๑๒๔.แอบเก็บการบ้าน : หลวงพี่ติ๊ก

บันทึกถึงพระคุณเจ้า : หลวงพี่ติ๊ก

ก่อนที่ฉันจะย้ายมาอยู่โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ ฉันไม่ทราบมาก่อนว่าโรงเรียนวิทยสัมพันธ์ตั้งอยู่ที่ไหน เพียงแต่ทราบว่าโรงเรียนขาดครูสอนภาษาอังกฤษ และเป็นโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา และเดินทางเพียง ๗๘ ก.ม.ลดลงจากเดิมเกือบ ๕๐ ก.ม.จึงเลือกย้ายมาที่นี่ด้วยความพอใจ...จากการสังเกตพฤติกรรมของนักเรียนแต่งกายไม่เรียบร้อย พูดไม่ไพเราะ กิริยามารยาทไม่งดงามสมกับเป็นเด็กไทยวัยนักเรียนและขาดโรงเรียนบ่อย

การกราบการไหว้ก็ไม่สวยงาม การอบรมได้เริ่มขึ้นครั้งแรกในชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ปีการศึกษา ๒๕๔๖ นักเรียนไม่กล้าแสดงออก อายที่จะยกมือขึ้นไหว้อย่างช้า ๆ สวยงามอ่อนหวาน นักเรียนหญิงคนหนึ่งถึงกับร้องไห้เพราะไม่อยากฝึกไหว้ เมื่อบอกว่าก่อนมาโรงเรียนและกลับบ้านต้องไหว้ผู้ปกครองด้วย นักเรียนชายคนหนึ่งบอกว่าได้ทำแล้วแต่หัวใจจะวายให้ได้ เนื่องจากไม่เคยทำและผู้ปกครองประหลาดใจ

การฝึกกราบผู้ใหญ่ซึ่งเป็นการยากมากสำหรับเด็ก ฝึกแทบทุกวัน ฝึกบ่อย ๆ เมื่อมีโอกาส ฝึกจนถึงทุกวันนี้เมื่อผู้ใหญ่นั่งเก้าอี้นักเรียนต้องเดินเข่านั่งพับเพียบมือประสานไว้บนตักและกราบ ส่วนการกราบพระนักเรียนได้รับการฝึกมามากมายหลายสำนัก และมีความเข้าใจตรงกันว่าควรกราบอย่างไร นักเรียนสามารถทำได้ทั้งหญิงและชาย นอกจากนี้เมื่อมีแขกมาเยี่ยมโรงเรียนให้ทำความเคารพด้วยการไหว้อย่างนอบน้อมสวยงาม พบผู้ปกครองหรือคนที่อาวุโสกว่าให้ไหว้ทุกครั้ง

ครูจะทักทายและลากันด้วยการไหว้ สวัสดีกันทุกวันและทุกครั้งเมื่อพบกัน เมื่อนักเรียนไหว้ไม่สวยครูจะแนะนำและให้ไหว้ใหม่เป็นการฝึกอยู่เสมอ ๆ และเป็นข้อตกลงร่วมกันว่าพวกเราจะฝึกให้นักเรียนมีมารยาทงาม พูดจาไพเราะสุภาพและแต่งกายสะอาดเรียบร้อย และนักเรียนรุ่นน้องจะไหว้รุ่นพี่เมื่อพบกันตอนเช้าและลากลับบ้าน

นักเรียนตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันการประกวดโครงงานที่สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต ๓ เมื่อถึงเวลาได้ขึ้นไปบนเวทีก่อนที่พิธีกรจะประกาศเรียก นักเรียนได้ทำความเคารพโดยการนั่งลงกราบ ทำให้พิธีกรสงสัยว่านักเรียนโรงเรียนใดขึ้นไปก่อน เมื่อเห็นการกราบจึงเข้าใจว่า..”อ้อ..วิทยสัมพันธ์ เพราะเห็นกราบ” หลาย ๆ ครั้งหลายเหตุการณ์นักเรียนจะถูกบันทึกภาพเป็นที่พอใจของผู้มาเยือน

วันที่ ๒๒ มกราคม ๒๕๕๒ เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ จะต้องเรียนภาษาอังกฤษ เมื่อครูรับแขกนักเรียนจึงไปร่วมรับด้วย นักเรียนทุกคนเข้าไปนั่งในห้องประชุมแล้วกราบพ่อครูบา คุณหมอสุธีและคุณราณี และกราบหลวงพี่ติ๊กเป็นลำดับสุดท้าย และเป็นการกราบพระที่ไม่ถูก หลวงพี่ติ๊กตำหนิเบา ๆ แบบเอ็นดูแกมขบขันว่า “กราบฆราวาสก่อนกราบพระ” ซึ่งเป็นการบ้านข้อสำคัญที่นักเรียนจะต้องร่วมกันคิด

พี่คิมเพิ่งมีความรู้มาไม่นานนี้เองเรื่องคำว่า..กราบนมัสการ กับคำว่า นมัสการ
ความรู้ที่ได้รับจากการกระทำ และจากการทำผิดพลาดนี้จำนานมากค่ะ
พี่คิมเรียนมาจากโรงเรียนคริสต์ แต่ทางบ้านส่งเสริมให้อ่านหนังสือคำสอนทางธรรมะ
โตขึ้นก็ยังเงอะงะ ไปทำบุญวันเกิดหลวงพ่อต้องหยุดบอกว่า..ถ้าได้ยินสวดถึงตรงนี้ต้องกรวดน้ำนะโยม
ไปถวายอาหารให้ท่านโชว์ตอนบวชเป็นพระ ก็ใช้แทนตัวเองว่า อาตมาจะกลับบ้านแล้วนะโยมพระ
ท่านโชว์บอกว่าถ้าไม่ได้อยู่ในผ้าเหลืองจะเขกกระบาล
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
เห่ยไหมเนี่ยยยยยย

คิม นพวรรณ