สืบเนื่องจาก จากบันทึกเรื่องลูกสุนัขไม่มีบ้าน

เมื่อวันที่ 1 กรกฏาคม 2552

http://gotoknow.org/blog/krutoiting/272391

 

บุญเหลือคือตัวที่กำลังมุดหน้า สีน้ำตาล ที่พูดว่า"หนูกำลังจะเป็นลม"

เป็นสุนัขที่ตัวเล็กกว่าพี่ๆ กินอิ่มก็จะหลับ ไม่ชอบเล่น

อิอิ นอนหลับน้ำลายยืดเหมือนเด็กๆเลยค่ะ

วันนี้สุนัขสุดท้องได้ถูกขึ้นทะเบียนเป็นสมาชิกของบ้านทรายทอง

 อิอิ ...ของบ้านฉันไปแล้วค่ะ

หลังจากเวลาแห่งการเฝ้าติดตามดูความเจริญเติบโตอยู่ห่างๆของครอบครัวฉัน

ลูกสุนัข หกตัว มีผู้อารีนำไปเลี้ยงดูสามตัว

 เหลือไว้เพียงสุนัข เพศเมีย สามตัวเป็นสีดำ สอง

และ สีน้ำตาลน้องนุชสุดท้อง อีก หนึ่งตัว

สามตัวนี้อยู่กับแม่สุนัข และกินนมที่ฉันนำมาให้ทุกวัน 

แต่เมื่อสองวันที่ผ่านมาลูกสุนัขตัวเล็กกลับโชคร้ายเจอคนใจร้ายขับรถชน

โชคดีเหมือนมันไม่เป็นอะไร

ฉันกลับจากทำงานเพื่อนบ้านได้เล่าให้ฟังว่ามันร้องไม่เลิก

และดึกมาสองคืนแล้วที่ฉันออกไปนอกบ้านเพื่อไปปลอบขวัญมัน

เพราะมันไม่สามารถติดตามแม่ของมันเข้าไปนอนในดงป่ารกได้

มันพยายามตะกายออกมาจากกรง

ที่ชาวบ้านช่วยกันทำให้เพื่อป้องกันการออกมาเพ่นพาน

และป้องกันอุบัติเหตุซ้ำ

และวันนี้ก่อนไปทำธุระนอกบ้านฉันก็แวะไปเยี่ยมมัน

 เห็นมันนอนซม มีแมลงวัน และมดไต่ตามตัว

จึงอุ้มมันออกมาแล้วจัดที่ทางให้มันใหม่

พร้อมกับเทนมทิ้งไว้ให้ 1 กล่อง มันกินนมเพียงเล็กน้อย

ฉันสังเกตเห็นตัวลูกสุนัขท้องบวม

ลองจับขามันดู มันไม่แสดงอาการปวด

คงนอนนิ่งและใช้ขาหน้าตะกุยทรายเป็นหลุม

แล้วห้อยหัวลงไปนอนนิ่ง นึกในใจมันคงเพลีย

หรือไม่ก็เพราะพิษบาดแผลที่ดูภายนอกแห้งแล้ว

เมื่อฉันกลับมาจากธุระและได้แวะไปดูมันอีกครั้งหนึ่ง

ก่อนกลับเข้าบ้านพร้อมบอกพ่อบ้านว่าเราต้องช่วยเหลือมันแล้วพ่อ

มันมีอาการน่าเป็นห่วง และมันคงทรมานมาก

แต่มันอดทนไม่ร้องเลย ได้แต่ส่งสายตามองมาตาละห้อย

ฉันเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่วางลงในกระป๋องรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า

และเอามันไปคลีนิคในตลาด

แต่หมอที่ร้านแนะนำให้ไปมหาวิทยาลัยมหิดล เพราะต้องฉายเอ็กซเรย์

เราจึงตัดสินใจพามันไป สามีฉันโทรเข้าไปที่โรงพยาบาล และพูดสั้นๆว่า

" สวัสดีครับ..ผมมี case ด่วน ลูกสุนัข Rim Road ถูกรถชนครับ

ข้างถนนครับ เปิดทำการหรือเปล่าครับ.. 

ครับ ๆ 300 บาทสำหรับนอกเวลาทำการ..ได้ครับ"

จบการสนทนา สามีหันมาบอกว่า คาดเข็มขัดด้วยครับ  

แล้วคนพูดก็บึ่งมาเลย      

 ระหว่างการเดินทาง  

ลูกสุนัขจะเลยหน้าขึ้นมามองที เพราะรถเบรค

เหมือนจะถามว่ามีอะไรเหรอครับ หุ หุ

ฉันบอกมันว่า "ไม่มีอะไรหรอก รถเบรค ไม่เคยนั่งละซิ ใช่ไหม

อย่างนี้เขาเรียกว่าซิ่งนะจำไว้หมอบลงไป"

 ลูกสุนัขก็หมอบ คนขับชอบใจใหญ่

"จะพาไปหาหมอเก่งๆไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหายแล้วจะพากลับมาหาแม่นะ"

มันก็เงยหน้าและนอนลงไปซุกตัวกับผ้าขนหนูใหม่อีกครั้ง

ดมผ้าขนหนูสักพัก ก็เงยหน้าขึ้นมาและตะกายขาหน้าขึ้น

 ยื่นหน้ามาดมมือฉันเหมือนจะพิสูจน์กลิ่น

ว่าเป็นกลิ่นเดียวกับผ้าขนหนูหรือเปล่า

 เมื่อแน่ใจว่ากลิ่นเดียวกัน อิอิ ..

มันก็ซุกหน้าลงไปใหม่

ไม่นานเรามาถึงมหาวิทยาลัยมหิดล

ลูกสาวเคยบอกเอาไว้ว่าอยู่ไปทางหอพักพยาบาล ไปทางประตูสาม

 แต่เราก็อดจอดถามยามไม่ได้

"น้องครับไปโรงพยาบาลสัตว์ทางไหนครับ"

พ่อบ้านถามเสียงดังฟังชัด    น้องยามยืนตรง แล้วบอกว่า

"ขับตรงไปเรื่อยๆครับ ถ้าเจอทางมันโค้งก็โค้วไปตามทางครับ

จะเห็นตึกอยู่ซ้ายมือ

เราก็แล่นผ่าน หน้าคณะสังคมฯที่เคยไปรับลูก

ฉันอดขำไม่ได้ เมื่อนึกถึงคำตอบของน้องยาม

ทำให้นึกถึงเพื่อนคนหนึ่งเคยตอบคำถามฉันว่า

 "วิ่งตรงไปเลย ทางตรงอย่าขับเลี้ยว ทางเลี้ยวอย่าขับตรง เดี๋ยวก็ถึง"

แล้วเราก็มาถึงที่หมาย

สถานที่สะอาดค่ะ  ฉันนำลูกสุนัขขึ้นไป

ซ้ายมือตรงประตูมีเคาเตอร์ให้เรากรอกประวัติ

เห็นใบกรอกแล้วชอบมากนึกถึงเด็กน้อยที่โรงเรียนทันที

คิดไว้ว่าเสร็จธุระแล้วจะขอกลับบ้านสัก 1 แผ่น

เอามาให้เด็กน้อยเรียนรู้ภาษาอังกฤษค่ะ

พอเริ่มกรอกข้อมูล สัตว์เลี้ยง (Pet's data) ก็เริ่มมีปัญหาเลย ค่ะ 

เพราะเป็นสุนัข RIM ROAD ชื่อก็ไม่มี

ฉันเลยตัดสินใจกรอกประวัติมันเท่าที่จะนึกได้

และตั้งชื่อว่าบุญเหลือ

 เพื่อเป็นมงคลกับตัวมันเองว่ายังมีบุญหลงเหลืออยู่นะ 

เป็นการขึ้นทะเบียนสังกัดสมาชิกเพราะอุบัติเหตุ แท้ๆ

อุบัติเหตุที่ใครก็ไม่รู้ทำให้ชีวิตน้อยๆ

ที่ลืมตาดูโลกไม่นานต้องพบกับความเจ็บปวดทั้งกาย และใจ

 นี่ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยก็จะตั้งชื่อว่าบุญรอด

สามีบอกว่าให้ชื่อว่า "Rim Road ดีไหม "

เพราะมันเป็นลูกสุนัขที่เกิดและโตมาข้างถนน

เสร็จแล้วก็ส่งประวัติ นั่งรอไม่เกิน 5 นาที คุณหมอก็เรียกไปซักประวัติผู้ป่วย

และให้พาไปเอ็กซ์เรย์ เมื่อถึงเวลาเอ็กเซย์ แนเกิดอาการลังเล

หันซ้ายขวา เพื่อมองหาสามี

เพราะการเอ็กซ์เรย์สัตว์นี่เจ้าของต้องจับสุนัขตามท่าต่างๆที่รังสีแพทย์สั่ง

 และฉันกังวลเกรงว่าจะกระทบต่อการรักษาไทรอยด์ไฮเปอร์ที่ฉันเป็นอยู่

แม้จะมีเสื้อเกราะป้องกันรังสีก็รู้สึกไม่สบายใจ

กำลังจะไปตามสามีมาจับแทน

ก็พอดีคุณหมอเจ้าของไข้เดินเข้ามา

น้องที่ห้องรังสีบอกว่า เจ้าของมีโรคประจำตัว

คุณหมอก็ใจดีมากเลยหันมาบอกฉันว่า

เดี๋ยวหมอจับให้เองครับ

แล้วก็คว้าเสื้อป้องกันรังสีมาสวมโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง

เล่นเอาฉันซาบซึ้งใจจริง พยายามจดจำชื่อคุณหมอ

คุณหมอชื่อสัตวแพทย์ ณัฐพล เรียงวิโรจน์กิจ ค่ะ

ผลเอกซ์เรย์พบว่า กระดูกขาหลังร้าว ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งเอ็นขาด

ต้องผ่าตัดใส่เฝือก ไข่ดันบวมอักเสบ

ภายในช่องท้องยังสรุปไม่ด้ต้องเจาะเอาปัสสาวะออกมาตรวจ

ฉันถามคุณหมอว่าจะทำการรักษาอย่างไรก็ได้ค่ะ

ฉันจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้มันเอง

คุณหมอแจ้งค่าผ่าตัด 3,000 บาท โดยประมาณ

ซึ่งจะเป็นค่าดมยา ค่าหัตถการ  อุปกรณ์พฐ. วัสดุเย็บ

คุณหมอให้ฉันเซ็นชื่อยินยอมให้ทำการรักษา และ/หรือผ่าตัด ให้ผ่าตัดได้

และให้แอดมิทสุนัขป่วย พร้อมกับคุณหมอรับสุนัขไว้

เพื่อทำการรักษาโรค HBC

ฉันไม่มีความรู้เกี่ยวกับชื่อย่อเลย

แต่ก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับอาการที่หมอกำลังจำรักษาให้ลูกสุนัข.........เจ้าบุญเหลือ

หมอถามว่า จะไปดูที่พัก ของสุนัขไหม และหันไปบอกผู้ช่วยให้พาไป

ฉันยังทำใจไม่ได้ไม่อยากไป

เกรงว่าไปมองเห็นแล้วจะอดเวทนาไม่ได้ จึงปฏิเสธ

แค่ยืนคุยกับคุณหมอก็แอบปาดน้ำตาสงสารมันไม่ได้

นึกอายเหมือนกัน ทำไมใจเสาะจริงนะเรา

กลับออกมาแล้วก็เคาะประตูเข้าไปใหม่เพื่อจะถามหมอว่า

หลังหมอผ่าตัดมันแล้ว ฝากดูแลให้มันแข็งแรงก่อนแล้วจะแวะมาเยี่ยมมัน

หมอบอกว่า สามวันมาเยี่ยมทีก็ได้ครับ

ค่อยสบายใจหน่อย

พอดีลูกโทรมาว่าใกล้จะถึงม.แล้วให้รอด้วย

ฉันเดินไปจ่ายค่ารักษา ทางโรงพยาบาลเก็บค่าผ่าตัดงวดแรก 1,500 บาท

ลงชื่อในใบยินยอมของโรงพยาบาลเพื่อรับฝากสัตว์ภายใน

เป็นการชำระเงินล่วงหน้าค่ะ

และอีกใบเสร็จหนึ่ง

ซึ่งในใบเสร็จ เป็นค่าบริการ 360 บาท ค่ายา 114 บาท  ค่าเวชภัณฑ์ 305 บาท

สรุปค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายให้กับโรงพยาบาล

สำหรับการรักษา RIM ROAD หรือ บุญเหลือ  ในวันนี้ เป็นเงิน  2,279 บาท

ชำระเงินเสร็จลูกสาวก็มาถึง  ฉันบอกลูกว่าถ้ามาเร็วกว่านี้นิดหนึ่ง

จะได้ลดค่ารักษาพยาบาล 10%ค่ะ  

สำหรับคนในไม่ว่าจะเป็นนิสิตนักศึกษา  อาจารย์

 หรือบุคลากร รวมทั้งจนท.ของมหาวิทยาลัย

นับเป็นสวัสดิการที่เผื่อแผ่ลงมาถึงสัตว์เลี้ยงด้วย

เยี่ยมมากค่ะ

ทุกอย่างจะเรียบร้อย

อย่างน้อยฉันก็สบายใจที่สุดเลย