมหลักนิทรรศการของศูนย์อนามัยที่ 5 จัดนิทรรศการซะหน่อย แต่ปรากฏว่า อาตี๋ใหญ่ ฟิตมากจัดเสร็จก่อนแล้ว แต่เราแอบมองดูเอ ทำไมนิทรรศการเราดูมันจะใหญ่กว่าของคนอื่นเขานะ คงต้องขออภัย ศูนย์อนามัยที่ 4 และศูนย์อนามัยที่ 6 ด้วยที่เรากินพื้นที่ไปข้างละนิด (ถึงไม่มีใครโกรธเราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี)  มีคำถามถามออกมาจากกลุ่มเราว่า แล้วพรุ่งนี้ใครจะเป็นคนนำเสนอหล่ะ จะให้ใครทำดีหล่ะงานนี้  เสียงอาตี๋ใหญ่บอกออกมาก่อนเลยว่า อาจัดเสร็จแล้ว พวกแกทำละกัน อ้าวแล่วแล่ววววว....แล่ว ผมก็เลยบอกว่า ให้เจ้าจินตนา แดนสลัด สิเพราะเขาเป็นคนงานตัวจริงนำเสนอสิ่งที่ตัวเองทำชัวร์ที่สุด (อิอิ พ้นตัวแล้ว) ทุกคนเห็นด้วย โดยเราอ้าง ท่านผู้อำนวยการว่า ผ.อ. อยากให้ผู้ทำงานเป็นคนนำเสนอเลยเอามาด้วย..  จินตนาอึ้งไปพักนึง แล้วตอบเบาๆว่า หนูจะพยายามค่ะ  เช้าวันต่อมา สิ่งที่เรากังวลใจ กลับไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป เพราะทุกคนที่มาในทีม สามารถนำเสนอได้ทุกคนเลย โดยเฉพาะอาตี๋ใหญ่เท่ห์มากสามารถอธิบายได้อย่างเป็นธรรมชาติแม้ว่าผู้ที่เข้ามาชมจะมีทั้ง ท่านอธิบดี และท่านอาจารย์วิจารณ์ หรือแขกผู้มีเกียรติท่านอื่นๆ งานนี้มีการแย่งซีนเห็นๆ ถึงเวลาหน้างานทุกคนทำได้หมด ผมเองก็ได้แต่แอบฟัง ทุกคนบรรยายเก็บข้อมูลที่ตัวเองไม่ค่อยแม่น และแล้วเวลาที่ไม่คาดคิดก็มาถึง จู่ๆ ก็มีคณะกรรมการทีมใหญ่ เข้ามาให้คะแนน ผมยืนอยู่ตรงนั้นพอดี ขอสารภาพเลยนะครับว่า เพื่อนๆไม่ได้ตั้งใจจะให้ผม บรรยายหรอกครับ แต่ทุกคนเกรงบารมีของท่านกรรมการ ก็เลยขยับขาไม่ออกพากันยืนอยู่นอกบูธหมด  จากการที่ผมได้เรียนรู้จากทุกคนในช่วงเช้าก็เลยสามารถบรรยายไปได้ (แบบบ้าๆบอๆ ตามสไตล์ของผม) เสร็จแล้วก็มาคอยลุ้นอย่างหวั่นๆ ว่า เราจะได้คะแนนเท่าไหร่  แต่ทุกคนกลับบอกว่า  ช่างมันเถอะนิทรรศการธนาคารขยะของเราเรื่องนี้เราเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันก็ไม่ใช่ของใหม่อะไร แต่มันใหม่สำหรับเราเหนือสิ่งอื่นใดเราภูมิใจในสิ่งนี้กิจกรรมเล็กๆ ที่เรามีส่วนร่วม ที่สามารถสานความสัมพันธ์ ทั้งคนงาน นักวิชาการ หมอ พยาบาล ผู้บริหาร ลูกน้อง เจ้านาย  สิ่งที่เราทำร่วมกันทุกวัน พูดคุยกันทุกวัน ยังแอบหวังลึกๆ ไม่ช้าช่องที่มันเคยว่างระหว่างพวกเราจะไม่มี  และพวกเราคงจะมีความสุขมาก แต่ที่แน่ๆ เราขายผลิตภัณฑ์ที่นำมาจากโคราชได้หมดเลย ไชโย มีทุนไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการร้องคาราโอเกะ คืนนี้แล้ว.

คำสำคัญ (Tags): #กิจกรรมkm
หมายเลขบันทึก: 206767เขียนเมื่อ 8 กันยายน 2008 09:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
  • ฮื่อ ใช่เลย จริงๆ แล้วพูดได้หมดเลยละ เห็นแล้วว่าแย่งกันพูด ตอนที่ อ.วิจารณ์เข้าไปถาม
  • เห็นมั๊ย อาจารย์บอกว่า ให้หาทุนให้พวกเราได้ไปดูงานกับเขาด้วยละ ... ยิ้ม ยิ้มเข้าไว้
  • KM อยู่ที่ใจนะ ทำแล้วมีความสุข ก็คือ เป้าหมายของ KM ละค่ะ
  • อิฉันเชียร์ศูนย์ฯ 5 หมดใจเลยจ้า
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท