- เขียนบันทึกใหม่แล้ว..ไปนอนค่ะ
- ตื่นมาทักทายเพื่อน ๆและตอบเม้นท์
- พยายามดูแลตัวเองนะ ต้องเชื่อหมอด้วย
- ปัญหาเด็กบ้านนอกมีมากค่ะ
- จะเล่าเป็นคน ๆไป
๒๔๒.ช่วยแก้ไขแม้ไม่ได้สร้าง
ครูประชำชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ เล่าให้ฟังว่า "น้องอิ๋งขาดเรียนบ่อย คราวนี้ขาด ๒ วันติดต่อกัน เรื่องจากไปติดตามหาแม่ที่ทำงานร้านอาหารที่พิษณุโลก เพราะไม่หิว ไม่มีข้าวกิน" ครูประจำชั้นได้ให้การช่วยเหลือเบื้องต้นคือนำอาหารและข้าวไปเผื่อน้องอิ๋งทุกวัน และตักเตือนว่าไม่ให้ไปติดตามหาแม่ตามลำพัง เพราะกลัวถูกล่อลวง
อีกไม่กี่วันต่อมา นักเรียนชั้นมัธยมต่างเล่าว่า "กลางคืนประมาณ ๕ ทุ่ม เสียงตามสายของบ้านผู้ใหญ่บ้าน ได้ประกาศตามหาน้องอิ๋งชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ " เนื่องจากแม่กลับมาจากทำงานตอนดึกแล้วไม่พบลูก เพราะน้องอิ๋งไปทานข้าวและขออาศัยนอนบ้านคนอื่น
เย็นวันนั้นเป็นวันศุกร์ ฉันได้ไปที่ห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ เพื่อไปขอดูตัวน้องอิ๋งและต้องการสอบถามความเป็นมา เมื่อพบตัวน้องอิ๋งฉันเปลี่ยนใจทันทีด้วยการชวนน้องอิ๋ง "วันนี้ไปนอนบ้านคุณครูไหมลูก ไปทานข้าว ทานอาหาร ทานขนม ดื่มนมให้อิ่มท้อง" โดยตั้งใจว่าจะพาไปดูแลช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ นอกจากนั้นจะพยายามช่วยเหลือเรื่องอาหารการกิน
ฉันต่อโทรศัพท์ให้น้องอิ๋งพูดกับแม่ ตอนนั้นแม่น้องอิ๋งทำงานที่จังหวัดเลย และฉันได้พูดต่อจากน้องอิ๋ง ได้รับคำยินยอมว่า "หนูยกน้องอิ๋งให้ครูคิมเลย ให้อยู่ตลอดไป น้องอิ๋งจะได้สบาย หนูไม่มีปัญญาจะเลี้ยงลูกและไม่มีเวลา หนูต้องไปทำงานยังต่างจังหวัดเรื่อย ๆไป หนูจะได้หมดห่วง"
ฉันยังไม่ตัดสินใจอะไรเพียงแต่รับน้องอิ๋งมาไว้ก่อน จากการสอบถามและปรึกษากับเพื่อนครูในโรงเรียนแล้ว ตกลงกันว่าน้องอิ๋งอยู่บ้านโดยลำพังไม่ได้แน่นอนเป็นอันตรายและเสี่ยงภัยด้านอื่น ๆ เพราะเด็กโตวันโตคืน ไม่มีผู้ใหญ่ดูแลและบ้านก็ไม่แน่นหนา นอนกลางคืนไม่มีมุ้งกาง ไม่มีผ้าห่ม เนื้อตัวมีแผลจากยุงกัดเหวอะหวะไปทั้งตัว ต้องพาไปให้หมอรักษา
