เมื่อได้ไปดูงานห้องสมุดที่สิงคโปร์


เกริ่นนำว่าไปดูงานห้องสมุดที่สิงคโปร์

     ที่ทำงานของเรามีกฎอยู่ข้อหนึ่ง กฎของการถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ที่ได้รับจากการเข้าประชุม สัมมนา ฝึกอบรม หรือดูงาน

     ไม่ว่าจะไปกันเป็นหมู่คณะ หรือคนเดียวโดดเดี่ยว เมื่อได้รับมอบหมายและไว้วางใจให้เดินทางไป หากกลับมาแล้ว ให้มาบันทึก ถ่ายทอดเรื่องราวที่เห็นเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนางาน ทั้งโดยการเขียนเป็นเอกสาร และนำเสนอผ่านเวที ซึ่งทุกวันนี้ ห้องสมุดยึดเอาเวทีใน "พุธสุนทรียเสวนา" เวทีของกิจกรรมการจัดการความรู้ (แท้ๆ)  มาแทรกกิจกรรมการนำเสนอรายงานการไปศึกษาดูงานเข้าไปด้วยเรียบร้อยแล้ว...

     นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้เดินทางไปไหนไกลจากระยะทางเกินกว่าหลักพันกิโลเมตร แต่ในที่สุดก็ได้ไป แล้วก็ได้กลับมา ต้องเตรียมเรื่องราวเล่ารายงาน นัดหมายวัน เวลาล่วงหน้าตั้งแต่ก่อนการเดินทาง 15 ตุลาคม 2551 (เหลืออีกไม่กี่วัน ยังไม่เห็นเค้าโครงเรื่องที่จะนำเสนอเลยค่ะ)

     ฉันเป็นคนห้องสมุดที่ไม่ได้ทำงานหยิบจับหนังสือ หรือสื่อเพื่อการเรียนการสอนอย่างโสตทัศนวัสดุ ซีดีรอม ซีดีรอมมัลติมีเดีย ฐานข้อมูลต่าง ๆ ฯลฯ ที่เป็นความต้องการโดยตรงของผู้ใช้บริการ แต่ก็ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ใช้บริการโดยทางอ้อม ๆ ในฐานะนักวิชาการโสตทัศนศึกษา ก็ยังคงทำงานเกี่ยวข้องด้านสื่อ แต่เป็นเรื่องของการติดต่อสื่อสาร ที่วัดไม่เคยจะได้ว่าลูกค้าทั้งหมด คือ ผู้ใช้บริการเกิดความพึงพอใจมาก ๆ ถึงมากที่สุด

     แล้วเขาส่งฉันให้ไปดูงาน ให้ฉันไปดูอะไร? บรรณารักษ์ที่ไปเขาดูเขาแลเรื่องงานห้องสุมด ทั้งด้านบริหารจัดการ งานเทคนิค และบริการ ฉันเลยบอกว่าฉันไปดูป้าย ก็แล้วกัน แล้วฉันก็จะมาใส่ร้ายป้ายสีในวันที่ 15 ตุลาคม...

     คือว่าฉันไปดูเกี่ยวกับสื่อ (ประชาสัมพันธ์) เพราะทุกวันนี้ฉันก็ทำงานเกี่ยวข้องกับเรื่องสื่อ แต่ถึงวันนี้ฉันก็ยังอับจนหนทางในการเตรียมนำเสนอสิ่งที่ได้ไปดู สิ่งที่ได้รับ แล้วน่าจะนำมาประยุกต์ใช้กับงานที่ทำ ไปก็ไปเห็นมุมมองใหม่ๆ ที่ แปลกตา แปลกใจดี ^^ แปลกใจดี...

     มีหลายคนถามว่า ฉันได้อะไรบ้างจากการไปดูงานที่ห้องสมุดประเทศสิงคโปร์ ฉันคิดอยู่ตั้งนาน เพราะสิ่งที่ลอยอยู่ตรงหน้า มีแต่การมองเห็นนอกเรื่อง เรื่องเกี่ยวกับ คน คน คน เสียมากกว่า เหมือนได้ดูหนัง ดูละคร แล้วต้องย้อนมาดูตนเอง หรือมันเป็นนิสัยในระยะหลังที่ชักติดจนชิน ๆ กับการชอบสังเกตดูผู้คนก็ไม่รู้สิคะ

     ไม่นอกเรื่องตรงนี้ดีกว่านะคะ เพราะบันทึกในตอนนี้ ตั้งใจเกริ่นนำกันตัวเองลืม เพราะจะต้องนับถอยหลังการนำเสนองานนี้ว่าไปแล้วได้อะไร

เอาล่ะค่ะมาเริ่มต้นกัน

เมื่อวันที่18-20 สิงหาคม 2551 ฉันได้ไปทัศนศึกษา ดูงาน ห้องสมุดประเทศสิงคโปร์ 3 แห่งค่ะ

หอสมุดแห่งชาติสิงคโปร์ (Singapore National Library)

ห้องสมุดมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์  (National University of Singapore) 

ห้องสมุดประชาชนจูล่ง (Jurong Regional Library)

     ห้องสมุดทั้งสามแห่ง มีการบริการที่น่าสนใจ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละแห่ง แต่บันทึกเรื่องราวเล่าที่นี่ เห็นทีจะไม่มีกลิ่นอายของดิวอี้หรือ A B C D... นะคะ เพราะว่าเรื่องแบบนั้นต้องให้บรรณารักษ์มาเล่าค่ะ

     ดิฉันไปดูงาน ส่วนใหญ่ไปดูป้ายค่ะ...แล้วจะมาใส่ร้ายป้ายสีให้ดูนะคะ

     มาช่วยฉันลุ้นต่อไปดีไหมคะว่า ฉันจะเอาอะไรไปนำเสนอดี...

ปิดท้าย ดูภาพนี้กันค่ะ

แล้วหาที่ผิดสองแห่งดูนะคะ ลองทายซิคะ หาเจอมั้ย

Whatwrong 

...ตอบถูก มีรางวัล...

หมายเลขบันทึก: 210591เขียนเมื่อ 21 กันยายน 2008 22:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:35 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)

+ มาถึงตานีล้วค่ะ....

+ พรุ่งนี้ส่งของค่ะ....

+ เหนื่อยจังค่ะ...ยังไงพรุ่งนี้ค่อยมาหาที่ผิดค่ะ..

+ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...

สวัสดีค่ะน้องครูอ๋อย

  • ขอบคุณมากๆ เลย เกรงใจจัง รบกวนเลขบัญชีเพื่อโอนเงินให้ด้วยนะคะ

+ ฮ่า ๆ แอมแปร์บอกว่า...

+ ไม่มีเลขอะไรที่ท่านป้าขอมาค่ะ...แอมแปร์ใบ้หวยไม่เป็นค่ะ

+ อิ อิ..แอมแปร์ซื้อฝากคุณยายและพี่น้ำฝนที่แสนจะดุค่ะ....(ชื่อพี่เค้าถูกไหมนี่..)

+ ราตรีสวัสดิ์อีกครั้งค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่

ที่กองกิจฯ มมส.ก็เพิ่งไปดูงานที่สิงคโปร์เพิ่งมาเช่นกันค่ะ แต่นุ้ยไม่ได้ไปนะ อิอิอิ

เหนื่อยไหมคะ

น้องนุ้ยค่ะ

  • พี่แผ่นดินเป็นหนึ่งในทีมงานที่ไปทัวร์สิงคโปร์ครั้งนี้ใช่ไหมคะ
  • พี่ว่ากลับมาเหนื่อยกว่าสิบเท่าค่ะ พี่ยังไม่ได้ลงมือวางโครงร่างเรื่องที่จะโม้เลย...ได้แต่เขี่ย ๆ รูปเล่นๆ ใน PhotoScape อยู่ 555
  • จะกลายเป็นดินค่ะ...แล้ว รอแต่หมูมาเป็นตัวช่วยค่ะ
  • ^__^
  • น้องนุ้ยมาลองทายกันว่าภาพที่เห็น มีที่ไหนผิดบ้างกันค่ะ
  • ได้ไปดูสวนนกจูล่งไหมครับ
  • งง งง ทำไมเจ้าหน้าที่
  • มีแต่คนหน้าตาดี

น้อง อ.ขจิตค่ะ

  • พี่ไม่ได้ไปดูนกที่สวนนกจูล่งค่ะ ว้า แบบนี้ไปไม่ถึงสิงคโปร์ใช่ไหม
  • คนหน้าตาดีโดยเฉพาะคนที่สองจากขวาใช่ไหม ที่ยืนติดคนผู้ชายน่ะ อิอิ

 

พี่ดาว หุยพยามมองหาที่ผิดค่ะ..แต่ยังไม่แน่ใจ ขอเวลาแปะโป้งไว้ก่อน พอพูดถึงห้องสมุด...เดี๋ยวนี้บ้านเราก็ดีขึ้่นมาก แม้จะไม่ไฮเทค..ขอเล่าประสบการณ์แลกเปลี่ยนนะคะ ว่า...ที่นอกบ้านเราเขามีอะไรต่างจากเรา (อย่าเปรียบเทียบ ปัจจัยหลายอย่าง) เอาแค่..ไปดูให้รู้ดีกว่านะคะ

หุยเคยไป..ที่โตรอนโต แคนาดา อ่า..ก็...8 ปีที่แล้ว..ค่ะ ที่เรียน..ห้องสมุด ใช้เนทฟรี พริ๊นท์งานฟรี มีเครื่องใหญ่ๆ เราก็ต้องวิ่งไปเอางานที่สั่งพิมพ์เอง (ใช้กระดาษเปลืองมากๆๆ ก็มีการรณรงค์ให้ประหยัด) ยืมหนังสือได้ 2 อาทิตย์ แล้วต่อได้ไม่เกิน 3 ครั้ง ...ตอนนั้นพกดิก ไทย-อังกฤษ-ไทย ไป..อาจารย์สั่งห้ามใช้ดิก สองภาษา บังคับใช้ดิก อังกฤษ-อังกฤษ...ไปดูร้านขาย..มหาแพง..กว่าบ้านเราเยอะ..เลยทำไงดีๆๆๆ น้องสาวบอกจะส่งมาให้เราคำนวนแล้วไม่คุ้มค่าส่ง.. สุดท้ายได้มุกนี้ ไปยืมเลยค่ะ ต่ออายุ ไปเรื่อย..อ้อ..สลับกับไปยืมห้องสมุดประชาชนด้วย..รอดตายไป ค่ะ 3 เดือนที่เรียนพิเศษ

ห้องสมุดสาธารณะ หรือของประชาชน มีตามมุมเมือง .. ที่พัก หุยใกล้แห่งหนึ่ง..มีอินเตอร์เนทฟรี แต่มีจำกัดเวลา..แบ่งๆให้คนอื่นใช้ด้วย ต้องใช้บัตรพี่สาวไปยืม..ยืมทีละกี่เล่มก็ได้ ยืมได้ นานอะ ..จำไม่ได้ ต่ออายุได้..อ้อ..ไม่ต้องระเห็จมาต่อนะคะ โทรศัพท์ค่ะ กดๆๆ ตามที่เขาบอก ว่าต่ออายุ ..ก็อัตโนมัติ ต่อให้อีกรอบ..นอกจากนี้ไปคืนที่ห้องสมุดไหนๆ ก็ได้ ที่เป็นของสาธารณะ ไม่จำเป็นต้องคืนที่เดิม..เจ๋งมาก.. (คนที่มีับัตรก็คือต้องมี ID หรือบัตรประชาชนไปสมัครน่ะแหละค่ะ) ตอนไปใหม่ๆ วิทยาลัยยังไม่เปิดก็ไปที่ส่วนกลางนี่แหละค่ะ.. ที่นั่นเขาไม่ซื้อหนังสือ..แพงมากๆๆ เขาไปยืม หนังสือทำอาหาร วิชาการสารพัด มาอ่านที่บ้านแล้วไปคืน..สะดวกดีเน๊อะ...คนเขารักการอ่านด้วยแหละ.. บ้านเราเด็กไทยอ่านหนังสือเฉลี่ยแล้วน้อยมากเทียบกับเด็กทั่วโลก ฟังแล้วเศร้าใจ เล่าแค่นี้ก่อนนะ..ว่างๆ แวะมาใหม่ ชอบอ่านหนังสือพอสมควร แต่อ่านสะเปะสะปะ..อ่านครอบจักรวาล ยกเว้น วิชาการ ฮ่าๆๆ

  • แบบว่า 6 คนนี้ยืนเนียนมาก
  • ยืนได้ท่าเดิมตลอดไม่เปลี่ยนมุมเลย
  • อิ อิ แซว  คนมาเหนื่อยๆ
  • ชอบไปแอบสนใจดูคนมาก็นำเสนอเรื่องคนเป็นหลัก
  • เช่น คนที่นั่นเป็นไง  เข้าห้องสมุดเวลาไหน  ชอบ/ไม่ชอบอ่านหนังสือแบบไหน
  • ป้ายที่นั่นดึงดูดคนได้ดีจัง 
  • กลับมาข้าเจ้าจะแปงป้ายใหม่ฮื้อใหญ่ฮื้องามกว่านี้ อิ อิ
  • แซวไปงั้นแหละตัวเองก็เอาตัวไม่รอด
  • เวลาไปดูงานหรืออบรม
  • นึกตั้งนานว่าจะไปเล่าเขาอย่างไรให้สั้นๆและเข้าใจง่าย  แบบนึกภาพออก...  อ๋อ.....งั้นเหรอ

น้องหุยค่ะ

  • ดีจังมาเล่าประสบการณ์ให้พี่ในบันทึกนี้ค่ะ
  • ใครมาอ่านก็จะได้เหมือนดูหนังดูละคร แล้วย้อนดู(บ้าน)ตัว นะคะ

พี่เจ๊

  • พี่เจ๊ไม่รู้อะไร เค้านัดกันว่าเราจะยืนท่าเดิมๆ ไง สองวันเสื้อผ้าชุดเดมิไม่มีเปลี่ยน...(แบบว่า 6 คนนี้ยืนเนียนมาก ยืนได้ท่าเดิมตลอดไม่เปลี่ยนมุมเลย)

เอาภาพนี้มาให้เดาว่ามีอะไรผิดไปจากที่เห็นด้วยค่ะ น้องหุย พี่เจ๊

Whatwrong 

 

สวัสดีครับ พี่ดาว

       เรื่องไปเยี่ยมชมสถานที่ใหม่ๆ นี่ ไปทีไรผมจะทำอย่างน้อย 2 อย่างครับ

       - หาทางคุยกับคนที่อยู่เบื้องหลังสิ่งต่างๆ ที่เราเห็น ว่าทำไมทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทำอย่างไร เจอปัญหาอะไร แก้อย่างไร ฯลฯ

       - ถ้าไม่ใช่ห้องสมุดแบบตรงๆ อย่างนี้ ผมจะไปขอดู "ศูนย์ข้อมูล" ของเขาครับ เพราะเป็นตัวชี้ว่า ที่นั่นเก็บความรู้อย่างเป็นระบบหรือไม่ แค่ไหน

แวะมาเยี่ยมพี่ดาว

คิดถึงครับ

น้อง(พี่)ชิวค่ะ

  • เป็นวิธีการของนักวิทยาศาสตร์ใช่ไหมคะ ดีจังค่ะ มีหลักการและเหตุผลชัดเจน  ซึ่งจะได้บทสรุปที่พึงพอใจ ณ ขณะนั้นด้วย (พี่เริ่มซึมซับความเป็นนักวิทยาศาสตร์แล้วเห็นไหม!)
  • แต่พี่เนี่ยประเภทหลักการเบาเหมือนเม็ดนุ่น (ยังดีนะไม่เป็ยปุย ^^) ก่อนไปมีการสุมหัวคุยกัน ว่าเราจะไปเก็บเกี่ยวอะไรของเขามา ก่อนหน้านั้นเราต้องทำอะไรบ้าง ศึกษาอะไรล่วงหน้าก่อนไปสัมผัส พอถึงเวลา....อ้าว มัวแต่เจริญหูเจริญตา อ้าวลืมดูตรงนั้นตรงนี้ค่ะ เลยมีการบ้านเยอะขึ้น...
  • มีความคิดอยู่เล็กๆ ว่า ไปดูให้ได้คอนเซปท์การดำเนินงานของเขา ดูส่วนที่เราเกี่ยวข้อง แล้วเทียบเคียงว่าที่เราทำมันขนาดไหน เรารับสิ่งดีที่ก้าวหน้าของเขามาต่อยอดปรับใช้เรื่องใดได้บ้าง ก็...อยู่บนโจทย์ที่ว่า เราอ่อนด้อยกว่าเขาแล้วเราอยากจะก้าวขึ้นไปให้สามารถเทียบเคียง เท่าเทียมเขาได้ (ไม่รู้จะต้องใช้เวลานานเท่าใดนะคะ)
  • ไปดูงานไปเป็นหมู เอ๊ย หมู่คณะ บางครั้งก็ยากลำบากที่จะซักถามในรายละเอียดค่ะ  จุ๊ๆ แค่ที่เห็นยังกับปูเดินแตกแถวค่ะ (เดินไม่ตรงแล้วยังแตกแถว^^)

