ทีแรก อ่านแล้ว ตกใจ แต่พอได้ทราบว่า ไม่เป็นอะไรมาก ก็โล่งใจค่ะ
ขอให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ

ตอนนี้ หวัดตัวนี้ไม่ใช่เรื่องไกลตัวจริง ๆ ส่วนตัวเอง ....ก็เหมือนจะรับเชื้อเข้าไปแล้วล่ะ น่าจะมีภูมิก่อนวัคซีนมาจากส่วนกลาง นอกจากการรักษาทันก่อนอาการหนักแล้ว ยังเห็นว่าการสอบถามคนที่เราสัมผัสใกลชิดก่อนป่วยให้ดีด้วยว่าเขาไปไหนมา เขาป่วยมั้ย คนรอบตัวเขามีใครป่วยอยู่บ้าง ถ้าตามถามได้ แม้ไม่เจาะเลือดตรวจบางครั้งก็พอบอกตัวเองได้ว่า ใช่หรือไม่ อีกอย่างเมื่อติดหวัดอย่านอนดึก เพื่อให้ภูมิต้านทานสามารถสู้กับไวรัสในร่างกายได้เต็มที่ สู้ ๆ สำหรับทุกชีวิตค่ะ

ดีใจที่หายแล้วค่ะ

ลูกสาวหมอต้องตรวจเกือบทุกวัน ถึงแม้จะสงสารแต่ก็ต้องอดทนเพราะเป็นหน้าที่ค่ะ

เมื่อวานพาหมอปานไปทานอาหารกลางวัน หมอบอกว่าแม่ พี่หมอวี ขอแลกเวรและจะroundให้7วันเพราะต้องไปประขุมต่างประเทศ พี่วีร์เจอcaseที่ต้องใส่tube ปอดเลอะไปหมดเลย ปานอยู่ร่วมเดือนยังไม่เจอหนักมากๆ พี่วีร์โชคดีจริงๆ

เคยต้องพาลูกเล็กๆไปทำคลอดด้วยเพราะเด็กคนเลี้ยงไม่อยู่บ้าน

เห็นใจพวกเราทุกคนในอาชีพนี้ค่ะ

เราเลือกแล้วก็ต้องสู้และใช้งานเป็นที่ฝึกสตินะคะ

ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านนะคะ นับดูดีๆ วันนี้ครบ 8 วันหลังลูกป่วยแล้ว และทุกคนที่อยู่ร่วมบ้านยังแข็งแรงดีอยู่ หวังว่าคงไม่มีการติดเชื้อแฝง เป็น Latent phase หรอกนะคะ เมื่อวานโทรหาคุณครูประจำชั้นลูกสาว คุณครูบอกว่าเปิดเรียนวันแรกหลังโรงเรียนสั่งหยุดยาว 5 วัน มีนักเรียนในห้องลูกสาวขาดเรียนอีก 12 คน ไม่รู้กลัวลูกเราหรือว่าเด็กๆ ป่วยกันนะคะ ก่อนหน้านี้ตัวเองได้แต่รีบแจ้งข่าวทีมควบคุมโรคของจังหวัดทันทีที่ทราบผลตรวจโรค แจ้งเพื่อนๆเจ้าของพื้นที่ ที่พอจะช่วยดูแลควบคุมกันได้ให้ช่วยกันดูแลเด็กป่วยที่มาจากห้องเรียนเดียวกับลูกสาวเป็นพิเศษ อย่างที่คุณวิจิตราบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องไกลตัวกันแล้ว แบ่งปันกำลังใจจากคุณ ศศินาถ ให้ผู้เจ็บป่วยท่านอื่นๆด้วย คิดว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่ของประเทศเราต้องปลอดภัยจากกำลังใจหอบใหญ่ๆ หอบนี้แน่ๆเลยนะคะเนี่ย

อาจารย็หมออัจฉราคะฝากเรียนคุณหมอปานด้วยว่า คุณหมอวี ดวงสะสมบุญแรงค่ะ ที่โรงพยาบาลคำเขื่อนแก้ว ทีมพยาบาลจะดูแนวโน้มว่าเวรแต่ละวัน Case จะหนักไม่หนัก เวรจะยุ่ง ไม่ยุ่ง จากแพทย์เวรค่ะ มีอยู่ท่านหนึ่ง ปกติจะเป็นสมาชิกทีมทำบุญร่วมกัน พยาบาลทุกคนลงความเห็นว่าให้กระจายเวรที่ตรงกับแพทย์ท่านนี้ให้เท่าๆกันด้วย เพราะหนูไม่เคยได้กินข้าวค่ะพี่

มาเพิ่มเติมค่ะ ที่โรงพยาบาลของผู้เขียนเป็นโรงพยาบาลเล็กๆ ขนาด 60 เตียง แบ่งเป็นตึกชาย ตึกหญิง ผู้เขียนเองอยู่ที่ตึกผู้ป่วยในชาย ช่วงที่ผ่านมาไข้หวัด 2009เป็นปัญหามาก เพราะคนไข้ส่วนใหญ่ที่อยู่ห้องแยกโรคและส่งตรวจ Nasopharyngial swab กลับไม่ใช่ผู้ติดเชื้อ คนไข้เรื้อรังที่มาด้วยอาการอื่นๆนำมาก่อน รักษาไปรักษามา มีไข้สูงลอยขึ้น swab เชื้อไข้หวัดดู กลับ positive H1N1 ทำเอาทีมผู้รักษาวุ่นกันน่าดู ตอนนี้ใครจะเข้าเยี่ยมคนไข้ต้องขออนุญาติเจ้าหน้าที่ก่อน เพราะเราไม่อยากให้บุคคล ชุมชนใดได้รับเชื้อจากเรา และเราก็ไม่อยากได้เชื้อพลัดถิ่นจากใครมาโปรโมชั่นแถมให้คนไข้ของเรา กฏเหล็กของการเยี่ยมไข้ก็คือ ล้างมือก่อนเยี่ยม สวมหน้ากากอนามัยซึ่งก็เป็นภาระหลวงอีกนะแหละ ต้องแจกทุกรายที่เข้าเยี่ยมผู้ป่วยของเรา และก่อนออกจากตึกเรา ต้องสอบล้างมือออกด้วย อย่าเอาเชื่อโรคของเรากลับไปด้วย ไม่รู้จะเข้มได้นานขนาดไหน ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนอุปกรณ์ด้วย ส่วนหนึ่ง นี่ล่ะค่ะเท่าที่เราพอทำได้ ส่วนลูกสาว หายป่วยแล้วนะคะแต่คุณครูยังไม่ยอมให้น้องไปโรงเรียนเพราะเกรงว่ายังไม่พ้นระยะแพร่เชื้อ เจ้าตัวเล็กหายไข้ หายหวัดแต่ยังไม่ยอมหายจากอาการไอน่ะสิคะ

เจ้าเชื้อนี้ร้ายแรงจริงๆเลยนะคะเนี่ย อาจส่งผลให้ลูกๆของเราสอบได้ที่สุดท้ายก็ได้นะเนี่ย ร้ายจริงๆ ส่งผลต่อวงการศึกษาด้วยซะเลย

สวัสดีครับ คุณนก

        เพิ่งทราบว่ามีลูกสาว 2 คน ในวัยใกล้เคียงกัน ก็เลยนำลูกสาว 2 คน ของผมมาทักทายครับ อาจจะได้เป็นเพื่อนกันในโลกแห่งความเป็นจริงก็ได้ในอนาคตครับ ^__^

             คนซ้าย (นิ - 9 ขวบ) คนขวา (มน - เกือบๆ 12 ขวบ) ครับ

จากบันทึกชุด เที่ยวเขาชะเมากับครอบครัว 1 2 & 3

ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัวเลยนะครับ ^__^

สวัสดีค่ะอาจารย์ น้องมนกับน้องนิน่ารักมากเลยนะคะ แล้วเย็นๆจะส่งรูปสาวน้อยมาสวัสดีค่ะ

• ยินดีด้วยนะคะ ที่ลูกสาวหายจากโรคหวัด
• ดีใจด้วยจริงๆ
• ถ้ามีใครใรครอบครัวเป็น แล้วกลัวค่ะ
• มันร้ายกว่าที่เราคิดไว้

