ทางที่หายไป
.
ทางที่หายไป
.
● เราจะผ่านไปได้อย่างไรพ่อ
ความมืดถักทอไปทั่วถิ่น
ทางเลือกทางเดินของแผ่นดิน
โคมไฟไร้สิ้นจะส่องนำ
หนามขวากมากมีอันตราย
สารพัดสัตว์ร้ายกรายกล้ำ
หุบเหวเปลวอัคคีกลีกรรม
เพลี่ยงพล้ำชีวิตเป็นเดิมพัน
จะเลือกทางซ้ายหรือไปขวา
ไม่ขาก็แขนต้องขาดสะบั้น
ไม่พี่ก็น้องต้องจากกัน
ไม่ทันรุ่งแรงรับแสงเช้า
ลูกหวาดลูกกลัวเหลือเกินพ่อ
เมรุไฟจะไม่พอต้องรอเผา
หากเลือดเดียวกันไม่บันเบา
ต้องเอาเลือดเนื้อกันแน่แล้ว
พ่อพูดอะไรให้ลูกฟัง
พอมีหวังสักน้อยจะแน่แน่ว
กลอกหน้าเวทนาตลอดแนว
ไขว่คว้าหาแก้วแววมณี
เราจะผ่านมิผ่านถึงวันพรุ่ง
ยังต้องมุ่งเดินไปใช่ไหมนี่
ยิ่งดึกลึกกำดัดปัถพี
ยิ่งเสียพี่เสียน้องทีละคน
เราจะผ่านไปได้ใช่ไหมพ่อ
กราบขอพรศักดิ์สิทธิ์ลูกสักหน
ให้พบทางที่หายไปในมณฑล
ให้เริ่มต้นประเทศไทยได้อีกครั้ง
.
.
ศิวกานท์ ปทุมสูติ
.
ความเห็น (15)
เราจะผ่านไปได้ใช่ไหมพ่อ
กราบขอพรศักดิ์สิทธิ์ลูกสักหน
ให้พบทางที่หายไปในมณฑล
ให้เริ่มต้นประเทศไทยได้อีกครั้ง
ขอขอบพระคุณค่ะ
บุญรักษา อายุบวร นะครับครูคิม
...
สวัสดีค่ะคุณครูกานท์
ไม่รู้ไม่เห็น...เหมือนคนบอดใบ้....
ทางที่หายไป....หายไปแล้วจากใจ....ใคร....
เราจะผ่านมิผ่านถึงวันพรุ่ง
ยังต้องมุ่งเดินไปใช่ไหมนี่
ยิ่งดึกลึกกำดัดปัถพี
ยิ่งเสียพี่เสียน้องทีละคน
คนไม่มีรากเชื่อค่ะว่า.....ให้เริ่มต้นประเทศไทยได้อีกครั้ง
คนคิดร้ายต้องแพ้ภัยตัวเองค่ะ
มาอ่านครับ ครู
คุณคนไม่มีราก และ คุณกวิน เดินทางกลับบ้านด้วยความระมัดระวังนะครับ...มืดเหลือเกิน
อายุบวร
...
คุณครูกานท์คะ
มืดเหลือเกิน....
เพราะใจคน...ใช่ไหมคะ ทำให้...ทางมืด...
ครูคะ อย่าเศร้าเลยค่ะ การเปลี่ยนแปลงต้องเจ็บปวด และ มีราคาค่างวดของมันเสมอ .... เพียงแต่เราจะยอมรับและคิดว่า...คุ้มค่าหรือไม่เท่านั้นเองค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
คบเพลิง คบใต้ ให้แสงสว่าง
ถ้าอยู่ในมือ สมเด็จพุฒาจารย์โต ท่านก็เอาไว้ จุด เข้าวัง (ในเวลากลางวัน)
แต่ถ้าอยู่ในมือพม่า ในสมัยอยุธา มันก็เอาไว้สุมไฟลอกทองคำจากองค์พระปฏิมา นะครับ
คบเพลงนี้เป็น อัพพยากตาธรรม ขึ้นกับคนใช้ นะครับ
ดื้อ ด้าน รั้น ดันทุรัง...หวังอะไร
ธูป เทียน ดอกไม้...ใส่โลงแก้ว
ฤๅ พริก กับ เกลือ...ที่คั่วแล้ว
บ่วงแร้ว คำสาป...ทุกกัปกัลป์
...
ผิดถูกไม่สำคัญเท่าสันติ
ร้าวแยกแตกปริ...เกินขีดขั้น
หยุดก่อน,แพ้ชนะไม่สำคัญ
หยุดยึดมั่นถือมั่นสำคัญแท้
...
ขอบคุณคุณคนไม่มีราก และ คุณกวิน ที่นำไมตรีและความห่วงใยมาสู่ร่มไม้ชายคายามราตรีดึกหนาว...
ขอให้ความห่วงใยที่เราผองพี่น้องญาติมีต่อกันจงคุ้มครองพี่น้องผู้บริสุทธิ์ดีงามสำนึกกลางท้องถนน และที่สวดมนต์ภาวนาอยู่ในเหย้าเรือนแห่งความรักแผ่นดินเดียวกัน...
...
อายุบวร
ส่งภาพธรรมชาติร่มรื่นมาให้พักใจค่ะ
ขอความร่มเย็นจงดำรงอยู่หัวใจของชาวไทย และแผ่นดินไทย..
แวะมาอ่านอีกทีครับ หวังให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกันนะครับอาจารย์ ราตรีสวัสดีครับ
คุณ ทุ่งสักอาศรม และ ครูกานท์ คะ
อ่านแล้วเศร้า สงสารประเทศไทย เสียดายเวลาที่ผ่านไป และกว่าจะได้เริ่มต้น จะเสียเลือดเสียเนื้ออีกเท่าไร ขอเก็บไว้อ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ
เราจะผ่านไปได้ใช่ไหมพ่อ
เราต้องรอการคิดได้จากใครหรือ
เราคนไทยยิ้มละมัยตามคำลือ
เดี๋ยวนี่คือเอาชนะคะคานกัน
ขอให้ภาวนาธรรมแห่งน้ำมิตร
จงศักดิ์สิทธิ์โดยสันติธรรมวิถี
ขอให้แรงอารมณ์โหมอัคคี
ได้พบโบกขรณี...ที่พักใจ
.
อายุบวร
ครูกานท์