108...อนิจจัง สังขารนั้นไม่เที่ยง เสี่ยงบุญกรรม


อันเงินทองหล่นหายย้อนไปหา ยังมีท่าหวังพบประสบสม แต่วันคืนผ่านไปไม่ปรารมภ์ จะนิยมย้อนหลังอย่าหวังเลย

 

 

อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง เสี่ยงบุญกรรม

 

ไก่น้อยเวลาเจ้าตัวเล็กเจ้าก็น่ารัก แต่เวลาเจ้าแก่ลง ดูไม่ได้เลย เจ้าจะนั่งหมดอาลัยตายอยาก ทำไม ปลงได้แล้ว ยามแก่ก็เป็นเช่นนี้กันทุกคน ส่วนใครจะสบายดีไม่คิดมากนั้น ก็คือ คนที่เตรียมตัวตนเองอยู่เสมอ โดยอาจจะสะสมบุญกุศลไว้มากๆ ก็จะพอช่วยบรรเทาความเดือดเนื้อร้อนใจ ให้มีน้อยลง จากอานิสงส์ที่เคยทำไว้ และเจ้ายังต้องมีการวางแผนชีวิตไว้ตลอดด้วย เป็นระยะ ระยะ ตั้งแต่หนุ่มสาว จนถึงวัยชรา  และต้องปรับเปลี่ยนแผน เพื่อความยั่งยืนและไม่ต้องมานั่งเหงาหงอยแบบนี้  ตอนนี้ทำไม่ทันแล้ว

อัศวินผู้เก่งกาจ เคยเท่ห์เคยหล่อ เมื่อยามเจ้าแก่ลง ความหล่อความเท่ห์หายไปหมดแล้วนะ   ดูพุงเจ้าซิ หล่อหาย ความดีทำไว้มากๆแล้วหรือยัง เจ้าอย่ามัวหลงระเริงในการดื่ม กิน เที่ยว และหลงในความเก่งหล่อ  อย่าลืม เหนือฟ้ายังมีฟ้า  วันเวลาเปลี่ยน สังขารก็ย่อมเปลี่ยนไป  ความเก่งกาจ  ความแข็งแรง ก็หมดสภาพลงได้เช่นเดียวกัน  ส่องกระจกชะโงกหน้าดูตนเองซิ  มีเวลาหรือเปล่าก็ไม่รู้

ตุ๊กตาบาร์บี๋ เมื่อเจ้ายังสาว เจ้าจะเป็นตุ๊กตาที่สวยงามมาก เด็กๆคนไหน ก็อยากเป็นเจ้าของและชื่นชมเจ้า ไม่ห่างกาย   แต่เมื่อเจ้าแก่ลง  ดูไม่ได้เลยนะ เจ้ารู้ตัวหรือเปล่า  อย่าทะนงตนนัก เจ้าแก่แล้วไม่มีความสวยงามเลย ความดีมีสะสมไว้บ้างไหม และคงเหลือหรือต่อยอดความดีหรือเปล่า รู้ไหม  ความดีคงทนนะ จ๊ะ

โธ่เอ๋ย  ยอดมนุษย์สไปรเดอร์แมน ไหนว่าเจ้าเก่งนัก ในที่สุดเจ้าก็หลีกไม่พ้น สัจธรรมแห่งชีวิต  นั่น คือ เกิด แก่ เจ็บตาย เจ้าสังวรณ์แล้วยัง ดูซิเจ้าเคยเก่งกาจ แค่ไหน เหาะเหินเดินอากาศ เที่ยวช่วยเหลือคนอื่นได้ ทุกที่ ทุกสถานการณ์  แต่ดูซิเดี๋ยวนี้  แม้แต่การช่วยเหลือตนเอง ก็แทบจะหอบสังขารเชียว โธ่เอ้ย  น่าสงสารจริงๆรอวัน

สาวน้อยมหัศจรรย์  ใครๆก็ชื่นชมเจ้าทั้งเก่งทั้สวยไม่มีหญิงใดเทียบเทียม เจ้าสมารถพิชิตอันธพาลเหล่าร้ายได้หมด แต่วันเวลาผ่านไป เจ้าเปลี่ยนแปลงตนเองไปถึงขนาดนี้แล้วหรือ เจ้าไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ดูตัวเองหน่อย  อย่าทะนงตนนัก เจ้าตอนนี้เหมือนนางยักษ์พันธุรัตน์เสียมากกว่า  เจ้าก็ขี้เหร่เป็นนะ  รู้ตัวยัง  แต่ก่อนเจ้าได้สมยาว่า นางแมวยั่วสวาทตะครุบหนู  เดี๋ยวนี้เป็นนางพันธุรัตน์ตะครุบหนู ไปเสียแล้ว  คริ คริ ไม่รู้ว่ารู้ตัวตัวหรือเปล่า

 

แบดแมน เจ้ามนุษย์ค้างคาว เจ้าก็เก่งไม่แพ้ใคร  ใครๆก็ชื่นชมเจ้า เพราะเจ้ามีความสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้  ดูซิตอนนี้ เจ้าจะอาศัยเพียงลูกโป่งสวรรค์ มันจะพาเจ้าเหาะได้ไง  แม้ไอ้โรบิน ซุปเปอร์แมนแมน ผู้ชนะทุกทิศเป็นคนช่วยเข็นส่งให้เจ้าเหาะ เขาก็หมดสภาพแก่แล้ว  เจ้าเองก็หมดสภาพแล้วหละ  เจ้าอย่าใฝ่สูงนัก มันเหาะไม่ได้แล้ว  ถ้าคิดใฝ่สูง ตกครั้งนี้ คิดว่าเจ็บนะซิบอกไห่ ....เจ้าเรี่ยว แรงหมดไปแล้ว อย่าลืมตัวซิ                         

ฉะนั้นปลงได้แล้ว อย่าคิดเหาะหรือทำอะไร อีกเลย ควรพักผ่อนซะ

 

หมายเลขบันทึก: 305995เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 23:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:43 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (26)

ชอบภาพไก่มากเลยพี่

ดูไปท้ังขำทั้งเศร้า

...

มาเยี่ยมและทักทายพี่สุครับ

สวัสดีครับพี่สุ   ตามมาดูแบทแมนกะโรบิน  ชอบมากครับ  พี่สุ  ผม  ท่านหนานเกียรติ อยู่ชมรมคนนอนดึกเหมือนกันเลยครับ  สวัสดีครับ

 

ขำ ขำ ขำ พร้อมทั้งปลง ปลง ปลง ค่ะ แต่ชอบแบทแมนเจ้ามนุษย์ค้างคาว อิๆๆๆ เหาะไม่ได้ ต้องให้คนเข็น แถมเล่นลูกโป่งด้วย อิๆๆๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะพี่สุ

สวัสดีค่ะพี่สุ

        แวะมาเยี่ยม มาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะ

        ขำ  ขำ  ภาพน่ารักดีค่ะพี่สุ จำข้อความไว้เตือนตนค่ะ

"ยามแก่ก็เป็นเช่นนี้กันทุกคน ส่วนใครจะสบายดีไม่คิดมากนั้น ก็คือ คนที่เตรียมตัว สะสมบุญกุศลไว้มากๆ"

        ขอบพระคุณค่ะ พี่สุ

สวัสดีครับ

โคลงบทนี้ใช้ได้ตลอดกาล ครับ

พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา

ไม่ว่าจะเป็นใคร อะไร อนิจจัง ไม่เที่ยงจริงๆ ครับ

สวัสดีค่ะพี่สุ ^_^

แบบนี้ก็เช่นกันค่ะ

 

พี่สุ เอารูปน้องมาลงได้ไง อ๊าย อาย

ฝากดูแลพี่ชายให้หน่อยค่ะ ที่นี่http://gotoknow.org/blog/krooyai-01/305775

เก่งจริงๆ เอื้อยของหล้า เก่งมากมาย

  • แหม..เขาก็มีถ่ายทอดให้คนรุ่นไหม่ต่อไม่ใช่หรือพี่สุก็..^^
  • แต่เห็นแล้วก็น่ารักดีครับ..เพราะเป็นการ์ตูน..

สวัสดีครับ

ชอบภาพมากเลยครับ...อนิจจัง สัจธรรม เกิด แก่

--------------------------------------------------------------

วันก่อนนั่งสนทนาจิบน้ำขมๆเย็นๆ กับ พี่หนานเกียรติ ก็ได้คุยถึงพี่สุครับ

พี่หนานบอกว่า พี่สุ ตัวจริงน่ารักมากๆ

วันนี้ผมก็เลย เข้ามาชม คนน่ารัก ครับ

แวะมาเยี่ยมค่ะ อ่านประวัติแล้วชื่นชมค่ะ ที่คุณสุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ แสวงหาความรู้ตลอดชีวิตน่ารักจังเลย น่ารักอย่างนี้ต้องมาทำความรู้จักแล้วจริงไหม สังขารมีแต่จะเสื่อมถอยความดีของจิตใจสิ มั่นคงและซื่อสัตย์ เหนือกาลเวลา...ขอบคุณข้อคิดดีๆนะค่ะ

                                                    

สวัสดีค่ะพี่สุ

คิดถึงจัง แต่เข้ามาไม่...โอ๋ โอ๋ อย่าพึ่งน้อยจะนะจ๊ะคนดี.... พอเสร็จภาระงาน ก็เข้าขับรถเข้ากรุงเทพฯ  เพื่อมาพบคุณหมอตามนัดค่ะ (เป็นเนื้องอกในมดลูกค่ะ...จริๆ ไม่อยากบอกใคร..เลย) ก็ 2 วันแล้ว ตอนนี้มาพักผ่อนที่พัทยาค่ะ ออกจากกรุเทพฯ สองทุ่มครึ่งถึงพัทยาก็สี่ทุ่ม แต่ก็ไม่ได้เข้ามทักทายพี่สุ  ขออภัยนะคะ

- บันทึกเรื่องสังขารไม่เที่ยงของพี่สุ  ทำให้คิดถึงเพลง"จะรักกันอยูหรือเปล่า" ซึ่งฟังเป็นประจำ... แล้วตัวละครที่กล่าวถึง ชอบทุกตัวเลย...

"วันใดฉันแก่ขึ้นมา วันใดไม่หล่อ ไม่เร้าใจ อยากจะรู้เธอจะรักฉันอยู่หรือเปล่า...."  จริงๆ แล้ว ความรักไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตา ความเก่ง ความเท่ อย่างเดียว เราต้องดีที่ความดีต่างหากจริงไหมคะ.... ไม่รู้เม้นท์ตรวกับเรื่องที่พี่สุเขียนหรือเปล่า  พักหลัง ๆ ครูใจดียิ่งเอ๋อๆ อยู่ด้วย คริ คริ

คิดถึงนะคะ

สวัสดีครับคุณ สุ บันทึกนี้ยุให้มาปลงสังขารา ดูไปดูมา ชักปลงๆครับ

มา Say Good Night ค่ะ ขอบคุณและขอให้หลับฝันดีนะค่ะ คุณสุมหาวิทยาลัยแห่งชีวิตที่เปิดทำการ 24 ชั่วโมง แบบ เซเว่นอิเลฟเว่นฮ่าๆๆ ขอบคุณกำลังใจที่รู้ดีว่าคือคุณสุ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

                                             

เอารูป ผอ.พี่ชายมายืนยัน พี่ชายของน้องเอง ตัวจริง เสียงจริง คนยืนขวาสุด

สวัสดีค่ะ ทุกสิ่งไม่แน่นอนเลยนะคะ เจ้า ทวิตตี้หน้าตาเป็นอย่างนี้นี่เอง

เจ้าบาร์บี้...ก็น่ารักอีกแบบนะคะ

 

มารายงานตัวแล้วคะพี่สุเนื่องจากที่ครูโมเมย์หายไปเพราะว่า

ประการแรก..เตรียมตัวสอบ

ประการที่สอง...นักเรียนกำลังสอบพร้อมทำคะแนนส่งฝ่ายวิชาการ

ประการที่สาม...เตรียมข้อมูลในการทำ Thesis คะ

ประการที่สี่...ไม่สบายคะ   แต่ตอนนี้ทุกอย่าง O.K. แล้วคะ ก็เลยต้องมารายงานตัวเพราะทนความคิดถึงเพื่อน ๆ G2K ไม่ไหวคะ

