สวัสดีครับท่านผู้ที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้  ช่วงนี้กำลังมีเรื่องเล่าถึงปรัชญาแนวคิดของสวามี  รามกฤษณะ  ปรมหังสะ  โดยที่ท่านล่วงลับไปเมื่อวันจันทร์ที่ 16  สิงหาคม  พ.ศ. 2429  นับเป็นการสูญเสียนักคิดทางปรัชญาอินเดียที่มีแนวคิดเฉียบคมไปอีกท่านหนึ่งที่มีคำสอนกินใจดีแท้  ซึ่งพอสรุปมุมคิดได้ว่า...

1 . สวามี  รามกฤษณะ  ถือว่า  การรู้แจ้งในพระเป็นเจ้าเป็นแก่นของทุกศาสนาและเป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิตคนเรา  แต่การจะเข้าถึงภาวะอย่างนั้นได้ต้องมีจิตใจมุ่งมั่นมีความเพียรเป็นไปติดต่อโดยไม่มีวันหยุดนั่นแล

2 . ศาสนาทุกศาสนาถือเป็นเส้นทางไปสู่พระผู้เป็นเจ้าหรือความหลุดพ้น ( โมกษะ ) ผู้ต้องการเข้าถึงต้องอาศัยศรัทธาอย่างแรงกล้า

3 . ในเส้นทางที่เข้าถึงพระผู้เป็นเจ้านั้นชาวอินเดียเรียกว่าโยคะ 3 ประการ คือ กรรมโยคะ  ภักติโยคะ  และญาณโยคะนั้นสวามี  รามกฤษณะกล่าวทำนองว่า...ความจงรักภักดี ( ภักติโยคะ ) เป็นทางสายตรงที่สุดกว่าทุกสาย

4 . ความจงรักภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้ามาก่อน  ต่อไปจึงเป็นความรักในเพื่อนมนุษย์  เพราะผู้ที่รักเพื่อนมนุษย์อย่างสุดจริตใจนั้นต้องกำจัดความยึดถือตัว  ความกำหนัดยินดี  และความเห็นแก่ตัวเป็นต้นนั้นแล...