อ้าวครูโย่ง หัวหน้า~ natadee แวะมา

  • พี่เห็นภาพแซวๆ ครูโย่งในบันทึก อ.ขจิต เป็นครูโย่งจริงๆ เลยค่ะ
  • ดีจังนะคะบล็อกเกอร์ได้เจอกันตัวเป็นๆ บ่อยๆ
  • พี่ดาว แก้ข่าวนิดหนึ่ง ครับ
  • ผมเจออาจารย์ขจิต ครั้งแรก
  • ผมเจอลุงเอก ครั้งแรก
  • ผมเจอน้องก้อย ครั้งแรก
  • ผมเจอน้องกล้วยแขกครั้งแรก
  • ผมพี่ปูเจอ5 ครั้งครับ

 

แหมๆ ครูโย่งล่ะก้อ...

  • เจอครูปูตั้ง 5 ครั้ง
  • เจอครั้งแรกเดี๋ยวก็มีครั้งต่อๆ ไปนะคะ...

... ใช้่พลังฝ่ามือเปิดรูปพี่ดาวดูอีกที...

ขอทาย...ป้ายบอกว่า ห้ามใช้อุปกรณ์ electronic มือถือ...กะ..อะไร...เดาว่า note book (ดูแต่รูป ตัวหนังสือมองไม่เห็น) แต่สาวอยู่ตรงบันไดเลื่อนถือมือถือ ส่วนหนุ่มนั่งข้างๆ บันไดเลื่อน เปิด note book ถูกหรือเปล่าไม่รู้อะค่ะ แวะมาเยี่ยม ไม่ได้เข้าเนทหลายวันนนน

... น้องหุยค่ะ

ทายถูก 1 ที่แล้วค่ะ ลองหาอีกที่ 1 นะคะ คราวนี้ใช้พลังอะไรดีคะ ^^

สิงคโปร์เป็นเมืองส่งเสริมการเรียนรู้ เยาวชนรักการเข้าห้องสมุดมากกว่าศูนย์สรรพสินค้า เด็ก ๆ แทบจะมี NoteBook ติดตัวทุกครัวเรือนค่ะ

  • ห้ามเสียงดัง
  • ห้ามใช้โทรศัพท์
  • ห้ามกินอาหาร
  • ห้ามถ่ายรูปใช่ไหมครับ
  • ต้องถูกแน่ๆๆเลย
  • อิอิๆๆๆๆๆๆๆๆ
  • ไปฟังเพลงที่บันทึกน้องหรือยัง
  • กำลังจะเอาออก
  • มีแต่คนอิจฉา
  • อิอิๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะน้องชาย อ.ขจิต

  • เล่นเดาแบบปูพรมมาเลยนะคะ
  • ฮ่าๆๆ
  • ห้ามถ่ายรูป แล้วใครที่ทำผิด รู้แล้ว อย่าเอ็ดไปนะคะ ^^
  • ที่ห้องสมุดในประเทศเขาจะจัดพื้นที่เฉพาะให้ผู้ใช้ห้องสมุดรับประทานอาหารและเครื่องดื่มได้ และคุยกันโหวกเหวกได้ ชัดเจนมากค่ะ และอย่างสวยหรู...
  • เดี๋ยวรอบันทึกเรื่องให้อ่านนะคะ (ห้ามกดดันค่ะ ^ ^)
  • เอาภาพมาแบบเบลอๆ เพราะไม่ใช่มืออาชีพค่ะ (ฮ่า)

ปิ๊ง มาเลย...ห้ามถ่ายรูป แล้ว เจ๊ ถ่ายมาได้ไงอะ.. ทายถูกปะ

น้องหุยค่ะ

  • นั่นดิ ถ่ายมาได้ยังไงอ่ะเนี่ย!
  • โห เห็นวงค้อน รปภ. ด้วยอ่ะ
  • เวลาใครมาบ้านเราแล้วขอถ่ายรูป ก็ไม่กล้าปฏิเสธ แต่แอบส่งค้อนส่งยิ้มเหมือนกันนะคะ กลัวเจอภาพหลุดๆ ที่ก็หลุดบ๊อยบ่อยเลยค่ะ (อย่างภาพกรอบ เค็ม เคี้ยวเพลินเกินห้ามใจมีเยอะเลย...)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท