เพียงแค่...แรงบันดาลใจ


เมื่อช่วงบ่ายวานนี้ผู้เขียนถูกพี่โอ๋ ฉุดไปฟัง กายป่วย จิตไม่ป่วย ...สู่ชีวิตสร้างสรรค์ ..โดยพ.ญ.จริยา ไวศยารัทธ์ ซึ่งพี่โอ๋ก็ได้เล่าไปแล้วในบันทึกนี้และคุณเอื้อ ในบันทึกนี้ จะว่าไปผู้เขียนน่าจะเหมาะกับเรื่อง กายไม่ป่วย แต่จิต(อาจ)ป่วย (ได้) มากกว่า --อิ อิ

คุณหมอเล่าได้เป็นธรรมชาติ ทำให้คนฟังเพลิดเพลิน เราก็ได้แต่คิดว่า เออ ! หนอ คนเรา ชีวิตพลิกผันได้ขนาดนี้เชียว ผู้เขียนคิดว่าคุณหมอน่าจะเป็นตัวอย่างของคนที่มองโลกในแง่ดี และ คิดบวก บวกกับต้นทุนเดิมที่มีอยู่ทำให้ประสบความสำเร็จในทุก ๆ ด้านทั้งทางด้านศิลปะ (งานเขียน ดนตรี) เธอให้คำแนะนำที่อาจนำมาใช้กับการเขียนบันทึกได้ ไม่ว่าจะเป็นหลัก 4 ต. (แต่ง ตัด ต่อ เติม) ให้เขียนจากเรื่องใกล้ ๆ ตัว เขียนสิ่งที่อยากจะสื่อ (ไม่วกวน) รวมทั้งในความทุกข์ก็มีความสุข ในความเบื่อก็ย่อมมีความสนุก ฯ

สำหรับผู้เขียนติดใจมาก เรื่องของร้อยกรอง บทกวี ชอบเป็นทุนเดิม แม้จะไม่มีต้นทุน ก็ชักอยากจะลองแต่งบทกลอนดูบ้าง เอาเป็นว่าเป็นเพียงแค่มือสมัครเล่น ขอบันทึกไว้เล่น ๆ ว่าครั้งหนึ่งหลังจากฟังบรรยาย (เราเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหนอ!!!) นั่นคือนึกอยากจะแต่งกลอนกับเขาบ้างเหมือนกันนนนน...

 
บทแรก ได้จากเย็นเมื่อวานระหว่างนั่งรถกลับ มองโน่นมองนี่ อารมณ์มันพาไปพร้อมกับคำพูดที่ติดหูจนติดใจ เป็นเรื่องของการฝัน (ประมาณว่าได้ทำตามอย่างที่ฝัน) จนต้องรีบฉกปากกาและสมุดจดของคนข้าง ๆ ซึ่งนั่งขับรถอยู่ เพราะกลัวเดี๋ยวจะลืม
 

ไม่ฝันอะไรสักอย่าง

ไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้น

อยู่อย่างพอเพียงไปวันวัน

ชีวิตฉันมีความสุขแค่นี้เอง(แหละ) 

 

เช้าวันนี้ เรื่องความคิดเกี่ยวกับการฝันเปลี่ยนไป จึงแต่งใหม่อีกรอบเป็น.. 

ฝัน... เลื่อนลอย ลอยเลื่อน เคลื่อนคล้อยหาย

ฝัน... สลาย ละลายหาย ไม่สมหมาย

ฝัน...ลมแล้ง แล้งลง จนมลาย

ฝัน..ไม่หาย แอบมาดหมาย (ให้) ฝันเป็นจริง”  

ช่วงบ่ายระหว่างรอผลออก อาจเป็นเพราะวันนี้มีงานประชุมวิชาการด้วย ทำให้งานน้อย(กว่าปรกติ) ก็นั่งแต่งกลอนเล่น ๆ อีกแล้วล่ะ (เพราะสัปดาห์นี้รับผิดชอบจุดรายงานผลการทดสอบ)

 

นั่งนิ่งนิ่งรอผล....                 การทดสอบ

รอผลออก คลุมครอบ             จึงออกผล

ระหว่างรอ รับผิดชอบ             ผล (Lab.) ทุกคน

ต้องแยบยล ผลถูกคน             ถูกต้อง ทุกทุกราย 

 

ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้ผู้เขียนจะทำงานได้อย่างมีความสุข สนุกกับงานกับชีวิต กับการใช้สมองซีกศิลปะ ได้

เอาเป็นว่า...แม้ไม่มีพรสวรรค์ ฤา (อาจ) แสวง แต่สรุปเป็นว่า...หลังจากฟังการบรรยาย ก็เป็นเพียงเพราะเกิด "แรงบันดาลใจ"  สุดท้ายก็ เพิ่มความสุขให้กับชีวิตและการทำงาน--อ้อ !! แล้วอย่าหัวเราะกลอนที่ผู้เขียนแต่งเป็นพอ --แหะ แหะ

หมายเลขบันทึก: 120228เขียนเมื่อ 17 สิงหาคม 2007 15:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ตามมา แหะ แหะ

แอบฟังธรรมะ ด้วยคนเจ้า

ดีใจจังแทนคุณหมอเล็ก (จริยา) ที่การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ครั้งนี้ เป็นประโยชน์และเห็นผลทันตา อย่างน้อยก็กับผู้ฟัง 1 คนแล้ว

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท