ยามบ่ายวันนี้ยูมิเข้าไปในห้างดังเมืองหาดใหญ่เพื่อหาซื้อสิ่งของจำเป็นในครัวเรือนโดยใส่หน้ากาก ( mask )เพื่อป้องกันดีกว่าแก้แล้วเข้าไปในห้างปรากฏว่ามีคนมองแล้วหลบ ๆ

เขาคงนึกว่าเราเป็นหวัดละสิ  จากการมองดูโดยทั่วไปที่ดูด้วยสายตาแทบนับคนใส่หน้ากากได้ไม่ถึง 10  จากคนเดินไปมาในห้างประมาณร่วม 500 คนได้  ช่วงนี้มีเรื่องเล่าแนวคำสอนของสวามี  รามกฤษณะ ต่อดังนี้

ว่าด้วยเรื่องคนดูกับคนเล่น  ...ในการเล่นหมากรุก  ผู้ดูจะบอกได้ถูกต้องกว่าผู้เล่นเอง  นั้นคือคนในโลกมักคิดว่าตนฉลาดแต่เขาก็ยังติดข้องอยู่กับสิ่งทั้งหลายในโลก  ผู้บริสุทธิ์ได้สละสิ่งต่างในโลกไม่ติดข้องอยู่ในโลกเหมือนคนดูการเล่นหมากรุกอย่างนั้น...

ว่าด้วยเรื่องการแนะนำที่ยากหรือง่าย...เราไม่อาจตอกตะปูลงในหิน  แต่ง่ายที่จะตอกลงในดิน  ข้อนี้คำแนะนำของผู้เคร่งครัดในสัจธรรมไม่อาจมีผลต่อดวงจิตผู้ยังติดข้องอยู่ในโลก  ทั้ง ๆ ที่คำแนะนำนั้นลึกซึ้งเข้าไปในจิตใจของผู้มีความเชื่ออยู่แล้ว...นั้นคือการตอกตะปูลงในหินดุจดังการสอนธรรม

ว่าด้วยเรื่อง  คนโง่โขลา...มีนักสูบบุหรี่ตื่นขึ้นมาตอนเที่ยงคืนแล้วจุดใต้เดินไปยังบ้านเพื่อนที่ไม่ห่างกันนัก ในมือเขามีบุหรี่อยู่หนึ่งมวน  พอไปถึงเคาะประตูเพื่อนบ้านตื่นนอนเปิดประตูออกมาพบ...

ขอไม่ขีดไฟหน่อยจะจุดสูบบุหรี่...บ้าจริง ๆ ...คุณก่อความเดือดร้อนมากที่มาปลุกเราให้ตื่นในยามอย่างนี้ทั้ง ๆ ที่ในมือคุณก็มีไฟอยู่แล้ว...

สิ่งที่ชายคนนั้นต้องการก็มีอยู่พร้อมแล้ว 

 แต่เขายังท่องเที่ยวไปในที่ต่าง ๆ เพื่อแสวงหาซึ่งสิ่งนั้นแล...