สวัสดีครับครับท่านบล็อกเกอร์ทุกท่าน  บันทึกนี้ ผมเขียนว่าจะหยุดเขียนบันทึกสักพัก เพื่อจะเคลียงาน ที่ได้รับมอบหมาย แต่ อดไม่ได้ที่จะเขียนบันทึก ผมมาคิดดูแล้วการทำอะไรสักอย่างสุดโต่ง เคร่งเครียดเกินไปมันก็ไม่ดีต่อตัวเรา เราเป็นพุทธ ทำไมไม่ทำตามที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสสั่งสอน ให้เรา เดินทางสายกลาง มัชชิมาปฏิปทา  อ่านได้ ที่นี่ครับ และจะปิดกั้นตนเองทำไม ผมคิดว่าการเขียนบันทึกคงไม่รบกวนเวลาการทำงานสักเท่าไร ถ้าเราแบ่งเวลาได้

       ฉะนั้น ผมจึงแบ่งเวลาให้กับการเขียนบันทึกนี้ ชื่อ บันทึกปิดทองหลังพระ ไม่แน่ใจว่า ท่านบล็อกเกอร์บางท่านคงเขียนแล้ว สืบเนื่องมาจากวันที่ผมไปอบรมเจ้าหน้าที่ ที่ จังหวัดฉะเชิงเทรา ซึ่งมีวัดสำคัญ คือวัดหลวงพ่อโสธร  และตั้งใจไว้ว่าไปอบรมครั้งนี้ก็จะไปกราบนมัสการหลวงพ่อโสธร ด้วย  เป็นโอกาสดีวันที่ 3 ของการอบรม ทางทีมงานวิทยากร เห็นว่า เจ้าหน้าที่ผู้เข้าร่วมอบรมบางส่วน ยังไม่เคยไปวัดหลวงพ่อโสธร (บอกตรงว่าผมเองก็ไม่เคยไป)  จึงอนุญาตให้ผู้เข้าร่วมอบรมไปกราบนมัสการหลวงพ่อโสธร ในตอนบ่ายของวันนั้น  เมื่อผมไปถึงวัดหลวงพ่อโสธร ซื้อดอกไม้ธูปเทียน และไปกราบนมัสการหลวงพ่อโสธรองค์จำลอง ที่ ทางวัดได้สร้างขึ้นเพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้  ผมอธิฐานขอพรยาวซะเลยครับ อธิฐานว่า "ขอให้มีความสุขความเจริญ คิดหวังสิ่งใด ขอให้ได้สมความปรารถนา มีแต่มวลมิตร คนที่เป็นมิตรขอให้เป็นมิตรยิ่งๆขึ้นไป คนที่เป็นศัตรูก็ขอให้กลายเป็นมิตร ขอให้พ่อแม่และครอบครอบรวมถึงคนที่รัก ปราศจาคโรคภัยไข้เจ็บ" อธิฐานเสร็จแล้ว ปักธูปเทียน และปิดทองหลวงพ่อองค์จำลอง ผมเลือกที่จะปิดทอง ตรงหลังหลวงพ่อองค์จำลองนั้น โดยเพื่อนคนอื่นเลือกปิดตรงด้านหน้า  เพราะว่า การทำงานของผมที่ผ่านมาผมไม่ได้มุ่งหวังกำไร หรือขาดทุน จากเด็กๆ และไม่หวังให้ใครมายกย่องชมเชยในตัวผม สิ่งที่ผมเขียนลงในบันทึก ของผม เพียงแค่อยากนำเสนอความจริง เสียงเรียกร้อง ของคนชายขอบแค่นั้น และอยากจะส่งเสริมและยกย่องเด็กด้อยโอกาส ให้เขามีโอกาส และยกย่องพวกเขาเหล่านั้น เหมือนบันทึก น้องเพ็ญเด็กสู้ชีวิตและที่สำคัญผมขอทำตามพระบรมราโชวาทในหลวง ของปวงชนชาวไทยและของครูข้างถนน

พระบรมราโชวาท ปิดทองหลังพระ

“…การทำงานด้วยน้ำใจรักต้องหวังผลงานนั้นเป็นสำคัญ แม้จะไม่มีใครรู้ใครเห็น
ก็ไม่น่าวิตก เพราะผลสำเร็จนั้นจะเป็นประจักพยานที่มั่นคง ที่พูดเช่นนี้ เหมือนกับ
สอนให้ปิดทองหลังพระ การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจำเป็นก็ต้องปิด
ว่าที่จริงแล้วคนโดยมากไม่ค่อยชอบปิดทองหลังพระกันนัก เพราะนึกว่า
ไม่มีใครเห็น แต่ถ้าทุกคนพากันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย
พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้…”

พระบรมราโชวาท พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร
ของจุฬาลงกรณ์ ณ หอประชุมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วันที่ 25 กรกฎาคม 2506
ทรงเตือนสติทุกคนให้ทำงานด้วยความตั้งใจ ด้วยความรู้ ความสามารถ
และความสุจริต แม้งานที่ทำนั้นอาจไม่มีผู้ใดทราบ แต่เมื่อเป็นงานที่ก่อให้เกิด
ประโยชน์ต่อส่วนรวมและประเทศชาติแล้ว ควรที่จะทำแม้จะเป็นการทำในลักษณะ
ปิดทองหลังพระก็ตาม เพราะถ้าทุกคนคิดแต่จะปิดทองหน้าพระ ทำงานเอาหน้า
ทำอะไรต้องให้มีผู้รู้ผู้เห็นก็เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องนัก รวมทั้งไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
แก่ประเทศชาติได้อย่างสมบูรณ์ครบถ้วน

นอกจากนี้แล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานพระบรมราโชวาท
เป็นการเตือนสติข้าราชการทุกคน เนื่องในโอกาสวันข้าราชการพลเรือน
1 เมษายน 2533 ให้ทำงานโดยคำนึงถึงผลงานที่ปฏิบัติ มากกว่าผลประโยชน์
อย่างอื่น เหมือนดังเช่นการปิดทองหลังพระ

“…ในการปฏิบัติราชการนั้น ขอให้ทำหน้าที่เพื่อหน้าที่ อย่านึกถึงบำเหน็จรางวัล
หรือผลประโยชน์ให้มาก ขอให้ถือว่าการทำหน้าที่ได้สมบูรณ์เป็นทั้งรางวัลและ
ประโยชน์อย่างประเสริฐ จะทำให้บ้านเมืองของเราอยู่เย็นเป็นสุขและมั่นคง…”

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานพระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทาน
ปริญญาบัตรของ วิทยาลัยเทคโนโลยีและอาชีวศึกษา วันที่ 8 กรกฎาคม 2530
เกี่ยวกับการทำงานว่า เมื่อมีโอกาสและมีงานทำ ควรเต็มใจทำโดยไม่จำต้อง
ตั้งข้อแม้หรือเงื่อนไขอันใดไว้ให้เป็นเครื่องกีดขวาง.

โอภาส เสวิกุล…..เรียบเรียง