เสียงเพลงกระหึ่มในโรงอาหารของ ม. ทักษิณวันนี้ขณะนั่งกินข้าวเที่ยงวันบางครั้งเหมือนมีใครมาร้องตระโกนดัง ๆ อยู่ข้าง ๆ เลยนึกถึงความพอดีในทุกถิ่นที่ถ้าเรารู้เราเข้าใจในความพอดีนี่สุดยอดปรารถนาเลยละ

แต่ที่แน่ ๆ คือความพอดีในวิถีชีวิตของตนเองปัจจุบันนี้และทำความดีอย่าหยุดนิ่งเพราะความพอดีจะตายได้เมื่อเราหยุดนิ่งเหมือนบัวแห้งเพราะไร้น้ำ  สิ่งใดแห้งแล้งก็ไม่น่าดูต้องเติมความพอดีลงไปปจึงดูดีช่วงพักเลยมีเรื่องเล่าต่อในนักปรัชญาอินเดียดังนี้…เขาคนนี้เกิดเมื่อวันที่ 5 กันยายน  2431

เขาเกิดมาเป็นคนจนยากไร้ในตระกูลพราหมณ์เตลูกุ ในตำบลรุตตานี  อยู่ในรัฐอันตรประเทศปัจจุบัน  เขาตกขบวนรถไฟด่วนพิเศษทางการศึกษาเพราะความจนแต่เขาไม่จนใจ 

 เมื่อแสงส่องทางให้เขาเดินเข้าสู่รั้วการศึกษาได้เขาไม่รีรอที่จะเรียนรู้ใน Madras  Christian  College...หรือมัทราสคริสเตียนวิทยาลัย  ของชาวเยอรมันมิชชันนารี  ในอินเดียทางตอนใต้ของประเทศ

จุดระเบิดมุมคิดของเขาอยู่ที่คุณครูชาวคริสต์ได้กล่าววิจารณ์ความเชื่อในศาสนาพราหมณ์อย่างทนฟังไม่ได้...เขาจึงมุมานะพากเพียรเรียนรู้แล้วนำมาตอบโต้กับคุณครูคนนั้น...เมื่อจบการศึกษาแล้วเขาได้รับการติดต่อให้ไปสอนวิชาศาสนาและปรัชญาทั้งในมหาวิทยาลัยของอินเดียและต่างประเทศเช่นอังกฤษ  และอเมริกา

 จนในที่สุดเขาได้กลายเป็นนักปรัชญาผู้ยิ่งใหญ่ที่ทั่วโลกให้การยอมรับนับถือและมีตำแหน่งทางการเมืองของประเทศสูงสุดนั้นคือเป็นประธานาธิบดีของอินเดียคนที่ 2 เขาคนนี้ชื่อว่า...ดร.ราธกฤษณัน ที่มีชื่อเต็มว่า...สรฺเวปัลลิ  ราธกฤษณัน...Sarvepalli  Radhakrishnan...นั้นแล.