จริน~Natachoei (หน้าตาเฉย)
นส. จรินทรัตน์ จริน~Natachoei (หน้าตาเฉย) แซ่น่า

การเรียนรู้มาก่อนสัญชาตญาณ


เมื่อคืนนั่งดูรายการ Sponge ฉลาดสุดสุด

ตอน    เมื่อเจ้าของสุนัขตกอยู่อันตราย  สุนัขจะทำอย่างไร ....................... แล้วคั่นด้วยการโฆษณา เพื่อทิ้งช่วงเวลาให้ผู้ชมได้คิดถึงของตนเองบ้าง  จึงทำให้ดิฉันคิดถึงสุนัขที่พี่สะใภ้ เลี้ยงไว้ 2 ตัวเป็นลูกสุนัข มีชื่อว่า โอเล่ กับ โอโม่  เป็นสุนัขพันธุ์อะไรไม่รู้แต่หน้าตาเหมือนรูปนี้มาก   

                 เมื่อประมาณ 2  ปีที่แล้ว    วันหนึ่ง ตอนประมาณ 3ทุ่ม พี่สะใภ้เข้าไปทำความสะอาดบริเวณที่เจ้าโอโม่และเจ้าโอเล่อยู่    ทำให้พื้นบริเวณนั้นเปียกไปหมดรวมทั้งเจ้า 2 ตัวนั้นด้วย  เพราะขณะที่ทำมันก็คงวิ่งเล่นไล่จับกันด้วย และวิ่งไปคาบตัวต่อปลั๊กไฟลักษณะเป็นวงกลม ทำตกลงมาแตก พี่สะใภ้ไล่มันแล้วเอามือไปจับขึ้นมา ปรากฏว่าไฟฟ้าดูดล้มลงเสียงดัง 

               ดิฉันนั่งดูทีวีกับพี่ชายที่ห้องชั้นลอย พี่ชายได้ยินเสียงดัง  ถามดิฉันว่า  คนหลังบ้านเค้าทะเลาะกันหรือดิฉันลุกขึ้นดูไม่เห็นมีอะไร และไม่เห็นได้ยินเสียงอะไร นอกจากเจ้าโอเล่กับเจ้าโอโม่เห่าเสียงดังผิดปกติ จึงฉุกคิดขึ้นว่าพี่สะใภ้อาจลื่นล้ม จึงรีบวิ่งลงมาดู เห็นเจ้าโอเล่วิ่งมาเห่าที่หัวบันไดบ้าน เจ้าโอโม่เห่าอยู่บริเวณพี่สะใภ้นอนอยู่  

                ดิฉันรีบวิ่งไปช่วยพี่สะใภ้ลักษณะนอนชักกระตุกตาค้าง  ปากเบี้ยว น้ำลายฟูปาก  ตกใจมากเห็นสายอะไรไม่รู้อยู่ที่มือ ดิฉันรีบจับสายดึงออกจากร่าง แล้วรีบช่วยชีวิตด้วยวิธีการปั้มหัวใจ เขย่าหน้า ปากก็เรียกพี่สะใภ้สลับกับเรียกพี่ชายให้ลงมาช่วย  แต่ปรากฏว่า เสียงที่ดิฉันเรียกไม่สามารถแข่งกับเสียงเจ้า2 ตัวนี้ได้  ดิฉันช่วยอยู่สักพัก  พี่สะใภ้เริ่มรู้สึกตัว ดิฉันจับให้นั่ง  แต่นั่งไม่ได้ เพราะมืออีกข้างหนึ่งไหม้ติดกับประตูรั้วเหล็กอยู่  จึงค่อย ๆ แกะมือออกจากประตูรั้วเหล็กนั้น  และพามานั่งพิงกับประตูเหล็กอีกด้านหนึ่ง  เพื่อให้กระแสไฟฟ้าวิ่งออกจากตัวพี่สะใภ้ไปประตูเหล็กนั้น 

                  พี่สะใภ้พูดกับดิฉันว่า .....นึกว่าต้องตายแล้วแน่ ......เวลาคนใกล้ตายมันเป็นอย่างนี้เอง   แล้วเรียกให้ดิฉันไปถอดปลั๊กไฟ  ดิฉันจึงเพิ่งมีสติรู้ว่าเมื่อตะกี้ที่จับสายอะไรไม่รู้นั้น ก็คือสายไฟนั้นเอง .....   คิดแล้วก็ใจหาย  ...ดีไม่ติดไปด้วยอีกคน  