น้องอิ๋ง..ได้อยู่กับฉันวันแรกทานข้าวกับปลาทูทอด ปรากฏว่าก้างปลาทูถูกแทะจนใสสะอาด ไม่เหลือเนื้อปลาแม้แต่นิดเดียว ข้าวที่ติดจานเก็บกินทุกเม็ด เศษแตงกวาที่ฉันวางไว้ขอบจาน น้องอิ๋งเก็บใส่ปาก และบอกว่า "วันนี้หนูทานข้าวได้เต็มที่และอร่อยที่สุดในโลก" และบอกว่าเมื่อทานข้าวอิ่มจะปวดท้องเสมอ น้องอิ๋งจึงอยู่กับฉันแบบเลยตามเลย ตอนเย็นซื้อชุดนักเรียนทุกวันเพราะซักไม่ทัน ประมาณ ๒ เดือนกว่า ๆ หน้าตาอิ่มเอิบขึ้น มีขนมและผลไม้ไปทานและแจกเพื่อน ๆ
วันหนึ่งญาติฝ่ายพ่อน้องอิ๋งซึ่งมีศักดิ์เป็นป้า อาและแม่เลี้ยงมาบอกว่าจะขอรับน้องอิ๋งไปอยู่ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เนื่องจากเข้าใจผิดคิดว่าแม่ของน้องอิ๋งขายลูกสาวให้ฉัน จึงใช้สิทธิ์ของญาติทางพ่อจะมารับตัวน้องอิ๋งไปเลี้ยงดู ครูของน้องอิ๋งจึงโทรศัพท์ไปหาแม่น้องอิ๋งที่จังหวัดเลย ให้กลับมาแก้ปัญหา เธอจึงได้แจ้งย้ายน้องอิ๋งไปอยู่ที่จังหวัดเลยด้วย
แม่ของน้องอื๋งเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ คาดว่าคงแต่งงานเมื่ออายุยังน้อย สามีคนแรกมีลูกชาย ๑ คนเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ น้องอิ๋งเป็นลูกที่เกิดจากสามีคนที่สอง หย่าร้างกันไปโดยที่น้องอิ๋งก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อ และเธอกำลังจะมีสามีคนที่สาม (ปัจจุบันมีสามีคนที่ สามและมีลูกอีก ๑ คน)
แม่ของน้องอิ๋งไปทำงานร้านอาหาร ๔-๕ วันกลับมาบ้านครั้งหนึ่ง ปล่อยให้ลูกอยู่กันลำพัง น้องก็อล์ฟพี่ชายคนโตหาปลา กบ เขียดมาเป็นกับข้าว แต่มีย่าและปู่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ก็ได้แต่เอาตัวเองรอดไปเป็นคราว ๆ ทิ้งน้องอิ๋งให้อดอยาก ยังไม่สามารถไปรับจ้างเหมือนเด็กโต ๆได้
น้องอิ๋ง กำลังจะขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ แม่ได้ย้ายน้องอิ๋งกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน ปัจจุบันน้องอิ๋งอยู่กับแม่และพ่อคนใหม่ แต่ฉันก็ดูแลน้องอิ๋งอยู่ห่าง ๆ ให้ความช่วยเหลือขนม อาหารการกินเป็นบางเวลา เมื่อน้องอิ๋งต้องการจะมาหาฉันที่ห้องเรียนภาษาอังกฤษ แม้จะรักและสงสารแต่ก็ไม่กล้าพามาดูแลอีก
สังคมที่เปลี่ยนแปลงคนในบ้านนอกขาดโอกาสทางการศึกษา ฐานะยากจนและขาดแคลน มีครอบครัวก่อนวัยอันสมควร ตัดสินปัญหาด้วยการหย่าร้าง ทำให้ปัญหาการขาดความรัก ความอบอุ่นต่อเด็กในวัยเรียนติดตามมา ครูในโรงเรียนแม้ไม่ได้มีส่วนในการสร้างปัญหาก็ตาม แต่หลีกเลี่ยงหรือปฏิเสธในการไม่ช่วยเหลือนั้นไม่ได้เป็นอันขาด
ปัญหาแบบนี้จะเกิดขึ้นเสมอ เมื่อครูให้ความช่วยเหลือเด็ก ๆ ญาติจะเข้ามายุ่ง ทำให้ครูเป็นกังวลและวุ่นวายใจ การจัดการของโรงเรียนก็คือครูทุกคนเสนอเด็กที่มีปัญหาด้านต่าง ๆ จัดกลุ่มเพื่อให้ความช่วยเหลือด้านอาหารกลางวัน เมื่อมีผู้มาบริจาคทุนการศึกษา เสื้อผ้า จึงจัดสรรให้ ส่วนครูประจำชั้นต้องหมั่นไปเยี่ยมบ้าน หาวิธีการส่งเสริมความสามารถเฉพาะตัวของเด็กเพื่อลดปมด้อย
น้องอิ๋งที่ลำปาง
วันแรกที่พาน้องอิ๋งมาอยู่ รุ่งขึ้นเดินทางไปลำปาง น้องอิ๋งแต่งกายด้วยเสื้อผ้าขาดแหว่ง มอมแมม ผมเป็นกระเซิง ตกลงกันทั้งคระเดินทางว่าเจอร้านขายเสื้อผ้าให้จอดทันที วันนั้นน้องอิ๋งเด่นเรียกความสนใจให้คนมองเป็นพิเศษ
คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม น้องอิ๋ง ปัญหาพ่อแม่หย่าร้าง แต่งงานเมื่ออายุยังน้อย
หมายเลขบันทึก: 259265เขียนเมื่อ 4 พฤษภาคม 2009 21:04 น. ()ความเห็น (46)
- สวัสดีค่ะ
- น่าสงสารน้องจังเลยค่ะ
- แต่ครูก็ต้องให้ความเมตตากับลูกศิษย์เสมอค่ะ
- วันนี้ไปทำงานแล้วค่ะ
- อาการเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ
- แต่หมอบอกว่ายังไม่ควรขับรถค่ะ
- คิดถึงน่ะค่ะ
หลับฝันดีนะคะ
ขอบคุณพี่ครูคิม ครูดีที่หนูรัก
ขอคุณความดีคุ้มครองนะคะ
รักวิชาชีพครู...รักเด็กๆด้วยค่ะ
มาส่งการบ้านครับ
สวัสดีครับ ครูคิม
มาชื่นชมคุณครูคิมครับ...
และดีใจครับที่มีคุณครูที่ไม่ปล่อยวาง
ในเรื่องความเป็นอยู่ของลูกๆ(ลูกศิษย์)
ขอบคุณครับที่มีคุณครูอย่างครูคิม...
จะมาอ่านติตามต่อไปครับ...
เป็นความโชคดีของน้องอิ๋งแล้วครับ
(สังคมเรายังมีครอบครัวของนักเรียน
ที่ลำบาก...อดมื้อ...ไม่ได้กินอีกมากครับ
และคุณครูที่อยู่ตามหมู่บ้าน-ตำบล ยังคงพบเห็น
เป็นประจำ...ซึ่งผมก็เคยได้ช่วยเหลือ
ลูกๆ(ลูกศิษย์) มาพอสมควร...แต่ก็ขึ้นอยู่กับ
ความเมตตาของแต่ละท่านแล้วละครับ)
แวะมาอ่านน้องอิ๋ง ลูกศิษในดวงใจครูคิม
สวัสดีค่ะ ครูคิม
"วิธีการส่งเสริมความสามารถเฉพาะตัวของเด็กเพื่อลดปมด้อย"
แลกเปลี่ยนความรู้ และสาระขันนะคะ
การบริหารสถานการณ์ของเด็กและเยาวชน
โชคดี มีสุขค่ะ
- เรื่องน้องอิงจำได้ว่า
- พี่ครูอุ๊ยเคยเอามาเล่าแล้ว
- เมื่อนานมาแล้ว
- ใช่ไหมคะ
- หรือคนละคน
- แต่อ่านแล้วสงสารจับใจ
- สงสารทั้งเด้กและครู
- ที่ถูกแปลความหมายของการอยากช่วยเหลือ
- เป็นอย่างอื่น
พี่ครูคิมคะ....
