กาละ-เทศะ-นิวซีแลนด์ ๓๑: ศิลาสลัก
ศิลาสลัก
สิ่งใด สลักเสลา ศิลาแกร่ง จนวิจิตร
สิ่งนั้น หาใช่ คมสิ่ว หรือ ขุนค้อน
หากเป็น สายน้ำ ลมแผ่ว แล..กาละ
เดอะ แคซึ่ม
๒๘ มีนาคม ๒๕๕๑
ผมกลับจากล่องเรือมาถึงฝั่งเกือบบ่ายโมง ทำให้ยังมีเวลาเหลืออีกครึ่งวันสำหรับการเดินทางช่วงบ่าย วันนี้จึงเป็นตัวอย่างอีกวันของ ความแตกต่างสองขั้ว
- ช่วงเช้า..การเดินทางที่วางแผน ตระเตรียมมาอย่างดี ตั้งแต่ยังอยู่เมืองไทยเสียด้วยซ้ำ จริงจังกับกาละและเทศะ
- ช่วงบ่าย..การเดินทางไปเรื่อยๆไม่มีตาราง ละวาง..แผนการทุกอย่าง ผ่อนคลายกับกาละและเทศะ
- ช่วงเช้า..ความรู้สึกระคนกัน ทั้งสมหวัง ผิดหวัง
- ช่วงบ่าย..ไม่มีสมหวัง ผิดหวัง เพราะ ไม่ได้คาดหวัง
ผมออกจากท่าเรือมิลฟอร์ด ซาวดน์ตอนบ่ายโมงตรงเผง ขับรถย้อนทางเก่าออกมา ฟ้าเปิดเมฆน้อยลงหน่อย จนมองเห็นทิวทัศน์รอบตัวมากขึ้น
สักพักก็เห็นมีรถนักท่องเที่ยวจอดอยู่หลายคัน ลงไปเห็นป้ายข้างทางเขียนว่า เดอะ แคซึ่ม (The Chasm)* ไปกลับ ๑๕ นาที
รู้สึกเรี่ยวแรงยังมีเหลือเฟือสำหรับการเดิน จึงตัดสินใจเดินไปกับเขา
เส้นทางเดินเท้านี้ไม่ไกลนักและทิวทัศน์สองข้างทางสวยมาก ทั้งน้ำตก พันธุ์ไม้แบบป่าฝนชื้น และก้อนหินที่ถูกสายน้ำสลักเสลาเป็นประติมากรรมธรรมชาติแปลกตา มองเห็นเป็นรูปทรงแตกต่างกันตามจิตนาการของแต่ละคน แต่จุดหมายสำคัญ คือ เดอะ แคซึ่ม ซึ่งเป็นโพรงหินขนาดใหญ่ที่ถูกสายน้ำกัดเซาะเป็นหลุมลึกมองไม่เห็นเบื้องล่าง ตามรูปข้างล่าง
ตรงจุดนั้นมีสะพานไม้ทอดข้ามโพรงที่ว่าไปอีกฝั่ง แน่นอน..เป็นจุดที่แต่ละคนต้องเก็บภาพกันชนิดไม่ยั้งมือ ช่วงที่ผมไป น้ำไม่มาก จึงดูไม่ตื่นตาตื่นใจน่ากลัวเท่าไร แต่ถ้าเป็นฤดูน้ำหลาก เสียงน้ำคงได้ยินโครมครามระทึกใจเป็นแน่ตอนเดินข้ามสะพาน
มีบทกวีจารึกไว้อีกฝั่ง ว่า
THE CHASM
The finest workers in stone are not copper or steel tools,
but the gentle touches of air and water
working at their leisure with a liberal allowance of time.