                เมื่อคิดว่าตนเองถอดปลั๊กแล้ว ก็เอามือไปจับที่ห่วงของเต้าปลั๊กไฟมาดู  พี่สะใภ้ขอจับดูบ้าง   แต่ลักษณะการจับไม่เหมือนดิฉัน เพราะเอามือไปจับที่ตัวปลั๊ก  ทันใดนั้น มัน ช๊อตรอบ2  ทิ้งเต้าปลั๊กไฟแทบไม่ทัน ปรากฏว่า ดิฉันถอดคนละปลั๊กออก จึงรีบวิ่งไปถอดอีกปลั๊ก 

                ขณะวิ่งกลับมาเห็นพี่สะใภ้หน้าขาวซีด  ทำให้ตกใจมาก รีบพยุงให้มานั่งเก้าอี้ ได้ยินเสียงบ่นว่า......เจ็บมือมาก   จึงรีบเอากระติกใส่น้ำแข็งและน้ำ  ให้พี่สะใภ้แช่ไว้  แล้วยกออกเพราะปวดมาก  ดิฉันให้ทำเช่นนี้ 2 - 3 ครั้ง แล้วเปลี่ยนน้ำใหม่  เพราะคิดว่าน้ำน่าจะเป็นสื่อที่จะดึงกระแสไฟฟ้าจากตัวพี่สะใภ้ออกได้บ้าง และสามารถลดความร้อนออกจากบาดแผลที่ถูกไฟไหม้ได้บ้าง ทำให้เซลล์บาดแผลไม่ถูกทำลายมากนัก 

              ดิฉันรีบนำพี่สะใภ้ขึ้นชั้นบนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะนำไปหาหมอที่โรงพยาบาลต่อ ..แต่ปรากฏว่าท่านไม่ยอมไป  กลับต่อว่าพี่ชายว่าไม่ลงไปช่วย  พี่ชายไม่รู้เพราะเห็นดิฉันลงไปแล้วเลยวางใจนอนหลับไปไม่รู้เรื่องเลย  

             พวกเราเลยช่วยกันใหญ่เอาบัวหิมะที่พอมีอยู่บ้าง  ทาไปที่บริเวณแผลให้ทั่ว ๆ  และจะรีบพาไปโรงพยาบาล  ทำอย่างไรท่านก็ไม่ไป  ยังบอกอีกว่านี้ เป็นรอบ2 แล้วที่รอดตายมาได้จากไฟฟ้าช๊อต   เล่ามาเสียยาว แล้วเจ้า2 ตัวนั้นมันว่าไง   ..........

             หลังจากพี่สะใภ้ปลอดภัยแล้วมันนอนเงียบเฉย คิดว่าคงเหนื่อยเอามาก ๆ เชียว!!!!!  คืนนั้นทั้งคืน ดิฉันนอนไม่หลับเลย  ต้องแอบลงมาดูพี่สะใภ้  อยู่บ่อย ๆ กลัวว่าจะเป็นอะไรไป  รุ่งเช้า เห็นไม่เป็นอะไรมาก ก็ให้ทายาบัวหิมะไปก่อน กลับจากทำงานเอาชุดทำแผลมาทำให้ ทุกวัน จนแผลแห้งดี แต่ยังมีอาการเจ็บบริเวณอก ตรวจดูบาดแผลก็ไม่มี

               ญาติผู้ใหญ่พอรู้เรื่องรีบให้ เขาแรดมาขูดต้มกินเฉพาะน้ำ   ประมาณ 1 อาทิตย์  เพื่อดึงความร้อนออกจากร่างกาย  .......ขณะนี้แผลได้หายสนิท มีรอยแผลเป็นเล็กน้อย ..............

             เล่ามาตั้งนาน  คำตอบที่ถามไว้ด้านบน ..........สุนัขรีบวิ่งมาเห่าให้คนมาช่วย    แต่จากที่ดูรายการเมื่อคืนนี้ปรากฏว่ามีสุนัขหลายตัว.........วิ่งหนี ไม่สนใจเจ้าของเลย ทำให้เจ้าของหลายคนเสียใจไปตาม ๆ กัน  คำตอบที่ถูก คือ มันจะวิ่งหนี เอาตัวรอด เพราะมันยังไม่เคยถูกฝึกให้เรียนรู้มาก่อน  ดังนั้น บทสรุปที่เค้าให้ไว้ก็ คือ..................การเรียนรู้มาก่อนสัญชาตญาณเสมอ

..............สวัสดีจ๊ะ

หมายเลขบันทึก: 230743เขียนเมื่อ 19 ธันวาคม 2008 18:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:02 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (26)
  • โชคดี และดวงยังดีด้วยนะคะ
  • เจ้าโอเล่ กับโอโม้ นี่ก็ยังดีนะ รู้จักแบ่งงานกันทำ
  • แต่ฟังดูอาการน่ากลัวจังเลย ... พวกเราก็คงต้องระวัง มีสติกันให้มากๆ นะคะ เวลาจะทำอะไร
  • ใครว่าน้องหมาไม่รู้เรื่อง
  • เห็นไหมถ้าไม่มีเจ้า 2 ตัวนี้
  • ป่านนี้อาซ้อไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว

         นี่ไง   เพื่อนที่รู้ใจอีกคนของบ้าน

สวัสดีครับ มารับความรู้....การเรียนรู้มาก่อนสัญชาตญาณเสมอ....

