การเลือกเดินทางในช่วงหนึ่งของชีวิตที่ “ทวนกระแส” แต่ละวัน ๆ ต้องมีโจทย์ และโจกย์ คือ กิเลส และตัณหามาทดสอบมาวัด มาดัด เราอยู่เสมอ ๆ

เมื่อกิเลสมันร่ำร้องอยู่อย่างไม่หยุดปาก ให้เรานั้นเดินตามใจมัน เรานั้นจึงต้องใช้ “ศีล” เป็นเครื่องกั้นไม่ให้หันเหเดินตามเจ้ากิเลสไป

ในแต่ละวันต้องมึนหัวกับเจ้ากิเลสที่มันคอยมาล่อมาหลอก รูปสวย ๆ กลิ่นหอม ๆ รสหวาน ๆ ที่คอยจะทำให้ใจเราอ่อนแอตามสิ่งที่มากระทบเหล่านั้น

อารมณ์สนุก สุดแสน ที่เมื่อก่อนเคยได้สัมผัส ผุดขึ้นมา โผล่ขึ้นมา ยั่วเย้า ให้จิตใจเราหวั่นไหว
พ่อ แม่ พี่ น้อง คิดถึงแทบขาดใจ แต่เราก็ต้องหยุดไว้ ยั้งไว้ ด้วย “ภาวนา...”

เพื่อนฝูง มิตรสหาย ต่างรายล้อม วนเวียนอยู่ใน “สัญญา” นี้

ความสุข ความสบาย จากการพักผ่อน หลับนอน ที่เฝ้าเย้ายวนให้เราถ่ายถอนจากความเพียร

สันดานที่ไม่ดี ถูกตี ถูกขุด ด้วยข้อวัตร ข้อปฏิบัติ ขุดขึ้นมาเพื่อตบมัน เหยียบมัน ถอนมมันออก

ตัณหานุสัยต่าง ๆ มีอะไร ต้องตัด ขุด ถอน ให้ได้ กระทั่งราก กระทั่งโคน

ชีวิตที่ต้องเดินสวนกระแสกิเลสและตัณหา ในช่วงปีกว่า ๆ นี้เหนื่อยนัก
มีแต่ศีลเป็นที่พึ่ง ที่รู้จัก เป็นเครื่องชักธงรบต่อสู้กับข้าศึกร้าย
อันชีวิตนี้นั้นน้อยนัก เราจักสู้ด้วยแรงใจ
สู้เพื่อให้พ่อสบาย สู้เพื่อให้แม่สบาย สู้เพื่อให้ทุก ๆ คนสบาย ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อทำให้ทุก ๆ คนได้สบาย แม้เหนื่อยยากสักเท่าไหร่ต้องสู้ทน

กระแสแห่งกิเลสที่ไหลเชี่ยว มันหลอกล่อและเลี้ยวลด
แต่ถึงอย่างไรก็ยังไม่สู้ใจคนที่มันคด วันนี้แหละที่ฉันจะตัดใจตัวเองที่คดอยู่ให้แน่วตรง

ใจที่ตรง ตรงต่อใจ ตรงต่อทุกข์
ชีวิตนี้ที่เกิดมาก็เพื่อเรียนรู้ทุกข์
ใจที่มีความรู้ มีความเห็นอยู่ในทุกข์ คือใจที่ตรง เป็นใจตรงที่มี “สัมมาทิฏฐิ”

เมื่อก่อนใจฉันคด คดเพราะไปติดอยู่กับสุขซึ่งฉาบทา
วันนี้ฉันดัดใจให้ตรง ดัดใจด้วยทุกข์ อยู่กับทุกข์ แสวงหาทุกข์ เรียนรู้ทุกข์ เพื่อ “วางทุกข์”

การรู้ การอยู่ การแสวงหา ต้องพึ่งพาการปฏิบัติ
คิดเอา มองเอา อ่านเอา มองไม่เห็น ดูไม่ออก อ่านไม่ขาด ต้องเอาชีวิตแลกด้วยชีวิต ต้องเอาชีวิตแลกกับความทุกข์ แลกกันไปเลย...!

ไม่มีใครที่จะหยุดความทุกข์นั้นได้ แต่ใคร ๆ ก็วางทุกข์นั้นได้
หากกายยังไม่สลาย ทุกข์นั้นก็ย่อมจะตามอยู่ เดินต้อย ๆ อยู่ร่ำไป
เมื่อเดินตาม เรามองเขา เราเห็นเขา เราจึงปล่อยเขา วางเขา
วันนี้ฉันพยายามทำตาฉันให้ใส ทำหูฉันให้โล่ง ทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง เพื่อรู้ เพื่อเห็น และวางเขา

หน้าหนึ่งกับไดอารี่ชีวิตนี้ที่ต้องเรียนรู้ทุกข์ และอยู่กับทุกข์ เพื่อที่ตัด เพื่อลด เสียซึ่งสุขที่เคยหลอกให้ลุ่ม ให้หลงมานานวัน

หน้าหนึ่งในไดอารี่อาจจะเป็นหน้าแรก และหน้าสุดท้ายแห่งชีวิตในอัตภาพร่างกายนี้
ฉันเองจะประกอบกรรมซึ่งความเพียร ดำรงอยู่ด้วยความไม่ประมาท เพื่อสร้างสรรค์ประโยชน์แก่ตนและสังคมจนลมสุดท้ายจะถ่ายไป...