… จะย่างเข้าเหมันต์ ปี 2 แล้วหนาอ้าย  ที่สองเฮาไกลห่างกัน   เพื่อภารกิจ   เพื่อเรียนรู้ .เพื่อแสวงหา  เพื่อใช้เวลา  เพื่อรังสรร  เพื่อสานต่อ   ทบทวน  สายสัมพันธ์  สองเฮา ....

    โอ้เวียงพิงค์ดั่งเมืองสวรรค์ สวยกว่าถ้อยคำเสกสรรค์
ที่พรรณาเปรียบเปรย แดนไหนอื่นหมื่นแสนบ่แม้นได้เลย
เฮานี้สุดหาถ้อยเอ่ย เปรียบเปรยงามนั้นได้นา
หากใครแม้นเที่ยวไป ได้เห็นสักครา
เขาคงจะจำติดตา ตรึงอุรามิเคยเสื่อมคลาย 

... น้องฟ้าอันดามัน ณ ยามนี้ ฟ้าสดใส แจ่มกระจ่างเป็นยิ่งนัก   ยังคงรฤกและคิดถึง     พี่ภูผาเวียงพิงค์  เป็นจั๋งได๋ผ่อง   ...เจ๊า    ซำบายกาย สบายใจดีนะเจ๊า  คิดฮอดอ้ายหลาย 

...  น้องฟ้าเข้าใจ  ฟ้าซึ้งใจ    ยิ่งไกลห่าง   ยิ่งโหยหา   พอตกเย็นน้องฟ้าจะร่ำร้องไห้ คิดถึงอ้ายภูผาอีก   คงจะเป็นเยี่ยงนี้ไปอีกนาน ... ตราบได้พบพาน อ้ายภูผา . ยามช่วงปลายฝนต้นหนาว โน่นล่ะ

คู่เวียงพิงค์คือปิงสุดงาม สวยอยู่บ่เคยเสื่อมทราม
ช่างงามซึ้งใจบ่วาย น้ำไหลเย็นแลเห็นจนพื้นหาดทราย
ปลาน้อยแปรฝูงกระจาย อยู่ในธาราน่าชม
ช่างชวนฝัน งามนั้นสุดแสนรื่นรมย์

ฉันพลอยความโศกตรม นั่งชมน้ำปิงสุขใจ

… อ้ายจำช่วงสองเฮา นั่งดินเนอร์ขันโตก ยามสายัณห์ตะวันต๊กดิน ชมน้ำปิง  ได่บ่ .. บ่อยไปภาพนั้นผุดพรายขึ้นในความทรงจำน้อง    ที่อันดามัน  พระอาทิตย์ตกน้ำ งามงด ก็จริงเจ๊า  แต่ไร้เงาพี่ภูผา ฟ้าก็หม่นหมองไป   

… เฮาสองบ่ได้ป๊ะกันนานแล้วก๊ะ    อ้ายคิดฮอดน้องบ่  ทะเลสิมันเหงา ดูเวิ้งว้าง หลายอ้ายเอ๋ย  ... บ่เหมือนขุนเขา  ที่แสนจะอบอุ่น    คงจะจริงแม่นแล้ว  ที่ไผเขาอู้กันว่า ...  ทะเลมันเหงา ภูเขาอบอุ่น 

***เบื่อลำน้ำพาไปแอ่วดอย ผาเงิบชวนเพลินใช่น้อย
แอ่วดอยแสนเพลินกระไร มีน้ำตกและนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดมิมีเปรียบปาน
โอ้เวียงพิงค์แม้ฉันจากไกลแสนนาน

แต่ความหมุนเวียนแห่งกาล .บ่ได้ทำให้ข้าลืม....

... … อ้ายก็ฮู้ว่า น้องฟ้าหลงใหลไต่ดอย มากแค่ไหน   ต่อให้ต้องข้ามขุนเขากี่พันลูก  ไกลแสนไกลเพียงไหน  ฟ้าก็บ่หวั่นเลย  หื้อมีอ้ายอยู่ แค่นั้น ตลอดเส้นทางก็เพลิดเพลิน เกินจะเอื้อนเอ่ย  ..  

....  อีกไม่นานใช่ไหมอ้าย  น้องฟ้าจะเตรียมตัวอย่างดีเลย  สำหรับการพบกันเพื่อสร้างสรรค์ของสองเรา... รักษาตัวดีๆ นะอ้ายนะ   น้องฟ้าจะรอนะ . .. รอ  จนกว่าเราจะพบกัน  .....  
 

 เพลง นิราศเวียงพิงค์ : ทูล ทองใจ)