จำได้ว่าสมัยที่ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ยังมีชีวิตอยู่ ซอยสวนพลูเป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่ฮอตฮิตอยู่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ไม่แพ้บ้านป๋าเปรมเลย บ้านของท่านที่ได้ไปเยือนให้ความรู้สึกสงบ สบายยิ่งนัก เพื่อนเขาบอกว่าเขาชอบมาที่นี่ มาแล้วสงบ สบายเงียบและมีสีสันของธรรมชาติ มาแล้วปล่อยวางโลกยุ่งๆของเมืองกรุงไปเลย
ระหว่างนั่งเล่นกันในสวนที่อยู่รอบเรือนของท่าน เราก็เห็นฝูงนกมันเริงร่าอาบแดดอาบลมกันเยอะไปหมด มีนกตัวหนึ่งแวะเข้ามาเกาะ เกาะบนกิ่งไม้ใหญ่ใกล้ๆกับที่เรานั่งกัน มันอยู่อย่างนั้นนิ่งนาน นาน นาน แล้วมันก็ย้ายจากกิ่งลงมาบนพื้นดิน เดินไปเดินมาประหนึ่งว่า ไม่รู้ว่าเรานั่งกันอยู่ เดินไปมาเป็นครู่ มันก็บินจากไป จากไปเมื่อได้ยินเสียงเราสนทนากันค่ะ
แล้วฉันก็เห็นนกอีกตัว เกาะยอดบัวนิ่งอยู่ มองมันอยู่เป็นครู่ จึงนึกได้ว่าน่าจะถ่ายรูปไว้ ฉันตั้งท่าแล้วเล็งกด ได้มาแค่ 2 ภาพเท่านั้น มันก็พาตัวหาย บินลับไม่กลับมาอีกเลย
ต้นไม้ที่นี่ไม่สูงใหญ่เท่าไรนักค่ะ ให้ความร่มรื่นเย็นสบายกับบ้าน ทำให้บ้านน่าอยู่ เป็นมรดกคนกรุงที่เป็นปอดให้คนกรุงอีกแห่งหนึ่งค่ะ บรรยากาศที่นี่เป็นมิตรกับธรรมชาติ ซึ่งแม้แต่นกมันยังรู้ว่า ที่นี่มีแต่ความเป็นมิตร ที่ไว้วางใจได้ นอกจากไม้ใหญ่ที่นี่ ยังมีบอนไซโบราณและหัวโขนโบราณให้ชมด้วยค่ะ
ใต้ถุนเรือนท่านมีภาพใหญ่ของท่านติดไว้ ข้างภาพนั้นท่านมีคำประพันธ์ทิ้งไว้ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.หมอเจ๊
เข้ากรุง ครั้งต่อไป จะตามรอย ไปนอนอ่านหนังสือเล่นในสวน ท่าจะดี นะคะ /ขอบคุณค่ะ
สวัสดีเจ้าค่ะ ป้าหมอจ๋า
จุ๊บๆๆๆ กอดๆๆๆ คิดถึงงงงงงงง รักป้าหมอ อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^ ว่างๆ ป้าหมอ ไปเล่นเกมส์ในบันทึกน้องจิด้วยนะค่ะ อิอิ
สวัสดีคะ หนูชื่อตัวเล็กนะคะ เรียนสาธารณสุข ปี2ที่ม.มหาสารคาม
หนูยังงงกับคำกล่าวที่ว่า ในบรรยากาศที่เป็นมิตร แม้แต่นกมันรู้ว่า
ที่มีแต่มิตรที่ไว้วางใจได้ ขอให้คุณป้าหมอขยายความให้ฟังหน่อยคะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอ
ขอบคุณ ที่นำเรื่องราวดีดี และภาพสวยๆมาให้ชมค่ะ
คิดถึงค่ะ
เห็นนกเกาะบนบัวแล้วนึกถึงนิทานชาดกที่ยายเคยเล่าให้ฟังตอนเด็กๆนะครับที่ว่า ยังมีเมืองหนึ่ง ชื่อเมืองสาเกต อยู่ในเขตเดียวกับเมืองอโยธยา ท้าวโคดม ซึ่งเป็นกษัตริย์ครองเมืองสาเกตไม่มีโอรสธิดา เกิดเบื่อหน่ายโลก จึงไปบวชเป็นพระฤาษีโคดมอยู่ในป่า จนหนวดเครายางรุงรัง และมีนกกระจาบผัวเมีย มาออกไข่ทำรังอยู่ในหนวดพระฤาษีโคดมเย็นวันหนึ่ง นกกระจาบตัวผู้ ไปติดอยู่ในดอกบัว กลับมารังไม่ได้ตลอดคืน รุ่งเช้าแดดออก ดอกบัวบานจึงกลับมาได้ นางนกกระจาบไม่เชื่อว่าพ่อนกกระจาบจะไปติดอยู่ในดอกบัวทั้งคืน "นี่เธอต้องไปเที่ยงค้างคืนที่อื่น และตัวก็หอมฟุ้งมาด้วย ฉันขอโกรธเธอร้อยปี อย่ามาดีร้อยชาติ"
ผมก็ลืมไปแล้วเพราะฟังยายเล่ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่คงสอนเรื่องว่า พ่อนกไม่ควรกลับบ้านดึก อะไรทำนองนี้ครับ