ดิฉันนั่งใส่แว่นอยู่กลางนักศึกษาหญิงเสื้อชมพูกับเสื้อแดง

 สวัสดีคะ ทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียน กลุ่มว่าที่บัณฑิต  ดิฉันนางสุมาลี มุงคุณคำชาว เลขประจำตัว  83 กลุ่มนักศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตร์บัณฑิต สาขาสหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร  ศูนย์เรียนรู้มหาวิทยาลัยชีวิต  อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น  วันนี้จะขอพอพูดเรื่อง รูปแบบการจัดความรู้อย่างง่ายๆ  ที่พอสรุปได้จากการที่ได้ค้นคว้ามา และได้ฟังบรรยายเพิ่มเติม ถึงได้เข้าใจขึ้นไปอีกว่า  การจัดการความรู้ คือเอาประสบการณ์จากการค้นคว้า  ประสบการณ์จากการได้ฟังผู้อื่นแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ประสบการณ์จากการได้รู้ได้เห็น ประสบการณ์จากการได้สัมผัส  ที่มีอยู่รอบตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นคน  หรือสิ่งของ  ความรู้ในอดีตรากเหง้า  มาผสมผสานกับความรู้สากล แม้แต่การมีชีวิตประจำวันของเรา ก็เป็นความรู้เช่นกัน และความรู้ทุกอย่างถ้าเราเข้าถึง รู้ลึกซึ้งจริงๆ  จึงจะจัดการได้  เข้าใจแล้ว ที่กล่าวว่า ทำความรู้ ให้สุก  จึงหมายถึงว่า นำความรู้จากภายนอก ไม่ว่า จากตำราด้วย จากสื่อวิทยุโทรทัศน์  หรืออินเตอร์เน็ท มาพัฒนาการที่เป็นอยู่ให้ดีขึ้นเป็นระบบมากขึ้นสามารถแยกแยะได้  จึงได้เกิดวิชาการจัดความรู้ขึ้นมา ดังที่นักศึกษากำลังเรียนอยู่นี้  แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ดิฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า  ผู้ที่มาเยี่ยมเยียนสามารถให้ความรู้เสริมเพิ่มเติมได้   เพราะชีวิตความ  เป็นอยู่ของคนเราไม่ว่าการทำงาน  จะมีประสิทธิภาพดีขึ้น จะต้องนำความรู้มาจัดการใหม่ให้เป็นระบบ ระเบียบ เพราะบางอย่างสามารถเชื่อมต่อกันได้ ถ้ารู้แล้ว เราก็นำไปปฏิบัติ เราก็เกิดความสามารถ ไม่จำเป็นจะต้องพึ่งผู้อื่นอยู่รำไป ถ้าพึ่งก็ต้องมีเหตุผลในการพึ่ง หรือพึ่งเพื่อให้ดีขึ้น  

