ไชโย้....งานค่ายที่เตรียมตัวมากันเกือบ 1 เดือนก็สำเร็จลงด้วยดีกับแรงใจที่มอบทุนทรัพย์และสิ่งของของเพื่อนพ้องน้องพี่ และชาว 6/12 SPK รุ่น 2529 ซึ่งทำให้เป้าหมายกิจกรรมเราบรรลุวัตถุประสงค์ทุกอย่าง
ทริปนี้มีเพื่อนพ้องน้องพี่และครอบครัวที่สามารถร่วมทางไปค่ายได้เกือบ 35 คน
6/12 SPK นำทีมโดยด๋อย และเอนก ติ๋ม+พี่ภัทร เจี๊ยบพนิดา+พี่กานต์+น้องจิว ยุทธ ปิ๊ก วินัย นิกร แอ๊วแพนดอร่า นาถ+น้องพุดตานและหลานๆ ตุ่น+น้องแอ้+หลานตุ่น และน้องนุ่นหลานเอนก
6/10 SPK หน่อยสุภาวดี+ลูกสาว มาพร้อมการทดสอบช่วงล่างของเฟียสต้าป้ายแดง และหมอคิง ที่ขึ้นตรงมาจากหาดใหญ่เพื่องานนี้โดยเฉพาะ
นอกจากนั้นยังมี น้องๆ ของพี่กรรณ 10 กว่าคนที่มาจากโคราชและระยอง ตั้งใจมาปรับปรุงโรงอาหาร โดบการปูอลูมิเนียมที่โต๊ะกินข้าว จำชื่อกันไม่ครบ อย่าว่ากันนะ ก้อมี อ้อเล็ก อ้อใหญ่ รอม น้องผู้หญิงอีกคนจำชื่อไม่ได้ ทิต จุ้ย วา และหนุ่มๆ แห่งรถเสบียงและเสียงเพลง
ก่อนจะถึงบทสรุป ก็คงทำ AAR (After Action Report) ไว้ก่อน ว่างานนี้เรามีจุดบกพร่องอะไร...เผื่องานหน้าจะทำให้ดีขึ้น...ชีวิตยังยาวไกล โปรเจกค์ใหม่ๆก้อคงมี
งานนี้เจอดอกใหญ่ๆ ไป 3 ดอก เล่นเอาระเหี่ยเลย
ดอกแรก เรื่องที่พัก จองไว้ 2 คืน ขอ Cancle ไป 1คืน ก็เกรงใจเจ้าของบ้านพักจะแย่ ดั้นคืนแรกเด็กเปิดห้องบอกว่าราคาที่พัก 3000 บาท เราตกลงไป 6000 นี่ต่อรองจาก 7500 แล้วนะ เพราะนี่คือไฮซีซั่น และจัดการโดยเจ้าของที่อยู่ กทม. เด็กที่อยู่อาจจะรับหน้างานโดยที่นายไม่รู้ก็ได้...เรื่องราคาบ้านพักไม่รู้ว่าเพื่อนจะเข้าใจหรือเปล่า เล่นเอาไม่สบายใจเลยหล่ะ รู้มั๊ยกว่าจะหาได้นะเพื่อน โทรกว่า 20 แห่ง ใช้เวลาเป็นวันเชียว
ดอกที่ 2 เรื่องเส้นทาง ที่หน่วย Survey กับเราผู้ทำการประชาสัมพันธ์ ไม่ได้ตกลงรายละเอียดเรื่องจุดที่จะเดินทางไป แบบว่าไม่ได้แจ้งพิกัด เผอิญเส้นทาง 40 กม. สุดท้าย มหาโหดดัง ดักกา แรลลี่ ทำเอาเพื่อนๆ บ่นพึม ขนาดกลับบ้านโดยสวัสดิภาพแล้วก็ยังโทรมาต่อว่า...เฮ้อ...ต่อไป ไอ้คนจะไปก็ถามรายละเอียดให้มาก ไอ้คนให้ข้อมูลก็กล้าๆ ที่จะให้...ไม่อยากถูกต่อว่าหลังงานเลิก...และเราแคร์เพื่อนทุกคน
ดอกที่ 3 ช่วงที่ไปเป็นช่วงเทศกาล คนเยอะมาก ที่พักก็หายาก ร้านอาหารก็คนแน่น ทำเอาป่วนไปหมด...งานนี้ความใจเย็น ยืดหยุ่น มองอะไรเป็นเชิงบวกซะ จะช่วยได้ เช่น ที่พักที่ไกลจากเมือง 11 กม. ก็น่าจะดีเพราะไม่เจอบรรยากาศแย่งกินแย่งอยู่ สงบดี 555+
เอ้าทำ AAR เสร็จแล้วมาดูบรรยากาศ แห่งสุดขอบฟ้าที่ท่าลี่บ้านน้ำมีดีกว่า
รวมทุนทรัพย์ที่ได้รับบริจาค 70,350 บาท จำแนกกิจกรรมที่ทำได้แก่
- มอบทุนการศึกษา ป.1-6, อนุบาล (7 ระดับ ระดับละ 3 ทุน ทุนละ 1000 บาท) เป็น 21,000 บาท
- มอบหนังสือและสื่อการเรียนรู้เข้าห้องสมุด งบบริจาค 10,440.75 บาท และมีหนังสือ วารสารใช้แล้วแต่สภาพดี ที่เพื่อนพ้องน้องพี่นำมาบริจาคด้วย
- มอบโปรเจกค์เตอร์ เพื่อใช้ในการเรียนการสอน มูลค่า 16,000 บาท
- ซ่อมแซมโต๊ะอาหารในโรงอาหารโรงเรียน จำนวน 8 โต๊ะ ไม่แจ้งมูลค่า
- มอบทุนสมทบโครงการอาหารกลางวัน 8,810 บาท
- มอบยาสามัญประจำบ้านให้กับโรงเรียน ไม่แจ้งมูลค่า
- ตรวจสุขภาพให้ชาวบ้านโดยหมอคิง อนุศิษย์ ห้อง 6/10
- มอบอุปกรณ์การเรียนแก่เด็กนักเรียนทุกคน นางศศิธร ฤทธิ์ศรีเป็นผู้สนับสนุนหลัก
- มอบเสื้อกันหนาวแก่เด็กนักเรียนทุกคน มูลค่า 5,500 บาท
- มอบข้าวสาร ขนมปี๊บ และเครื่องปรุงรสแก่โครงการอาหารกลางวัน
- มอบเสื้อผ้า เครื่องกันหนาวแบบรียูท (Re-used) แก่ชุมชน
- มอบอุปกรณ์กีฬาแก่โรงเรียน มูลค่า 8,600 บาท
กว่าจะถึงโรงเรียนน้ำมีก็เล่นเอาเหนื่อยไปตามๆ กัน งานนี้ขามากันทางด่านซ้าย-น้ำมี ที่มีด่านตำรวจทหารอยู่เป็นระยะ เลียบแม่น้ำเหือง...ที่ก้าวแค่สามก้าวก็เป็นประเทศลาวแล้ว แล้วเจ้าลูกจิ๊บ เชอโรกีที่ขนของมาเต็มสตรีมก็เดี้ยงอีกแล้ว สงสัยพ่อมันผิดผีที่น้ำมีแน่นอน งานนี้ก็ลากกันขึ้นจนถึงเป้าหมายในสภาพที่ฝุ่นแดงเกาะ จนคิดหนักว่าขากลับจะกลับยังงัย...แถมประมาณ 40 กม.ก็เป็นทางดินแดงขึ้นเขาซะงั้น จนทีมที่ไป เรียกว่า ดักการ์แรลลี่ แต่แล้วปาฏิหารย์แห่งการทำความดีก็ปรากฏ วันกลับลูกจิ๊บของพ่อด๋อยวิ่งฉิว...ไปถึงนู้น เชียงคาน...ก่อนจะแยกย้ายกันกลับด้วยความสสวัสดิภาพ
นัดโรงเรียนเอาไว้ประมาณ 11.00 น. เรา Late ไปเกือบ 2 ชม. พอไปถึงก็ขอโซ้ยมื้อเที่ยงก่อน ก็กินอาหารที่คณะเราตระเตรียมข้าวกล่องไปจากภูเรือ งานนี้เงินบริจาคคือเงินบริจาค ค่ากินค่าอยู่ ค่าเดินทาง ทางคณะรับผิดชอบกันเอง น้ำเนิ้มเตรียมไปหมดด้วยเกรงใจชุมชนในการต้อนรับ ซึ่งทางชุมชนเองก็ทำส้มตำและแกงหน่อไม้ไว้รอ ขอบคุณเด้อค่ะ
หลังจากนั้นก็มีพิธีการเล็กๆ ในการมอบสิ่งของให้กับทางโรงเรียนและชุมชน โดยมีผู้ใหญ่เทือง ที่ปรึกษาโรงเรียน และ อาจารย์ละเอียด รักษาผอ.เป็นโต้โผ และรับรองที่หลับที่นอน อาหารมื้อเย็นให้กับชาวคณะเราที่ค้างอยู่บนน้ำมีอีก 1 คืน รวมทั้ง อส. และกลุ่มแม่บ้าน ตลอดจนเด็กๆ ที่อยู่ร่วมสนุก กันจนถึงดึกดื่น ซึ่ง อาจารย์นิกร แอ๊ว ด๋อย น้องนุ่น เล่าให้ฟังว่า เป็นอะไรที่ประทับใจมาก แม้ว่าฝนจะตกและไฟฟ้าดับก็ตาม (ส่วนเอนกไม่เห็นเล่าอะไรให้ฟังเลย)
เสียดายที่ติ๋มติ๋มไม่ได้อยู่ รู้สึกว่าอารมณ์นี้เป็นอารมณ์ติ๋มๆ เลยหล่ะ
แถมเรื่องเล่าจากใครไม่รู้ จำไม่ได้ ว่า หมอคิงตรวจคนไข้รายสุดท้ายด้วยความใส่ใจ คนสุดท้ายก็เกือบมืดจนเกือบเวลาอาหาร โดยมี ผศ.นิกร เป็นผู้ช่วยแพทย์ โดยไม่เหน้ดเหนื่อย...เป็นอันรู้ว่าพรุ่งนี้ไม่ตื่นแน่นอน เพระขนาดวงสังสรรค์ก็แทบหลับคากองไฟไปแล้ว และก้อเป็นไปตามระเบียบว่า หมอคิงตกเครื่องที่ขอนแก่น จากกำหนดกลับบ่ายวันที่ 12 เลื่อนไปเป็นไฟล์ท บ่ายวันที่ 13 ที่กท.แทน ไม่รู้ว่าถึงหาดใหญ่กี่โมงยาม
ส่วนป้าตุ่นขอกลับก่อนเพื่อน ไม่ค้างที่น้ำมี เพระมีภารกิจที่ต้องไปดูแลญาติที่ป่วย...กว่าจะถึงขอนแก่นก็ 2 ทุ่ม...ก่อนมาก็ถามเพื่อนยุทธว่ากลับป่าว...ไม่กลับแฮะ ก็ลงมาคณะเดียว ทางบ้านวังขาม ที่ถูกเตือนเรื่องความชัน ชันสุดยอด เล่นเอาหน้าซีด ขาเกร็งไปหมด เสียวววว สวดยอด แตวิวดี งานนี้ขอปรบมือให้น้องแอ้ สารถี คนดีของพี่
ไม่นาน คณะยุทธก็โทรมาว่ากลับลงแล้ว ยุทธ นาถ เจี๊ยบ วินัย ติ๋มและพี่ภัทร แวะกินข้าวต้มที่ขอนแก่น ก่อนที่จะส่งติ๋มขึ้นรถต่อไป กท. ยุทธกับนาถ จรลีต่อไปที่สารคาม นับถือพลังของท่านแต่ละคนเสียจริง...ส่วนตุ่นหมดแรง แม้น้ำข้าวต้มยังซดไม่ได้ แต่อิ่มใจ...นี่ถ้าเพื่อนๆ พักกันที่ภูเรืออีกคืนก็คงไม่ต้องขับระห่ำขนาดนี้ และจะได้เที่ยวที่ห้วยกระทิงด้วย...
ส่วนเจี๊ยบ หน่อยที่เกาะติดคณะยุทธมา ก็ขอแวะนอนที่ชุมแพ...ไม่ไหว พรุ่งนี้ก็ไปต่อ
งานนี้ผิดพลาด ไม่ตรงใจ ไม่สะดวก ก็ต้องขออภัยไว้ในบางลีลา สถานการณ์ก็อย่างที่เห็นๆกันนะ...ตุ่นเองก็ซึ้งใจกับคำว่า "ค่าย" ณ วันนี้ "ประสบการณ์อย่างวันนี้ไม่มีขาย"
ความดี กำลังใจ แรงสนับสนุนของพี่น้องผองเพื่อนที่ส่งมา ในนาม 6/12 SPK รุ่น 2529 ก็ต้องขอขอบคุณและอนุโมทนาบุญกลับให้ท่าน เราจะบอกว่า สิ่งที่เรานำส่งไปถึงโรงเรียนแลชุมชนบ้านน้ำมีแล้ว จริงๆ ซึ่งคงจะสร้างประโยชน์ให้กับโรงเรียนและชุมชนอย่างมาก
จงภูมิใจในการเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างสังคมที่ดี...
ในคราวต่อไป เพื่อน 6/12 และเพื่อนพ้องน้องพี่คนใด มีโปรเจกค์ดีๆ ก็ส่งข่าวฝากมา พลังของพวกเราเหลือเฟือ ขนาดหนทางลำบากและยาวไกล พวกเราก็พิสูจน์ได้ว่า พลัง คือ พลัง สำหรับตุ่นมี Blog นี้ไว้เพื่อประชาสัมพันธ์ด้วยจ้า
เพื่อนนิกร พอฟื้นคืนชีพก็รีบทำคลิปให้เพื่อนเป็นที่ระลึกและเป็นการขอบคุณผู้สนับสนุนค่ายทำท่าน ซึ่งตอนนี้คลิปนี้ระบาดใน Facebook เดี๋ยวขอ link มาแปะให้ดู
บอกตรงๆ ว่า ตุ่นยังอยากไปอีก ไปแบบสบายๆ ไม่เร่งรีบ ค้างสัก 2 คืน แบบว่าอยากไปเล่านิทานให้เด็กฟังอ่ะ...ใครจะไปกับตุ่นอีก
มาชื่นชมกิจกรรมดี ๆ เพื่อสังคมครับ
สวัสดีค่ะพี่ตุ่น มาชมกิจกรรมดีๆ ที่ท่าลี่ ชอบเมืองเล็กๆ นี้เช่นกันค่ะ ได้เห็นหน้าเด็กน้อยยิ้มแก้มอิ่ม ก็หายเหนื่อยแล้วมังคะเนี่ย ขอบคุณค่ะ
ชื่นใจครับที่ได้เห็นภาพกิจกรรมดีดี ชื่นชมครับสำหรับน้ำใจมากหลาย
ข้อความจาก ติ๋ม เพื่อนคนแรกที่มาฝากความรู้สึกไว้ในบันทึก โครงการตุ่นท่าลี่ ยอมจำนนฟ้าดิน เมื่อเวลา 10.50 วันที่ 13 ธค. 53
งานนี้ยอมจำนนจริงๆ ... แต่เป็นปลื้ม
ติ๋มว่าไว้ดังนี้
รายงานตัวค๊าบ...
:) ติ๋มกะพี่สาวถึงบ้านแร้วจ้า...แล้วเพื่อนๆล่ะคะ
^^ ทีมพี่กันกะน้อง ๆ , หมอเหนก&หลานสาว, อาจารย์กร, แอ๊วบิวตี้, คุณหมอคิงส์
กลับบ้านกันรึยัง...เห็นคนไข้รอคิวยาวเรยอ่ะ...
...เพื่อนตุ่น...ขอโทษนะจ๊ะสำหรับ misscalled ... แบบว่าหมดแรง
...เพื่อนยุทธ...ขอบคุณสำหรับการเดินทางไปกลับ
...วีวี่... ขอบคุณสำหรับของขวัญ + ส่งขึ้นรถ ขอนแก่น-กทม.
...ผ.อ.นาถ...ขอบคุณสำหรับมื้อเย็น...ลูกสาว+หลานๆ น่ารักมากๆ...
...ทีมฟอร์ดป้ายแดง...เพื่อนหน่อย...เราจะมีทติ้งกันจนลูกน้ำแต่งงานนะเพื่อน...
...เพื่อนเจี๊ยบ-พี่กาญ-น้องจิว...ถึงบ้านยังจ๊ะ...อยากเจอเพื่อนทุกทริปเรยอ่ะ...
... ขอบคุณสำหรับโปรเจ็คนี้...สำหรับการตัดสินใจเลือกที่นี่...บ้านน้ำมี...
สุดขอบฟ้า...ไกลก็จริง...แต่พอไปถึง...เป็นปลื้ม... ^๐^ แอบดราม่าเล็กน้อย...
ภาพส่งมอบของให้คุณครูกะน้องๆ ...แล้วก็ภาพชาวบ้านเข้าแถวพบคุณหมอ...เรียกน้ำตาคลอเรยอ่ะ...
...ดีใจที่ได้เป็นกำลังใจเล็ก ๆ ให้กับน้อง ๆ คุณครู และชาวบ้าน ...
ขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ ที่สละเวลา กาย ใจ ทุนทรัพย์ ร่วมกิจกรรมค่ายน้ำมี จนสำเร็จลง โดยเฉพาะผู้ว่างไปร่วมออกค่ายได้ และจะได้รู้ว่า ประสบการณ์มัน "สวดยอด" ขนาดไหน
ทีมด๋อย นิกร คิง แอ๊ว ไปถึงโคราชเกือบ ตี 2 และกลุ่ม กทม. เดินทางไปถึง กทมท. ตอนตีห้า ไม่รู้ว่าคิงจะถึงหาดใหญ่หรือยัง
ยุทธพงษ์ ยกนิ้วให้ในฐานะที่เป็นผู้นำ ดูแลเพื่อนๆ จนกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
นาถ...นี่สวดยอด แหม สวยและขับรถเก่งอีก...ที่สำคัญได้ทุกสถานการณ์ แม่จะต้องทำใจบ้างเล็กน้อย...ชีวิตก็อย่างนี้แหละตัวเอง
ครอบครัวเจี๊ยบ และหน่อย...อันนี้ไปไหนไปกัน OK.เลยเพื่อน ขอบคุณพิ่กานต์ที่ช่วยปีนไปดับไฟโคมบนหลังคา มันทำให้น้องนอนหลับได้สนิท
ปิ๊ก...บอกยินดีกับประสบการณ์ที่ตัวเองได้รับ ยังอยากไปอีก เพื่อนๆ จัดแล้วอย่าลืมบอกปิ๊กนะ
วีวี่ ไม่คิดว่าจะมา...แต่ทำให้เรามีประสบการณ์ร่วมกัน...
เหนก...ตุ่นเพิ่งรู้ว่าเหนกใส่ใจทุกคน...น้องแอ้เด้..หลานกูไปไส ...ไปเอาน้ำโค้กมาให้หลานกินแน่...ตุ่นมาช่วยปิ๊กปล่อยโคมหน่อยเร้ว แต่ทำไมเหนกกับด๋อยไม่บอกตุ่นก่อนละว่า เส้นทางเป็นยังงี้ ...แต่ก็ทำให้เราถึงชุมชนจริงๆ ถ้าพูดให้มากขึ้น จะได้น่ารักมากมายกว่านี้ แต่ครั้งนี้ก็ทำให้ตุ่นอยากกลับไปอีกแบบกินง่าย อยู่ง่ายหน่ะ ภาวนาไว้ว่าอย่าให้ตุ่นมาชวนเถอะ
ด๋อย...เหนื่อย แต่ คักใจว่ะ เอ็งทำได้ อย่าลืมดื่มเครื่องดื่มบำรุงกำลังด้วยนะแต่อย่าดื่มเกินวันละ 2 ขวด
ติ๋มและพี่ภัทร...ที่เอาไว้ท้ายก็เพราะว่า จะบอกว่านายแน่มาก...ใจเอามาก...ถ้าไม่บิล์ทกัน อารมณ์ก็คงไม่เกิด...เรื่องราวที่ติ๋มสัมผัสและเขียนออกมา มันทำให้เกิดปิติรู้ปาว และยังเสียดายที่เราไม่ค่อยได้คุยกันอีกเช่นเคย
ส่วน น้องๆพี่กรรณ คงเดินทางกลับด้วยความสวัสดิภาพ และรับพี่ๆ ว้ในอ้อมใจด้วย...ดีใจที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน
สำหรับ ตุ่น อาจต้องขออภัยในบางลีลา...หากประสานงานได้ไม่ทั่วถึง ไม่เป็นไปอย่างที่คิด...งานนี้ก็อย่างที่เห็นๆ กันนะ คราวหน้าเอาใหม่จ้า
ขอบคุณการแวะเยี่ยมชมและกำลังใจจาก คุณวัชรา ทองหยอด น้อง POO และครูหยุย นะคะ
กิจกรรมครั้งนี้แม้เส้นทางจะยาวไกล เป็นสิ่งเล็กๆ เมื่อเทียบกับดครงการใหญ่ๆ ของคนอื่น
แต่ก็ทำให้เสี้ยวหนึ่งของพวกเรา "เพื่อนพ้องน้องพี่" และ "ชาวน้ำมี" ได้บรรจบกัน
ซึ่งงานนี้ต้องขอบคุณ นายแสนกรรณ สนั่นเอื้อ และนายเอนก คลังพระศรี เป็นพิเศษ ที่สละเวลาและทุนทรัพย์ในการสำรวจเส้นทาง และนำเราไปถึงน้ำมีได้
งานนี้ตุ่นและผองเพื่อนได้บุญกันเพิ่มอีกเยอะเลยนะ..แม้จะเหนื่อยหน่อยก้อสุขใจนะ..เห็นภาพและบรรยากาศก้เปรมแล้ว
เป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่าจ๊ะติ๊ก เสียดายที่ไม่ได้ค้าง
นี่ไม่รู้ว่าหมอคิงฟื้นหรือยัง...จัดหนักไปหน่อย อิอิ
แต่สิ่งของและทุนทรัพย์ที่เรามอบให้โรงเรียนและชุมชน น่าจะเป็นประโยชน์อย่างมาก
อนุโมทนาบุญเอานะจ๊ะ
เจอะบอร์ดนักปั่นจักรยาน ... โพสต์ข้อความว่า
"...
...เจอคลิ๊ปนี้รุ่นน้องเราเอง.... 
ทำได้ดีทีเดียว....ดูกันนะคะเผื่อจะจำกันได้บ้าง...
ที่จำน้องๆ เค้าได้ดีเพราะแข่งกีฬาสีอยู่สีเดียวกันค่ะ
... "
แล้วพี่เค๊าก็แปะคลิป 20 ปีแห่งความทรงจำของพวกเราไว้ที่
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=8&t=259367&start=45
เก่งจังเพื่อนติ๋ม ไปเจอที่ไหนข้อความใน คห. ที่ 9 หน่ะ...
มีเรื่องเล่าบอก ก่อนไปน้ำมี 1 สัปดาห์จะต้องคุยโทรศัพท์กับด๋อยอย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง
แต่กลับมาจากน้ำมี 4 วันแล้วยังไม่ได้คุยกันเลย
งานเลี้ยงมันต้องมีวันเลิกรา 555+
สงสัยต่างคนต่างตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
ชมคลิป "ประมวลผลกิจกรรมค่ายบ้านน้ำมี" ชุด "สิ่งเล็กๆ เพื่อเด็กน้อยๆ"
หลังจากเรียกวิญญาณเข้าร่างอยู่หลายวันก็ได้เวลาแจ้งให้พี่น้องผองเพื่อนทราบถึงรายละเอียดยอดบริจาคและรายการในแต่ละส่วนของโครงการเสียที หลังจากหนูตุ่นส่งรายละเอียดในส่วนโครงการหนังสือให้น้องมาให้(ดูท่าวิญญาณจะเพิ่งเข้าร่างเหมือนกัน) เพื่อนๆ ท่านใดที่บริจาคมาแล้วไม่ได้โทรมาแจ้ง หรือตกหล่นไปให้รีบแจ้งเข้ามาแก้ไขเลยนะครับ โดยเฉพาะท่านที่ฝากๆ กันมา หรือประเภทส่งตังค์ให้เลย ทั้งที่รีสอร์ทและที่บ้านน้ำมี อันนี้มึนจริงๆ เพราะไม่แน่ใจว่ายอดเท่าไหร่ ด้วยว่าชุลมุลกันเหลือเกิน ก็ไม่รู้ว่าเผลอเอาไปใว้ที่ไหนหรืออาจเผอใช้บ้างรเปล่าก็ไม่ทราบได้ อิอิ ส่วนบางท่านที่เอามามอบให้ตอนออกจากหมู่บ้านมาแล้วนี่ดิ ไม่รู้ว่าจะบรรยายยางงาย .... มึนตึบ!!! ส่วนท่านใดที่แสดงความจำนงเอาใว้แต่ไม่ได้บริจาคเข้ามาก็ไม่ว่ากันนะครับ อาจขัดข้องใทางเทคนิค หรืออาชีวะ ก็เอาใว้โครงการหน้าค่อยว่ากันให่นะครับ สรุปยอดบริจาคจากพวกเราพี่น้องผองเพื่อนอยู่ที่ 71,966 บาทนะครับ รวมที่ยังค้างอยู่กะด๋อยด้วย 1,616 บาท ด้วยเหตุที่แจ้งใว้ข้างบน รายละเอียดติดตาได้ใน face book/grunsananua ของด๋อยนะครับ ส่วนเป็นอุปกรณ์กีฬาที่เพื่อนๆ ซื้อมาใหม่ๆ เลย แต่ไม่มียอดในรายละเอียด บางท่านที่ใส่กล่องมา หรือรับฝากกันมาอีกที่ ก็ไม่ทราบจริงๆ ว่ามูลค่าเท่าไหร่ แต่ทั้งหมดก็นำมอบให้กับทางโรงเรียนแบบไม่มีแอบเอามาเล่นที่บ้านแน่นอนครับ อิอิ ส่วนเงินบริจาคที่เหลือจะถูกโอนไปให้เพื่อนกรเก็บใว้เพื่อนใช้บริจาคในโครงการรั้งต่อไปนะครับ อันนี้จะไม่ไปรวมกับเงินรุ่นที่เหลือจากงานเลี้ยงรุ่นประมาณ 3,500 บาทนะครับ เพื่อนๆ สบายใจได้ อีกอย่างรับรองว่าเพื่อนกรไม่มีเอาไปหมุนที่ไหนแน่นอน แต่ถ้าเก็บใว้กับด๋อยล่ะไม่แน่ อิอิ อยากขอบคุณทุกๆ บาท ที่พี่น้องผองเพื่อนบริจาคเพื่อโครงการนี้ เป็นความตั้งใจที่ไมได้พิสูจน์ว่าใครรวยกว่าใครหรือใครจะใจบุญมากกว่าใคร หากหมายถึงพลังแห่งจิตอาสาที่มีอยู่ในพวกเราทุกคน เป็นความรู้สึกตื้นตันอย่างที่สุดที่ได้เห็นพลังของพี่น้องผองเพื่อนทุกๆ คน ด๋อยเองเป็นเพียงผู้จุดประกายให้พวกเราได้ทำความดีเพื่อสังคม จากความตั้งใจดีที่มีอยู่ในตัวของพวกเราทุกคนอยู่แล้ว โครงการนี้จึงสำเร็จลงได้ ด้วยแววตา เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของเด็กๆ จะเป็นพลังให้เรามุ่งมันในการทำประโยชน์เพื่อสังคมกันต่อไปครับ สิ่งใดที่ผิดพลาดพลั้งไป อาจทำให้พี่น้องผองเพื่อนต้องเหนื่อยมากขึ้น ลำบากมากขึ้น ด๋อยขอน้อมรับทุกๆ คำวิจารณ์ใว้แต่เพียงผู้เดียวครับ ด้วยว่าในรายละเอียดก็ไม่มีเวลาชี้แจงให้เพื่อนๆ ทราบจริงๆ ต้องขอโทษจากหัวใจ กับบางสิ่งที่อาจไม่ถูกใจ หรือบางสิ่งที่อาจไม่เป็นดังหวัง อยากให้เพื่อนๆ ช่วยชี้แนะเข้ามาเพื่อจะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้นในโอกาสต่อๆ ไป ด้วยใจบริสุทธิ ยินดีน้อมรับในทุกสิ่งครับ ด้วยพลังและความมุ่งมั้น โครงการอกค่ายเพื่อโรงเรียนยากไร้ในถิ่นทุรกันดานสำหรับปีหน้าก็เริ่มจะมีเค้าร่างๆ แล้วนะครับ งานนี้เปลี่ยนบรรยากาศไปแถวทะเลกับบ้างดีไหม เป็นโรงเรียนติดชายแดนพม่ครับา ถามว่าจะลำบากกันอีกไหม ก็ถ้าผ่านบ้านน้ำมีมาได้ก็ไม่มีที่ไหนในเมืองไทยที่จะไปไม่ได้อีกแล้วครับท่าน หยอดตังค์ใส่กระปุกกันได้เลยนะครับพี่น้องผองเพื่อน ประมาณธันวาหน้าเจอกรรรอีกแน่นอง จัดปีละครั้งครับ บ่อยๆ ม่ายหวาย หง่อมแหลกจร้าาา .... แล้วจะรู้ว่ารักเพื่อน มากแค่ไหน อิอิ
กิจกรรมค่ายน้ำมีจบแล้ว แต่เรื่องเล่าจากค่ายยังไม่หมด ขอบคุณคลิปเรื่องราวฝีมือ อ.นิกร นะคะ
กำลังสำคัญในการบิลท์ค่ายน้ำมี ส่วนหนึ่งต้องขอปรบมือ ให้ ท่านนิกร กับ ญ แอ๊ว ในการไปตระเวนหาของที่ระลึกให้ชาวค่าย ตุ่นชอบผ้าพันคอสีม่วง-ขาวมากนะ จะบอกให้ ซึ่งคิดว่าชาวค่ายหลายคนก็คงจะชอบสิ่งที่เพื่อนนิกร-เพื่อนแอ๊วจัดหามาให้...อันนี้ต้องรอคอนเฟิร์มจากเพื่อนๆ ของเรา
อี๊ด
ยังหา E-mail ของอี๊ดไม่เจอเลย
สิ่งของที่อี๊ดส่งมา ได้แก่ สี ดินสอ และกระดาษพับ ทันกับค่ายพอดี ขอบคุณคุณสามีด้วยที่ช่วยในการจัดส่ง
ได้ชี้แจงเรื่องกระดาษพับให้อาจารยืฟังแล้ว อาจารย์และเด้กๆ ชอบมาก เพราะมันจะเป็นสื่อการเรียนรู้ที่ดีในการพัฒนาทักษะได้
อนุโมทนาบุญด้วยจ้า
รับความสุข ความอิ่มใจกลับไปเป็นของขวัญวันปีใหม่ 2554 นะจ๊ะ..มีความสุขมมากๆ มีความครัวที่อบอุ่นเข้มแข็ง สุขภาพแข็งแรง ร่ำๆรวยๆ นะจ๊า
ตุ่นเอง
ขอบคุณมากๆ ค่ะ น้องบุษราก็เช่นกันนะคะ
หน่อย จีรวรรณ ชวนเพื่อนๆ 6/12 ไปร่วมงานขึ้นบ้านใหม่ 18.30 น. วันที่ 1 มค. 54 ที่บ้านหนองแวงนะคะ
เห็นเซเว่นที่อยู่ติดถนนแล้วเลี้ยวเข้าไปประมาณ 600 เมตร
หน่อยอยากให้เพื่อนๆ ไปกันมากมากจ้า
...ติดภาระกิจพิชิตภูเรือ...
เพื่อนหน่อย เราจะได้เจอกัน เมื่อไหร่ละเนี่ย...
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ตุ่น
ตอนนี้ชีพจรลงเท้าตี้ใดเด้อค่า ส่งกำลังใจให้ปลอดภัย
จะรอเก็บตกชมภาพบรรยากาศ นะคะ สุขภาพแข็ง มีแรงไต่ฝัน ทุกเส้นทางเป็นจริงค่ะ
HNY 2011 จ้าติ๋ม ได้มาสัมผัสอากาศหนาวเป็นที่น่าอิจฉาจังเลยเพื่อนติ๋ม...
ฝากสวัสดีปีใหม่พี่ภัทรด้วยเด้อ...
ขอแสดงความเสียใจกับ องุ่น (ห้อง 10) ที่คุณพ่อถึงแก่กรรม
ขณะนี้ตั้งบำเพ็ญกุศลและสวดอภิธรรม (เวลา 19.00 น.) อยู่ที่วัดมหาชัย เผาวันเสาร์ที่ 15 มค. 54
ท่านใดที่สามารถไปร่วมงาน ก็เชิญตามเวลานะคะ
อนึ่งศิษย์เก่าสารคามพิทรุ่น 2529 ทุกห้อง ร่วมกันเป็นเจ้าภาพสวดอภิธรรมทุกคืน
(หมายเหตุ...เงินส่วนต่างที่เหลือจากค่าอาหารค่ายน้ำมี จำนวน 600 บาท ตุ่นขอสมทบร่วมเป็นเจ้าภาพสวดอภิธรรมในนาม 6/12 นะคะ)
@น้องปู...Happy New Year เช่นกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่น้อง POO มีให้เสมอมานะคะ
ช่วงนี้ไม่ได้ไปไหนเลย มีแต่อ้อมๆแอ้มๆ เยี่ยมญาติแถวๆ ขอนแก่น-สารคามนี่แหละค่ะ
ขับรถน่าจะเป็นแสนกิโลแล้ว...แต่เดี่ยวเคลียร์งานได้สักหน่อย จะแอบหนีเข้าป่า
แล้วจะเอาบรรยากาศมาฝากกันนะคะ
วันที่ 17/01/11 ตีหนึ่งกว่าๆ เบอร์โทรศัพท์แปลกดังขึ้น รีบรับนึกว่าใครมีเรื่องอะไร
และคำที่มาตามสาย คือ สวัสดีครับอาจารย์ตุ่น...ใครวะ โทรมาดึกดื่น
กว่าจะรู้เรื่องก็ถูกปลายสายอำไปนานพอดี...ไอ้คนที่โทรมาคือ นายเอ๊บ บุญทวี หาสุข
สงสัยหาเพื่อนสังสรรค์ เห็นเล่าว่าโทรหาพิชิต พิชิตก็ไม่ว่าง
หล่อนก็เพ้อไปเกือบ ชม. และตบท้ายว่า เห็นเพื่อนๆ ไปทริปกัน ก็อยากไปทุกครั้งนะ แต่ติดภารกิจครอบครัว
ทำไมพวกเธอๆๆๆๆ ไม่ชวนกันมาอุบลหล่ะ รักชาติก็อยู่ด้วย
เอ้า ฝากข้อความไว้ให้เพื่อนคนอื่นๆที่แวะมา ได้อ่านกัน
ยุทธพงษ์บอกบุญล่วงหน้า จะชวนเพื่อนๆ ทำผ้าป่าทอดถวาย ณ บ้านบ่อใหญ่ จ. สารคาม ก็คงจะเป็นช่วงสงกรานต์ 54 นี้ รอติดตามรายละเอียดอีกครั้ง
