18 ธันวาคม 2552 คือวันที่ Ma ไปตรวจครรภ์เพื่อยืนยันว่ามีเฏอยู่ในมดลูกของ Ma อย่างแน่นอน คุณพ่อไปกับแม่ด้วย แต่ขี้เกียจ เลยไปออกกำลังกายวิ่งรอบอ่างเก็บน้ำในม.อ.

ผลตรวจปัสสาวะออกมาว่าคุณแม่มีเฎแน่นอน Ma โทรหา Grandma บอกว่ามาท้องแน่แล้ว และมั่นใจว่าสัญญาณเตือนทุกอย่างของร่างกายที่ Ma เฝ้าสังเกต และทุกคนเห็นว่า Ma คิดมากเกินไปนั้นเป็นสิ่งที่สามารถสังเกตได้จริง และวิทยาศาสตร์หรือการพิสูจน์เรียนรู้กันมานั้นใช้ได้ หากเราใส่ใจกับมัน (ไม่เช่นนั้น เราจะตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือกันมาแทบตายกันทำไม หากไม่นำมาใช้)

อาการที่แสดงให้เห็นได้นั้น Ma เริ่มรู้สึกตั้งแต่ประมาณ 3 สัปดาห์ คือ

1. มีแกว่งตัวของมดลูก ไม่ถึงกับเจ็บ แต่คงเป็นกระบวนการที่เฏกำลังฝังตัวในมดลูกของแม่
2. มีตกขาวมากเหมือนก่อนประจำเดือนจะมา แต่ประจำเดือนไม่มา
3. มีอาการเจ็บเกร็งบริเวณท้องน้อย เมื่อมีการกระชากหรือลุกนั่งอย่างแรงของบริเวณลำตัวด้านล่าง
4. Ma มีสิวขึ้นเต็มหน้าเลย น่าจะเกิดจากฮอร์โมนเอสโตรเจนที่เพิ่มมากขึ้น (นึกถึงสมัยยังสาว ที่มีสิวเต็มหน้า) แต่ Ma ไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะอยากเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่สวยที่สุดในโลก
5. Ma นอนมากเกินกว่าปกติ ร่างกายอ่อนเพลีย ต้องการการพักผ่อนอย่างแรงกล้า เมื่อวาน Ma หลับไป 11.5 ชั่วโมง (มันส์มาก)
6. ยามท้องว่างจะมีอาการพะอืดพะอม ดังนั้น จึงอย่าพยายามให้ท้องว่าง ต้องมีของกินอยู่ใกล้ตัวตลอดเวลา คุณแม่มือใหม่สามารถทานได้หลายมือเล็ก วันละประมาณ 4-6 มื้อ (ข้อนี้มีอยู่ในหนังสือแนะนำการดูแลครรภ์ทั่วไป)
7. Ma ไม่มีอาการแพ้ท้องอย่างอื่น อาจจะโชคดีที่ไม่มี หรือตอนนี้ยังไม่เกิดก็ไม่แน่

น้ามะปรางมาอยู่เป็นเพื่อนหน้าห้องตรวจ และเดินไปเป็นเพื่อนตอนเก็บปัสสาวะและเจาะเลือดเพื่อนำไปตรวจ น้ามะปรางนี่เป็นมิตรแท้ที่น่ารัก รู้ว่าอะไรควรทำที่ไหน เมื่อไหร่ และเข้มแข็งพอสมควร นี่ถ้าอ่อนละมุนมากกว่านี้หน่อย ป่านนี้น่าจะมีเพื่อนให้เฏแล้วกระมัง

วันนี้เป็นวันที่เราแน่ใจมากที่สุดว่ามีเฏอยู่ในท้องของ Ma อีก 35 สัปดาห์ต่อไปนี้ Ma จะดูแลเฏและนึกถึงเฏด้วย เราจะอยู่ด้วยกันแบบมันส์ตามแนวทางชีวิตของ Ma ที่แสนจะโลดโผน Ma ว่าเฏจะไม่มีวันเบื่อ เหงา หรือง่วงแน่นอนถ้าอยู่กับ Ma ที่นี่จะเป็นมดลูกที่กว้างขวาง และสนุกไม่ซ้ำใครแน่นอน

แล้วลุยกันนะเฏ

Ma