มีโอกาสไปเที่ยวประเทศลาว เมื่อหลายเดือนก่อน... พอดีมีโอกาสได้ใช้กล้องจึงทำให้ความระลึกถึง ผุดขึ้นมาอีกคราวหนึ่ง ในภาพเป็นนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนหนองไฮ ตั้งอยู่ไม่ห่างจากกรุงเวียงจันทน์นัก
....แววตาบริสุทธิ์ที่มองมา... มีบางภาพที่ค้นหา ตื่นเต้น งุนงง ...และหากเราเพ่งมองให้ดีแล้วจะเห็นบรรยากาศในห้องเรียนของนักเรียน โต๊ะเก้าอื้ที่นำไม้มาประกอบเป็นที่นั่งยาว ห้องเรียนที่ขาดสื่อการเรียนการสอน อุปกรณ์ที่มีอยู่น้อย
เครื่องแต่งกายของนักเรียน เสื้อสีขาว ผ้าถุงยาว ผมจะยาวจะสั้นก็ได้ (ขอเพียงได้มาเรียน...)
..จากการสอบถามพูดคุย หนูน้อยจะตื่นเต้นที่เห็นคนมาเยี่ยม และแต่งกายแตกต่างจากที่เขาไม่คุ้น แล้วแข่งกันเล่าทุกเรื่องราวที่ถาม ตามประสาเด็ก ข้อสังเกตที่ได้จากการคุยกัน ทำให้ได้ข้อคิด ...
1. หนูน้อยไม่ได้เงินมาโรงเรียน(เป็นส่วนมาก)ยกเว้นลูกคนมีฐานะ ได้มา 5 บาท ทั้งนี้เพราะพ่อแม่ไม่อยากปลูกฝังนิสัยการใช้เงินให้กับลูก หากเคยใช้แล้วจะทำให้ต้องการใช้ เมื่อไม่มีใช้จะทำให้ต้องลักขโมย ขนมไม่อยากให้ซื้อกิน เพราะจะเป็นการปลูกฝังการติดใจในรส... เมื่อไม่เคยกิน จะไม่เกิดความอยาก
2. การแต่งกายส่งผลให้รู้ถึงความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ดิ้นรน
3. อุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้า เครื่องแบบนักเรียน ทุกสิ่งล้วนใช้อย่างประหยัด ในโรงเรียนฟุตบอลซักลูกยังหายาก แม้คณะครูจากกลุ่มพื้นที่การศึกษาเกษตรสมบูรณ์ทั้งสองกลุ่มจะนำอุปกรณ์กีฬา อุปกรณ์การศึกษา ไปมอบให้แล้ว แต่คงไม่เพียงพอกับการได้เล่นและได้เรียนรู้
คนกลางเป็นว่าที่คุณครูในอนาคต ...นักศึกษาฝึกสอน ที่ต้องการเป็นผู้ให้ความรู้กับนักเรียนในหมู่บ้านของตน แม้เงินเดือนครูจะน้อยนิดก็ตาม ..
หนึ่งที่มองเห็น คนที่มีโอกาสน้อยยังต้องการให้โอกาสกับสังคม
.....แล้วเรา ...สังคมที่เป็นอยู่ทำไมถึงแก่งแย่ง
หากคุณคิดจะแบ่งปัน... คงไม่ต้องไปไกลเพียงนั้นก็ได้ ..
มองไปยังโรงเรียนในประเทศไทย ที่ยังขาดโอกาสอีกหลายโรงเรียน ..
.... ช่วงนี้ เริ่มหนาวแล้ว หากมีเสื้อผ้ากันหนาว....ก็แบ่งปัน....ส่งไปให้ท่านผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย ทุกเขต เพื่อจะได้นำไปมอบความอบอุ่นให้กับนักเรียนในท้องถิ่นที่ได้ชื่อว่าหนาวสุด...
...บาป บุญอยู่ที่ใจ การกระทำใดส่งผลต่อส่วนรวม จะทำให้เราสุขใจ ...นั่นคือ ผลบุญ ...นะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูพี่อ้อย
* แม่แบบของการเรียนรู้
* ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจนะคะ ชอบรอยยิ้มของคุณครูพี่อ้อยนะคะ
คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)
ตอบช้าเกินไป ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจดีๆ