Nostalgia @ Tai Muang Beach: วันสบายๆ ชายหาดท้ายเหมือง
... พี่สาวที่เคยทำงานด้วยกัน ในโครงการช่วยเหลือ ฟึ้นฟูสึนามิ มาเป็นวิทยากรที่ท้ายเหมือง ... สถานที่หนึ่ง ซึ่งเราเคยใช้เวลาร่วมกัน ... วันนี้ พี่สาว จากแม่ฮ่องสอน กลับมา เราเลยไปรำลึกความหลังกัน ... อีกแล้ว
... ที่เดิม – หาดท้ายเหมือง ... ชายหาดที่ยาวมาก มากกว่า 13 กม. สุด เขตอุทยานแห่งชาติ .... ที่นี่แปลก แตกต่าง และเป็นเอกลักษณ์ เป็นหาดที่เงียบ สงบ – ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน ไม่ค่อยมีใครลงเล่นน้ำ ... ช่วงประมาณมีนาคม ทุกปี จะมีประเพณีปล่อยเต่า ด้วยนะคะ …
.... หลายต่อหลายครั้ง ไม่เคยคิดเลยว่า ท้ายเหมือง ... อำเภอหนึ่งของ พังงา จะมีอะไร น่าดูชม และมีอะไรให้พิสมัย ... แต่พอมีโอกาสได้สัมผัส วันเวลาเพาะบ่ม ผสมผสานสอดคล้องลงตัว ... ก่อเกิดเป็นความประทับใจ สะสมเป็นความผูกพัน และก่อตัวเป็น ความทรงจำ ได้ในที่สุด
... กลับมายืน เดินเล่น ที่เดิม … ที่เดิม กับคนเดิม ต่างเวลา ... ยังตราตรึง เราหวนนึกถึง ยามเช้า ปั่นจักรยานเลียบหาด ฟังเสียงคลื่นซัดสาด ต้นสนไหวเอน ยอดหญ้าลู่ลม ..... ได้อารมณ์มากๆ 
...เราสองสาว ก็นั่งกินส้มตำ ยำบรรยากาศ ช่วงสายัณฑ์ตะวันตกดิน ... โชคดีมากเลยค่ะ ... ฝนจาง ฟ้ากระจ่าง ... ฟ้าหลังฝน มักงามงดเสมอ มิเสื่อมคลาย .... เราเชื่อเช่นนั้น ทุกคราครั้ง
.... แม้ช่วงกลางวัน เจอฝนกระหน่ำไปบ้าง ประกอบกับช่วงนี้ ไม่ใช่ฤดูกาลของ ทะเลอันดามัน .. ใครๆ ต่างรู้ดีว่า ทะเลฝั่งอันดามัน จะสวยงามสุด ต้องเป็นช่วง ตั้งแต่ ปลายฝนต้นหนาว – เหมันต์ ถึง คิมหันต์ ... ฟ้าจะเป็นใจ ... ฟ้าคราม น้ำใส – สวรรค์โลกใต้ทะเล
.... พี่สาวบอกว่า มีความสุข ชื่นใจ แม้เพียงนั่งมองทะเล ฟังเสียงคลื่น เงียบๆ .... ช่วงนี้กลางวันมัก จะยาวกว่ากลางคืน .... สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงได้ในแต่ละฤดูกาล เพราะพระอาทิตย์ตกช้ากว่าเคยเป็น ...
... พี่สาวเปรย - ยังไง พี่ก็ยังชอบทะเล มากกว่าภูเขา ... ทำงานอยู่ชายขอบ กับคนภูเขา ก็คิดถึง ฝั่งทะเล ... แต่ สำหรับปู กลับหวนรฤกถึงขุนเขา เมืองเหนือ มากกว่าทะเล .... ใช่ ความจริงมักผกผันกับความฝันเสมอ ....
... ถึงอย่างไร พี่ก็สามารถมาชื่นชม สัมผัสความรื่นรมย์ ทางใต้ได้เสมอเท่าที่โอกาสอำนวย เช่นกัน .. ปูก็จะกลับไปเยี่ยมเยือน และซบหาความอบอุ่นของขุนเขา เมืองสามหมอก อีกแน่นอนค่ะ ...
... พี่คะ ดูโน่น เร็ว ... เป็นไข่แดง ดวงกลมโตๆ สวยมากๆ ใกล้จะตกน้ำแล้วค่ะ ... ปูก็ชี้ชวนให้พี่ดู ... พระอาทิตย์ตกน้ำที่ท้ายเหมือง งามไปอีกแบบ ... ยิ่งถ่ายตัดกับต้นสน เรียงรายริมหาด แสงสีส้มสะท้อนน้ำ ระยิบระยับ จับตา จับใจ .... 19.15 น. แล้วพระอาทิตย์ เธอก็จากเราไป ...
.... เราใช้เวลา พูด คุย รำลึก ความหลัง อันแสนหวานกัน .... เราพักกันที่รีสอร์ทเล็กๆ ใกล้หาด ... ด้านหลังเป็นทะเลสาบ แวดล้อมด้วยต้นไม้เขียวขจี ... ยิ่งช่วงนี้ ไม่ต้องพูดถึง ได้ฝนพรำพราย สดชื่นมากๆ
.... เช้าวันใหม่ ตื่นเช้าออกมา เดินเล่นแถวๆ รีสอร์ท .... ฝนตกปรอยๆ ต้อนรับ อีกแล้ว ... ถึงเวลา เราสองต้องจากกัน ... ลาก่อนนะ ท้ายเหมือง .. ชายหาดที่ยิ่งใหญ่ แต่สงบเสงี่ยม .. เราจะไปเยือนเธออีก แน่นอน
... จนกว่าเราจะพบกัน ... ....
ความเห็น (14)
สวัสดีครับ คุณ poo
- อิจฉาครับ บรรยากาศแบบนั้น
แต่ ถ้าเปลี่ยนจาก
...เราสองสาว
เป็น
...สองเรา น่าจะดีกว่านะครับ :)
สวัสโดค่ะ คุณสี
ประเพณีที่โด่งดัง ของอำเภอ ท้ายเหมือง อีกอย่างคือ
งานเทศกาล ปล่อยเต่า ณ ชายทะเลท้ายเหมือง ซึ่งจะขึ้น ประมาณ เดือนมีนาคม ของทุกปี เมื่อต้นปี มีนา 50 ที่ผ่านมา ปูได้มีโอกาส ดูขบวนแห่ เต่าตัวใหญ่มาก ขบวนจัดอย่างยิ่งใหญ่ ... แต่ขออภัย ไม่ได้นำมาลงให้ เพราะแผ่นภาพซีดี ทั้งหมด อยู่ที่ภูเก็ต ค่ะ ...
สวัสดีค่ะ
สองสาว ก็ดูน่ารักดีค่ะ ดูธรรมชาติแล้วเห็นสัจธรรมค่
อยากดูเต่ายักษ์ที่ว่าน่ะค่ะ ลองเขียนหน่อยซีคะ ไม่เคยเห็นค่ะ คงน่าสนุกนะคะ
งานเทศกาล ปล่อยเต่า ณ ชายทะเลท้ายเหมือง
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์
... แต่จริงๆ เขาหน้ายักษ์ ใจดีใช่ไหมคะ อาจารย์ เพราะปูเคยไปสัมภาษณ์ พี่ชาวบ้านที่เขาประสบภัยสึนามิ แถวบ้านน้ำเค็ม .... พี่เค้าบอกว่า หากไม่ได้เขาหน้ายักษ์ ช่วยเป็นกำบังกั้นไว้ วันนั้นครอบครัวพี่เขาคงไม่รอดแน่เลย ....
.. บรรดากล้วยไม้ ที่อาจารย์กล่าวมา ปูก็ไม่แน่ใจนะคะ ว่าจะยังมีอีกหรือไม่ ..... อาจารย์บรรยายแล้วทำให้ปู อยากศึกษาพวกนั้นจัง .... กล้วยไม้ที่อยู่บนพื้นดิน เช่น ม้าวิ่ง (Doritis) กำลังห้อวิ่งจนลู่ลม กระทั่ง สิงห์โตกลอกตา Cirropetallum ที่เกาะอยู่บนคาคบไม้ ประหนึ่งเหมือนสิงโตที่ออกมาเล่นในงานตามเทศกาล กำลังกลอกลิ้งตาไปมา ... ...อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับบ้าน อ่านสำนวนอาจารย์พรรณนา แล้วคิดถึงป๋าจังค่ะ .... ป๋าชอบเปรยว่า เป็นลูกครูชาวสวน แต่ไม่รู้เรื่องต้นไม้เลย 55 .... หากมีโอกาส อาจารย์มาท้ายเหมืองนะคะ มีอีกหลายที่ ที่น่าสนใจ บรรยากาศเงียบ สงบ เป็นส่วนตัว ไม่พลุกพล่าน .... ชายเลบ่อดาน .... จรด สำนักสงฆ์ท่าไทร - ปูชอบมากค่ะ
สวัสดีครับ
- ธรรมชาติยิ่งใหญ่
- และเป็นผู้ให้เสมอมา
- รวมถึงเป็นบ่อเกิดของสรรพสิ่ง
- งดงามและอาทรต่อสรรพสิ่ง
- แต่ระยะหลัง เราเริ่มสัมผัสได้ว่า มนุษย์ได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติของธรรมชาติค่อนข้างบ่อย, และดูจะทวีความรุนแรงขึ้น
- สิ่งนั้น, คงไม่ใช่เจตนาของธรรมชาติกระมัง
- หากแต่เป็นผลพวงของมนุษย์ด้วยเช่นกัน
- .....
แผ่นดิน, แผ่นฟ้าและท้องทะเล
บอกรักและสนทนากันอย่างไม่รู้จบ
มนุษย์เพียรพยายามเอียงหูและเปิดประตูใจรับรู้ในสรรพเสียงของพวกเขา
แต่ยิ่งเพียรพยายาม
ก็ยิ่งดูเหมือนว่า ... เรายังไม่เข้าใจ..
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- ธรรมชาติยิ่งใหญ่
- และเป็นผู้ให้เสมอมา
เราทั้งหลายจึงหลงใหล ธรรมชาติ มากๆ ... ปูนึกถึงเพลง .... พี่คนนี้ นั้นมีแต่ให้ .... เลยค่ะ
ไม่ว่า จะขุนเขา สายหมอก ดอกไม้ .... หาดทราย สายลม เกลียวคลื่น... ต่างมอบสิ่งงดงาม ความสุนทรีย์ ให้แก่มนุษย์เรานะคะ
... แม้มิได้สัมผัสโดยตรง หากแค่หลับตา จินตนาการถึง ภาพนั้นก็ผุดพราย ในทรงจำ สุข และอิ่มเอมใจ ค่ะ ธรรมชาติ นี่ ดูๆ ไป ก็เข้าใจยาก จริงๆ นะคะ แต่ยิ่งเพียรพยายามก็ยิ่งดูเหมือนว่า ... เรายังไม่เข้าใจ..แล้วระหว่าง ธรรมชาติ กับผู้หญิง นี่ คุณแผ่นดิน ว่า อย่างไหน เข้าใจยากกว่ากันคะ
สวัสดีค่ะ คุณพี่ศศินันท์
ตกลงว่า คุณพี่ได้มาหาหลาน ที่พังงาหรือยังคะ
เป็นเต่ายักษ์จำลองนะคะ รอหน่อยนะคะ แต่ยังไม่รับปากค่ะ
เพราะว่า แผ่นซีดี กระจัดกระจาย อยู่บ้านโน้น นี้ ตอนย้ายของค่ะ
งานของชุมชนจัด เป็นอะไรที่ใส ๆ ตรงๆ น่ารักค่ะ ปูจะชอบมาก
มีความสุขนะคะ ขอบคุณค่ะ
เป็นบันทึกที่อ่านแล้ว
สัมผัสความสุขได้จริง ๆ เลย นะครับ คุณpoo
มีความสุขเช่นกันครับ
ขอบคุณคุณแสงฯ มาพรวน ความทรงจำค่ะ
 |
อืมม ทำให้คิดถึง ชายหาดที่ยาวสุด อันดามัน เลยค่ะ
สุขสันต์ วันสบายๆ สุดสัปดาห์ พร้อมหน้ากับครอบครัวนะคะ
- เห็นบรรยากาศแล้วน่าเที่ยวมากจ๊ะ
- ถ้าได้ไปกับสองเรา ดีกว่าสองสาวแน่นอน
- พี่เคยไปน้ำเค็มบ่อยๆเพราะพี่ชายมีครอบครัวอยู่ท่นั่น
- แต่ไม่เคยไปเที่ยวทะเลท้ายเหมืองเลย
- เมษา ปีหน้าคงไม่พลาด ระวังเน้อออออจะไปล้มทับ อิๆๆ
พี่สอนจ๋า แม้หาดฯ จะลงเล่นน้ำไม่ได้
แต่บรรยากาศเลิศค่ะ จะเดินเล่น ปั่นจักรยาน
ขี่รถเครื่อง นั่งสี่ล้อ ถ่อไปอช. อยูใกล้ๆด้วยค่ะ
พระอาทิตย์ตก ต้นสนลู่ลม ชมวิว ว้าว .. คิดถึงค่ะ
ตอนนี้พี่สาว เธอยังทำงาน ที่เมืองสามหมอก
ส่วนเฮีย ก็สนานสายฝันกัน ที่แม่สะเรียง
หวังไว้ว่า คงได้ไป รำลึกความหลังกันอีกครั้งค่ะ