  หัวใจของการจัดการความรู้คือ   สุ จิ ปุ ลิ ตามที่ดิฉันเข้าใจ  ดิฉันเข้าใจว่า  การจัดการความรู้ได้  เราจะต้อง  หาความรู้  แล้วก็คิด  แล้วก็ถาม  แล้วก็จด  ที่อาจารย์กำลังให้เราทำอยู่นี่  ก็เป็นการจัดการความรู้อย่างหนึ่ง  เป็นการจัดความรู้และเข้าใจถึงธรรมชาติของความรู้ ซึ่งความรู้นี้  นำไปสู่การรอบรู้ แล้วแต่ใครจะได้ความรู้มาในรูปแบบไหน วิธีคิด วิธีทำ  วิธีจัดการ  และความรู้นี้ ขอให้อยู่ในเงื่อนไข คุณธรรม  เพราะบางคนมีความรู้มากเรื่องใดเรื่องหนึ่ง  แล้วนำความรู้มาใช้ในทางที่ผิด จัดการในทางที่ผิด  เชื่อไหมว่า  ทุกวัน ทุกนาที เขาบอกว่าเราจัดความรู้อยู่ตลอดเวลา  เพื่อสัมพันธ์กันกับสิ่งที่อยู่รอบข้าง ไม่ว่าสิ่งแวดล้อม สิ่งที่อยู่ใกล้ตัว จะมีทั้งดีและเลว  มีปัญหาแล้วเราก็นำมาแก้ไข โดยการจัดการความรู้ใหม่ เพื่อการพัฒนาที่ดีขึ้น  เขาบอกว่าบางคน  มีความรู้มากมาย ไม่ลงมือทำ ไม่แก้ไข  จะมีประโยชน์นอันใด เพราะความสำคัญของการจัดการเรียนรู้ คือต้องลงมือทำด้วยอย่างจริงจัง และจริงใจ   รูปแบบของการจัดการความรู้อย่างง่ายๆ  ไม่จำเป็นจะต้องใช้เครื่องมือที่หรูหราหรือยุ่งยาก ห้องให้ความรู้ก็ไม่จำเป็นต้องไปเช่าโรงแรมหรูๆ  ที่ไหนก็ได้  เริ่มจากกิจกรรมดีๆ โดยมีผู้มีความรู้หรือประสบการณ์ในเรื่องนั้น มาเป็นผู้ช่วยกระตุ้น ช่วยตั้งคำถาม เพื่อให้กลุ่มเหล่านั้นนำเสนอกิจกรรมของตนอย่างมีชีวิตชีวา และเกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ทรงพลัง  ดังตัวอย่างคำถามดังต่อไปนี้

1.มีใครหรือเหตุการณืใดที่เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการพัฒนางาน จนเกิด พัฒนาการใหม่อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน  ในช่วงของการพัฒนาดังกล่าวมีใครบ้างเข้ามามีส่วนร่วม  ร่วมอย่างไร  เกิดกระบวนการอะไรบ้างที่นำไปสู่ความสำเร็จ  ความยากลำบากที่ต้องเผชิญคืออะไรบ้างเอาชนะอุปสรรคนั้นได้อย่างไร2.ใช้ความรู้อะไรบ้างในกิจกรรมดังกล่าว  เอาความรู้เหล่านั้นมาจากไหน

3.มีแผนที่จะทำให้ดีขึ้นอย่างไร  ต้องการความช่วยเหลืออะไรบ้าง

4.คิดว่าหน่วยงานใดบ้างที่น่าจะเรียนรู้จากกิจกรรมของกลุ่มท่านได้

5.มีความรูอะไรบ้างที่พร้อมจะแลกเปลี่ยนกับเพื่อนร่วมงานในหน่วยงานอื่นในองค์กรหรือในกลุ่มนักศึกษา         โมเดลของการจัดการเรียนรู้อย่างง่ายที่สุด ได้มาจากหนังสือ  learmimg    to   fly    ซึ่งอาจจะเรียกได้ว่า  ก่อนที่จะทำกิจกรรม หรือทำงานใดๆ  จะต้องเรียนรู้  3  ประการนี้ก่อนคือ    เรียนรู้ก่อนทำงาน มีเทคนิค-เรียนรู้ระหว่างทำงาน ก็ต้องมีเทคนิค-เรียนรู้หลังทำงานก็ต้องมีเทคนิค  แล้วนำมาจัดการเรียนรู้สู่การพัฒนา ยกระดับขึ้นไป    ความรู้นี้ได้ผสมผสานมาจาก  วันที่อาจารย์บรรยายเมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 50 ซึ่งเป็นอาจารย์ มาจากมหาสารคาม ถ้าจำไม่ผิด ชื่อว่า อาจารย์ศักดิ์พงศ์  หอมหวน  ร่วมกับการค้นคว้าจาก เวบ gogle ผสมผสานกับการจัดการความรู้  จากเวบโกโตโน ที่กำลังหาประสบการณ์จากการปฏิบัติแล้ว เขียนเรื่องราวอยู่นี้  เพราะเขาบอกว่า  มีความรู้แล้วไม่นำไปปฏิบัติอย่างจริงจัง จะมีประโยชน์อื่นอันใด

                                           บ่อได้อักเด้อ  ซิบอกให่