  • วันนี้วันพระ
  • เค้าไปวัดทำบุญเผื่อให้แล้วนะ แอ๊ะ
  • รับส่วนบุญไปด้วย 
  • ตั้งจิตรับบุญไปเลยแบบง่ายๆ
  • เพราะพี่แค่อธิษฐาน  ไม่ได้จุดธูปให้  อิอิ 
  •                ข้าวเช้า

          มีความสุขในวันหยุดนะเพื่อน

    สวัสดีครับคุณจริน

    แวะมาทักทายตอนเช้าครับ

    สวัสดีครับ  จริน~Natachoei (หน้าตาเฉย) แหมทีมงานศูนย์อนามัยเข้มแข็งจริงๆ ขอชื่นชมครับ มาเยี่ยมเยี่ยน  พร้อมกับอวยพรวันปีใหม่และวันคริสต์มาส ขอขอบพระคุณมากมาก และขอให้สิ่งดีดีที่มอบให้ผมจงสะท้อนย้อนกลับไปถึงท่านและครอบครัวเป็นร้อยเท่าพันทวีขอบคุณครับ

    4945f4cb4f62ccccc

    • ข้าวเช้า
    • แสดงว่า คุณเจ๊ P แกกำลังหิว แกท่าจะกำลังหม่ำอยู่ด้วย
    • เที่ยวมาชวนใครๆ เขากินไปหมดเลย ทั้งภาคกลาง ภาคใต้ด้วย อิอิ
    • สวัสดีค่ะP
    • พอเห็นคำว่า "km 12 ยะลา"
    • แวะมาทักทายเลยค่ะ
    • เพราะอยู่จังหวัดเดียวกันค่ะ

    P ยินดีที่ได้รู้จัก  .....ต้อนรับNuch เพื่อนร่วมจังหวัดเดียวกันเสอ และขอสวัสดีปีใหม่เช่นกันจ๊ะ  

    เห็นภาพข่าวของสุนัขที่มีน้ำใจกับเพื่อนสุนัขแล้วอดคิดถึง คนเราไม่ได้ครับ ต้องอาศัยเป็นเครื่องเตือนใจ ว่า ให้คนเรารู้จักมีน้ำใจนะ ให้ถือเป็นสัญชาตญาณด้วยได้ไหมเนี่ย เรียนรู้จากข่าวนะ

    ยินดีครับ ขอแสดงความคิดเห็นและร่วมกันอภิปราย

    ขอให้มีความสุขทุกคนครับ

    P สวัสดีจ๊ะเพื่อนรัก และขอบคุณมากที่ทำบุญเผื่อให้ นั่นซิ !!! รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ถามเรื่องอาหารเช้า ยังเหมือนเดิม มาทานที่ทำงาน ก็กาแฟ / ไมโล 1 แก้ว กินได้ตั้งแต่เช้าถึงเย็น ว่าจะปรับพฤติกรรมการกินใหม่ ก็มัวแต่จะ .....จะ..... ปี52 จะไม่จะแล้ว คิดถึง และเป็นหว่งเพื่อนเช่นกัน ....รักเสมอ

    P ยินดีที่ได้รู้น้องน้องชอบจ๊ะ และสวัสดีปีใหม่เช่นกัน

    มีความสุขกายสบายใจตลอดไป นะค่ะ

    P สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาร่วมแบ่งปัน การเรียนรู้ มีอะไรจะชี้แนะยินดีรับเสมอค่ะ

     

    P สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ...เห็นพี่หนุ่ยนักอ่านเล่าเรื่องราวและชื่นชมพี่ให้ฟังอยู่บ่อย ๆ  และยังคุยอีกว่าได้นามแฝงที่ชอบมาก ยังย้ำให้เข้าไปอ่านเรื่องราวของพี่ด้วยน่ะ ยินดีจริง ๆจ๊ะ และขอสวัสดีปีใหม่ด้วยคนค่ะ

