กลอนตลาด...เพื่อนเชยชม..?

มีกลอนอยู่ท่อนหนึ่งไม่รู้ที่มาที่ไปใครเป็นคนแต่งไว้เพียงแต่มีเพื่อนจดจำไว้แล้วนำมาเล่าผมเลยคิดแต่งกลอนเอามารวบรวมไว้ให้อ่านกันเล่น ๆ ..ในท่อนกลอนตอนท้ายนี้ว่า...

เพื่อนร่วมกินเท่านั้นที่หาง่าย

เพื่อนร่วมตายต่างหากยากจักหา

เป็นคติสอนใจแต่ก่อนมา

โบราณว่าน่าจดจำนำใส่ตน

เพื่อนที่ดีมีหนึ่งถึงน้อยนิด

ร้อยเพื่อนคิดทรยศหมดเหตุผล

เดินหลงทางเข้าอบายหน่ายกมล

ทุกข์เหลือทนเห็นกงจักรเป็นดอกบัว

ตนเตือนตนให้ได้ใจแน่แน่ว

ให้คลาดแคล้วผองภัยไกลทางชั่ว

น้อมนำธรรมพุทธองค์ลงสู่ตัว

หมั่นเกรงกลัวบาปกรรมนำตนไป

ขอเติมต่อกลอนกาลอ่านสนุก

เหมือนเสียงปลุกให้ตื่นคืนหลับใหล

กลอนของใครเล่าขานสะท้านใจ

แต่งกลอนไว้ฝากชื่อถือตัวตาย

ว่า...ถึงมีเพื่อนเหมือนพี่ไม่มีเพื่อน

มันไม่เหมือนนุชนาถที่มาดหมาย

มีเพื่อนกินก็ไม่เหมือนมีเพื่อนตาย

มีเพื่อนชายก็ไม่เหมือนมีเพื่อนชม..เอย..