คนพิเศษกับความพิเศษ


บทเรียนชีวิต : การก้าวย่างที่ไม่ประมาท

       ความพิเศษ ชีวิตคนเรามีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้รู้จักมักคุ้น

แต่ในผู้คนมากมายเหล่านั้น อย่างน้อยคงต้องมีใครบางคนที่ทำให้เรารู้สึก "ไม่ธรรมดา"ที่จะนึกถึง เรียกว่าเป็น "ความพิเศษ"

ที่เราจะยกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจก็ในเมื่อคำว่า "พิเศษ" หมายถึงความจำเพาะ ความแปลกแยก ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจ 

           กระนั้นทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับที่ใจคิด

ให้ "ความรู้สึกดีดี" จากจิตใจที่ดีดี ให้ "ความอาทรถึง"

จากจิตใจที่นึกถึง ให้ "ความห่วง" จากจิตใจที่เป็นห่วง

ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างดีดี แต่มี "สติ" ให้ไปเถอะ

ให้ไปอย่างอบอุ่น แต่ไม่ "คุกกรุ่น" ให้ไปเลย ให้ไปเท่าไหร่ก็ได้

แต่เมื่อให้ไปแล้วต้อง "ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม"

             และหากเมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสาย สะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้าง ก็จงหยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด "สิ่งดีดี" จนกระจัดกระจายเพราะ "การให้ความหมาย" ไม่ใช่ "การตั้งความหวัง"

คนสองคนให้ความหมายซึ่งกันและกันแต่คนสองคน "จะไม่ตั้งความหวังในกันและกัน"เพราะการตั้งความหวังมักนำพาซึ่ง "การเรียกร้อง" โดยที่ไม่รู้ตัว มันร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุขเราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่นๆ

            หากเริ่มรู้สึกตัวว่า ความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อยๆ เดินออกมาสูดอากาศเย็นหากตรงกันข้ามเราก็ต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกันและอย่าลืมว่า "ความพิเศษ" ไม่ได้จำกัดว่าจะต้องเป็นพิเศษมากหรือพิเศษสุด หรือพิเศษอย่างยิ่งในคนคนเดียวทั้งเราและเขาอาจจะมีคนพิเศษในวิถีชีวิตได้หลายลักษณะ พิเศษในเรื่องนั้น พิเศษในเรื่องนี้ 

          ในเมื่อหัวใจเป็นของเรา เราก็ย่อมเลือกให้ความพิเศษกับใครก็ได้ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่างพิเศษกลับมาจงให้ "ความพิเศษ" เป็นชีวิตชีวา เป็นแววตาที่แจ่มใสเป็นความห่วงใยที่เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้มได้ไม่วิ่งหนี แต่ไม่วิ่งตาม ไม่หักห้าม แต่ไม่กระโจนใส่ ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหวแต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจและเอื้ออาทร

       จงเป็นความแจ่มใสในอารมณ์ของตัวเอง เป็นความชุ่มชื่น สดใส เช่นสายน้ำเป็นสีสันงดงามเช่นมวลผกา เป็นสีเขียวของใบไม้ ที่เย็นที่ตาและที่ใจ

และที่ตรงนี้ จะอีกนานเท่าใด ไม่ว่า "คนพิเศษ"คนนั้นจะอยู่ใกล้หรือต้องจากกันไกล ความพิเศษ" นั้นก็จะคงอยู่อย่างมีคุณค่า ณ ที่เดิม ที่ซึ่งหัวใจข้างซ้ายอยู่ตรงกัน

 ที่มา : เมลส่งต่อ
คำสำคัญ (Tags): #คนพิเศษ
หมายเลขบันทึก: 313495เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2009 19:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 10:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

สวัสดีค่ะ อ.ประสิทธิ์

มาชม ความพิเศษ ของคนพิเศษ

อ่านแล้วประทับใจค่ะ

ขอบคุณมากๆ

ขอบคุณ"ครูจิ๋ว"ที่มาเยี่ยมครับ สบายดีไหม

"คนพิเศษ"คนนั้นจะอยู่ใกล้หรือต้องจากกันไกล ความพิเศษ" นั้นก็จะคงอยู่อย่างมีคุณค่า ณ ที่เดิม ที่ซึ่งหัวใจข้างซ้ายอยู่ตรงกัน

เรารักประเทศไทยใจตรงกันแน่เลยใข่ไหมคะผอ....มีความสุขวันหยุดค่ะ...