  รู้ไหมคะว่าเจ้าทวิตตี้มันน่าสงสารที่สุดเลยคะพี่สุ นี่แหละ

เรียน คุณสุ

คือความจริงแห่งชีวิต จึงต้องคิดสร้างสิ่งดีๆ เอาไว้ ท่านรวบรวมเอาแต่ดาราเอกมานำเสนอแน่มาก ปรบมือให้

สวัสดีครับ คุณ สุ

  • ขอบคุณนะครับที่แวะไปเยี่ยม ไปทักทาย
  • ผมมารับรู้เรื่องราวสัจธรรมแห่งชีวิต อ่านแล้วก็ปลงครับ
  • เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพบ ต้องเจอ แต่จะช้า หรือเร็วเท่านั้น
  • โชคดีมีสุขนะครับ
  • สวัสดีค่ะ พี่สุ  มาตามคำเรียกร้องค่ะ
  • มาอ่านเรื่องราวที่สื่อ "สัจธรรม"ของชีวิตค่ะ
  • มีข้อแก้ไขเรื่องอักขรวิธีหลายคำค่ะ  ตั้งแต่บรรทัดแรกเลยค่ะ สังขาร
    คงเขียนด้วยความรีบร้อนและลืมตรวจทาน
    อานิสงส์   บรรเทา  ระเริง ค่ะ
  • คำไหนไม่แน่ใจ พี่สุลองเปิด พจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน แบบออนไลน์
    ในอินเทอร์เน็ตก็มีค่ะ 

P ขอบคุณมากนะคะคุณครูวราภรณ์ ธรรมทิพย์ พี่สุแก้ไขตามแล้วคะ  มันก็เป็นสัจธรรมจริงๆนะ  เหมือนทำไปแล้ว ไม่มาดูตนเองว่าทำถูกต้องไหม เพราะความรีบร้อน พี่สุ กลายเป็นคนไม่ละเอียดคะ ที่ครูวราภรณ์บอกพี่สุมา  พี่สุคิดว่าจะผิดแต่คำว่าอนิสงส์ นอกนั้น ไม่รู้ตัวเลย  ว่าเขียนตกหล่น และเขียนผิดคะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่ดูแล

นี่แหละคะ  อุทาหรณ์ การทำงานอะไร คิดว่าตนเองเก่งหรือทำถูกแล้ว ก็ปล่อยปะละเลยไป ฉะนั้นการทำงานอะไรก็ตาม  จึงต้องมีหัวหน้างานมาตรวจสอบ ดียังไงก็ต้องมีที่ตำหนิ ฉะนั้น ถ้าคนมาตำหนิเพื่อก่อก็จงภูมิใจเถิด แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นคะ

สวัสดีค่ะพี่สุ

อนิจจังสังขารช่างไม่เที่ยง

......

บ่ายคล้อย...เร็วเลี่ยงไม่ได้...

......

ขอบคุณค่ะ

(^___^)

สวัสดีค่ะ พี่สุ ที่น่ารัก

มาตามลิงก์ที่ให้แป๋มไว้ค่ะ

โอ้โฮ..เข้ามาอ่านแล้ว รู้สึกปลงๆยังไงไม่รู้

ดูบาร์บี้ของหนูสิคะ แปรรูปแล้วจำแทบไม่ได้

แต่ยังไงก็ตาม เราควรยอมรับสภาพตามกาลเวลา

และอยู่กับมันให้มีความสุขดีกว่า...นะพี่นะ...

สังขารเป็นของไม่เที่ยงอยู่ได้ไม่นานครับ แต่คุณงามความดีสิครับที่จะอยู่ตลอดไป

สวัสดีค่ะพี่สุ แวะมาเยี่ยมค่ะ บล็อคนี้ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน...จนดิฉันยังอายเลยค่ะ

ทั้งภาพและเนื้อหาสอดคล้องกันดีนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท