อิ่มใจ: สุนทรียสนทนาแด่ครู..พรรณทิพย์


เย็นวันอาทิตย์ที่ ๑๑ ตุลาคมที่ผ่านมา มีงานชุมนุมเล็กๆที่บ้านผม เพื่อคุณครูคนหนึ่งของเรา ครูแพทย์ที่โรงพยาบาลและครูทางอินเตอร์เน็ตทุกเช้า..รศ.พญ.พรรณทิพย์ ฉายากุล เนื่องในโอกาสเกษียณอายุราชการ แต่ความจริงปัจจุบันอาจารย์ก็ยังมาทำงานอยู่เหมือนเดิม

สุนทรียสนทนากลุ่มนี้เป็นผลพวงมาจากสมาชิกผู้เข้าอบรมสุนทรียสนทนาที่ทางหน่วย palliative care ของโรงพยาบาลเชิญพี่วิธาน..นพ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์ และ อ.ณัฐฬส วังวิญญู มาจัดให้เมื่อสองสามปีก่อน แล้วมีกิจกรรมร่วมกันเป็นครั้งคราวนับแต่นั้นมา แต่ก็ห่างหายไปเป็นปี ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสดีที่จะจัดขึ้นอีกครั้งเพื่ออาจารย์พรรณทิพย์

ตั้งแต่ ๔ โมงเย็น เริ่มจากกลุ่มคนที่มาเตรียมงาน คือ พี่แอะ พี่ติ๊ก หมอหลอง ต่อด้วยอาจารย์พรรณทิพย์ น้องยุ้ย อาจารย์นายและอาจารย์หญิง เราร่วมกันรับประทานอาหารที่แต่ละคนต่างช่วยกันจัดหามาคนละอย่างแบบข้าวหม้อแกงหม้อ..ยกจานชามกันมาเองอีกต่างหาก สักพักพี่หวีก็บึ่งรถมาจากปัตตานี ต่อด้วยหมอเชอรี่ พี่โต แล้วจึงเป็นรายการสุนทรียสนทนา ตามด้วยการชมดาว ร้องเพลงเคล้าเสียงไวโอลินท่ามกลางแสงเทียน หมอสกลกลับมาจากสุราษฎร์มาร่วมเป็นคนสุดท้าย ก่อนจะปิดท้ายด้วยพิธีมุทิตาจิตสำหรับอาจารย์ เลิกงานตอน ๓ ทุ่มกว่า

ภาพถ่าย: พี่ติ๊ก หมอสกล

มีความประทับใจมากมายซึ่งดูได้จากภาพ แต่ผมขอนำมาถ่ายทอดเฉพาะสิ่งที่เราคุยกันในสุนทรียสนทนา โดยเฉพาะเรื่อง..ความสุขของการให้และรับ ที่เป็นประเด็นหลักในการสนทนาครั้งนี้นะครับ

หมอหลองเป็นผู้นำกลุ่ม เริ่มต้นด้วยการนำน้ำชาที่ตั้งใจชงมาอย่างพิถีพิถันส่งมอบให้แต่ละคน ประเด็นสนทนาก็เริ่มจากตรงนั้น รู้สึกอย่างไรระหว่างที่เราดื่มชา ความรู้สึกที่มีต่อการให้ การรับ

น้องยุ้ยถ่ายทอดว่า ในระหว่างที่นำชาไปเติมให้กับคนอื่นนั้น ได้สัมผัสความสุขของการเป็นผู้ให้ ซึ่งมันอิ่มเอิบยิ่งกว่าการเป็นผู้รับ หมอหลองเสริมต่อว่าตั้งใจชงชาเป็นพิเศษ สังเกตได้ว่าเธอมีความสุขจนมีรอยยิ้มเต็มหน้า

พี่โตเป็นผู้เปิดประเด็นว่า บางครั้งการให้กลับทำให้เราไม่เป็นสุข โดยยกตัวอย่างการไปเยีี่ยมคนชราที่บ้านพัก แล้วนำสิ่งของโดยเฉพาะเงินไปให้แบบเรียงตัว พ่อเฒ่าแม่เฒ่าต้องการสิ่งที่เราหยิบยื่นให้นั้นหรือเปล่า ก็ไม่รู้  ถึงแม้จะมีข้อเสนอดีๆว่า เราสามารถแสดงความนอบน้อมในระหว่างการให้แล้วก็ตาม มันก็ยังมีตะกอนตกค้างอยู่ในใจ

