วันที่ 8 พย. 2551 คงเป็นวันหนึ่งของชาว g2k ที่ได้ไปพบปะกันในวันนัดพบ blogger ทั้งหลาย เราเองก็เกาะติดสถานการณ์ด้วยการตามอ่านจากบันทึกของชาว blog สำหรับเช้าวันนี้เห็นบันทึกเรื่องราวของการพบปะสังสันท์จากบันทึกของอาจารย์ขจิต ก่อนใครเพื่อน

รู้จักกับ g2k มาหลายขวบปีแล้ว จะนับว่าตัวเองเป็น blogger หรือไม่นั้น นิยามทางวิชาการนั้นอาจจะใช่ แต่ดูจากพฤติกรรมส่วนบุคคลแล้ว เราอาจจะไม่ใช่ blogger เพราะเราอาจเป็นเพียงผู้เสพเท่านั้น สำหรับบันทึกของตัวเองนั้นเป็นเพียงบันทึกข้อมูลและเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาและสามารถเรียกดูผ่านระบบอินเตอร์เน็ตได้อย่างสะดวกเท่านั้น แต่ไม่ว่าเหตุผลของการเป็นสมาชิก g2k จะเป็นอย่างไร อยากจะขอขอบคุณ g2k ที่เป็นแหล่งรวมสารพันความคิด สาระ และความรู้ ให้เลือกเสพตามอัธยาศัย นับเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างสังคมฐานความรู้ในยุดแห่งโลกอินเตอร์เน็ต และเป็นแหล่งที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่....

เวลาเดียวกันกับการเขียนบันทึกฉบับนี้  สมาชิกหลายคนของ g2k คงได้กระชับมิตรด้วยการสวมกอด...เราเองก็ได้บันทึกเรื่องราวของข้างทาง ข้างถนน ที่ได้ผ่านมาผ่านไปในช่วงเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ซึ่งเป็นความสวยงามตามธรรมชาติ และบ่งบอกความเป็นไปเป็นมาของรอบปีได้อย่างดี....นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากข้างทาง บนถนนสายเก่า

• ดอกอ้อบาน  พบมากในช่วงปลายฝนต้นหนาว...และบริเวณที่ติดแหล่งน้ำ พู่บางๆ ไหวๆ ทำลายความร้อนแรงของแสงแดดได้อย่างดี ถนนดูสวยงามมากขึ้น

• ดอกหญ้าท้าแสงอาทิตย์อัสดง ทำให้เวลาพลบค่ำบนถนนหลวง ไมใช่แค่ถนน และไม่ใช่เวลาที่ต้องเร่งรีบเพื่อให้ถึงจุดหมาย แต่เป็นเสี้ยวเล็กๆ ที่พอเหลือบตามองและเห็นความสวยงาม จะสามารถคลายความเมื่อยล้าระหว่างวันลงได้

• ต้นไม้ใหญ่ที่เขียวชะอุ่ม...บ่งบอกถึงฤดูกาลที่อุดมสมบูรณ์ สะท้อนถึงการเป็นที่พักพิงและร่มเงา หากในชีวิตเราสามารถที่จะเป็นไม้ใหญ่ให้ใครสักคน คงจะเกิดความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง สำหรับวันนี้กล้าไม้เล็กๆ อาจกำลังเติบโต...และวันหนึ่งจะกลายเป็นไม้ใหญ่ที่สมบูรณ์ โดยฝึกให้มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ มีเมตตา ยืดหยุ่น และเข้าใจมิติของสังคมที่แตกต่าง

• ดอกหญ้ากลางผืนนา จะมีให้เห็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ในช่วงเก็บเกี่ยว อาจจะมาเป็นสัญญาณในเกษตรกรที่เหนื่อยหนักกับฤดูเพาะปลูกรู้ว่า เวลาเก็บเกี่ยวใกล้มาถึงเต็มทีแล้ว สมัยเด็กๆ ชอบมาก ไปเก็บมาปักแจกัน แต่ดอกไม้งามนาม "ดอกขี้กลาก" กลับเหี่ยวแห้ง บางอย่างจึงสวยงามเพียงแค่ดูเท่านั้น ตอนเด็กเคยนึกสงสัยว่าทำไมเรียกดอกไม้ที่แสนสวยนี้ว่า ดอกขี้กลาก...อาจจะเพราะดอกนี้ลามไปในทุ่งอย่างรวดเร็วก้อได้...แต่วันนี้หายากจริงๆ ที่จะเห็นทุ่งดอกขี้กลากที่สวยงาม

• ทุ่งข้าว หน้าฝนสวยด้วยสีเขียว หน้าเก็บเกี่ยวสวยด้วยสีทอง...ปีนี้ยินดีอย่างยิ่งกับชาวนา เพราะน่าจะเป็นปีทองจริงๆ ด้วยราคาข้าวขึ้นราคา....แต่ขอประนามพวกลักลอบขโมยข้าวชาวบ้าน เป็นการกระทำที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลย ปีนี้ชาวนาต้องระมัดระวังเรื่องนี้เพิ่มมากขึ้น

แรงบันดาลใจในการถ่ายรูป...คือ ภาพถ่ายสิ่งใกล้ตัวของคุณนายดอกเตอร์ และกล้องตัวใหม่ของน้องเอกจตุพร...ที่นำเสนอภาพถ่ายสวยๆ (แม้กระทั่งภาพบึงสีฐาน ของ มข.) ตลอดจนคำชมของผู้ที่มาแวะเวียนอ่านบันทึกได้ฝากไว้  นอกจากนั้นน้อง little Jazz  ยังได้นำเสนอมุมองด้วยรูปสวยๆ และอธิบายการใช้โปรแกรม Photoscape  ทำให้สนุกและมีแรงจูงใจในการใช้เวลาว่าง...ที่แตกต่างจากที่เป็นมา สำนวนการเขียนของ blogger ต่างๆ ก้อมีส่วน...บันทึกนี้อ่านสนุกจัง ทำให้อยากจะหัดเขียนมากขึ้นแม้ว่า จะไม่ค่อยรู้เรื่องก็ตาม  อีกอย่างคือการแต่งหัว Blog ที่คุณครูแอ๊วได้กระตุ้นให้เรียนรู้พร้อมกับการไปเรียนรู้จากบล๊อก Blog และ CSS ของ อ.ศิริพร  การถ่ายรูปจึงเป็นเรื่องสนุกสนานมากยิ่งขึ้น และนี่คือความเป็น g2k  ประการดังกล่าวจึงเป็นที่มาของเรื่อง simple simple ริมถนนของบันทึกฉบับนี้