สวัสดีค่ะ...ท่าน ผอ.

P

ขอบพระคุณค่ะ...บันทึกคนพิเศษในวันพิเศษค่ะ

 

ขอบคุณ"ครูอี๊ด " ที่มาเยี่ยม" และเยี่ยม http://gotoknow.org/profile/kanlaya_pan เสมอ

  • เรียน  ท่านผอ.ประสิทธิ์
  • แวะมาทักทายค่ะ...
  • ในชีวิตคนแต่ละคน  อาจมีคนพิเศษเข้ามาในชีวิต
    ในฐานะต่าง ๆ หลายคน  
  • บ่อยครั้งที่เราเพิกเฉยต่อคนพิเศษจนลืมคิดถึงจิตใจของเขา
    อ่านแล้ว  ทำให้ได้คิด
  • ขอบพระคุณค่ะ

สวัสดีท่านอาจารย์

  • จำได้ว่าเคยเข้ามาเยี่ยมชมบ้านท่านบ้างแล้วเห็นมีต้นไม้ร่มครึ้ม ผักสวนครัวเจียวชะอุ่มชนิดเห็นแล้วอิ่มไปเคยก็อดเขียนอะไรต่อมิอะไรไว้บ้างในทางชื่นชม..ท่าน
  • ในภาระที่คิดว่าอยากจะทำในวันข้างหน้าอันใกล้ตั้งใจจะเออร์รี่ ปี๕๕ 
  • อดวิตกไม่ได้ว่าเราจะว่างเกินไปไหม ก็เตรียมๆไม่ให้คัวเองว่างเกินไป นี่แค่เตรียมเกษียณ มีโอกาสได้เข้าไปแวะอ่าน ชมโน่นนี่ บ้านนั้นทีบ้านนี้ที แต่เอ...มีคนอื่นเตรียมไปได้ไกลกว่าดิฉันอีก ดิฉันเตรียมแค่ว่าตัวเองอยากจะเกษียณ แด่พอนึกขึ้นมา..เอเกษียณแล้วเราจะเป็นจะอยู่อย่างไร จะเหงาไหม..ก็แค่คิดว่า..เตรียมหาอะไรทำหลังเกษียณ เวลานี้ต้องมาถึงแน่นอน..ยังไม่คิด..ก่อนตาย มีอะไรที่เรายังไม่ได้ทำ อยากทำก็จงทำ..เสียเถิด บังเอิญพอมีโชคอยู่บ้างทรัพย์ที่เตรียมไว้ทำเป็นมรดกของบิดา ประกอบกับคู่ครองก็ไม่ขัดศรัทธา ลูกก็..สำหรับดิฉันผู้เป็นแม่คิดว่าเหมือนมีเทพมาอุ้มสม มารับหน้าที่ต่อจากเราไป คนโตเรียนจบแล้ว..และทำงานแล้ว ดูแลน้องแทนแม่ได้ในระดับหนึ่ง ก็ได้แต่ภาวนาให้เขาเป็นเด็กดีเช่นนี้ตลอดไป คนเล็กกำลังเรียน เขาชอบไปทางศิลปะ..เราคิดว่าพอมองเห็นทางในอนาคตของเขาบ้างแล้ว ตัวดิฉันเองผู้เป็นแม่ก็อยากจะทำอะไรที่มีความชอบ..และน่าจะถึงเวลาที่ต้องทำ ก่อน..จะหมดเวลา...ที่ทุกคนไม่มีใครซื้อหามาต่อ(เวลา)ให้กับตัวเองได้ เมื่อนึกอะไรได้ก็ต้องขวนขวายรีบทำ ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ต้องรอบคอบที่สุด..เพื่อความสุขสงบที่แท้จริง.. ที่จะปฏิเสธไม่ได้คงยึดแนวทางขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในบริบทที่ว่า..ความพอเพียงนั่นแล

ขอบคุณ"คุณvaแปลว่าดอกไม้ "ที่เข้ามาเยือนและอ่านข้อเสนอของท่านดีมากครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท