เวทีระพีเสวนา : ๘ . ปฐมกถาอาจารย์ระพี สาคริก


 

 

รายการแรกของการเสวนาเริ่มต้นด้วยเสียงไวโอลินจากอาจารย์ระพี พร้อมด้วยเสียงคณะนักร้องจากสถาบันอาศรมศิลป์ ในเพลง ทะเลงาม ซึ่งเป็นเพลงที่อาจารย์ประพันธ์ขึ้นเมื่อไปเรียนอยู่ที่วิทยาลัยเกษตรศาสตร์แม่โจ้ เมื่อปีพ.ศ.๒๔๘๔

 

อาจารย์เริ่มเล่าว่า แม่โจ้ทำให้ผมเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา ด้วยบรรยากาศของป่าจริงๆ จนมีคำกล่าวว่า ใครไม่ได้เป็นมาลาเรีย ไม่ได้ประกาศนียบัตรแม่โจ้ ไวโอลินตัวที่สีอยู่นี้เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่คุณพ่อให้ไว้ โชคดีที่ได้ไปรู้จักกับเพื่อนชื่อระดม ที่ชอบสีไวโอลินเหมือนกัน ระดมมักจะสีเสียงประสาน เห็นระพีที่ไหนก็จึงเห็นระดมที่นั่น ผมเป็นไวโอลิน ๑ ระดมเป็นไวโอลิน ๒

 

หน้าแล้งอากาศที่แม่โจ้ร้อนมาก หมายังไม่อยู่เลย มันอดตาย ตอนปิดภาคหน้าแล้งเคยไปล่าแย้มากินกัน ต้องเตรียมทำกระสุนดิน และแร้วดัก ปกติแย้เป็นสัตว์ที่วิ่งเร็วมาก แต่ถ้าผิวปากมันจะหยุดนิ่งให้ยิงเอายิงเอา ได้แย้มาแล้วก็ทอดไข่เจียวใส่แย้ ไข่สุก แต่แย้ไม่สุก ทานไปก็อ้วก! ฝึกความอดทน

 

เมื่อตอนเด็ก คุณตาคุณยายเลี้ยงเอาใจ พ่อไม่ชอบเลย พ่อเป็นคนสมถะ บอกว่าฉันให้ได้แต่การศึกษา เข้าโรงเรียนปีแรกให้ไปอยู่ประจำ ปีต่อมาให้ไปอยู่บ้านครูของพ่อซึ่งเป็นหมอ ตอนนั้นอายุ ๗ ขวบ ต้องตื่นตี ๔ ตักน้ำใส่โอ่ง ถูบ้านทั้งมืดๆ เดินจากบ้านครู ๓ กิโลถึงจะถึงโรงเรียน อาหารก็ไม่มี ต้องไปเก็บอาหารที่เขาทิ้งตามถังขยะมากิน รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้านักเรียนบอกให้มาเอาเงินที่เขาไปซื้อ ผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ

 

ตอนพ่อแม่เลิกกัน พ่อเอาไปฝากไว้บ้านญาติ ตอนนั้นเป็นวัณโรคลงปอด มีคุณหมอที่อยู่บ้านใกล้กันช่วยรักษาให้จนหาย ผมผ่านความยากลำบากในชีวิตมามาก เห็นความยากลำบากเป็นความสุข ไม่ใช่ความทุกข์

 

หมายเลขบันทึก: 230610เขียนเมื่อ 19 ธันวาคม 2008 10:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 พฤษภาคม 2012 11:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท