29-31 มีค.และ1เมย.เราทำค่ายฉายรุ้งโดยคณะกรรมการเครือข่ายชุมชนของPHPT

อิฉันไม่ได้เปนคณะกรรมการแต่ถูกหัวหน้าสั่งให้มาร่วมด้วย กิจกรรมของเราเปนการนำ

เอาภาพถ่ายมาสะท้อนตัวตนเด็กของเรา โดยทีมช่างภาพมืออาชีพที่เปนคนตั้งชิ่อค่ายนี้

สอนเด็กๆให้ถ่ายรูป วันแรกครูเอก คุณปิ๋ม ครูย้งและครูแดงสอนเทคนิคการใช้กล้อง

บ่ายเราแบ่งกลุ่มเด็ก ช่างภาพและพี่เลี้ยง 3 กลุ่มไปถ่ายภาพตามสถานที่ต่างๆในมหาชัย เช่นตลาด

ท่าเรือ สวนสาธารณะ ทางรถไฟ

         อิฉันน้องนุ้ยและแกนนำร่วมเปนพี่เลี้ยงเราตกลงกันว่า

พี่เลี้ยงนอกจากคอยดูแลเด็กๆแล้วต้องคอยสังเกตพฤติกรรมของเด็กแต่ละคนเพื่อเราจะ

มาทำงานกันต่อโดยช่วงเตรียมค่ายน้องนุ้ยได้สร้างแบบประเมินง่ายๆให้กับพี่เลี้ยงเปน

แนวทางการประเมินเด็ก ส่วนอิฉันมีหน้าที่พูคคุยให้ความรู้เกี่ยวกับพัฒนาการและ

พฤติกรรมของเด็กวัยรุ่น แม้ว่าแดดแรง อ่อนเพลีย แต่เด็กๆดูตื่นเต้นสนุกสนานกันมาก

ประมาณเกือบๆบ่าย4 โมงเราก้อสลายตัวกลับบ้าน ตอนเย็นๆพี่จุ๊กะอิฉันมาแอบดูผลงาน

ของเด็กก่อนใคร แม้อิฉันจะไม่มีความรู้เรื่องการถ่ายภาพเลยแต่เมื่อเห็นภาพของพวก

เขารู้สึกamazingยิ่งครูๆกูรูทั้งหลายต่างชื่นชมก้อรู้สึกตื่นเต้นแทนเด็กๆที่จะได้เห็นรูป

ตนเองในวันพรุ่งนี้ ในวันที่2ตอนเช้าอิฉันไม่ได้ไปร่วมในตอนเช้าเพราะติดงานแต่รู้ข่าวว่า

กูรูถ่ายภาพทั้งหลายมีคำชมให้เด็กๆอย่างทั่วถีง และสอนเทคนิคถ่ายภาพเพิ่มเติม

บ่ายก้อออกไปถ่ายภาพกันต่อสถานที่ไกลออกจากตัวเมืองเล็กน้อย เช่น วัด ป่าชายเลน

หมู่บ้านเบญจรงค์ วันที่3เราไปถ่ายภาพกันต่อและปิดค่ายที่หาดเจ้าสำราญ เพชรบุรี

   อิฉันเองได้ฉวยโอกาสนำภาพสุดยอดที่เปนของเด็กๆแต่ละคนพร้อมคำบรรยายที่ท่าน

กูรูได้คัดเลือกไว้มาทำEmpowerment groupกับเด็กๆของเรา10คน สะท้อนอะไรหลาย

อย่างทั้งความภาคภูมิใจที่มีอยู่ในตัวตนของเด็กทุกคนและปมของพวกเขาที่ฝังอยู่ตั้งแต่

พวกเขาเกิดความผิดของใครก้อไม่รู้ทำให้เด็กพวกนี้รู้สึกด้อยคุณค่าในตนเอง ขาดความ

มั่นใจในตนเอง และมีคนในสังคมบางพวกไปกระทำซ้ำพวกเขาอีก นอกจากสภาพ

ครอบครัวที่ขาดโอกาสทั้งทางเศรษฐกิจ การศีกษาและความสัมพันธ์ในครอบครัว

ไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่แล้วที่ทีมทางการแพทย์จะพยายามให้เด็กพวกนี้มีชีวิตที่ยืนยาวที่สุด

แต่จะทำอย่างไรให้เขามีคุณภาพชีวิตเหมือนเด็กอื่นๆด้วยถ้าพวกคุณไม่ช่วยด้วย