...^___^...ไปพร้อมกับน้องอิ๋งค่ะ
สวัสดีค่ะน้องเดียวสุนันทา
สวัสดีค่ะน้อง@..สายธาร..@
- ขอขอบคุณค่ะน้อง
- เคยเจอหรือยังคะ..โจทย์สาหัสแบบพี่คิม
- หรือขั้นโคมา ก็มากนะคะ
สวัสดีค่ะท่าน..เบดูอิน
- งง..ค่ะ
- ขอขอบคุณที่มาฝากร่องรอยไว้ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ประเสริฐ ศรีแสนปาง
-
ขอขอบคุณอาจารย์ที่มารับความรู้สึกของครูและเด็กค่ะ
-
แทนที่จะโชคดี..แต่เพราะผู้ใหญ่..อิจฉาเด้ก
-
ดูเหมือนน้องอิ๋งจะ..ลำบากอีกต่อไป
-
ค่ะ..อาจารย์ในสังคมเรายังมีครอบครัวของนักเรียนที่ลำบาก...อดมื้อ...ไม่ได้กินอีกมากค่ะ
-
ช่วยเท่าที่ทำได้และกำลังความสามารถค่ะอาจารย์
ฟังเรื่องราวของพี่ครูคิมแล้ว เศร้าใจกับแม่ยุค ใหม่ค่ะ
เกือบทุกโรงเรียนในชนบท มักจะพบปัญหาคล้ายๆกัน
ก็ขอภาวะนาให้รอดปากเหยี่ยวปากกาไปได้นะคะ
สวัสดีค่ะ
สงสารน้องอิ๋งค่ะ
หัวใจน้องคงจะหว้าแหว่น่าดู...
โถๆ...เห็นภาพที่น้องกินข้าวได้อร่อยที่สุดในโลก
มันโดนใจจนน้ำตาไหล...นะ
สวัสดีค่ะน้องมหาเหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์
-
รวยอยู่สุขสบายแล้ว..อย่าลืมแบ่งปัน
-
เด็ก ๆ คนข้างเคียงในสังคมนะคะ
-
เขารอคอยพวกเราอยู่คะ
สวัสดีค่ะน้องจิ๋วภัทรานิษฐ์ เจริญธรรม
- ขอขอบคุณที่แนะนำค่ะ
- จะติดตามไปศึกษาเรียนรู้นะคะ
สวัสดีค่ะน้องเขี้ยวมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
- เที่ยวนี้นำมาสรุปให้สอดคล้องกับ..ความเหลื่อมล้ำค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะ
- ที่มารับความรู้สึกด้วยกัน
น้องอิ๋งเป็นเด็กน่าเห็นใจคนที่สองแล้วครับพี่คิม จากบันทึกก่อนหน้าเรื่องคุณแม่จอมดื้อ อิอิ
โอ๊ย...โอ๊ย (ลอกเลียนพี่เอก อิอิ) โชคดีนะอิ๋งที่มาเรียนโรงเรียนพี่คิม เจอแม่ที่ใจดีอย่างนี้ หนูต้องเอาแบบอย่างพี่คิมนะครับ
เติบใหญ่ไปต้องเป็นคนดีและ ให้ความรักกับคนอื่น เหมือนอย่างที่หนูได้จากพี่คิมน๊า...(ตกลงมาเม้นต์พี่คิม หรือเม้นต์น้องอิ๋งกันแน่ อิอิ)
โอ๊ย...ได้บุญกุศลมหาศาลครับพี่คิม อิ่มใจไปด้วย :)
สวัสดีค่ะน้องครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…
- ครั้งนั้นพี่คิมรักษาเหาด้วยค่ะ
- ไข่เหาเต็มหัวเลย
- น้องอิ๋งชอบมานอนกอดและคลอเคลียเล่นผม
- เจอบ้างหรือยังคะ..โจทย์มันฮา
สวัสดีค่ะน้องนกNU 11
-
ขอขอบคุณน้องนกทีมารับความรู้สึกค่ะ
-
เจอโจทย์..แบบนี้หรือยังคะ
สวัสดีค่ะน้อง แดง
-
พฤติกรรมอื่น ๆก็เปลี่ยนไปด้วยนะคะ
-
เพราะเห็นแม่พาผู้ชายเปลี่ยนหน้ามาที่บ้านเสมอ ๆ
-
ขอขอบคุณที่มารับความรู้สึกค่ะ
สวัสดีค่ะน้องเดย์ adayday
- ยังไม่ใช่ที่สองนะคะ
- น้องเดย์ลืมติดตามบันทึกก่อนหน้านี้
- มีโจทย์มันฮาทั้งนั้นค่ะ
- เขียนบันทึกแล้วเข้านอน..ไปประมาณ ๓ ชั่วโมง
- ตื่นมาตอบเม้นท์แบบนี้เสมอค่ะ
- โรงเรียนเปิดก็จะลดน้อยลง
- เฮ้อ..น้องเดย์ ยังไม่ทราบว่าจะมีโจทย์อะไรมาท้าทายอีก
- ขอขอบคุณค่ะ
- แวะมาเม้นท์ได้นิดหน่อย
- เครื่องคอมยังไม่กลับบ้านเลย ติดไวรัสงอมพระราม
- เมื่อกี้แวะไป ลดช่องว่างระหว่างวัยมาค่ะ ไปโอ๊ย โอ๊ย คิดถึงจังที่บ้านคุณเอกมาค่ะ
- วันนี้ว่าจะเข้าโรงเรียนไปต้อนรับน้องพนักงานราชการบรรจุใหม่
- เพื่อลดความเหลื่อมล้ำและช่องว่างระหว่างข้าราชการเก่า(แก่แล้ว) กับน้องพนักงานราชการใหม่ไฟแรงซะหน่อยอ่ะค่ะ
- เฮ้อ...กลุ้มจัง โรงเรียนเปิดเทอมมานี้ เครื่องแบบมันเล็กลง มันคับอ่ะ ทำไงดีคะพี่คิมขา
- หุ่นไม่สวยไม่อยากแต่งเครื่องแบบอ่ะ กลัว ผอ.ตำหนิจัง ว่าเราไม่พร้อมที่จะทำงาน
สวัสดีเช้าวันหยุดค่ะ..
แวะมาอีกรอบนึกได้ว่าเคยเจอคำพูดของแม่เด็กๆคล้ายๆกัน แต่คนละประเด็น
เหตุเกิดเมื่อตอนไปเยี่ยมบ้านนักเรียน หนูไปบ้านน้องนุ๊กพูดคุยกับคุณแม่ของน้องนุ๊กก็สังเกตุดูคุณแม่เขาแปลกๆ พอหนูบอกว่าขอยืมตัวน้องนุ๊กให้พาไปบ้านเพื่อนคนอื่นๆที่อยู่ละแวกนี้ได้ไหม คุณแม่บอกว่า ครูเอาไปเลยก็ได้...อ้าว
พอถึงตอนนำตัวมาส่ง คุณแม่บอกว่า อ้าว...นึกว่าจะเอาไปเลย....ตกลงไม่รู้ว่าหนูโดนประชดหรือคุณแม่พูดจริง
พอดีมีเหตุจับได้ว่าน้องนุ๊กขโมยของเพื่อนขโมยของครูบ่อยๆ ก็เลยเริ่มสังเกตพฤตกรรม พี่คิมขา...รู้แล้วอยากร้องไห้ คุณแม่น้องนุ๊กติดการพนันถึงให้น้องนุ๊กอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ(ดูแล้วก็ไม่ค่อยสนใจลูกด้วย) น้องนุ๊กไม่ค่อยได้เงินมาโรงเรียน จะอยู่ดีกินดีหน่อยก็ตอนพ่ออยู่บ้าน แต่พ่อไม่ค่อยอยู่หรอกค่ะเป็นลูกจ้างทีมเครื่องไฟ ต้องไปกับเครื่องไฟบ่อยๆ
พี่คิมขาถ้าให้เล่ายาวมาก(เขียนบันทึกได้1บันทึกเลยล่ะค่ะ ^_^)
สรุปว่าน้องนุ๊กตัวผอมๆดำๆผมหยิกๆ(เหมือนหนูตอนเด็กๆเลย)น่าสงสารมาก
พี่คิมเจ้าขา...วันนี้หนูโม้ยาวจัง พอดีกว่าค่ะ
ให้กำลังใจกันและกันนะคะ สัปดาห์หน้าโรงเรียนเปิดแล้ว สู้ๆค่ะ ^_^
เรื่องราวพี่คิม..มีคุณค่ามากครับ แบบนี้ Humanized Educare ตัวจริงเสียงจริงเลยครับ
ผมมองว่าการให้โอกาสคน เป็นการให้โอกาสที่ยิ่งใหญ่...พี่คิมทำ และทำได้ดี
ขอคารวะครับพี่ครับ
ชื่นชมพี่คิมค่ะ
ภาพนี้น่ารัก อบอุ่นจัง!!!
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
โอ๊ย ..โอ๊ย ตามคุณเดย์ด้วยคนค่ะ
คุณครูหัวใจงามจริงๆ นะคะ พอลล่าว่า Humanized EDU. เริ่งจากเรื่องเล่าแบบนี้ในทุกๆที่ ทุก รร. ที่มีเรื่องราวดีๆ แบบพีคิมทำอยู่ค่ะ คุณครูที่ดูแลเด็กด้วยหัวใจ ไม่ใช่แค่สอน..สุดยอดเลยค่ะ เป็นครู เป็นแม่ เป็นทุกๆ อย่าง ค่ะ
โอ๊ย..โอ๊ย.. ตามน้องพอลล่ามาค่ะ
น้องครูคิมนี่แหละคือสิ่งสวยงามของครูนั่นเอง
โอ๊ย..... โอ๊ย
สวัสดีค่ะน้อง อิงจันทร์
- วันนี้กลับบ้านก็เกือบ ๕ โมงเย็นค่ะ
- ได้คอมมา ๑ เครื่องและกล้องถ่ายรูป ๑ ตัว เอาไว้ไปถ่ายรูปทะเลที่หัวหินค่ะ นาน ๆ ซื้อของขวัญให้ตัวเองค่ะ
- ตื่นเต้น..ไม่เคยเห็นทะเล..ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ จะนั่งดูหมดวันหมดคืนเลยดีไหมคะ
- โอ๊ย โอ๊ย คิดถึงจังที่บ้านคุณเอก....ท็อปฮิต..จังนะคะ ยังงง..และสงสัยน้อย ๆ
- โรงเรียนพี่คิมได้พนักงานครู ๑ และครูพันธุ์ใหม่ ๒ รวมเป็น ๓ พี่คิมเหงาแน่ ๆ มีน้องใหม่มาแชร์ชั่วโมงสอน
- เครื่องแบบมันเล็กลง...แน่นอน...ระวัง ผอ.ให้ยืนขาเดียวนะคะ.. โทษฐานไม่พร้อมที่จะทำงาน
- ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ
สวัสดีค่ะน้อง KRUPOM
- วันนี้ไปเดินเล่นศูนย์ ICT มาทั้งวันค่ะ
- ดูโน่นดูนี่..ได้เรียนๆด้รู้ไปด้วย เพราะไหนของแปลกใหม่
สวัสดีค่ะน้องครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…
- เช่นเดียวกันค่ะน้อง..บางเรื่องทำให้เราซึมและอยากร้องไห้ค่ะ
- พี่คิมอยากให้น้อง..เล่า
- แล้วเรามาแลกเปลี่ยนกันนะคะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสีดค่ะน้องเอกจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
- ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ
- รอ..ความหวังที่จะมาช่วยกันพัฒนาค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง คนไม่มีราก
- หลังจากวันนั้น
- พี่คิม..เหาเต็มหัวเลยค่ะน้อง
- เกือบโกนผมทิ้ง..ดีร้านเขามียารักษาให้ค่ะ
- ขอขอบคุณที่มารับความสึกค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
- โอ๊ย ..โอ๊ย ...ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.
- รอความช่วยเหลือและคำปรึกษาจากน้องพอลล่าเกี่ยวกับ Humanized EDU.
- และรอ..ความหวังค่ะ
- ขอขอบคุณนะคะสำหรับสื่อ..ได้รับเรียบร้อยแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่krutoi
-
โอ๊ย..โอ๊ย.. ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ.
-
อยากจะ...โอ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มากกว่าน้องเอกอีกนะคะ
-
ขอขอบคุณพี่ต้อยค่ะ
-
สักครู่จะสมัครเรียนตามพี่ต้อยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเมธา สุพงษ์
- ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
- ขอขอบคุณที่มาทักทายและรับความรู้สึกค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ หวังว่าน้องอิ๋งคงจะได้อยู่ที่บ้านครูคิมต่อไปนะครับ..
สวัสดีค่ะ
- ไปออกกำลังกาย..เพื่อนบ้านชวนทานข้าว
- และคุยกันสารพัดเรื่องราว
- เพิ่งกลับบ้านค่ะ
- น้องอิ๋ง..อยู่กับแม่แต่จะช่วยดูแลอยู่ห่าง ๆค่ะ
- อ่านบันทึกของครูคิมแล้ว ทำให้สงสัยว่า เรามีระบบหรือหน่วยงานให้ความช่วยเหลือเรื่องนี้กับเด็ก ที่เป็นเจ้าภาพจริงๆ หรือไม่
- ครูคิมทำด้วยใจรัก แต่มันก็ทำให้ผมคิดถึง เด็กคนอื่น ในโรงเรียนอื่น ในจังหวัดอื่น
สวัสดีค่ะคุณนาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
- เด็กจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใครเลยนะคะ
- ถ้าหากมีผู้เมตตาให้เงินทุกการศึกษามา ๑๐๐๐ บาท
- เงินจะถูกแบ่งเฉลี่ยให้เด็กประมาณ ๓ คนค่ะ
- น้องอิ๋ง..เคยได้ทุนไปครั้งหนึ่ง ๓๐๐ บาท
- วันต่อมาแม่ก็มาติดตามขอเบิกไปใช้..แต่ทางโรงเรียนเขาไม่ให้นะคะ..บอกว่า..เป็นเงินของเด็ก
- ส่วนค่าขนมหรือเล็กน้อยครูคิมจะจ่ายให้สัปดาห์ละ ๓๐-๕๐ บาทค่ะ
- ความช่วยเหลือของชุมชน เช่น ของครูคิมหรือผู้มีจิตศรัทธา เป็นจุดเด่นของสังคมไทยนะครับ
- แต่ผมมองไปถึง หน่วยงานเจ้าภาพ เช่น ประชาสงเคราะห์จังหวัด อะไรประมาณนั้นนะครับ
- หน่วยสิทธิประโยชน์คนไข้ ของโรงพยาบาล เคยเล่าว่า สามารถติดต่อประชาสงเคราห์จังหวัด เวลาคนไข้และครอบครัวมีปัญหาเรื่องทำนองนี้ได้
สวัสดีค่ะคุณหมอ นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
- ความช่วยเหลือของชุมชน เช่น ของครูคิมหรือผู้มีจิตศรัทธา เป็นจุดเด่นของสังคมไทยนะครับ
- หน่วยงานพวกเรายังไม่ได้รับความช่วยเหลือค่ะ แต่ทางชุมชนที่ผ่านมายังผู้ใหญ่บ้านหรือองค์กรท้องถิ่น..เท่าที่ทราบก็มีบ้างเพียงเล็กน้อยค่ะ
- ขอขอบพระคุณ..คุณหมอที่กรุณาติดตามค่ะ