โกรธ: เหตุการณ์ไม่สงบ
คิดอยู่หลายวัน ว่าจะเขียนบันทึกนี้ดีหรือเปล่า แล้วก็ตัดสินใจว่าต้องทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยก็เขียนบันทึก
เพราะ..ถึงไม่เขียน มันก็ค้างคาใจอยู่ดี แล้วก็คงไม่สามารถเขียนบันทึกอื่นที่อยากจะเขียนต่อได้ ถ้าไม่เขียนบันทึกนี้เสียก่อน
เพราะ..ถ้าให้เขียนบันทึกอื่นไปเลย แล้วทำเป็นไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองอยู่ ก็ดูเหมือนจะเป็นคนไร้หัวใจ ไม่รู้สึกรู้สากับเหตุการณ์รอบบ้าน
หลังจากหายหน้าไปนาน กลับมาผมเริ่มเขียนบันทึกแรกเกี่ยวกับความประทับใจที่จังหวัดสงขลา แล้วตั้งใจจะเขียนบันทึกอื่นต่อเหมือนเคย แต่ก็มาเกิดเหตุการณ์ที่สี่แยกคอกวัว เมื่อวันที่ ๑๐ เมษายน เข้าเสียก่อน เรียกได้ว่า เล่นเอาหมดอารมณ์เขียนบันทึกไปเลย
แล้วก็มาเจอเหตุการณ์ที่สีลมเข้าให้อีก กระทบใจมาก เพราะ..ความผูกพัน
๙ ปีที่เดินอยู่แถวนั้น เคยแต่หลบขี้นก ไม่เคยต้องมาหลบระเบิดแบบพี่น้องคนไทยในวันนั้น
ลองตามความรู้สึกตัวเองว่า รู้สึกอย่างไร เมื่อรู้ข่าว
มันมีทั้ง เสียใจ เศร้าใจ สงสาร ..
แต่ที่น่าตกใจ เมื่อตามดูตนเองอย่างไม่ลำเอียง พบว่า ตัวเองกลับรู้สึก โกรธ เป็นอารมณ์เด่นที่สุด
ความคิดแรกๆของตนเองจากอารมณ์โกรธ คือ ความคิดในเชิงลบ..สาปแช่ง สาบแช่งผู้กระทำ ผู้สั่งการหรือวางแผนไว้อย่างมืออาชีพ....โดยเจตนา ผู้ที่ได้ประโยชน์จากความสูญเสีย
ครับ ผมโกรธ หรือถ้าจะเขียนให้ดูดี คือ หงุดหงิด ไม่พอใจ อะไรก็ตามแต่
แต่ความจริงก็คือความจริง เป็นอารมณ์ในกลุ่มโทสะ นั่นเอง
ลองถามตัวเองต่อ อะไรทำให้โกรธ
คำตอบ คือ สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ตรงกับที่ตนเองคาดหวัง
คิดว่า เหตุการณ์จะสงบได้แล้ว แต่กลับไม่
ความคิดที่ว่า มันน่าจะ.. น่าจะเป็นอย่างโน้น..อย่างนี้..ทะลักจากหัวสมองออกมาเป็นชุด
แล้วก็ค้นพบว่า นี่คือ ทุกข์ ทั้งๆที่อยู่ห่างไกลจากจุดนั้นนับพันกิโลเมตร ทุกข์ทางไกล..ในเช้าวันที่ ๑๑ เมษายน วันอาทิตย์ที่ควรจะสดใส แต่ใจกลับขุ่นมัว
แล้วความคิดแว๊บหนึ่ง ก็เกิดขึ้นในสมองหลังจากนั้น เราให้อภัย คนพวกนี้ได้หรือไม่ คำว่า..โจร.. ผุดขึ้นในสมองทันที เราให้อภัย..โจร..ได้มั้ย
นั่นเป็นคำถามที่ทำให้ผมโยงไปถึง ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่เคยดู แล้วประทับ..อยู่ในใจ องคุลีมาล
ผมได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ ตอนนั่งเครื่องบินไปออสเตรเลียเมื่อหลายปีก่อน จำได้ว่า ตอนนั้น แทบจะยกมือขึ้นสาธุเหนือหัวบนเครื่องเลย
อยากให้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยเฉพาะฉากสำคัญ ซึ่งผมคิดว่า ถ่ายทำและเขียนบทได้ดีมาก
เช้าวันที่ ๑๑ ผมเปิดคลิปนี้ดูซ้ำอยู่หลายครั้ง ครับ..มันทำให้ใจผมเย็นลง จนเขียนอนุทิน สั้นๆ ในวันนั้นได้
แล้วก็มาเจอเหตุการณ์ที่สีลมเข้าให้อีก