    P สวัสดีค่ะพี่ ขอบคุณค่ะที่ส่งความสุขมาให้ แล้วจะติดตามเรื่องราวของพี่ต่อน่ะ

    • นำครอบครัวที่ถูกทิ้งจากเมืองกรุงมาสร้างครอบครัวใหม่ที่เมืองนครสวรรค์จ้ะ
    • สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ พักผ่อนบ้างนะค่ะ

    เอาหัวใจแห่งความสุขมาฝากนะคะ

    • เอาอากาศดีๆ หนาวๆแถมมีฝนปอยๆ
    • ของเช้าวันศุกร์มาฝาก
    • มีความสุขในการทำงานมากๆนะคะ
  •  

    1091               1091           1091

  • คืนนั้นทั้งคืน ดิฉันนอนไม่หลับเลย  ต้องแอบลงมาดูพี่สะใภ้  อยู่บ่อย ๆ กลัวแก่จะเป็นอะไรไป 

    พี่สะใภ้รู้รึยังว่าน้องสามี แอบลงมาดูด้วยความเป็นห่วง  น่ารักจริง ๆ  น้องเรา...

    ขอให้มีความสุขมาก ๆ จ้า...

    P  ขอบคุณค่ะพี่ที่เข้ามาชม พี่สะใภ้รู้เพราะท่านก็นอนไม่หลับเพราะปวดแผลที่นิ้วมาก นิ้ว5นิ้วมีแผลหมดเลยรวมทั้งบริเวณฝ่ามือด้วย  ตอนแกะนิ้วออกจากกำแพงเหล็กกลิ่นเนื้อย่างยังติดจมูก จนตอนนี้ยังไม่คิดอยากกินเนื้อย่างเลย แผลบ้างจุดลึกพอสมควร แต่ขอบอกพี่ท่านทนชมัด  ระหว่างรักษาแผลไม่มีวันไหนหยุดทำงานเลย ทางบ้านตั้งฉายาว่า หญิงเหล็ก  สิ่งไหนที่บอกว่าทำไม่ได้ อย่าไปพูดให้ท่านได้ยินเชียวล่ะ เพราะท่านจะไปแอบทำให้ดู แล้วมาบอกว่าทำได้ แล้ว  ........จนตอนนี้ทุกคนยกให้แล้ว  บาปหรือเปล่าเอาพี่สะใภ้มานินทา....ฮิฮิฮิ..  

    P ขอบคุณค่ะพี่ที่เอารูปครอบครัวใหม่ที่นครสวรรค์มาฝาก แอ๊ะดูแล้วเหมือนสายพันธ์โอเล่โอโม่มาก มากกว่ารูปที่ให้ไว้เสียอีก ยอมรับว่าเป็นคนกลัวหมา เวลามันเดินเข้ามาใกล้ ๆ จะขนลุกกลัวมันจะกัด เวลาไปสวนส้มจะต้องถือไม้ประจำตัวไว้ป้องกันตัว  ผิดกับพี่สะใภ้ที่ชอบอุ้มและเล่นกับมันบ่อย ๆ แต่พอเห็นมันเหาเรียกคนมาช่วยพี่สะใภ้ ต้องยกนิ้วให้ ถ้าคืนนั้นไม่มีมันอยู่ ก็ไม่รู้......ว่าจะเป็นอย่างไร อาจจะตายไปแล้ว หรืออาจจะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นก็เป็นได้  แต่เมื่อเหตุมันเกิดแล้วแต่มีทางช่วยได้สำเร็จก็ต้องยกนิ้วให้มัน ที่มีสัญชาตญาณดีมาก ต้องขอบคุณ และขอสวัสดีปีใหม่ ให้ครอบครัวพี่มีความสุขมาก ๆ ตลอดไปน่ะค่ะ

    P ขอส่งความสุขให้น้องเช่นกันจ๊ะ

    • สวัสดีครับ พี่จริน
    • ผมมาอ่านแล้ว
    • ขอสนับสนุนครับ
    • คำว่า การเรียนมาก่อนสัญชาติญาณ
    • จริงๆครับ
    • คนเราเกิดการเรียนรู้ก่อนที่จะพัฒนาการไปเป็นสัญชาติญาณครับ
    • เหมือนตอนเราจับกระทะร้อนเนี่ย สัญชาติญาณเริ่มต้นไม่ได้ทำให้เรารู้ว่ามันจะร้อนนะ
    • แต่พอเราจับมันเป็นครั้งแรก ครั้งต่อไปเราจะไม่จับมันอีก นั่นคือการเรียนรู้
    • เหมือนผมเงี้ย อกหัก แต่ เคยได้ยินไหมครับ
    • การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุด ก็เลย อกหักไปซะเรื่อยเลยครับ หุหุ
    • อิอิ อายจัง
    • สุขกายสบายใจนะครับ
    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท