น้ำตาแสงไต้ ใครหนอร้องได้ไพเราะที่สุด

กาลครั้งหนึ่งสมัยเมื่อวัยทำงานต้น ๆ

เมื่อแรกก่อร่างสร้างงาน มีประเด็น อุปสรรค เราเองยังเด็กสำหรับการงาน เด็กต่อการเป็นหัวหน้าหน่วยงานแม้จะเล็ก ๆ แต่เป็นงานใหม่ ๆ ไม่มีใครรู้จัก

เรียนมาแต่วิชาการ ไม่ได้เรียนงานบริหาร

จะเขียนบันทึกทางราชการสักเรื่อง เขียนไม่เป็น

แล้วยังต้องมาเขียนขออนุมัติเรื่องใหญ่ ๆ ก่อตั้งหน่วยงาน ขอซื้อเครื่องมือ ขอคน ขอของ ขอสถานที่

จำได้ว่า ทำงานสำเร็จได้เพราะอาจารย์ ที่เรากลับไปหา พี่ ๆ นักวิทยาศาสตร์ที่เรากลับไปเรียนรู้งาน พี่ ๆ หลาย ๆ ท่านที่จบก่อนแล้วไปเป็นหัวหน้าหน่วยงานในภูธร ได้สอนงาน ให้คำแนะนำอย่างละเอียด

..ท่านหนึ่งก็คือ อาจารย์แพทย์หญิงคุณหญิงพรทิพย์ โรจนสุนันท์

สมัยนั้น นอนดึก กว่าจะหลับได้แต่ละคืน

คุณพ่อขายาว เป็นห่วง

มักโผล่มาดูว่า ทำงานอะไรอยู่

คอยเตือนให้เราเข้านอน

เพราะเขาต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเข้าไปทำงานในกรุงด้วยล่ะค่ะ

หลาย ๆ คืนเขามักกล่อมให้หลับด้วยการร้องเพลง

บอกว่า หยุดคิดเรื่องงาน บ้าง

เพลงนี้เป็นเพลงหนึ่งที่เขาร้องบ่อย

จากที่เ้ราไม่ค่อยรู้จักจนร้องตามได้

เคยเปิดให้ลูกชายฟังค่ะ

ลูกชอบมาก สงสัยมาจากพันธุกรรมอีกแล้ว

ครั้งหนึ่ง ลูกชายเลือกฟังจากยูิทิวป์ ถามแม่ว่า

"แม่ แม่ แม่ แม่ว่าใครร้องเพราะสุด"

แม่ ไม่ต้องคิดเลยค่ะ

"พ่อ ไงลูก"

อิ อิ ชมกันเอง..จนด้าย..