ผมได้ บันทึกอันมีค่าของ หลวงพี่ไพศาล บันทึกนี้ เตือนสติ ครับ
หากความพินาศในวันนั้นเรียกว่าชัยชนะ มันก็คือชัยชนะของความโกรธเกลียดนั่นเอง
ผมเยียวยาตนเองได้ระดับหนึ่ง แต่ใครจะช่วยเยียวยาคนไทยด้วยกันอีกหลายๆคนในกรุงเทพฯ ขณะนี้
ภาวนาว่า ขอให้ ทุกข์ ครั้งนี้ เป็นโอกาสน้อมนำให้คนไทยด้วยกันมองเห็น ทางดับทุกข์ ด้วยเถิด
ความเห็น (33)
สวัสดีค่ะ
- เครื่องนี้ไม่มีลำโพง เดี๋ยวพี่คิมขอไปเปิดดูอีกเครื่องค่ะ
- เหมือนที่คุณหมอคิดค่ะ ว่าเราสามารถเยี่ยวยาจิตใจตนเองได้ แต่คนอื่น ๆละคะ ตกที่นั่งลำบากกว่านี้คือผู้ที่สูญเสีย ใครจะรักษาเยี่ยวยาและฟื้นฟูจิตใจพวกเขาได้คะ
- ขอขอบพระคุณค่ะสำหรับบันทึกนี้
- ดีใจนะครับ ที่พี่คิมคิดเรื่องนี้เหมือนกัน
- ผมยังมองว่า ทางออกอีกด้านเรื่องนี้ คือ มาตรการทางศาสนาและจริยธรรม นะครับ แต่ต้องเป็นพระที่เข้าใจสังคมจริงๆ อย่างหลวงพี่ไพศาล ออกมาเตือนสติ ไม่ใช่พวกพระกระเทียม นะครับ
สวัสดีค่ะ คุณหมอเต็มศักดิ์
- การให้อภัย
- การให้โอกาส
แต่สิ่งเหล่านี้จะมีคุณค่าถ้าเราให้สิ่งนี้กับผู้ที่เปิดใจที่จะเรียนรู้ จะรับฟังเรื่องราวต่างๆ ของสังคม ภาพข้างล่างทำให้ครูนกดูแล้วสบายใจเช่นกันค่ะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับบันทึกทรงคุณค่านี้ ดูหนังเรื่องนี้แล้วเศร้า หากแต่สุดท้าย ธรรมะก็เยียวยาได้
หากแต่ในสถานการณ์จริง ลำบากใจนะคะที่ให้อภัย โจร ยิ่งโจร ระดับชาติด้วยแล้ว ยังไงก็ต้องรับโทษหนัก ก่อนค่ะ
หวังให้ นิติรัฐ คลี่คลายเหตุการณ์ได้ในเร็ววัน ส่วนจิตใจปชช. เป็นกำลังใจให้ใช้ธรรมะ ภาวนาค่ะ
ได้คำตอบเมื่ออ่านบันทึกนี้ แต่ต้องขอทำใจก่อนนะคะ อาจารย์เต็ม
ฟังข่าวทุกวัน โกรธไปด้วยเหมือนกันค่ะ จนบางครั้งอยากออกมาแสดงออกบ้าง
ยิ่งตอนนี้จะไปไหน ทำอะไรก็ดูจะลำบากและระวังตัวแม้แต่ขณะที่ทำงาน
สุดท้ายก็ต้องหาวิธีดูแลตนเองให้พ้นภาวะเครียดนั้น
- สวัสดีครับครูนก
- ผมมีข้อสังเกตอย่างหนึ่ง
- เวลาดูข่าว ผมจะดูสีหน้าของคนในข่าวด้วย
- สีหน้าของคนกลุ่มหนึ่งจะยิ้มแย้ม ..ผ่องใส เหมือนในรูปที่ครูนกนำมา ผมว่ามาจากใจที่บริสุทธิ์ เรียกได้ว่า ชุมนุมแล้วอ่ิมเอิบ
- แต่สีหน้าของคนอีกกลุ่มหนึ่ง จะเครียด ดุดัน เขาเป็นทุกข์มากครับ ต้องการผู้เยียวยา น่าสงสารนะครับ อากาศยิ่งร้อนๆอยู่ โรคเก่าคงจะกำเริบได้ง่าย
- น้องปูครับ
- แม่โซดา มันฝาก post ข้อความว่า สุนัขอย่างมันเห่าคน ก็หวังว่าเราจะเผลอเห่าตอบ จะได้ลงไปอยู่ระดับเดียวเป็นเพื่อนกับมัน
- เราเป็นคนต้องรู้วิธีทำให้สุนัขหยุดเห่า ไม่ใช่ไปเห่าแข่งกับมัน ครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
แวะมาอ่านบันทึกนี้แล้ว ก็ได้รับการเยียวยาไปบางส่วนแล้วค่ะ
คนไม่มีรากก็เป็นคนหนึ่งที่ใช้เส้นทางสัญจรบริเวณสีลมและพระรามสี่เป็นประจำ...และยังต้องใช้อยู่ค่ะ ทำให้ต้องได้เห็นได้ยินหลาย ๆ ภาพและถ้อยคำ...
ในสถานการณ์เช่นนี้เราคงต้องช่วยกันเยียวยาความบอบช้ำของตัวเองและคนใกล้ตัวก่อน และหวังว่าจะกว้างออกไปได้ถึง...ทุก ๆ คน
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
- พี่แก้วครับ
- ผมว่า นี่เป็น โอกาส
- เราทุกคน ได้โอกาส ปฏิบัติธรรม จากวิกฤตครั้งนี้ ด้วยกันทุกคนครับ
- ลองตามความรู้สึกของเราดูนะครับพี่
- ถือเสียว่า ถ้าไม่เจอ ทุกข์ตัวแม่ ก็คงไม่เจอ ทางดับทุกข์ นะครับ
- ระมัดระวังตัว และ เดินทางอย่างมีสติ นะครับ
- ทั้งช่วงเวลาที่ผ่านสีลม และ การใช้ชีวิต
แวะมาอ่านคำตอบ...
ขอบพระคุณและน้อมนำคำเตือนค่ะ
(^___^)
๕ ๕ ท่านอาจารย์หมอเต็มขา ขอบพระคุณแง่คิดนะคะ
แม่โซดาสบายดีนะคะ ร้อนๆ อย่างนี้ก็คิดถึง น้องชาเย็น เช่นกันค่ะ คือถ้าเจ้าน้องหมาสองตัวนี่เห่า ปูก็คงจะดีใจ แบบว่า เค้าทายทักแบบเป็นมิตร
หากแต่เจ้าสุนัขพันธุ์พิเศษที่ว่านี้ เห่าพ่นพิษ ต้องหาทางจัดการ เกรงจะติดโรคเพี้ยนไปด้วยค่ะ ไม่เป็นไรปูยอมเสียสละเห่าตอบแล้วกัน หุ หุ ติดพิษบ้ามานิดแล้ว ๕ ๕
ส่วนประเด็น สีหน้าชัดเจนเลยค่ะ ปูเห็นแบบเดียวกับอาจารย์ ยิ่งถ้าดูโหงวเฮ้งยิ่งแจ่มค่ะ ;) แล้วปูก็มีอารมณ์ได้เขียนบันทึก สุนทรีย์ อีกแล้ว ... ไงจะรอชมภาพ อ่านเรื่องราวบันทึกใหม่อาจารย์นะคะ
นั่งดูฉากที่อาจารย์ตัดมากุ้งรู้สึกเช่นเดียวกันกับอาจารย์ว่ารู้สึกเย็นใจ เมื่อพิจารณาคำสอนที่พระพุทธองค์ตรัสเเก่องค์คุลีมาร
โดยเฉพาะเรื่องการดับทุกข์ อยากให้ทุกคนกลับมานั่งพิจารณาเเล้วจะไม่มีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นกับบ้านเมืองของเราค่ะ
- ผมเชื่อในการภาวนาครับ
- อย่างน้อย เราคนหนึ่งละที่ได้ประโยชน์ ไม่หลงไปกับบทละครที่มีคนกำกับอยู่ห่างๆ
- อากาศร้อนๆแบบนี้ น้ำแข็งทำเองในตู้เย็นขายดีครับ ผมโยนไปให้เจ้าสามตัวและเล็มเลีย อย่างเป็นสุข
- เจ้าชาเย็น ฉลาด จากเดิมชอบนอนตากแดดเปรี้ยงๆอยู่นอกประตูบ้าน เดี๋ยวนี้รู้จักเข้ามานอนใต้ถุนบ้านร่มๆ แถมมีน้ำแข็งเย็นๆให้กินดับร้อนอีกต่างหาก
- ผมถามพี่โกมาตรเมื่อวันจันทร์ว่า ตอนนี้ สื่อธรรมะแบบนี้จะช่วยบ้านเมืองได้มั้ย
- พี่เขาตอบว่า ถ้าจิตคนเลยเถิดไปแล้ว คงช่วยกระตุกเขากลับมาไม่ได้
- แต่ผมก็ยังคิดว่า ช่วงนี้สื่อสารมวลชนน่าจะระดมความคิด ผลิตสื่อมาร่วมกันสร้างความสามัคคีมากกว่านี้ ไม่ใช่ มัวแต่ ยอน..คำใต้..แปลว่า ยุแยงตะแคงรั่ว ให้คนทะเลาะกันอยุ่ เพื่อขายข่าว
สวัสดีค่ะอาจารย์
เป็นบันทึกดีๆที่น่าแสดงความเห็นค่ะ
ชีวิต ไม่ควรมา เสียชีวิต
อีกฝ่ายผิด ใช้สิทธิ์ใด พิพากษา
ไม่น่ามี ระราน การรบรา
การหันหน้า เข้าหากัน นั่นแหละควร
เสียดายชีวิตที่เสียไปก่อนวัยอันควรค่ะ
สวัสดีค่ะ
- มาอีกรอบนะคะ
- มาชวนคุณหมอไปร่วมกิจกรรมกับเด็กดอยค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/publicmindkim/353781
- ครับ อยากเห็นคนไทยรักกันได้อย่างเดิม
- แวะไปแล้วนะครับ
ใช่เลยค่ะ คุณหมอเต็มศักดิ์....ไม่ว่าจะอยู่ฝากฝั่งสีใด...คนไทยทั้งนั่น...หากคิดดี ทำดี...ก็จะปรากฏรอยยิ้มได้เช่นกัน คนไทยทุกคนอยากจะเห็นภาพนั้น
- ขอบคุณคุณครูที่แวะมาอีกครั้ง
- อย่าลืมฟังเพลงก่อนนอนนะครับ
เห็นข่าวดีๆ แล้วชื่นใจและมีกำลังใจค่ะท่านอาจารย์หมอ
พลังใจใฝ่ดีอันบริสุทธิ์คงช่วยให้มีความหวัง ยิ้มได้ดั่งเดิม
อีกไม่นานแล้วค่ะ ร่วมส่งกำลังใจ และสวดมนต์ ขอบคุณค่ะ
คุณหมอค่ะ ดิฉันติดตามข่าวทุกวันทุกข์ใจค่ะ ตอนนี้เลยพยายามลืมปัจจุบันของเรื่องนี้ ไม่สนใจมัน หันไปสนใจเรื่องอื่นๆ แทนเพื่อเยียวยาสภาพจิตใจของตนเองค่ะ (หนีโลกปัจจุบัน)
สวัสดีค่ะ คุณหมอ
น่าเห็นใจผู้เสียชีวิตค่ะ
มีคนบริสุทธิ์เป็นประชาชนะรรมดาที่ต้องเป็นเครื่องมือของใครบางคค่ะ
โห พี่หลวงครับ ทำไมจึงสามารถจัดการตัวเองได้ดีขนาดนี้
ผมนี่ ตอนนี้ตัวร้อนผ่าวๆเลย ร้อนเพราะโกรธและเกลียดครับ
- วันนี้ก็ยิ้มออกอีกแล้ว เห็นข่าวผู้พิพากษาเข้าเฝ้าที่ศิริราช
- ต้องขออนุญาตคิดตรงข้าม ผมไม่เคยลืม หรือหันไปสนใจเรื่องอื่นได้เลย ทำไม่ได้ครับ
- วิธีเดียวทีี่ผมทำได้ คือ ทำความรู้จักกับมันให้มากขึ้น
- ผมยอมรับว่าผมโกรธ เริ่มสนิทกับมัน เข้าใจมันมากขึ้นแล้วครับ
- ดูลำดับเหตุการณ์ต่างๆแล้ว ผู้อยู่เบื้องหลังครั้งนี้อำมหิตมากครับ
- เมื่อถึงวาระสุดท้ายของเขา ก่อนตาย เขาคงจะถูกเหตุการณ์ครั้งนี้ตามไปหลอกหลอน
- ผมเชื่อและเคยเห็ฯมาอย่างนั้น
- ว้า..อดแช่ง ไม่ได้อีกแล้ว
- ฟังแม่โซดาของผมดีๆสิครับ อาจารย์แปร๊ะ
- อาจารย์จะลงไปกัดกับสุนัขหรือครับ
- ผมเปรียบเทียบกับ งความโกรธ นะครับ ไม่ใช่ กลุ่มคน