การเข้าไปเยี่ยมคนชราหรือเด็กตาบอดที่บ้านพัก โดยสอบถามเขาก่อน ก็ทำให้รู้ว่า จริงๆ เขาอยากให้เราเข้าไปจัดกิจกรรมที่ได้ทำอะไรร่วมกันมากกว่าเงินทองหรือสิ่งของ เช่น การร้องเพลงร่วมกัน ซึ่งน้องเด็กตาบอดชอบและตั้งใจร้องกันอย่างมีความสุข หรือการเข้าไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆ เช่น ขนมโค แล้วได้รับประทานร่วมกัน

หมอหลองยกตัวอย่าง ครอบครัวบุญคุณ ที่อาสาสมัครฉือจี้เข้าไปช่วยเหลือด้วยหลักคิดว่า ครอบครัวที่เขาเข้าไปช่วยนั้น มีบุญคุณต่ออาสาสมัครอย่างยิ่ง ที่เปิดโอกาสให้ได้ทำสิ่งดีๆ

ประเด็นนี้อาจารย์พรรณทิพย์และหมอเชอรี่เสริมขึ้นในเรื่องกิจกรรมที่ทำร่วมกับนักศึกษาแพทย์ และการปฏิบัติต่อผู้น้อยที่เข้ามาช่วยเหลือว่า เราควรเปิดโอกาสให้เขาได้ทำ ได้ช่วยเรา เขาก็ได้ทำอย่างมีความสุข แล้วเราก็แสดงความขอบคุณให้เขารับทราบ

พี่แอะกับผมหยิบยกประเด็นที่พวกเราได้อ่านสิ่งๆดีที่อาจารย์พรรณทิพย์ส่งให้อ่านทุกเช้าทางอินเตอร์เน็ต แต่น้อยคนนักที่ได้ตอบเมล์อาจารย์ เราจึงได้เรียนรู้ว่า อาจารย์ได้รับเมล์ดีๆจากเพื่อนและเครือข่ายของอาจารย์มากมาย แต่ทุกเช้าอาจารย์จะคัดเลือก..สิ่งที่ดีที่สุดในวันนั้น มอบให้กับพวกเราอย่างเป็นสุข

การให้นำความอิ่มเอิบใจมาสู่ทั้งผู้ให้และผู้รับ การเปิดใจเป็นผู้รับก็เป็นการเปิดโอกาสให้ผู้อื่นได้ให้

ขอบคุณอาจารย์หญิง..ต้นคิด
ขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกคนที่มาร่วมกันร้อยเรียงสิ่งดีๆราวพวงมาลัยอันประณีต

และขอบพระคุณอาจารย์พรรณทิพย์อีกครั้ง ที่อนุญาตให้เราได้ทำสิ่งดีๆในคืนนี้

หมายเลขบันทึก: 306281เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2009 07:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

Happy and memorable night !! Thanks to everyone and whatever that destines me to know you all.

สวัสดีค่ะ อาจารย์เต็ม

แหม อาจารย์เต็ม พี่กำลังจะเข้าไปเขียนพอดีเชียว โดนตัดหน้า อิอิ ขอแจมตรงนี้แล้วกันนะคะ เช่นเดียวกันอาจารย์นะคะ ความรู้สึกวันนั้นเป็นบรรยากาศแห่งกัลยาณมิตรของความเป็นพี่ๆน้องๆ ....ไม่รู้สินะ พี่รู้สึกและสัมผัสได้ที่สายใยความรักและความผูกพันที่เรามีต่อกันและทั้งหมดพุ่งเป้าไปยังครู...อาจารย์พรรณทิพย์ของเรา.... มีความสุขจริงๆค่ะ อยากให้บรรยากาศอย่างนี้เกิดขึ้น ยั่งยืนตลอดไป.....และเมื่อมาคิดต่อว่าความรู้สึกดีๆเช่นนี้ถ้าขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ กลุ่มใหญ่ขึ้น ๆๆๆ ทั่งองค์กร ทั่งประเทศ ก็จะมีแต่ความสงบสุข ..พี่ออกจะฝันเฟื่องไปนะคะอาจารย์เต็ม

..เช่นเดียวกับสมาชิกสวนสายน้ำ ที่เสพสุขจากmailดีๆจากอาจารย์พรรณทิพย์ทุกวัน โดยเป็นผู้รับอย่างเดียว (ที่น่าเกลียดที่สุด)หากวันใดไม่ได้รับ ก็จะกังวลว่า จารย์คงไม่ว่าง หรือไม่อยู่หรือไม่สบายหรือเปล่า แต่ก็หาได้ถามไถ่อันใดไม่...แล้วเราจะเป็นอย่างนี้กันไปเรื่อยๆหรือคะ..

ี่ขอบพระคุณอาจารย์พี่น้องๆทุกท่านอีกครั้ง วันก่อนลืมขอบคุณสละลอยเก้ว น้องหญิง ลูกชึ้นพี่แอะ ข้าวต้มมัด (ยึดมาจากตู้เย็นจารย์ืเต็ม)และหมี่ผัดน้องโต อร่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ และอื่นๆด้วยที่ไม่ได้เอ่ยนาม

.แด่อาจารย์พรรณทิพย์อีกครั้ง

ไม่มีคำสวยหรู จะเรียกครูกว่านี้ได้

ไม่มีคำอื่นใด จะเเทียบเทียมจะแทนคุณ

ไม่มีคำเอื้อนเอ่ย จะเปรียบเปรยพระการุณ

มีเพียงคำขอบคุณ จดจารึกนึกถึงครู

(จำเขามาขออภัยไม่ได้อ้างอิง)

ps: and you did miss my photo with Aj. indeed ฮึ่มมมมมมม

สวัสดีค่ะ อาจารย์เต็ม

แหม อาจารย์เต็ม พี่กำลังจะเข้าไปเขียนพอดีเชียว โดนตัดหน้า อิอิ ขอแจมตรงนี้แล้วกันนะคะ เช่นเดียวกันอาจารย์นะคะ ความรู้สึกวันนั้นเป็นบรรยากาศแห่งกัลยาณมิตรของความเป็นพี่ๆน้องๆ ....ไม่รู้สินะ พี่รู้สึกและสัมผัสได้ที่สายใยความรักและความผูกพันที่เรามีต่อกันและทั้งหมดพุ่งเป้าไปยังครู...อาจารย์พรรณทิพย์ของเรา.... มีความสุขจริงๆค่ะ อยากให้บรรยากาศอย่างนี้เกิดขึ้น ยั่งยืนตลอดไป.....และเมื่อมาคิดต่อว่าความรู้สึกดีๆเช่นนี้ถ้าขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ กลุ่มใหญ่ขึ้น ๆๆๆ ทั่งองค์กร ทั่งประเทศ ก็จะมีแต่ความสงบสุข ..พี่ออกจะฝันเฟื่องไปนะคะอาจารย์เต็ม

..เช่นเดียวกับสมาชิกสวนสายน้ำ ที่เสพสุขจากmailดีๆจากอาจารย์พรรณทิพย์ทุกวัน โดยเป็นผู้รับอย่างเดียว (ที่น่าเกลียดที่สุด)หากวันใดไม่ได้รับ ก็จะกังวลว่า จารย์คงไม่ว่าง หรือไม่อยู่หรือไม่สบายหรือเปล่า แต่ก็หาได้ถามไถ่อันใดไม่...แล้วเราจะเป็นอย่างนี้กันไปเรื่อยๆหรือคะ..

ี่ขอบพระคุณอาจารย์พี่น้องๆทุกท่านอีกครั้ง วันก่อนลืมขอบคุณสละลอยเก้ว น้องหญิง ลูกชึ้นพี่แอะ ข้าวต้มมัด (ยึดมาจากตู้เย็นจารย์ืเต็ม)และหมี่ผัดน้องโต อร่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ และอื่นๆด้วยที่ไม่ได้เอ่ยนาม

.แด่อาจารย์พรรณทิพย์อีกครั้ง

ไม่มีคำสวยหรู จะเรียกครูกว่านี้ได้

ไม่มีคำอื่นใด จะเเทียบเทียมจะแทนคุณ

ไม่มีคำเอื้อนเอ่ย จะเปรียบเปรยพระการุณ

มีเพียงคำขอบคุณ จดจารึกนึกถึงครู

(จำเขามาขออภัยไม่ได้อ้างอิง)

ขอโทษค่ะอาจารย์สกล resizeแล้วแต่ขนาดยังโตมากเลย ขอแก้ตัวใหม่

ขอโทษค่ะอาจารย์สกล resizeแล้วแต่ขนาดยังโตมากเลย ขอแก้ตัวใหม่

P

  • สกลครับ
  • อืมม..ไม่รู้เป็นไง พอจะถ่ายไฟกล้องก็ดับ ของท่านแรงจริงๆ
    แปลกนะ คนที่ถูกถ่าย ถ่ายรูปไม่ติด แต่คนที่ตั้งท่าถ่าย ดันมีคนถ่ายติด ฮ่า ฮา ฮ่า

P

  • พี่ติ๊กครับ
  • ขอบพระคุณพี่มากที่ถ่ายรูปอาจารย์สกลไว้ได้ ผมถ่ายภาพเขาไม่ติดทั้งสองหน
  • ได้คำอธิบายแล้วด้วย
    งานนี้ถ้าเกจิมาเห็น ต้องบอกว่า งานมุทิตาจิตครั้งนี้..ขลังมาก
    โปรดสังเกต มีวงท่านท้าวจตุคาม ปรากฏให้เห็น หลายภาพเลย
    กำลังจะบอกว่า พี่ต้องเอากล้องไปเช็คแล้วมั๊ง
    แต่ เอ..กล้องของสกล ก็มีแฮะ

จารย์เต็ม พูดเป็นเล่นไป พี่ว่าบ้า่นอาจารย์นั่นแหละขลัง ไม่เชื่อไปดูภาพที่น้องหญิงกำลังรดน้ำอาจารย์พรรณทิพย์สิ ชัดแจ๋วเลยหละ  จิงๆๆ อิอิ

http://picasaweb.google.com/auaypornpat/eMwHq#

P

  • เอ..มันชักจะยังไงๆแล้วนาพี่..
  • ถือโอกาสขโมยรูปพี่ มาเติมในบันทึกให้เห็นทุกกิจกรรมซะเลย

เติมตงใหนอะ หาม่ายเจอ ขอดูมั่งจิ...

เพิ่งสังเกตว่าจารย์ใส่เสื้อgotoknow เห็นแต่สุจิปุลิค่ะ ได้รางวัลใช่มั้ยค่ะ  แหม พี่ติ๊กมีตาเสียปล่าวหามีแววไม่ ..นับถือ... นับถือ..เยี่ยม

P

  • รูปเสริฟชา ไงครับ
  • ได้รางวัล ที่เข้าร่วมงาน G2K forum เมื่อหลายเดือนก่อนครับ เขาแจกทุกคนครับ แหะๆ
  • ช่างเป็นบรรยากาศที่อบอุ่นและน่าประทับใจมากครับอาจารย์
  • เห็นด้วยกับอาจารย์พรรณทิพย์และหมอเชอรี่เสริมขึ้นครับ การให้ที่ผู้รับได้มีส่วนร่วมในฐานะผู้ให้และผู้รับไปในตัวนั้นเป็นการให้ที่มีคุณค่ามากครับทั้งผู้รับมันความทรงจำที่ดีๆและน่าประทำใจ น่าจะเรียกว่าการรับและการให้แบบมีส่วนร่วมครับ

P

  • ขอบคุณน้องเชษฐ์ครับ
  • ชอบคำว่า การรับและการให้แบบมีส่วนร่วม ถูกใจจริงๆครับ

" เห็นด้วย กับแนวทางกิจกรรม ที่ ว่าอย่างแรงครับ เราไม่ควรรีบ หยิบยื่น(ยัดเยียด) อะไรให้

แต่ควรสร้างความเข้า และผูกพันกันก่อนครับ "

P

  • ขอบคุณครับที่แวะมาให้ความเห็น
  • หวังว่า คงได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันต่อไปนะครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท