อารมณ์...สายน้ำและอากาศ เป็นไปได้อย่างไรเล่า...
Text : Ka-Poom
...........................................................................................................
การเรียนรู้ภายใน...และชีวิต
พิจารณา...และพิจารณา...
จะพบว่า..."อารมณ์"...ของเรานั้นเสมือน...หรือเปรียบได้กับ----------> สายน้ำไหล...ยากที่จะทัดทาน
หรือ อาจเป็นได้ดั่งอากาศ...ที่แปรปรวนได้อย่างง่าย เดี๋ยวร้อน...หนาว...สลับกันไป
หากเราตามไม่ทันและมองไม่เห็น
ก็แปรเปลี่ยนไป...หรือไหลไปดั่งสายน้ำ...
ยากที่จะทัดทาน...หากแต่ถามว่า...ทัดทานได้หรือไม่...
ทัดทานได้...แล้วอะไรเล่า...ที่ทัดทานได้...
นั่นก็คือ..."สติ"...------------->สติเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องมือ...ที่ใช้ในการมอง..เห็น..อารมณ์เป็นดั่งเช่นสายน้ำและอากาศ
สติ...ยิ่งละเอียดขึ้น...ละเอียดขึ้น...ก็ยิ่งมองเห็นชัดและง่าย
หากยังหยาบ...ก็จะตามไม่ทัน..และมองไม่เห็น...
...........................................................................................................
ฝึกและลงมือทำ
พิจารณาความจริง...และให้สิ่งดีดีแก่ตน..
ตนเท่านั้น...ที่ทำได้...
ตนเท่านั้น...ที่ให้ "สติ"...แก่ตน...
สังเกต
ตลอดเวลา...ที่หายใจอยู่ในแต่ละวัน มักจะมองเห็นว่า...ขณะนี้ตนเองอยู่ในอารมณ์ ไหน..อย่างไร ดวงจิตเป็นอย่างไร...เบิกบานหรือขุ่นมัว...หรืออ่อนล้า...ฝึกให้ตนเองได้พิจารณาสิ่งต่างๆ เหล่านี้...เป็นประจำ...ใช้เวลา ณ ตรงนี้มากกว่า...ที่จะเป็นเพียงแค่นั่งหลับตา..พิจารณา...วิปัสสนาเท่านั้น...ซึ่งกิจนี้ดิฉันทำเฉพาะหลังตื่นนอนในเช้ามืด...
แต่การนำมาใช้...ในชีวิตประจำวัน...ก็มักจะใช้การสังเกตและพิจารณา...ในทุกกิจที่เคลื่อนไหว...
ซึ่งความเคลื่อนไหว..นั้นไม่เพียงแค่เคลื่อนไหวเฉพาะร่างกายเท่านั้น...แม้แต่ความคิด...อารมณ์ ความรู้สึก...ก็ให้ "ตน"...ได้สังเกตตน..."อ้อ..ขณะนี้อารมณ์เราเป็นอย่างนี้...เรารู้สึกเช่นนี้นะ..."...มองค่ะมอง..มองไปข้างใน...แล้วเราจะมองเห็นตนเองชัดขึ้น..และชัดขึ้นทุกวัน...ทุกวัน...
เมื่อเราฝึก..."จิต"...ให้เกิดสติ...เราก็จะมีสมาธิต่อการทำกิจต่างๆ ในชีวิตได้ดีขึ้น...มากขึ้น...
และนิ่งขึ้น...ไม่เหนื่อยล้า...ที่ดวงจิต...
พลังบางอย่าง..ภายใน...ก็พอกพูนขึ้น...เพิ่มขึ้น...
อารมณ์ดี...ไม่ขุ่น...ไม่กังวล...
ทุกอย่างที่เป็นไปนี้...เกิดขึ้นได้อย่างเดียว..คือ "ฝึก"
หาใช่ที่จะรอ ปาฏิหารย์ใดใด...มาดลให้เกิดขึ้นได้ไม่...
"ฝึก"...และ "ฝน"...ด้วยตนเองเท่านั้น....
ขอบคุณพี่กะปุ๋มมากครับ น่าจะได้อ่านบันทึกนี้ก่อนเจออารมณ์แบบนี้ครับ
(^____^)
เจอก่อน...หรือช้า...ไม่เป็นไรนะคะ..ขอเพียงแค่ได้เจอ...และจัดการ...ก็ดูท่าจะดีทั้งนั้น...
Y__*
กะปุ๋ม
วันนี้ต้องฝึกจิตให้มีสมาธิ ให้มีสติ ไม่ให้เป็นเช่นสายลม หรือสายน้ำ ฝึก......หลายเท่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
วันนี้ไม่ได้ไปเดิน
หาเหตุผลเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว
อืม........
วันนี้รู้สึกว่าโกหกตัวเองนะคะ
โกหกว่าไม่เหนื่อย (ทั้งที่แทบขาดใจ)
โกหกว่าไม่เป็นไร (ทั้งที่ใจร้าวราน)
แต่....ก็ไม่เป็นไรจริง ๆ
ให้รู้ว่า โกหก
ให้รู้ว่าเหนื่อย
ถือว่ารู้เท่าทันจิตแห่งตนไหมคะ
??????
อืม....
เรียนรู้และเรียนรู้...และเราจะรู้ว่านี่คือสภาวะอะไรหนอที่เกิดขึ้น....
หากเมื่อใดที่เรายังมองไม่เห็นความจริง...ที่จริงแล้ว...เราก็จะยัง...คงเป็นอยู่อย่างยากลำบากค่ะ
(^____^)
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่อึ่งอ๊อบ
กะปุ๋ม
เห็นด้วยคะ ที่เราต้องฝึก ปฏิบัติ ทำได้วันละนิดก็สะสมไปเรื่อยๆ
ก็ต้องเตือนตัวเองบ่อยๆคะ
ขอบคุณ"คุณดอกแก้ว"...ค่ะ
ที่มาเติมเต็ม..ความคิดเสมอ...
แวะไปอ่านบันทึกคุณเสมอค่ะ...
ขอบอกว่า...ชอบมาก
Y___*
กะปุ๋ม