David Henry Thoreau
ผมเดินกลับออกมาที่รถ ถ่ายรูปไม้เล็กๆข้างทางกับคิดคำแปลบทกวีนั้นในหัวมาตลอดทาง ถึงรถก็จดไว้ได้เป็นข้อความเปิดบันทึกนึ้
* เดอะ แคซึ่ม (The Chasm) เป็นน้ำตกที่เกิดจากแม่น้ำเคลดเดา (Cleddau River) ไหลเซาะโพรงหินเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่
Chasm แปลว่า หลุมลึก รอยแตก ช่องว่าง ความแตกต่างกันมากๆของความคิดหรือ บุคคล
เออ..มันเหมือนกับการท่องเที่ยวสองแนวในวันนี้ของผมเลย
ความเห็น (18)
- ไม่มีโอกาสได้ไปเกาะใต้เลยครับ
- น่าสนใจมาก
- คงต้องหาทางไปอีก
- ได้ไปแต่โรตอรัวและ Auckland
- คุณหมอสบายดีไหม
- เข้าใจว่าการมอง Chasm ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลว่ามองเห็นเป็นอะไร
- ว่าแต่ว่า คุณหมอมองเห็นเป้นอะไรครับ
- อยากรู้ๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
- แวะมาทักทายครับอาจารย์
- ไม่ได้ไปเที่ยวก็เหมือนได้ไปเพราะอาจารย์ได้เก็บเอาเรื่องราวประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง
-
น้ำไหลเซาะหินทุกวันมันยังกร่อน อิอิ คงจะเหมือนการทำงานนะครับบางครั้งอาจเป็นงานที่ยากแต่หากเรามีความอดทนขยันทำอย่างสม่ำเสมองานที่ยากก็จะค่อยๆง่ายขึ้นและสำเร็จในที่สุดและเป็นผลงานที่มีค่าน่าชื่นชมเพราะต้องใช้ความอดทนในการทำงานชิ้นนั้น คงเหมือนหินที่ เดอะ แคซึ่ม
ในงาน APHN ที่ผ่านมา เขาเชิญ Professor Rod MacLeod มาด้วย พี่คงจำแกได้ very very charismatic แกเป็น wine connoisseur ตัวยง เป็นปู่แล้วด้วย แกเดินมาที่ Podium ปุ๊บ แกก็ greet พวกเราด้วยภาษาเมารี
ที่เล่่าเรื่องแกก็เพราะ ตลอดการบรรยายของแกจะมีโคลง poems ประกอบตลอดเลย (กำลังฮิตในหมู่ผู้บรรยาย palliative care) ตอนฟังก็รู้สึกว่าคนนิวซีแลนด์นี่ สุนทรีย์มากเหมือนกัน น่าจะเป็นส่วนหนึ่งจากธรรมชาติแวดล้อมด้วยกระมังนะ
ทึ่งบทกวีนี้ค่ะท่านอ.หมอ นึกถึง ... น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังแกร่ง ...
เวลามีหนุ่มน้อยมาบ่นๆเรื่องเกี้ยวสาว มักบอกประโยคนี้ไปเสมอค่ะ :)
... ที่ประสบมาเห็นจริงคะ ไร้แผน ไม่มีคาดหวัง ผลได้ เหนือความคาดหมายเสมอเลย
ภาพใบไม้งามมากๆ เส้น สาย ลาย สี คมชัด สะกดให้มองนิ่งๆ นานๆ
แรกเห็นแคซึ่ม ลงท้ายด้วยซึ่ม คิดไปถึงแนวลัทธิอะไรเลยค่ะ ... ได้รู้ศัพท์ใหม่เลย
งามศิลาสลัก มหัศจรรย์ธรรมชาติ .. อ่านแล้วยิ่งอยากไปสัมผัสค่ะ ภาพสุดท้าย
คู่รักวัยดึกบนสะพาน น่ารักซะ ... อยากให้ป๋าอี๋ไปยืนทำโรมันกะติกบนนั้นบ้างจัง
ขอบคุณค่ะ
ฮึ ฮึ ขอแววคุณปูนึงนิด ภาษิตมันว่า "น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน" ไม่ใช่เหรอครับ ถ้าหินยังแกร่งอยู่วันยังค่ำก็ตื๊อไม่สำเร็จน่ะสิ
- สวัสดีครับอาจารย์
- ดีใจครับได้อาจารย์ภาษาอังกฤษมาช่วย
- ผมว่ามาดอย่างอาจารย์ ชอบสายลมแสงแดด และรักเด็ก จะต้องชอบเกาะใต้แน่นอน..ฟันธง
- นรก ครับ นรก พิมพ์ไม่ผิด ผมคิดถึงนรก..ธรณีสูบ อะไรปานนั้น ตอนเดินข้ามสะพาน สงสัยจะทำบาปทำกรรมไว้แยะ มันคิดอย่างนี้จริงๆ ครับอาจารย์
- น่าสนใจนะ หนุ่มๆคิดถึงงาน สาวๆคิดถึงหนุ่มจีบ ผมดันคิดถึง..นรก
- เออ..แต่เห็นด้วยกับอาจารย์สกลนะครับ น้ำหยดลงหิน ทุกมันหินมันยังกร่อน เนอะ ไม่ใช่ แกร่ง หนุ่มคนนั้นคงกินแต่สมหวัง
- ตา Rod นี่แหละ ที่ทำเรื่องการเรียนการสอนมากๆ และผมเคยเมล์ไปถามตอนจัดการโปรแกรมของเรา ใจดีและแนะนำ paper มาให้เพียบเลย
- เสียดายว่า ได้ข่าวว่าไมได้ทำงานในโรงเรียนแพทย์แล้ว อยู่แต่ hospice ไม่รู้ตอนนี้กลับเข้าไปทำงานสอนอีกหรือเปล่า เขาพูดหัวข้ออะไรหรือครับที่ Perth
ว้าย มาอ่านดูอีกรอบ ขนาดฟังป๋าร้องเพลงนี้บ่อยๆ นะคะยังปล่อยไก่อีกแล้ว
... น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินวันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนๆของเธอทำด้วยอะไร ...