สวัสดีค่ะคุณลี ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

   ลูกสาวหายแล้วค่ะ  แต่มีแนวโน้มว่าจะมีระบาดใหญ่อีกรอบในห้วงเวลา 3 ปี จนกระทั่งมีผู้รับเชื้อและมีภูมิครึ่งประเทศโน่นแหละค่ะ  เราทุกคนยังต้องเผชิญกับโรคนี้อีกยาวเลยล่ะค่ะ 

  สาวน้อยคนนี้มีภูมิคุ้มกันต่อไข้หวัด 2009 แล้วค่ะ  และไม่แน่บางท่านที่ได้รับเชื้อแต่สุขภาพแข็งแรงแม้ไม่ป่วยรุนแรง  แต่ก็เพียงพอที่จะกระตุ้นให้ร่างกายมีภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติค่ะ  ขอให้ทุกท่านแข็งแรงๆสุขภาพดีกันถ้วนหน้านะคะ

เข้ามาอ่านบันทึกพี่นกอยู่หลายเพลาแล้ว

แต่ไม่ได้อ่านบันทึกไข้หวัดยอดฮิต..

ก่อนไปวิจัยลมหายใจต่อเลยแวะอ่านหน่อย..

ทุกอย่างที่เราประสบหากไม่กังวลจนเกินไป

เราก็สามารถตั้งสติเพื่อหาวิธีแก้ไขได้อย่างแน่นอน..

แต่เมื่อเรากังวลมากไปสติก็จะถดถอยไป..

..บางอย่างที่เกิด เรารู้ว่าไม่สามารถแก้ได้  แล้วจะไปกังวลทำไมละ..

กลับกัน บางอย่างที่เกิด เรารู้ว่าสามารถแก้ได้  แล้วจะไปกังวลอีกทำไมหาวิธีการสิ...

สาธุๆๆที่ตัวน้อยหายแล้วขอรับ..

มาอ่านนะคะ

พี่ดูแลเรื่อไข้หวัดมหญ่อยู่นะคะ ถ้าทุกคนเข้าใจแบบนี้ก็ดีนะคะ จได้หายกังวล ส่วนมากจะกังวลและเครียดมากกว่ายิ่งเป็นลูกคุณหมอ จนบางครั้งพี่ปวดหัวเลยคะ

สวัสดีค่ะพี่ประกาย หน้าตาเฉย ที่หน้าตาดี

ดีใจจังที่ก๊วนพี่ๆหน้าตาดีมาเยี่ยม นกคิดว่าถอดบทเรียนการดูแลมาไว้ตรงนี้พอสมควร

เผื่อว่าจะมีประโยชน์บ้าง เป็นเรื่องแรกที่ชวนให้รู้สึกอยากเขียนบันทึกค่ะ

เพราะช่วงที่ลูกสาวป่วยเป็นการระบาดใหม่ๆพอดีค่ะ

นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต

        คริ...คริ..พี่นกยังไม่มีเวลาเขียนบันทึกเรื่องใหม่ ก็ตามมาอ่านเรื่องเก่าไปก่อนนะเจ้าคะ

เป็นคนพิมพ์ช้า และใช้เวลามาก ต้องเลือกทำงานอื่นก่อน

ทำให้เวลาไม่เพียงพอในการเขียน วันนี้มีงานค้างจากโรงพยาบาลมาอีก 2 รายการค่ะ

เป็นพยาบาลต้องมีการบ้านด้วยนะเจ้าค่ะท่าน ไม่อย่างนั้นจะไม่ครบสูตร

• จัดตารางบุญ(เวร) ให้มีเจ้าหน้าที่ไปขึ้นปฏิบัติงานทำบุญด้วยการทำงานด้วยจิตเมตตาตลอด 24 ชั่วโมง เพราะใกล้สิ้นเดือนแล้ว
• ทำโครงการใหญ่ๆ วางแผนการจัดมหกรรมตลาดนัดเบาหวานอำเภอคำเขื่อนแก้วที่blu-star เป็นประธานอยู่

ต้องทำเอกสารการเงินเบิกงบให้ทีมก่อนเดี๋ยวจัดงานไม่ได้

                                 ขอให้งานวิจัยลมหายใจของวันนี้ราบรื่น  สงบเย็นนะเจ้าคะ  เดี๋ยวก่อนนอนพี่นกจะไปเข้าร่วมวงวิจัยด้วย  สาธุเจ้าค่ะ