ความสุขเป็นสิ่งที่ทุกปราถนา ความสุขมีอยู่หลากหลายรูปแบบด้วยกัน ทั้งความสุขทางใจและความสุขทางกาย ความสุขทางกาย คือ การไม่มีโรคต่างๆ มาเบียดเบียนในชีวิต ความสุขทางใจ คือ การที่ได้ทำความดีได้ทำเพื่อคนอื่นหรือแม้แต่การได้ให้สิ่งต่างๆแก่คนอื่น สำหรับความสุขของความเป็นครูนั้น ก็คือการที่ครูได้สอนนักเรียนได้ให้ความรู้แก่เด็กนักเรียนซึ่งก็คือเป็นอาชีพที่สามารถเปลี่ยนคนหรือสอนคนให้เป็นคนดีได้ ชีวิตผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาเป็นครู มายืนอยู่หน้าห้อง แล้วตรงหน้ามีนักเรียนหน้าตาแตกต่างกันออกไป แต่เมื่อมาได้สัมผัสชีวิตความเป็นครู ผมก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าการที่เราจะเป็นผู้ถ่ายทอดและความรู้แก่เด็กนักเรียนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ต้องทุ่มเท เสียสละ และต้องมีใจรักการสอนคนจริงๆและที่สำคัญ"ครู"ต้องเป็นคนใจเย็นสามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้จึงจะทำให้การที่จะสอนคนอื่นที่ยังไม่รู้ให้เป็นคนที่รู้และเข้าใจในเรื่องนั้นๆไม่ใช่สิ่งที่ง่ายเลย การที่จะสอนนักเรียนให้เป็นคนดีนั้นเป็นเรื่องยากมากและถ้าหากครูที่สอนนักเรียนแล้วนักเรียนไม่รู้หนังสือบุคคลที่เป็นครูนั้นเองที่จะเป็นผู้มีบาปติดตัวไปด้วย แต่เมื่อผมมีโอกาสมาเรียนป.บัณฑิตวิชาชีพครูนั้นทำให้ผมมีความรู้ความเข้าใจความเป็นครูมากขึ้น ครูต้องเป็นต้นแบบที่ดีของนักเรียนก่อนเสมอ ครูไม่ใช่แต่สอนทางด้านวิชาการเพียงอย่างเดียวที่ครูคอยบ่มเพาะนิสัยที่ดีให้แก่นักเรียนด้วย การเรียนป.บัณฑิต วิชาชีพครู นั้นต้องจัดการเวลาเรียนและเวลาทำงานให้สมดุลกันด้วยคือเป็นทั้งผู้รับและเป็นทั้งผู้ให้ แรกๆ รู้สึกว่าแต่ละวิชามีรูปแบบการสอนที่แตกต่างกันไปตามเนื้อหาวิชา แต่สิ่งนี้เป็นสิ่งที่อาจารย์แต่ละท่านสอนเราล้วนเป็นสิ่งที่มีความจำเป็นต่อคนที่จะเป็นครูทั้งสิ้น คือให้มีความรับผิดชอบในหน้าของเราคือหน้าที่หนึ่งการเป็นนักศึกษา ป.บัณฑิตฯ และอีกหน้าที่หนึ่งคือ หน้าที่ของความเป็นครู ซึ่งผมถือว่า “เป็นความทุกข์ที่มีความสุข” คือสุขที่ได้ทำงานทำหน้าที่เป็นครู