แคซึ่ม มองมิรู้เบื่อจริงๆ คะ ... เหมือนความคิดที่แตกต่างอย่างสร้างสรรค์ ทำให้มีสีสัน
สวัสดีค่ะคุณลุงหมอ
ตอนนี้หนูและคุณครูคิมอยู่ที่บ้านแล้วค่ะ (จังหวัดพิษณุโลก)
กลับมาถึงได้สักพักจะเข้าบล็อกเขียนบันทึก แต่หน้าจอเสีย คุณครูคิมจึงได้ขับรถไปซื้อใหม่ในเมืองค่ะ
ตัวดำกลับบ้านจนคนอื่นเกือบจำไม่ได้ค่ะ
วันนี้มีเวลาไม่มากเขียนบันทึกได้ ๑ เรื่องแล้ว หนูได้เขียนถึงคุณลุงวอญ่าก่อนค่ะ
หนูจะเขียนบันทึกถึงคุณลุงหมอด้วย แต่ต้องเรียงตามลำดับนะคะ
รอติดตามอ่านเรื่องราวของคุณลุงหมอนะคะ
ถ้าจำไม่ผิดเกาะใต้ของนิวซีแลนด์นี่ปรากฎของหนังเรื่อง Lord of the ring หลายภาค สวยงามมากทีเดียว ว่างๆ อาจารย์ก็แต่งกลอนประชันกับเขามั่งสิคะ เห็นแปลได้อารมณ์ดี น่าจะมีฝีมือทางด้านบทกวี อยากอ่านค่ะ : )
- chasm น่าจะมีความหมายถึง ความคิดเห็นที่แตกต่าง ด้วยนะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะมีนัยขนาด อย่างสร้างสรรค์ หรือเปล่า
- อันนี้ ต้องรบกวนอาจารย์ขจิต ไขข้อข้องใจครับ
Rod พูดเรื่อง Cultural competent care ครับ
เป็นหนึ่ีงใน lectures ที่ผมนั่ง short-quote มาด้วย (ไม่ได้ short-note นะ) ได้ชื่อหนังสือและคนเขียนที่น่าสนใจมาเพ่ิม (สั่ง Amazon ไปเรียบร้อยแล้วด้วย) เช่น Arthur Kleinman (Illness Narratives), Paul Farmer (คนนี้พี่โกมาตรอ้างถึงบ่อยๆ เป็นอาชีพเดียวกับแกคือ physician + anthropologist)
พูดถึง Symbol of Empathy (www.empathysymbol.com)
แกยังพูดเลยไปถึง attachment theory กับ theory of mind อีก (ปลิ้นไป ปลิ้นมา ตามประสาคอไวน์) แต่เป็นปาฐกถาที่ผมว่าคนปรบมือชื่นชมมากที่สุด (ตอนโชว์รูปแกกับหลานปู่นั่งดูดไอติมกัน)
- สวยมากค่ะอาจารย์
- ขอบคุณมาครับ สกล น่าสนใจมากๆเลย
- สวัสดีครับเกศ
- เราจะได้เจอกันที่จุฬาฯ ต้นเดือนหน้านะ
- ต้องบอกว่า ดีใจแทนเกศนะที่ได้ทำงานกับพี่มด พี่เขาคิดถึงผู้ร่วมงานเสมอ แล้วเต็มที่ให้ ผมทำงานกับพี่มดแล้วก็สบายใจมากๆด้วยครับ
- จะรออ่านครับ น้องนัท
- สมัยเด็กๆ ผมก็ชอบเขียนบันทึกแบบน้องนัท โตขึ้นหน่อยก็เขียน diary พอแก่ตัวก็เขียน blog
- กำลังคิดอยู่ว่าน้องนัทเขียน blog ตั้งแต่ตอนนี้ พอโตขึ้นจะเขียนอะไร
- สวัสดีครับน้องซาน ๐๐๗ (แอบไปอ่านบันทึกอาจารย์ชิวมา)
- ใช่เลยครับ สาวกแหวนทั้งหลายโปรดอย่ากระพริบตา แต่พอดีผมไม่ใช่ เพิ่งมารู้ก็ตอนผ่านตรงนั้นไปแล้ว
- ผมเป็นลมเพลมพัดครับ คิดออกก็จด อย่างข้างบน