...ปลูกไม้ไว้แทนเมือง
คุ้มแดดเรืองและลมแรง
หว่านฝันกับฟักแฟง
เติบแต่งวัยไร้มารยา
...ขุดบ่อเป็นบึงฝน
ฝากเวิ้งชลแก่มัจฉา
กวาดทางถางหญ้าคา
อ่านชีวิตเขียนบทกวี
...อาสาเป็นอาศรม
บ่มปัญญายุควิถี
อารมณ์แห่งอารี
มีความรักช่วยถักทอ
เคยได้เรียนกับครูกานท์แล้ว
รู้สึกประทับใจความเป็นธรรมชาติ
ของการถ่ายทอดความรู้มากๆค่ะ
เมื่อรับการอบรมที่มหาวิทยาลัย
วลัยอลงกรณ์ ปทุมธานี
ดีมากๆ ค่ะ
อายุบวรนะคุณจุฑามาศ
สวัสดีครับ ครูกานท์
.
อายุบวรครับ...อาจารย์ชำเลือง
ผู้สืบเนื่องอีแซวแก้วเสียงเหน่อ
ผู้มีรากมีเหง้าไม่เมาละเมอ
จึงพบเจอความจริงเพลงหัวใจ
.
ว่าการร้องต้องร้องต้องคลุกคลี
ใช่เพียงเรียนทฤษฎีร้องไม่ได้
ว่าการรำการเล่นเป็นเช่นไร
ต้องร่วมวงเร็วไวไม่ชักช้า
.
เป็นตัวอย่างทางครู...สู่ศิษย์
ทางชีวิตปฏิบัติ...แสวงหา
แม่ทองอยู่ แม่บัวผัน ขวัญจิต...สืบมา
มิได้เรียนจากตำรา...แต่ลงมือ
.
ครูกานท์
ทุ่งสักอาศรม
มาคารวะ ครูกานท์ ค่ะ
ใบไม้ย้อนแสงเคยได้ฟังครูกานท์ยกตัวอย่างบทกวีในการอบรม "เพลงพื้นบ้าน" ที่จัดขึ้นที่ศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพฯ เมื่อกว่า 15 ปีมาแล้ว
ยังจำได้ถึงบรรยากาศ ความงดงาม ของบทกวีจากเพลงพื้นบ้านที่หลากหลายในการอบรมนั้น
รำลึกความหลังได้ จึงมาน้อมจิตคารวะครูกานต์ค่ะ
และยินดียิ่งที่ทราบว่าครูกานท์เปิดโรงเรียนกวีทุ่งสักอาศรมให้เด็กรุ่นใหม่ได้ซึมซับและฝึกฝน เปิดโอกาสให้พวกเขาได้เข้าถึงอารมณ์อันะเอียดอ่อน ละมุนะไม ที่อยู่ในหัวใจ และให้พวกเขาได้เบ่งบานอยู่ร่วมกับธรรมชาติอันงดงาม..
ขอบคุณครับที่มาเยือนและทบทวนเรื่องราวครั้งเก่าก่อน ที่ศูนย์สังคีตศิลป์
รู้สึกชื่นชมกับนกที่โบยบินอิสระอย่าง ใบไม้ย้อนแสง
เรื่องน้ำอุ่นเย็นและอุณหภูมิแห่งชีวิต ที่บล็อกของคุณน่าคิดน่าศึกษา
แต่ถ้ามีโอกาสมาเที่ยว สักอาศรม ที่นี่ไม่ดื่มน้ำเย็น งดเว้นน้ำแข็งครับ
ไม่ต้องปรับศูนย์กับสามสิบเจ็ดองศา โดยไม่จำเป็น
ขอยังไม่กล่าวประเด็นน้ำก้อน ที่เดินทางไกล...
อย่างไรก็ตาม ยินดีรับไมตรีแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะครับ
.
อายุบวร
กราบคารวะครูกานท์ค่ะ..
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณคุณครูคิมครับ
คุณครูกรุณากลับไปที่เรื่อง "การอ่านอย่างมีมิติ" อีกครั้งนะครับ
มีโพสแก้ไขนิดหน่อย...
อายุบวร
.
บุญรักษานะครับคุณวัชราภรณ์
"ครูกานท์"
.