ตั้งแต่เกิด เดินทางถึงทางแยกหลายครั้งในชีวิต
ช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจ เลือกทางเดิน จะไปไหนดี
บางครั้งตัดสินใจง่าย บางครั้งยากและต้องใช้เวลาไตร่ตรองอยู่นาน
แต่เมื่อได้ตัดสินใจเลือกทางหนึ่งทางใดไปแล้ว
จะไม่สองจิตสองใจอีก
มั่นใจในทางที่ตนเองเลือกแล้วเสมอ ต่อให้มันลำบากแค่ไหนก็ตาม
ไฟว์ริเวอร์
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๑
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๑ ๑๐.๕๑ น. สนริมทาง ไฟว์ริเวอร์ เกาะใต้ นิวซีแลนด์
ตื่นแต่เช้ามาช่วยมารีทำอาหาร เช้านี้ได้กินอาหารโปรดของมารี สเต๊กเนื้อแกะ มารีถามว่าจะเอาผักสักหน่อยมั้ย ให้ไปเอาผักแช่แข็งในตู้เย็นออกมาอุ่นเอง เพราะของเขาไม่ใส่ผักแม้แต่น้อย เรายังคุยกันเรื่องอาหารสุขภาพอย่างออกรส มารีเริ่มเอาเอกสารออกมาออกมาให้ผมมากขึ้น จากแผ่นๆ จนเป็นเล่ม แล้วเริ่มโตขึ้นเป็นตำรา เราเห็นไม่ตรงกันหลายเรื่องแต่ก็ฟังกัน และตกลงกันว่าจะติดต่อกันทาง email ต่อ
เดิมมารีวางแผนว่า หลังมื้อเช้า เราจะไปเยี่ยมเจ้าตูอาตารา (Tuatara) สัตว์คู่บ้านคู่เมืองของเขา ซึ่งเป็นญาติสนิทกับไดโนเสาร์ ที่พิพิธภัณฑ์และศูนย์ศิลปะแดนใต้ (Southland Museum and Art Gallery) ด้วยกัน แต่ผมไม่ค่อยถูกกับสัตว์เลื้อยคลาน และได้จองโปรแกรมลงเรือเร็วที่ควีนส์ทาวน์ไว้ตอนเที่ยงแล้ว จึงขอเขาไม่ไปดีกว่า ดูเขาผิดหวังนิดๆ ผมเองก็รู้สึกผิดที่มีเวลาอยู่กับเขาน้อยไป เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมเปลี่ยนพฤติกรรมการเดินทางในช่วงเวลาที่เหลือ โดยจะไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวเองในวันที่ไปพักกับเจ้าบ้าน เพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับครอบครัวเขาอย่างเต็มที่
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๑ ๐๘.๐๕ น. สวนหน้าบ้านมารี อินเวอร์คาร์กิล เกาะใต้ นิวซีแลนด์ออกจากบ้านมารีตอนเก้าโมงครึ่ง แวะเติมน้ำมันและตรวจเครื่องรถที่ปั๊มก่อนออกนอกเมือง ปั๊มนี้มีเด็กบริการและให้ข้อมูลต่างๆดีมาก น่าประทับใจ
ผมใช้เส้นทางหลวงหมายเลข ๖ ขับขึ้นเหนือตรงๆเหมือนเมื่อวาน ข้างทางสังเกตเห็นเขาปลูกต้นไม้ทำเป็นรั้วดูแข็งแรงและมีลวดลายธรรมชาติ งดงามเวลาตัดมันให้เรียบ จึงหยุดรถถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก ตามภาพข้างล่าง
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๑ ๐๙.๔๓ น. รั้วต้นไม้ นอกเมืองวินตัน เกาะใต้ นิวซีแลนด์
ผ่านเมืองลัมสเดน (Lumsden) ที่แยกไปเต อานาอูเมื่อวานมาได้ไม่นาน ก็ถึงเมืองเล็กๆ ชื่อ ไฟว์ริเวอร์ (Five Rivers)* ภูมิประเทศเริ่มเปลี่ยนจากที่ราบโล่งๆเข้าเขตที่ราบสูงและเทือกเขา ความจริงตั้งใจจะแวะพักกินอะไรที่ร้านกาแฟตรงทางแยกจุดตัดของทางหลวงหมายเลข ๖ กับ ๙๗ ตามที่มีคนแนะนำมาว่าทีเด็ด แต่ก็ไม่ได้แวะ เพราะยังรู้สึกอิ่มจากอาหารเช้าเอามากๆและผมก็ไม่กินกาแฟ ขับพ้นมาได้สักพักแล้ว ก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้แวะ เพราะเริ่มปวดปัสสาวะ โชคดีมีจุดพักรถอยู่แถวนั้น จึงได้ลงไปยืดเส้นยืดสายตามรูปข้างล่าง
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๑ ๑๐.๕๐ น.
* ไฟว์ริเวอร์ (Five Rivers) ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า เป็นเมืองชุมทางที่มีแม่น้ำห้าสายไหลผ่าน แต่ความแปลกมันอยู่ตรงที่แนวคิดการตั้งชื่อเมือง กลับไปอิงกับแคว้นปัญจาบ (Punjab) ในประเทศอินเดีย ซึ่งมีความหมายว่า แม่น้ำห้าสาย เช่นเดียวกัน
ชอบที่อาจารย์เขียนนี้ค่ะ ในชีวิตพี่ก็เจอทางแยกมาหลายครั้งเหมือนกัน
ตั้งแต่เกิด เดินทางถึงทางแยกหลายครั้งในชีวิต
ช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจ เลือกทางเดิน จะไปไหนดี
บางครั้งตัดสินใจง่าย บางครั้งยากและต้องใช้เวลาไตร่ตรองอยู่นาน
เอ..ชักไม่แน่ใจว่า "ทางแยก" หรือ "ทางแยะ" ดีกว่ากัน
แต่อิจฉาคนไปเที่ยวนิวซีแลนด์ อยากไปๆ วิวสวย ต้นไม้แปลก
อ่านของหมอเต็มไปก่อนประหยัดดี อิอิ
หากเราเลือกจะก้าวเดินไปสู่หนทางไหนแล้วยอมรับมันโดยไม่มีข้อแม้
นั่นแหละคืออิสรภาพที่แท้จริง..
หากไม่ยอมรับการปรับปรุงแก้ไขก็ยากที่จะเกิดขึ้น..
ธรรมะยามเช้าขอรับอาจารย์..
สวัสดีค่ะคุณหมอ
สวัสดีค่ะท่านอ.หมอเต็ม
ทางเลือก ทางแยก ทำให้คิดถึงหนังเรื่อง sliding doors นะคะ ...
ในชีวิตหากเลือกเส้นทางหนึ่ง ผลที่ได้ก็อีกอย่าง แตกต่างไป หากแต่ในหนังเค้าสามารถย้อนกลับไปดูและเปรียบเทียบได้ว่า หากเลือกแล้วจะเป็นอย่างไร ... แต่ในชีวิตจริง เมื่อตัดสินใจเลือก ก็ต้องยอมรับผลนั้นๆ เหมือนได้อย่างเสียอย่าง เลยนะคะ
ไม่ค่อยเจอแม่น้ำห้าสายมาบรรจบกันนะคะ ที่บ้านเรามี สามประสบ เมืองกาญจน์ แม่น้ำสี่สาย อย่างเจ้าพระยา ... เห็นด้วยกับท่านอ.มากๆ ค่ะ ยิ่งมีหลายทางเลือก บางครั้งก็ตัดสินใจยากขึ้น ... หากเรื่องอาหารนี่ตัดสินใจไม่ยากค่ะ อิ่มอร่อยมื้อเย็นนะคะ
ยิ่งเดินทางผ่านตัวอักษรไปเกาะใต้ ตอนนี้ยกให้เป็นเส้นทางสายฝันที่สองในดวงใจค่ะ
ก่อนไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ค่ะ
เป็นไงบ้างค่ะ มื้อเย็นวันนี้ ตัดสินใจยากไหมคะ .. อิ อิ ยากหรือไม่ หากแต่อร่อย ถูกปากก็พอแล้วนะคะ
... เพิ่งสังเกตุเห็นสนเค้า ลักษณะต่างจากสน๒ ๓ ใบบ้านเรา มีดอกมีแดงเล็กๆ ด้วยรึคะ
เขินๆ ค่ะเวลาบอกว่า เส้นทางสายฝันหนึ่งในใจ คือแดนพุทธภูมิ เพราะเคยถูกล้อเรื่องรสนิยมค่ะ